Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

ΘΕΑΤΡΟ Μώ | "Villa Ολυμπίου Διός" του Πέρη Ουσταμπασίδη | Σκηνοθεσία Κοσμάς Χατζηιωαννίδης

Villa Ολυμπίου Διός” του Πέρη Ουσταμπασίδη
Σκηνοθεσία Κοσμάς Χατζηιωαννίδης



Ο χρόνος που διατρέχουμε, αδυσώπητα σκληρός, δεν αφήνει περιθώρια για περιττές πολυτέλειες. Σήμερα όλα είναι μικρές περιττές πολυτέλειες. Ακόμη και η προσπάθεια για την επιβίωση είναι μία.
Μέσα στο γενικό ορυμαγδό οι μικρές αναλαμπές αισιοδοξίας, με μια δόση επαναστατικής ορμής, από τους εραστές της τέχνης και η προσφορά μιας ευωχίας δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αντίδοτο για την υπηρεσία της θεραπείας.

Το κείμενο του Πέρη Ουσταμπασίδη στο θεατρικό έργο “Villa του Ολυμπίου Διός” είναι μια απολαυστική σάτιρα όμορφα παιγμένη από το θίασο του Θεάτρου Μώ σε σκηνοθεσία Κοσμά Χατζηιωαννίδη.

Το έργο είχε παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία το καλοκαίρι του 2016 στο θερινό θέατρο του Πάρκου Κατερίνης. Αυτή την εποχή ξαναπαρουσιάζεται στη νέα στέγη του Θεάτρου Μώ τα Σαββατοκύριακα με τελικές ημερομηνίες το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Οκτωβρίου. 


Ας ελπίσουμε ότι θα δοθεί παράταση και θα ακολουθήσουν κι άλλες ημερομηνίες για να μην χάσει κανείς θεατρόφιλος αυτή την πετυχημένη παράσταση.

Το έργο δεν είναι απλώς μια πετυχημένη κωμωδία που προσφέρει αβασάνιστα το γέλιο. Η σάτιρα του διακωμωδεί πρόσωπα και καταστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας. Τα λάθη, τα δεινά και τα πάθη που κατατρέχουν το ελληνικό στοιχείο από την εποχή της μυθολογίας μέχρι σήμερα. Ίντριγκες, μυστικές συναντήσεις, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, λυκοφιλίες παρελαύνουν στην κατοικία των Θεών με την ευκαιρία της γιορτής που ετοιμάζεται λόγω των γενεθλίων του Δία - κυρίαρχη μορφή στο έργο, που υποδύεται με περισσή άνεση ο Κώστας Μυστακίδης έχοντας βοηθό του τον Ερμή σε μια απολαυστική ερμηνεία από την Τίνα Ιωαννίδου,- με σημαντικούς καλεσμένους, την Άγκελα Μέρκελ, τον Ντάισελμπλουμ, τον Ντομινίκ Στρος Καν.

 

Στους άλλους ρόλους απολαύσαμε την Ζωή Καραγεωργίου ως Ήρα, τον Τόμμυ Παπανικολάου ως Ποσειδώνα, την Ελένη Γεροφωκά ως Τειρεσία, την Έλενα Χρηστίδου ως Αφροδίτη στην πρώτη διανομή, τον Τάσο Αετόπουλο ως Ντομινίκ Στρος Καν, τον Σόλωνα Ασλανίδη ως Ντάισελμπλουμ .


Ξεχωριστές παρουσίες που εντυπωσίασαν, η Χριστίνα Κουρλίτη ως Αφροδίτη στη δεύτερη διανομή, ο Αλέξανδρος Δαλαμήτρας ως Γανυμήδης και Ντάισελμπλουμ, ο Πάρης Σατραζέμης  ως Απόλλωνας, ο Σταύρος Μόσχης ως Διόνυσος και Ήφαιστος και η Μαριέττα Τσαχρέλια ως Αθηνά και Αγκέλα Μέρκελ.

Σε μικρότερους αλλά κομβικούς ρόλους έπαιξαν η Ελένη Γεροφωκά ως Πυθαγόρας και Σάρα, η Φρόσω Τάκα ως Πλούτος και Μάρα και ο Σόλων Ασλανίδης ως Σουλτς.

Η σκηνοθεσία του Κοσμά Χατζηιωαννίδη εκμεταλλεύεται στο έπακρον το κείμενο και το δυναμικό του θιάσου για να δώσει μια πραγματικά έντιμη παράσταση.
Το σκηνικό επιβλητικό της Πόπης Γιαμούζη. Τα κοστούμια είναι της Πόπης Γιαμούζη και της Τίνας Ιωαννίδου, η μουσική επένδυση της Μαριέττας Τσαχρέλια.

Μην χάσετε την παράσταση, παρεκτός  και δεν θέλετε να γελάσετε με την καρδιά σας.


 



Από τη στήλη ΘΕΑΤΡΟ
της εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Που είσαι ρε ψυχή; Σε έψαχνα προχτές, αλλά εξαφανίστηκες… Σε περιμέναμε όλοι… Είχες κλειστό και το κινητό… Γιατί αυτή η μυστηριώδης εξαφάνιση;
- Τι μυστήρια και εξαφανίσεις μου τσαμπουνάς; Οργιάζει η φαντασία σου.
- Το κινητό… κλειστό το είχες. Τι να υποθέσω; Δεν έτυχε καμιά φορά να το είχες κλειστό.
- Ήμουνα θέατρο…
- Θέατρο; Τι θέατρο; Από ό,τι ξέρω…
- Άνοιξε κι άλλο θέατρο…
- Αυτό καλό είναι…
- Πάντα υπάρχουν οι εραστές της τέχνης
- Και ποιο είδες;
- Την «Βίλλα του Ολυμπίου Διός»! Πολύ γέλιο! Όλοι παρέλασαν!
- Δηλαδή;
- Όλοι οι θεοί του Ολύμπου!
- Αμάν βρε!
- Ναι! Είχαν επισκέψεις από την Μέρκελ, τον Ντάισελμπλούμ, τον Ντομινίκ και βάλε! Σου λέω υπέροχη παράσταση! Πολύ σάτιρα! Μην την χάσεις την παράσταση! Να την δεις! Καταλαβαίνεις τώρα τι ίντριγκες πάνω στον Όλυμπο…, τι μαγείρευαν  οι Θεοί για να τουμπάρουν τους Γερμανούς, τι ήθελαν οι Γερμανοί… Και το άλλο το νόστιμο… Πάνω στον Όλυμπο μια τριήρης… Θα μάθεις τι όνειρα έκαναν και κάνουν οι φιλεύσπλαχνοι δανειστές μας…
- Τι γύρευε κοτζάμ πλοίο πάνω στο βουνό; Και πως το έβαλαν;
- Τι να σου πω τώρα; Δεν μπορώ να αποκαλύψω πράγματα… Αλλά και αυτή η Ήρα ρε παιδί μου τι γυναίκα κι αυτή; Αλλά θα μου πεις και ο Δίας δεν ήταν ό,τι κι ό,τι… Δεν είναι και το άριστο παράδειγμα συζύγου και πατέρα… Αχταρμάς σου λέω… Πολύ πετυχημένο το κείμενο. Και οι ηθοποιοί απόλαυση… Όλο καρφιά και σπόντες! Σου λέω μη το χάσεις!
- Να πάω ρε! Αλλά που;
-Στο Θέατρο Μω στην Ν. Γεωργούλη, είναι ένας δρόμος απέναντι από το Επιμελητήριο σχεδόν, λίγο πιο εδώ… Είναι ένα θεατράκι πολύ ατμοσφαιρικό. Για αυτό εξαφανίστηκα και για αυτό είχα και το τηλέφωνο κλειστό! Τι; Να μου χαλούσες την ησυχία;
- Με ξεσήκωσες… Καλά ρε, θα πάω…
- Να πας, ρε! Όχι μόνο τηλεόραση…

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ξέρεις τι κατάλαβα;
- Τι κατάλαβες;
- Ότι όλοι καίγονται για τον εαυτούλη τους!
- Δηλαδή;
- Δεν βλέπεις τον χαμό που γίνεται με τα κόμματα; Όλοι επιζητούν την αποδοχή του κόσμου ότι είναι οι καλύτεροι, ότι είναι οι αποδοτικότεροι, ότι είναι οι σωτηριότεροι…
- Τι είναι αυτό πάλι;
- Από το σωτήριος…
- Δηλαδή;
- Το σωτήριος δεν είναι επίθετο;
- Ναι!
- Άρα… σωτήριος, σωτηριότερος, σωτηριότατος!
- Και πως…
- Κοίτα να δεις… Όλοι δεν θέλουν να μας σώσουν;
- Αμέ! Η χώρα έχει γεμίσει σωσίβια και μπρατσάκια…
- Όπως αποδεικνύεται όμως δεν είναι στο ίδιο επίπεδο σωτηριότητας… Άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο… Υπάρχουν διαβαθμίσειςς σωτηρίας…
- Δηλαδή άλλο θέλουν λιγότερο και άλλοι θέλουν περισσότερο;
- Όχι, όλοι θέλουν να μας σώσουν το ίδιο… Αλλά έχουν διαφορετική οπτική γωνία, βάλε και την ανάλογη μυωπία και πρεσβυωπία, όλα γίνονται ένας αχταρμάς και λίγο μπερδεύεται το πράγμα…
- Τελικά;
- Τελικά δεν έχει, ούτε καν αρχικά… Κάπου στη μέση είμαστε, περικυκλωμένοι…
- Στη μέση; Περικυκλωμένοι;
- Ναι, ρε από σωτήρες! Μας περικύκλωσαν οι σωτήρες και όλοι προσπαθούν να μας …σώσουν!
- Τίνι τρόπω; Διότι εγώ δεν βλέπω φως! Εδώ η σωτηρία, εκεί η σωτηρία, από δω η ανάπτυξη, να σου η ανάπτυξη, να την πετιέται… αλλά κανείς δεν βλέπει τίποτα !
- Βρε μπαγάσα! Δεν βλέπεις διότι υποφέρεις ή από μυωπία ή από πρεσβυωπία! Όταν η σωτηρία είναι κοντά και δεν την βλέπεις έχεις πρεσβυωπία, όταν η σωτηρία έρχεται από  μακριά και δεν την βλέπεις έχεις μυωπία!
- Και τι να κάνω τότε;
- Να φορέσεις γυαλιά!
- Και αν φορέσω θα βλέπω; Και τι γυαλιά να βάλω; Μυωπίας ή πρεσβυωπίας; Εδώ σε θέλω! Γιατί αν βάλω τα μεν δεν θα βλέπω, αν βάλω τα δε πάλι δεν θα βλέπω. Διότι από ό,τι μου λες η σωτηρία είναι λίγο παιχνιδιάρα… Μας παίζει το κρυφτούλι… Κάνει κουκουτσά… και κρύβεται πάλι!
- Ρε, θα βάλεις πολυεστιακά γυαλιά για να σωθείς! Για να βλέπεις όλες τις σωτηρίες!
- Ναι, αλλά ποια θα είναι η σωτηριότερη;

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Λες να έχουν δίκιο;
- Ποιοι ρε;
- Αυτοί που βγάζουν τα αποτελέσματα!
- Τι αποτελέσματα πάλι;
- Από έρευνες!
- Πες για να σου πω!
- Εγώ νομίζω σε αυτή την περίπτωση πρέπει να έχουν δίκιο!
- Για ποιο πράγμα ακριβώς;
- Θα σου πω! Εμένα πως με βλέπεις;
- Όπως σε βλέπω πάντα!
- Όχι, ρε! Πώς με βλέπεις εννοώ! Πως σου φαίνομαι;
- Λίγα κιλάκια τα πήρες! Να κόψεις το βραδινό!
- Δεν εννοώ αυτό ρε! Πώς με βλέπεις; Φαίνομαι ήρεμος…;
- Ααααα! Αυτό εννοείς! Κοίτα να σου πω… Το μάτι σου είναι λίγο κουρασμένο και θολό, έχεις αποκτήσει κάποια τικ, να το προσέξεις αυτό, να πας σε κανέναν γιατρό, έχω προσέξει ότι αρπάζεσαι με το παραμικρό… Τι άλλο να σου πω…
- Θα είχα απαλλαγεί από όλα αυτά!
- Πως ρε; Πες μας και μας!
- Αν πήγαινα διακοπές!
- Σιγά ρε! Αυτό είναι το φάρμακο;
- Βέβαια!
- Και πως κατέληξες σε αυτό;
- Δεν κατέληξα εγώ… Οι έρευνες το λένε!
- Καλά τώρα… Λογικό είναι αν πας διακοπές χαλαρώνεις…
- Εμ! Αυτό το ήξερα κι εγώ! Αλλά πώς να πάω διακοπές; Άντε σου λέω να πάω! Να καεί και το παλιάμπελο λες! Είναι σίγουρο όμως ότι εκεί στις διακοπές θα σκεφτόμουν τα λεφτά που ξοδεύω… θα μπορούσα να βουλώσω καμιά τρύπα..
- Άμα είναι έτσι μην πας καθόλου! Αν είναι να πας διακοπές και να αρρωστήσεις… Διότι θα αρρώσταινες αν σκεφτόσουν έτσι…
- Για αυτό σου λέω… πάω κατά διαόλου… Σου λέει όταν πας διακοπές δεν χαλαρώνεις μόνο, δεν ηρεμείς…
- Αλλά;
- Σου λέει πυροδοτείται το DNA
- Τι λες ρε παιδί μου…
- Ναι, το ανοσοποιητικό σου σύστημα τονώνεται… οι τοξικές πρωτεΐνες που σχετίζονται με την κατάθλιψη και με την άνοια χάνουν τη δύναμη τους…
- Τι λες ρε παιδί μου!
- Ακριβώς όπως στα λέω! Στις διακοπές δεν φορτίζουμε μόνο τις μπαταρίες μας, φορτίζουμε τα γονίδια μας!
- Αχ! Καημένε Χαράλαμπε… Καημένε Χαράλαμπε…



Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ουφ! Πάει κι αυτό!
- Τι έγινε και ξαλάφρωσες;
- Ησύχασα βρε παιδί μου! Ανακουφίστηκα!
- Για λέγε!
- Να ρε, δεν τελειώσαμε με τις άδειες;
- Α! Εγώ άφησα πέντε μέρες άδεια μέχρι τον Δεκέμβρη! Δεν ξέρεις τι γίνεται! Θα τις χρειαστώ μάλλον!
- Δεν μιλάω για την άδεια από την δουλειά, ρε…
- Ποιες άδειες τότε;
- Για τις τηλεοράσεις ρε!
- Ποιες τηλεοράσεις; Πρέπει να έχεις άδεια για να έχεις τηλεόραση σπίτι; Ποπό! Κι άλλα λεφτά; Και που την βγάζουν αυτή την άδεια;
- Βρε, νούμερο! Για τους σταθμούς της τηλεόρασης μιλάω!
- Και;
- Άλλα κανάλια θα κλείσουν, άλλα θα τα ακουμπήσουν και θα μείνουν ανοιχτά ή θα ανοίξουν καινούρια…
- Ιδέα δεν έχω!
- Καλά που ζεις;;;
- Εδώ! Δεν διαβάζω εφημερίδα, δεν ακούω ραδιόφωνο, δεν βλέπω τηλεόραση  και έχω το κεφάλι μου ήσυχο και τα λεξοτανίλ μου μειωμένα! Πάμε παρακάτω!
- Τι να σου πω τώρα… Να σου πω τι θα γίνει… πάλι κάποιος κόσμος που θα απολυθεί…
- Α! Καλά! Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου! Έμαθες τίποτα;
- Σαν τι;
- Καμιά αντίδραση… κανένας ξεσηκωμός… Να ρε, όπως είχε γίνει τότε με την ΕΡΤ…
- Τς! Και μου φαίνεται παράξενο… Να δεις που οι δημοσιογράφοι μεταξύ τους δεν χωνεύονται… Ποιος ξέρει… Τι να πω… Άκου…, άκου κι αυτό… ο Γερμανός υπουργός εσωτερικών κατηγορεί ότι εμείς φταίμε για το προσφυγικό… Καλά, λέει που έβαλε η Ουγγαρία φράχτη και σταμάτησε η επέλασή τους…
- Καλά ό,τι θυμάται χαίρεται κι αυτός… Σε λίγο θα μας πουν ότι εμείς φταίμε που υπάρχουν αυτοί!  
- Πες το ψέματα!
- Καλά ρε, όλα τα στραβά εμείς τα κάνουμε, τέλος πάντων… κάτι σωστό δεν κάνουμε  εμείς…
- Ναι, ό,τι πήραν πήραν, δεν μπορούν άλλους!
- Όλοι παίζουν με τον πόνο του κοσμάκη, δεν πα να είναι ντόπιοι, πρόσφυγες, αλλοδαποί, ημεδαποί όλοι έχουν ένα δράμα να ζήσουν…
- Και ύστερα;
- Τα ύστερα του κόσμου… 

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Οι εξαγωγές μειώνονται στα χαμηλότερα επίπεδα από το ’12, είμαστε πρωταθλητές στην ανεργία, συνεχίζεται η κούρσα για τις τηλεοπτικές άδειες, ο Λεβέντης “απειλεί” ότι αν πάει με τον Τσίπρα να μην τον ξαναψηφίσουμε…
- Από όλα έχει ο μπαξές! Τουλάχιστον δεν πλήττουμε! Με τέτοια θέματα και να μην θες περνάς την ώρα σου ευχάριστα!
- Με δουλεύεις!
- Μας έμεινε και τίποτα άλλο; Ο ένας δουλεύει τον άλλον! Για να συνεχίζουμε να είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα… να κυλάει ευχάριστα η ζωή. Η ζωή θέλει ποικιλία, ρε, παρ’ το χαμπάρι!
- Από ποικιλία άλλο τίποτα! Εγώ βλέπω ότι τα πάντα τα δέρνει μια μονοτονία! Ξημερώνει και νυχτώνει στον ίδιο τον σκοπό! Από ποικιλία άλλο τίποτα! Πάει κι αυτή! Η μόνη ποικιλία που έμεινε και αυτή πλέον μόνο στις αναμνήσεις η ποικιλία με θαλασσινά μαζί με το ουζάκι σε κάποια ταβέρνα δίπλα στο κύμα!
- Τι πας και θυμάσαι; Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις! Τι θες; Να σου ανέβει πάλι η πίεση και να έχουμε τρεχάματα;  
- Μετά μου λες… Μονοτονία από το πρωί μέχρι το βράδυ μέχρι το τέλος κάθε μήνα, και μόλις μεσημεριάσει παίρνεις μια βαθιά ανάσα, λες πρώτη του μηνός αύριο, ατενίζεις στο βάθος του χρόνου, ένας μήνας είναι, έχουμε καιρό μέχρι τότε, περνάς κάνα δυο τρεις μέρες ανέμελος, λέμε τώρα, και φτου κι από την αρχή μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα, τέσσερις εβδομάδες είναι αυτές, πόσο να αργήσουν πια, σαν νερό τελειώνουν…
- Αυτό το οικονομικό είναι πρόβλημα…
- Το μόνο πρόβλημα…
- Δοθέντος ότι έχουμε τη υγειά μας…
- Ναι, εννοείται…
- Ρε, με αυτόν τον Σώρρα τι τρέχει; Κάπου διάβασα ότι θα δώσει λεφτά για να πληρώνουμε τις εφορίες μας…
- Άμα τον βρεις πες του κάτι και για μένα…
- Μιλάμε για κάτι δις…
- Δις! Τι δις; Ευρώ ή σαπουνόφουσκες;


Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μια ψιλο-υφεσούλα την έχουμε! Άλλα περίμεναν και άλλα έρχονται!
- Στραβά αρμενίζουμε πάλι;
- Μάλλον ο γιαλός είναι στραβός!
- Τι εννοείς;
- Όσο και να αρμενίζουμε στην ευθεία, όταν ο γιαλός είναι στραβός, τι να σου κάνει; Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά!
- Και τι θέλει να πει ο ποιητής;
- Ότι το πρόγραμμα που θέλουν να εφαρμόζουν δεν λειτουργεί και δεν αποδίδει…
- Άντε τρέξε, πες το στους οικονομικούς εγκεφάλους των Βρυξελλών! Βρε, άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη!
- Να δες εδώ…, η καταναλωτική δαπάνη μειώθηκε…
- Έλα, και τι περίμεναν; Ότι θα ήμασταν κάθε μέρα στην αγορά αδειάζοντας τα ράφια, θα αλλάζαμε αυτοκίνητα, θα… θα… Βαθιά νυχτωμένοι είναι… Και που είσαι ακόμη… Θα δουν τα ματάκια μας…
- Τα ματάκια μας να δουν! Οι τσέπες μας μην τα δουν! Έχεις καμιά νεώτερη πληροφόρηση;
- Πιέζουν, λέει τα τσακάλια της Α.Ε. Ευρωπαϊκή Ένωση ( το μεταφράζετε όπως θέτε, Αυτού Εξοχότης ή Ανώνυμος Εταιρία, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!) να τελειώσουμε με τα προαπαιτούμενα, μικρή πρόοδος έγινε, να το ένα να το άλλο, είμαι σίγουρος ότι αυτή η ιστορία έτσι θα τραβάει και θα τραβήξει, θέλουμε δεν θέλουμε…
- Συμφωνώ κι εγώ, και να σου πω… το έχουμε συνηθίσει κιόλας, μας αρέσει… δεν μπορούμε χωρίς λίγο μαζοχισμό να δέρνει τη ζωή μας, διότι ρε φίλε μου, δεν εξηγείται διαφορετικά, πότισε ήδη στο πετσί μας, σε λίγο θα εισχωρήσει στα ενδότερα και θα καλύψει όλα μας τα ζωτικά όργανα!
- Οι αξιολογήσεις παν κι έρχονται, έτοιμοι δεν είμαστε λέει, οι φόροι και τα έκτακτα στήνουν πανηγύρι, ξεφαντώνουν πάνω από τα κεφάλια μας…
- Μια αντράλα την έχω κι εγώ, εκεί που περπατάω… κάπως σα να ζαλίζομαι, σα να παραπατώ χωρίς να παραπατώ… σαν κάτι να έχω… σα κάτι να με γυροφέρνει, λες και είναι γρίπη…
- Μπα είναι νωρίς για γρίπη… Καμιά ίωση θα ‘ναι! 

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μια ψιλο-υφεσούλα την έχουμε! Άλλα περίμεναν και άλλα έρχονται!
- Στραβά αρμενίζουμε πάλι;
- Μάλλον ο γιαλός είναι στραβός!
- Τι εννοείς;
- Όσο και να αρμενίζουμε στην ευθεία, όταν ο γιαλός είναι στραβός, τι να σου κάνει; Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά!
- Και τι θέλει να πει ο ποιητής;
- Ότι το πρόγραμμα που θέλουν να εφαρμόζουν δεν λειτουργεί και δεν αποδίδει…
- Άντε τρέξε, πες το στους οικονομικούς εγκεφάλους των Βρυξελλών! Βρε, άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη!
- Να δες εδώ…, η καταναλωτική δαπάνη μειώθηκε…
- Έλα, και τι περίμεναν; Ότι θα ήμασταν κάθε μέρα στην αγορά αδειάζοντας τα ράφια, θα αλλάζαμε αυτοκίνητα, θα… θα… Βαθιά νυχτωμένοι είναι… Και που είσαι ακόμη… Θα δουν τα ματάκια μας…
- Τα ματάκια μας να δουν! Οι τσέπες μας μην τα δουν! Έχεις καμιά νεώτερη πληροφόρηση;
- Πιέζουν, λέει τα τσακάλια της Α.Ε. Ευρωπαϊκή Ένωση ( το μεταφράζετε όπως θέτε, Αυτού Εξοχότης ή Ανώνυμος Εταιρία, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!) να τελειώσουμε με τα προαπαιτούμενα, μικρή πρόοδος έγινε, να το ένα να το άλλο, είμαι σίγουρος ότι αυτή η ιστορία έτσι θα τραβάει και θα τραβήξει, θέλουμε δεν θέλουμε…
- Συμφωνώ κι εγώ, και να σου πω… το έχουμε συνηθίσει κιόλας, μας αρέσει… δεν μπορούμε χωρίς λίγο μαζοχισμό να δέρνει τη ζωή μας, διότι ρε φίλε μου, δεν εξηγείται διαφορετικά, πότισε ήδη στο πετσί μας, σε λίγο θα εισχωρήσει στα ενδότερα και θα καλύψει όλα μας τα ζωτικά όργανα!
- Οι αξιολογήσεις παν κι έρχονται, έτοιμοι δεν είμαστε λέει, οι φόροι και τα έκτακτα στήνουν πανηγύρι, ξεφαντώνουν πάνω από τα κεφάλια μας…
- Μια αντράλα την έχω κι εγώ, εκεί που περπατάω… κάπως σα να ζαλίζομαι, σα να παραπατώ χωρίς να παραπατώ… σαν κάτι να έχω… σα κάτι να με γυροφέρνει, λες και είναι γρίπη…
- Μπα είναι νωρίς για γρίπη… Καμιά ίωση θα ‘ναι! 

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αναρωτιέμαι τι θα γίνει όταν φισκάρουν οι ψυχιατρικές κλινικές! Θα κυκλοφορούμε ελεύθερα στους δρόμους;
- Και που θα είναι το πρόβλημα; Αφού όλοι με ψυχοφάρμακα θα είναι, όλοι την ίδια τρέλα θα κουβαλάμε!
- Έμαθες ότι γύρω στις εβδομήντα χιλιάδες επιχειρήσεις έκαναν αίτηση να μεταφέρουν την έδρα τους εκτός Ελλάδος! Λογικό! Φοβούνται τον ανταγωνισμό. Τώρα με την έλευση της ανάπτυξης που να χωρέσουν όλες οι επιχειρήσεις. Να αραιώνουμε σιγά-σιγά!
- Και τι θα γίνει; Πώς θα λειτουργεί η αγορά;
- Γιατί τώρα λειτουργεί; Κυκλοφορεί το χρήμα; Όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες βαρυγκωμούν. Σε λίγο θα κυκλοφορούν σαν την Αστέρω! Με ένα απλανές βλέμμα να περιφέρεται στον αέρα, ένα μάτι να γυαλίζει…
- Μόνο το ένα;
- Το άλλο δεν θα φαίνεται, θα έχει πέσει το βλέφαρο και θα είναι σε μόνιμη νάρκη!
- Και γιατί φεύγουν;
- Δεν άκουσες και τα άλλα τα χαρμόσυνα; Η εποχή που ήσουν αφεντικό του ευατού σου τέλειωσε!
- Θεός φυλάξοι! Φτου, φτου, φτου!
- Δε πα να φτύνεις τον κόρφο σου όσες φορές θέλεις! Δε σε βοηθάει.
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή ρε; Αυτά που ήξερες ξέχνα τα!
- Δηλαδή θα κλείσω το μαγαζί μου;
- Όχι ρε!
- Οχ! Ευτυχώς ησύχασα! Τρόμαξα, ρε!
- Καλά έκανες και τρόμαξες.
- Θα με τρελάνεις!
- Δεν μπορεί ένας να έχει επιχείρηση. Όλοι!  Θα μπουν κι άλλοι!
- Θα μπουν… Δηλαδή;
- Θα γίνει συνεταιρισμός…
- Κι άμα δεν θέλω;
- Θα θέλεις!
- Πως θα θέλω αφού δεν θα θέλω!
- Κοίτα μην μου κάνεις τον δύσκολο! Θα θέλεις, πάει και τελείωσε! Θα ζήσουμε ιστορικές στιγμές. Ήρθε η εποχή που πρέπει να αλλάξει η Ελλάδα. Τώρα θα γίνει η ανατροπή για να πάμε μπροστά!
- Ναι, αλλά χωρίς χρήμα πώς θα πάει μπροστά; Χωρίς χρήμα δεν κινείται τίποτα! Με τα πόδια θα πάει αφού δεν θα έχει να πληρώσει τα εισιτήρια! Επειδή άκουσα ότι η ανάπτυξη θα έρθει με το τρένο. Γι αυτό το λέω! Θα προλάβει να ανέβει επάνω;

- Σιγά το δύσκολο! Θα μαζευτούμε όλοι εμείς οι ρακένδυτοι αλλόφρονες και θα την σπρώξουμε να χωθεί μέσα! Λαθρεπιβάτης; Λαθρεπιβάτης!  

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να σου πω κάτι, αλλά μην το βγάζεις παραπέρα!
- Γιατί; Θα μου πεις κανένα μυστικό;
- Εμπιστευτικό!
- Άκρως εμπιστευτικό; Με φοβίζεις!
- Σιγά ρε πως κάνεις έτσι; Δεν έρχεται και η καταστροφή του κόσμου!
- Εμ, …προφήτες υπάρχουν πάντα!
- Και; Πολλές φορές βγήκαν αληθινοί; Τις περισσότερες φορές σφύριζαν κλέφτικα! Σαν να μην τρέχει τίποτα!
- Και τι θες δηλαδή να μου πεις;
- Ό,τι όλα είναι ένα παιχνίδι διαφορετικών επιπέδων, διαφορετικών αντιλήψεων, διαφορετικών συμφερόντων…
- Δεν σε πιάνω…
- Τι έγινε με τη Βρετανία που έφυγε από την ευρωπαϊκή ένωση…
-  Τι να έγινε; Δεν ακούστηκε τίποτα…
- Είδες; Δεν ακούστηκε τίποτα. λες! Τι έλεγαν οι καταστροφολόγοι; Χαμός κλαυθμός και οδυρμός!
- Για στάσου! Εννοείς δηλαδή ότι κι εμείς έπρεπε να είχαμε φύγει από την Ευρώπη;
- Δε λέω τίποτα! Δεν μπορώ να συγκρίνω ανόμοια πράγματα! Άλλο Βρετανία, άλλο Ελλάδα, μην τρελαθούμε κιόλας! Είπαμε σωβινιστές, σωβινιστές, αλλά να ξέρουμε να βλέπουμε και να σκεφτόμαστε κιόλας!
- Τότε;
- Τότε! Είναι αυτό που λέω πάντα και το πιστεύω ακράδαντα… Δεν πρέπει πάντα να πιστεύουμε ό,τι ακούμε. Σειρήνες υπάρχουν πολλές! Μπορεί να σε ζαλίσουν μέχρι τελικής πτώσεως μέχρι να τις πιστέψεις και να τις ακολουθήσεις μαγεμένος και ζαβλακωμένος! Η Ευρώπη τρέχει και δεν φτάνει, διότι από ό,τι φαίνεται δεν είχε κάποιο σχέδιο σε περίπτωση που αποχωρούσε κάποια χώρα!
- Δηλαδή κι εμείς, αν…
- Δεν θες να καταλάβεις… Τα μεγέθη είναι διαφορετικά… Το θέμα είναι ότι δεν ξέρεις οι πολιτικοί τι θέλουν να πουν! Άλλα θέλουν να πουν, άλλα λένε, αλλού καταλήγουν και μετά επανέρχονται στην αρχή για να ξεκινήσουν την ίδια διαδρομή…
- Με μπερδεύεις λίγο, αλλά προσπαθώ…
- Άρα τα έχουν καταφέρει μια χαρά, αφού ακόμη προσπαθείς, ήδη έπρεπε να είχες μεταβεί στο επόμενο στάδιο. Της πλήρους κατανόησης του πολιτικού παιχνιδιού!
- Δεν έχω εξασκηθεί πολύ και στη μονόπολι… Για αυτό ίσως…
  

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σε μια κρίση δεν μπορεί να φτωχαίνουν όλοι! Α! Πα πα! Δεν είναι δίκιο!
- Σωστά! Το κακό και το άδικο δεν το θέλει ούτε και ο ίδιος ο Θεός!
- Διότι το λέει και η λογική! Από πάνω είναι οι πλούσιοι και από κάτω οι φτωχοί! Εμείς θα χαλάσουμε τη φυσική ροή των πραγμάτων;
- Ποτέ! Μα ποτέ!
- Άμα δεν υπάρχουν οι πλούσιοι πώς μπορεί να υπάρχουν οι φτωχοί; Το ένα είναι συνάρτηση του άλλου! Διαφορετικά χαλάει όλο το σύστημα! Αλλά, μη λέτε ότι εμείς οι φτωχοί φταίμε με τα λάθη μας για την δήθεν οικονομική σας στραβοτιμονιά και επιβάρυνση που δήθεν έχετε!
- Έτσι είναι! 
- Εμ, πήραν μια καραμέλα και την πιπιλάνε! Και όχι τίποτα άλλο, αλλά μόλις λιώσει η καραμέλα βάζουν άλλη στο στοματάκι τους! Δεν φοβούνται μην πάθουν και σάκχαρο οι αφιλότιμοι!
- Πες τα, πες τα!
- Ρε, εγώ τα λέω αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω είμαι!
- Όλο και κάτι μπορεί… Τουλάχιστον έχουμε μια ηθική ικανοποίηση ότι ακόμη δεν έχουμε φτάσει στα όρια της άνοιας και δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται!
- Για πες, για πες!
- Στο πρώτο εξάμηνο του ’16 η φίλη μας η Αγγελικούλα κατάφερε να έχει πλεόνασμα 18,5 δις! Πολύ, λέει, περισσότερο από το αναμενόμενο, αφήνοντας πίσω τη Γαλλία και την Ιταλία να παραπονιούνται! Είδες ρε; Τι υπουργό οικονομικών έχουν! Τι σαΐνι είναι; Γάτα ο αφιλότιμος!
- Για ποιον λες;
- Καλά, μου φαίνεται ότι αποσυνδέθηκες! Για ποιον λέω! Ένας και μοναδικός είναι!
- Α! Κατάλαβα!
- Και μέχρι τέλος του χρόνου τα αποτελέσματα θα είναι ακόμη πιο ανοδικά! Άρα;
- Άρα;
- Ηθικό δίδαγμα;
- Ηθικό δίδαγμα;
- Ότι δουλεύουμε για τους Γερμανούς!
- Ναι, αλλά πέρασε η γραμμή ότι οτιδήποτε πάει οικονομικά στραβό φταίγαμε εμείς! Τώρα πως μπορεί να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα; Με τον ίδιο συνειρμό τι μπορείς να πεις; Ότι φταίμε πάλι εμείς! Ναι, εμείς φταίμε που πέφτει το χρήμα ζεστό και φρέσκο! Αλλά αυτό δεν είναι φταίξιμο για να διαφημιστεί! Να κρύβουμε τα καλά για να μπορούμε να σηκώνουμε πιο εύκολο το δάχτυλο και να επιβάλουμε το δίκιο του ισχυρού!
- Τόση ώρα που μιλούσες, έψαχνα κάτι που θυμήθηκα και το βρήκα… να εδώ στο βιβλίο από τα απομνημονεύματα των Γαλατικών Πολέμων του Ιούλιου Καίσαρα! Άκου να δεις τι γράφει:  …Περνούν όλη τους τη ζωή στο κυνήγι και τον πόλεμο. Από παιδιά εκπαιδεύονται στην εργασία και τις κακουχίες (...) Οι φυλές αυτές θεωρούν μέγιστη δόξα, να ρημάζουν τις γειτονικές περιοχές και να τις κάνουν μη κατοικήσιμες. Πιστεύουν ότι έτσι αποδεικνύουν την αξία τους, με το να διώχνουν τους γείτονές τους και κανείς να μην τολμά να πατήσει εκεί. Επίσης πιστεύουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ασφαλείς, μιας και απομακρύνουν τον κίνδυνο ξαφνικών εισβολών…
- A, ρε! Το χούι δεν φεύγει με τίποτα!


Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πόσο πια θα μας δουλεύουν;
- Όσο μπορεί ο καθένας! Λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος σε δουλειά να βρισκόμαστε!
- Τα εύσημα από την Αγγέλα πήραμε για το προσφυγικό!
- Εμ, τι θα μπορούσε να κάνει; Έτσι για να φανεί! Για το άλλο το οικονομικό δεν έχει εύσημα; Για τη μιζέρια που κυκλοφορεί δεν έχει εύσημα;
- Κοίτα να δεις! Η χώρα μας ανέκαθεν ήταν κυματοθραύστης …επιδρομών προς τα ενδότερα της ευρωπαϊκής περιφέρειας! Ευρωπαϊκής… Τέλος πάντων λόγος να γίνεται. Πόσες φορές η Ελλάδα έτρωγε το αγγούρι και οι από πάνω περνούσαν ζωή και κότα; Και σε κοιτάνε  μετά οι Βόρειοι με μισό μάτι και σου κάνουν τον καμπόσο. Διότι αλλού περνούσαν ωραία και η ψωροκώσταινα λιμοκτονούσε. Πάντα έτσι δεν γινόταν; Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αναρωτιέμαι πόσα αγγούρια έχουν μείνει για να φάμε!
- Όρεξη να χουμε, θα φάμε κι άλλα!
- Ναι, αλλά και λίγο ντοματίτσα θα έσπαζε τη μονοτονία διότι κάθε μέρα αγγούρι το βαριέσαι. Θέλει και λίγο ντομάτα, λίγο κρεμμυδάκι, κάνα δυο ελίτσες έτσι για να σπάει η μονοτονία!
- Ρε, σου λέει αναλογικά ότι η Γερμανία θα έπρεπε να είχε κάμποσες χιλιάδες πρόσφυγες αλλά …πουφ δεν τους έχει! Γιατί; Γιατί τους έχει καπελωθεί η Ελλαδίτσα! Η οποία από τη μια έχει χάσει το φως της και δεν ξέρει προς τα πού να πάει και από την άλλη έχει και το βάρος του προσφυγικού!
- Οπότε τι είναι αυτά τα εύσημα; Παρηγοριά στον άρρωστο. Έτσι για να πασπατέψει το φιλότιμό μας και να καμαρώνουμε σα γύφτικα σκεπάρνια! Διότι αυτό το …καμαρώνω είναι στο DNA  μας! Αυτό μας έφαγε!
- Α, ρε πάγαινε από δω! Να βράσω τα εύσημα και τα χάδια και τα χαμόγελα! Κάποιος να μου πει για την πραγματικότητα και την καθημερινότητα, μου! Διότι δεν την βλέπω καθαρή! Κάπως να γυαλίζει το μάτι της ένα πράγμα και μας έχει πάρει ξοπίσω και μας κυνηγάει!
- Σε λίγο να δεις! Θα πάρουμε και εύσημα για την φτώχεια στην Ελλάδα!
- Θα αναλάβει η επιστήμη να ερευνήσει το φαινόμενο πως μπορεί να επιβιώσεις φτωχός σε μια φτωχή πλέον χώρα! 

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ρε τι πάθαμε!
- Πάλι πάθαμε;
- Μια ζωή παθόντες!
- Και τώρα τι πάθαμε πάλι; Δεν μπορώ πια! Έχει καταντήσει εκνευριστικό. Δεν ξες από πού να φυλαχτείς, πώς να ξημερώσεις, να σηκωθείς με το χαμόγελο στα χείλη, να σηκωθείς με ένα κιλό μιζέρια στα μούτρα, να αρπάζεσαι με το παραμικρό… τι τέλος πάντων;;
- Μέσα είσαι! Για αυτό θα σου έλεγα.
- Τι πράγμα;
- Ότι όλοι είμαστε με κάτι στο μάτι…
- Σου μπήκε κανένα σκουπιδάκι;
- Όχι, ρε! Για κοίτα με! Πως με βλέπεις;
- Με το δεξί μου μάτι ή με το αριστερό μάτι;
- Άλλα βλέπεις με το αριστερό και άλλα με το δεξί;
- Τέλος πάντων! Έτσι είμαι εγώ! Τα βλέπω αλλιώς συγχρόνως!
- Αμάν ρε μεγάλε!
- Σε βλέπω σα να γυαλίζει το δεξί σου μάτι!
- Αυτό με ποιο μάτι δικό σου το βλέπει;
- Δε σου λέω, είναι μυστικό!
- Είδες τι γράφουν οι αμερικάνοι;
- Τι γράφουν ρε οι αμερικάνοι οι πολύξεροι;
- Ότι η κρίση… βγάζει κι άλλες πραμάτειες και προίκες η κρίση…
- Όπως;
- Όπως… ότι οι Έλληνες μισιούνται τώρα μ ε την κρίση… Αυτοί που τα ψιλοκαταφέρνουν έχουν μπει στο μάτι αυτωνών που υποφέρουν…
- Καλά το είπα εγώ… Κάτι μας είπαν οι πολύξεροι… Περσινά ξινά σταφύλια.
- Τι θες να πεις;
- Σιγά που θα περιμέναμε τους αμερικάνους να μας πουν κάτι που ισχύει εδώ και δεκαετίες…. Μη σου πω και παραπάνω, και φτάσουμε στους αιώνες…
- Δηλαδή;
- Ρε, εδώ μόλις κάποιος πάει να κάνει ένα βήμα μπροστά και καταφέρει κάτι θα πέσουν όλοι να τον φάνε. Που πας ρε Καραμήτρο… Γύρνα πίσω. Και να, πάρε αυτήν , πάρε και τούτη πάρε και την άλλη… Γιατί οι Έλληνες θριαμβεύουν στο εξωτερικό και εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα; Για πες μου;  Δεν τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί. Μόλις δουν κάποιον να πετυχαίνει αρχίζουν οι ζήλιες, αρχίζουν τα σχόλια και πάει λέγοντας. Διότι σου λέει γιατί αυτός και όχι εγώ!
- Δε τον σκέφτηκα αυτό!
- Αφού δεν μπορείς ρε Καραμήτρο… Μέχρι εκεί φτάνεις… Άσε τον άλλον που μπορεί να περπατήσει… μην τον ρίχνεις στο χαντάκι!  







Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τέρμα! Τα κλείνω όλα!
- Ποια ρε;
- Φέισμπουκ, ίνσταγκραμ…
- Για σταμάτα ρε, τι είναι αυτά; Δεν σε καταλαβαίνω!
- Καλά ρε, δεν ξες τι είναι φέισμπουκ και ίνσταγκραμ;
- Όχι… είναι απαραίτητο;
- Αμέ! Όλη η ζωή εκεί έχει μεταφερθεί. Ό,τι θες να μάθεις εκεί θα τα δεις!
- Άντε! Και τι είναι αυτά!
- Μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
- Και πάλι δεν μπορώ να σε ακολουθήσω!
- Που να σε εξηγώ τώρα! Να, ρε… Εκεί μέσα βάζεις φωτογραφίες από την καθημερινότητα σου, γράφεις σχόλια για τη ζωή σου, λες πως περνάς… και τα ίδια κάνουν και οι φίλοι σου…
- Εγώ δεν κάνω…
- Τους φίλους που έχεις στο φέισμπουκ, για παράδειγμα…
- Τι; Έχεις φίλους εκεί;
- Ναι!
- Πολλούς;
- Καμιά χιλιάδα! Άλλοι μπορεί να έχουν και δυο και τρεις χιλιάδες φίλους.
- Με δουλεύεις!
- Όχι, γιατί να σε δουλεύω;
- Είναι δυνατόν να έχει κανείς τόσους φίλους…
- Δεν είναι φίλοι - φίλοι ρε παιδάκι μου… Είναι φίλοι στο διαδίκτυο…
- Είδες… Έχουν χάσει οι λέξεις την αξία τους… Ο φίλος και η φιλία είναι λέξεις ιερές… Ο φίλος…
- Είδαμε και τους κανονικούς φίλους… Να σου πω ιστορίες… Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα μας…
- Ναι τι ήθελες να πεις;
- Τώρα οι φοροφυγάδες θα βρίσκονται και σε αυτά τα μέσα…
- Άντε… Πώς δηλαδή;
- Θα παίρνουν αμπάριζα όλες τις φωτογραφίες που ανεβάζει, τι γράφει, που πάει, πόσα ταξίδια κάνει, τι τρώει… Όλα αυτά! Διότι όταν λες ότι βρίσκομαι στο τάδε πεντάστερο ξενοδοχείο, όταν δείχνεις φωτογραφίες από τραπεζώματα με πλούσια εδέσματα, όταν πετάγεσαι για τριήμερο στις Μπαχάμες…
- Στάσου λίγο, γιατί πήρες φόρα… Και τι θα βγει με όλα αυτά;
- Τι θα βγει; Όταν δηλώνεις στην εφορία ότι ζεις με τρεις και εξήντα δεν μπορείς παράλληλα να δείχνεις μια άλλη ζωή,. Διότι σου λέει κύριε, πως μπορείς και τα φέρνεις βόλτα; Έλα στο θείο να σου δείξει πόσα απίδια χωράει ο σάκος!
- Α! Έτσι! Καλό, πολύ, καλό!
- Για αυτό σου λέω…
- Τότε από δω και πέρα να ανεβάζεις φωτογραφίες… με απλωμένο τον τραχανά, τα βάζα που κάνεις τις σάλτσες για το χειμώνα… τις μαρμελάδες που κάνεις νυχθημερόν… Τι θα σου πουν για όλα αυτά; Θα πουν μπράβο το παλικάρι… Ακολουθεί σωστή γραμμή… Και άσε τα ταξίδια και τα τραπεζώματα στην άκρη… Εεεεε! Που πας;
- Να αγοράσω πλιγούρι!
- Πλιγούρι;
- Ναι, για να φτιάξω τραχανά!
- Μην ξεχάσεις και αλεύρι για το ψωμί!



Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Εκπέμπει ΣΟΣ!
- Τι έγινε πάλι; Πάλι βυθιζόμαστε;
- Το ΔΝΤ εκπέμπει ΣΟΣ!
- Άμα εκπέμπει ΣΟΣ και το ΔΝΤ αναρωτιέμαι εμείς τι κάνουμε; Επιπλέουμε; Πνιγήκαμε; Και εάν πνιγήκαμε γιατί πνιγήκαμε; Κανένας Χριστιανός δεν φορούσε μπρατσάκια ; Ή έστω κανείς δεν ήξερε να κολυμπάει;
- Ρε, το ΔΝΤ εκπέμπει ΣΟΣ για μας!
- Δηλαδή… Είπα κι εγώ… Δηλαδή, εμείς πνιγόμαστε; Αυτό εκπέμπει; Και εμείς τι κάνουμε; Δεν πήραμε χαμπάρι τίποτα;
-Αφού εκπέμπει αυτό για μας, αυτό μάλλον σημαίνει! Βυθιζόμαστε! Η βάρκα εξόκειλε η θα εξοκείλει! Νεώτερα στο μέλλον!
- Τι θες να πεις;
-Τι θέλει να πει ο ποιητής καλύτερα! Θέλει να πει ότι η χώρα πάει κατά διαόλου!
- Έλα! Αυτούς περιμέναμε να μας το πούνε! Πήραμε, πήραμε, δε θέλουμε άλλο! Ευχαριστούμε πολύ!
- Δεν εννοεί για τώρα;
- Τι εννοεί;
- Ότι τώρα πάει καλά αλλά αργότερα θα πάει λιγότερο καλά; Πόσο θέλουνε να μας τρελάνουν;
- Κοίτα να σου εξηγήσω για να καταλάβεις! Θέλουν να πούνε τα παλικάρια ότι δεν θα μπορέσει η Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι…
- Έλα Χριστέ και μπούκωνε…
- Διότι δεν θα έχει τις προδιαγραφές και τις δυνατότητες να το κάνει…
- Τότε τι βασανιζόμαστε τζάμπα; Τι τρέφουμε ελπίδες ότι θα έλθει η ανάπτυξη… Πάλι μας δουλεύουν; Καλά το έλεγα εγώ ότι μας πήραν χαμπάρι! Και γιατί παρακαλώ; Όλο και κάποια δικαιολογία θα έχουν για να το πουν αυτό!
- Θα αυξηθούν οι γέροι! Και δεν θα υπάρχει αύξηση νέων που θα μπορέσουν δυναμικά να αναλάβουν την ανάπτυξη…
- Βρε, νεολαίοι υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά δεν θα είναι εδώ. Θα είναι εκεί, παρακεί, παρά-πιο-πέρα, ολούθε και τριγύρω αλλά όχι μέσα…
- Μπορεί και κάπως έτσι. Οπότε τι μέλλει γενέσθαι;
- Δηλαδή από ό,τι κατάλαβα όταν εγώ θα είμαι γεροχούφταλο, η ανάπτυξη δεν υπάρχει περίπτωση να ζει και να βασιλεύει εδώ, στα δικά μου χώματα..
- Θα είμαστε μια απέραντη χώρα γεροχούφταλων με μειωμένη έως ανύπαρκτη σύνταξη…
- Λογικό! Τι να την κάνεις την σύνταξη άμα δεν θα έχεις εγγόνια;
  

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ελπίζω να μην είναι αλήθεια!
- Και γιατί ελπίζεις; Έχεις τίποτα να φοβηθείς;
- Τι να φοβηθώ;
- Για αυτό που λες!
- Δεν έχω τίποτα περισσότερο να δηλώσω!
- Τότε;
- Μου φαίνεται πολύ αστείο, πάρα πολύ αστείο!
- Το φαντάζεσαι; Να έχεις ας πούμε ασημένια μαχαιροπήρουνα, δώρο από την αείμνηστη γιαγιά σου και να έχεις ένα επίσημο δείπνο! Και την ώρα που ο επισκέπτης σου προσπαθεί με το πιρούνι του να καρφώσει μια ροδέλα κοκορέτσι ή έστω σπληνάντερο να πέφτει ένα χέρι και να γραπώνει το χέρι του συνδαιτυμόνα σου και να ακούγεται μια άγρια φωνή. Άστο κάτω ρε! Και να μένουν όλοι αποσβολωμένοι! Τι κάνεις εκεί ρε; Τι κάνω κύριε; Δωσ’ μου το πιρούνι! Και γιατί; Να φάω πρώτα το κοκορετσάκι μου, αυτό το κομματάκι λιμπίστηκα! Σας παρακαλώ αφήστε με! Τι κομμάτι είναι αυτό που κρατάς; Μα δεν το βλέπετε κι εσείς; Ένα μικρό κομματάκι είναι; Δεν είναι δα και τόσο τεράστιο;  Δεν εννοώ αυτό το κομμάτι. Το άλλο κομμάτι εννοώ, αυτό που κρατάς στο χέρι σου! Το πιρούνι! Το πιρούνι; Τι έχει το πιρούνι; Να το δω! Μπορεί να είναι αξίας! Το πιρούνι δεν είναι δικό μου! Του οικοδεσπότη είναι!
Και το βλέμμα όλων να πέφτει στον οικοδεσπότη όλο απορία για το περί ου ο λόγος πιρούνι! Είναι αδήλωτο το πιρούνι! Στα αρχεία μας δεν υπάρχει καταχώρηση ότι έχετε στην ιδιοκτησία σας αυτήν την ασημένια συλλογή! Συλλογή; Ναι, θα έπρεπε να την είχατε δηλώσει στην εφορία! Δεν το ξέρετε; Όχι! Άγνοια νόμου απαγορεύεται! Μα.. Δεν έχει μα και ξεμά! Κατάσχονται! Τα πιρούνια της γιαγιάς μου; Ναι αυτά! Μα αυτά τα πιρούνια είναι ανεκτίμητης αξίας! Αυτό λέω κι εγώ… Πρέπει να αποδείξετε ότι είναι κληρονομιά της γιαγιάς σας! Μα η καημενούλα τα είχε φέρει από τη Σμύρνη! Από τη Σμύρνη; Στο τελωνείο τα είχε δηλώσει;  Πότε; Τότε! Είστε σοβαρός κύριε; Τι υπονοείται; Ότι δεν είστε σοβαρός! Είναι πράγματα αυτά; Έτσι λέει ο νόμος! Τι λέει δηλαδή. Ότι πρέπει να είχατε δηλώσει ό,τι αξίας έχετε στην κατοχή σας. Μα αυτά τα μαχαιροπήρουνα είναι ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας για μένα! Και μπακίρια να ήταν την ίδια αξία θα είχαν για μένα! Σας παρακαλώ πολύ!
- Καλά, τώρα μου λες ιστορίες  …για φαλακρές τραγουδίστριες!
- Λίγο πολύ αυτό κυκλοφορεί, πως θα γίνει, δεν ξέρω!
- Πάντως σε συμβουλεύω καλού κακού να τα θάψεις στο χώμα, και να τα βγάζεις όταν θα έχεις κανένα δείπνο …κεκλεισμένων των θυρών!
- Μα θα μυρίζουν χωματίλα!
- Και τι πειράζει; Χώμα θα τρώμε σε λίγο!


Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΣΙΝΟΥ | “ΒΡΩΜΟΘΗΛΥΚΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ” | Εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ



  
Την Ελένη Στασινού είχα τη χαρά και την τύχη να την συναντήσω πριν από μερικά χρόνια στον ΙΑΝΟ της Αθήνας σε παρουσίαση βιβλίου. Ακόμη μεγαλύτερη τύχη που την συνάντησα για δεύτερη φορά μέσα από το μυθιστόρημά της “Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας”!
Και μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα από τον τίτλο του βιβλίου! Είναι παραπλανητικός!
Ανάμεσα στα πάμπολλα διαμαντάκια που πλημμυρίζουν την αφήγηση τούτο δω με έκανε να νιώσω περήφανος που είμαι Έλληνας, αν και τώρα τελευταία είχα μια τάση φυγής από αυτή την ιδιότητα!
“Μα τούτοι ‘δω οι Έλληνες, αν και χρόνια σε σκλαβιά, βγάζανε απ’ το αίμα τους μια φρεσκάδα σαν αέρα θαλασσινό, που σε ξανάνιωνε. Αυτό είναι, συμπεραίνει μέσα του ο Αλία. Ο ανοιξιάτικος καιρός που έχει γεμίσει χρώμα και δύναμη τους άντρες και τις γυναίκες. Λιγοστές, αλήθεια, μα φορτωμένες τόσα γιορτάνια να καμπανίζουν χαρούμενα λες κι είναι άλλες τόσες. Βάζω στοίχημα πως σαν ξεσηκωθούνε οι Έλληνες, Άνοιξη θα ‘ναι. Θα φουσκώσει μέσα τους η εποχή και τότε, ποτάμι αφρισμένο θα αφανίσει τα πάντα στο διάβα του, σκέφτεται και απορεί αν είναι αυτός Λαλιώτικος τρόπος σκέψης”.
Στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, ο έρωτας μεταξύ μιας Χριστιανής κι ενός Αλβανού-Λαλιώτη θα οδηγήσει σε τραγωδία. Μια καρφίτσα περίτεχνη με έναν διαμαντένιο κύκνο, θα ταξιδέψει μέχρι τις μέρες μας, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατόχους της, να αναβιώσουν το πάθος, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία των ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Ένα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο: Κεντρική Πελοπόννησος, Κεφαλλονιά, Πάτρα, Πειραιάς, Αθήνα. Σε εποχές αγώνων, προδοσιών, ηρωισμών. Με ανθρώπους που παλεύουν την άγνοια και τη φτώχεια, με ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα στις ευρωπαϊκές ιδέες του Διαφωτισμού, και την εντόπια οπισθοδρόμηση. Και μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα οι γυναίκες. “Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας” που δεν χειραγωγήθηκαν από οικογενειακά, πολιτισμικά ή κοινωνικά καθεστώτα. Γυναίκες που με τη στάση τους πήγαν τη γυναικεία φύση, τον έρωτα, την προσφορά, την ίδια την κοινωνία, λίγο πιο πάνω. Εκεί όπου μόνο μια γυναίκα μπορεί να αναγάγει σε ιδέα, την πεζή πραγματικότητα.
Δύο αιώνες. Πέντε μάχες. Πέντε δυνατότητες. Πέντε Έρωτες.

Σχεδόν ενάμιση αιώνας διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου. Λίγο πριν την επανάσταση του ‘21 μέχρι τη δεκαετία του 1970. Ένα πολυπρόσωπο βιβλίο πλημμυρισμένο από δίψα για τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο. Στην περιοχή της Ηλείας  λίγο πριν την επανάσταση, Έλληνες και Τουρκαλβανοί ζουν και ερωτεύονται. Αλλά ο θάνατος είναι άγριος, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Στη ζωή υπάρχει το αβέβαιο, ο ισχυρός είναι πάντα ο νικητής; Πόσο παραμύθι είναι η ζωή;
Ανοίγοντας το βιβλίο νιώθεις να αναδύεται μαγικά μέσα από τις σελίδες ένα άρωμα κλασσικής λογοτεχνίας. Η Ελένη Στασινού γνωρίζει πολύ καλά, και με σίγουρα βήματα, να κινεί την πένα της με ευλύγιστη μαστοριά. Μια πένα που δεν ακολούθησε τις σειρήνες του εντυπωσιασμού αφού από μόνη της ξέρει πολύ καλά να μαγεύει, να σαγηνεύει τον αναγνώστη και να τον οδηγεί με άκρατη συνέπεια σε γνήσια και καθάρια  λημέρια της λογοτεχνίας. Η απλότητα πάντα κρύβει μια μεγαλοσύνη.
Η Ελένη Στασινού είναι μια ώριμη και κατασταλαγμένη συγγραφέας.  Ξέρει πολύ καλά να πλέκει ηδονικά τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα. Ξέρει να χτίζει τους ήρωές της, κομμάτι κομμάτι, που αναδύονται ατόφιοι, χωρίς ψεγάδια ζωγραφίζοντας την πορεία τους.
Η Ελένη Στασινού μας παρέδωσε ένα “παραμύθι”. Ένα “παραμύθι” με την αγνότητα μιας υπέροχης αφήγησης, μιας μοναδικής μαεστρίας. Ένα παραμύθι που έρχεται από το παρελθόν, να μας θυμίσει ή να μας γνωρίσει ξεχασμένες ιστορίες, σαγηνευτικές λεπτομέρειες. Γιατί μέσα από τα παραμύθια ξεπηδούν καθάρια πάντα μεγάλες αλήθειες. Τα “Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας” έχουν την γοητεία ενός παραμυθιού και τη λάμψη ενός λατρεμένου μυθιστορήματος.
 Σε αυτή τη μεγάλη πορεία, κοντά ενάμιση αιώνας, οι ήρωές της ταξιδεύουν, γεννιούνται σε άλλα σώματα, εμφανίζονται σε νέες εποχές, πρωταγωνίστριες οι γυναίκες, υπέροχα δυναμικές έτσι όπως τις θέλει η συγγραφέας, δίνοντας τη θέση που τις ταιριάζει, χωρίς τους παραγκωνισμούς που υφίστανται. Αντιστέκονται, μάχονται και βρίσκονται μπροστά. Τα “Βρωμοθήλυκα” δεν είναι παρά η αντίδραση της έκπληκτης ανδρικής ματιάς!
Τα “Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας” είναι ένα μυθιστόρημα που θα το διαβάσετε και θα το ξαναδιαβάσετε για πολλούς και διαφόρους λόγους. Μπορείτε να το διαβάσετε σαν ένα ερωτικό κοινωνικό μυθιστόρημα εποχής και όχι μόνο. Μπορείτε να το ξαναδιαβάσετε για να μιλήσετε με τους ήρωές του. Μπορείτε να το ξαναδιαβάσετε σαν ένα ιστορικό μυθιστόρημα που θα ανακαλύψετε αμέτρητα γεγονότα της Ιστορίας μας που δεν γνωρίζετε, χωρίς να σας κουράσει.
Η συγγραφέας έχει ταξινομήσει κατά τέτοιο τρόπο τα πάμπολλα ιστορικά  γεγονότα που δεν είναι απαραίτητο να δυσκολέψουν ή να βαρύνουν την ανάγνωσή του, επειδή δεν είναι ενσωματωμένα στην κυρίως διήγηση.
Εξ άλλου, δεν μπορεί να μην τονίσουμε την τεράστια και χρονοβόρα έρευνα που έκανε η συγγραφέας για την περίοδο  που διαδραματίζεται το μυθιστόρημα.
Εν τέλει, τα “Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας” είναι ένα μυθιστόρημα που θα σας απασχολήσει για πολύ καιρό! Και ίσως ανακαλύψετε ότι η Ιστορία της χώρας μας επαναλαμβάνεται γιατί κουβαλάει  πάντα μαζί της τα έγχρωμα και τα μαύρα δουλικά της σκέψης μας!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Ελένη Στασινού γεννήθηκε στην Πάτρα το 1948. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έργα της είναι οι ποιητικές συλλογές: «Οι οδύνες της μετάλλαξης» (εκδόσεις Δίφρος, 1991), «Πιο πέρα» (εκδόσεις Ergo, 1998), καθώς και τα μυθιστορήματα: «Η κουμπάρα η Μαργαρίτα» (εκδόσεις Μπουκουμάνη, 1997), «Απόδραση προς το φως» (εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, 1999), «Ο Στέφανος του ελαιώνα» (εκδόσεις Όμβρος, 2000), «Η Αγία Πόρνη της καρδιάς του» (Εμπειρία Εκδοτική, 2002), «Η αυτοκρατορία των δήθεν» (2003), «Οντισιόν» (2004), «Νύχτες υποταγής» (Άγκυρα, 2008), «Η γυναίκα των Δελφών» (Ωκεανός, 2011), «Οι πιρογιέρηδες του έρωτα» (Όστρια, 2014), «Ο χορός των κρυστάλλων» (Χίλων εκδοτική, 2014). Παραμύθια της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Ρωγμές».












Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ
των εφημερίδων
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ