Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Για πες!
- Τι να πω;
- Την άποψή σου!
- Α! την άποψή μου!
- Λοιπόν;
- Τι λοιπόν;
- Τη γνώμη σου!
- Τη γνώμη μου! Μία από τα ίδια! Ένα σύγχρονο ριμέικ από το έργο που είδαμε πέρσι, παραπρόπερσι, πριν τρία χρόνια και πάει λέγοντας…
- Ρε, αφού έχουν χρόνια να κάνουν τηλεμαχία!
- Τι είναι πάλι αυτό;
-  Τηλεμαχία ! Ντιμπέιτ!
- Α! Ντιμπέιτ! Πες το, έτσι να καταλάβω!
- Είδες εσύ καμιά τηλεμαχία; Είδες πουθενά καμιά μάχη, καμιά ένταση;
- Κάποιες στιγμές κάτι πήγε να γίνει, να χαρούμε λίγο, αλλά αμέσως γινόταν κατάσβεση του πυρός, άμεσα και ακαριαία! Πώς να το κάνουμε; Πρέπει να επιβεβαιώσουν …τα γαλλικά και το πιάνο τους! Ρε, άμα δεν ανάψουν λίγο τα αίματα, δεν ανέβει λίγο η αδρεναλίνη, δεν χτυπήσει κανένα χέρι πάνω στο τραπέζι, αν δεν ανυψωθεί  και ταλαντευτεί το δάχτυλο απειλητικά προς τον αντίπαλο, δεν καταλαβαίνεις τηλεμαχίες… δεν είναι κατάσταση αυτή! Τι πολιτισμένα πράγματα είναι αυτά; Όλο ευγένειες με το σεις και με το σας;
- Δηλαδή εσύ ήθελες να αρπαχτούν, να βριστούν, να ανταλλάξουν κουβέντες; Να γίνουμε ρεζίλι διεθνώς;
- Αυτό περιμέναμε για να γίνουμε ρεζίλι! Γιατί ακούσαμε και τίποτα καινούριο; Υποσχέσεις, μπόλικο πράμα, να από δω, να από κει. Όλοι θέλουν να σώσουν την χώρα… Όλοι θέλουν να γίνουν δικοί μας σωτήρες… Και ακόμη αναρωτιέμαι…
- Έχω και εγώ μια απορία…
- Ποια;
- Πόσο χρονών είμαι;
- Γιατί; Εσύ δεν ξέρεις; Να σου πω…
- Ξέρω, ρε, πόσο χρονών, είμαι… Λέω πόσο χρονών είμαι; Πέρασαν ένα κάρο δεκαετίες… Ένα κάρο εκλογές! Ε! Σε πληροφορώ ότι δεν βρέθηκε κανένας σωτήρας. Θα μου πεις ζητάς το ιδανικό, ζητάς το τέλειο… Μπορεί να είναι κι έτσι… Αλλά σε πληροφορώ ότι ο κάθε σωτήρας αποδεικνυόταν καταστροφέας από τον επόμενο… Ο καθένας παραλάμβανε καμένη γη από τον προηγούμενο… Καταλαβαίνεις πόσες πυρκαγιές περάσαμε… Και ακόμη αυτή η χώρα ζει μέσα στα αποκαΐδια της…
- Ελπίζω κι εύχομαι να μην ζήσουμε και τις στάχτες της…

  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου