Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙO ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Είμαι  αναποφάσιστος!
- Δεν ξέρεις τι θα ψηφίσεις;
- Για τις εκλογές λες;
- Ναι, για αυτές…
- Σιγά που είμαι αναποφάσιστος για το τι θα ψηφίσω! Ξέρω και πολύ καλά μάλιστα! Αφού το είπα και σε ένα γκάλοπ που έλαβα μέρος.
- Τους είπες τι θα ψηφίσεις;
- Ναι, γιατί; Δεν έπρεπε; Να σου πω κι εσένα! Θα πάρω ένα στην τύχη και …τσουπ θα το ρίξω! Επειδή καθόμουν παλιότερα και ξεζούμιζα το μυαλό μου; Πάνε αυτά!
- Δεν ξέρω! Τι να σου πω! Την δουλειά τους κάνουν κι αυτοί. Τότε; Σε τι είσαι αναποφάσιστος;
- Υπάρχει μεγάλο δίλλημα!
- Έχει σχέση με τις εκλογές;
- Εμ, φυσικά!
- Με δουλεύεις; Από τη μια λες ότι ξέρεις και από την άλλη δεν ξέρεις…
- Μπερδεύεσαι πολύ εύκολα! Τι είναι οι εκλογές; Μόνο ψήφος;
- Τι μπορεί να είναι άλλο;
- Και διατήρηση της ψυχικής μου υγείας!
- Πάλι μου τα μασάς!
- Δεν σου τα μασάω καθόλου! Μα καθόλου!
- Εξηγήσου τότε ξεκάθαρα. Μην είσαι ήξεις αφίξεις!
- Σκέφτομαι… και πολύ μάλιστα, και δεν μπορώ να αποφασίσω…
- Ναι…
- Το δίλλημά μου είναι το εξής! Αν δεν σπάσω την τηλεόραση θα αυξήσω τα λεξοτανίλ μου! Αν την σπάσω θα απαλλαγώ από αυτά! Αλλά πάλι, αν την σπάσω θα κάνω κακό στην τσέπη μου! Αν το μετανιώσω; Αν την χρειαστώ αργότερα; Θα αγοράσω καινούρια; Με τι λεφτά; Και από την άλλη…, αν δεν…, θα πέσω στα ηρεμιστικά! Δεν είναι κι αυτό λύση! Θα ζω με χάπια;
- Και είναι ανάγκη να την σπάσεις; Μην την ανοίγεις! Χάρισέ την!
- Και αν βρεθώ αδύναμος και δεν μπορέσω να κρατηθώ και την ανοίξω; Μου λες;
- Να μην ρωτήσω γιατί θέλεις να την εξαφανίσεις την τηλεόρασή σου…
- Αν το κάνεις, θα σκεφτώ ότι η λογική σου έχει πιάσει πάτο… Ας το καλύτερα, για να μην σε κακοχαρακτηρίσω…
- Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα, ένα δίκιο το έχεις με το δίλλημά σου…
- Δεν μπορώ… δεν ξέρω… Νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να αποφασίσω…
- Τι να σου πω ρε φίλε… δεν μπορώ να σε βοηθήσω…
- Για αυτό σου λέω! Εγώ είμαι ο πραγματικά αναποφάσιστος!

  

"Γιατί τι είναι ο έρωτας; Ένας πόλεμος δεν είναι; Για πες μου κι εσύ;!


Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Λάλησα!
- Καιρός ήταν!
- Άργησα λες;
- Μάλλον! Μη σου πω… έτσι όπως σε κοιτάω… σαν κοκόρι κάθεσαι… έτοιμο να λαλήσει…
- Έχω λαλήσει πλέον! Σε λίγο θα με βλέπεις να πιλαλάω…
- Και για πού με το καλό;
- Βρε, όπου με βγάλει…
- Και εγώ μαζί σου!
- Άντε, έλα, να έχουμε και παρέα τουλάχιστον! Διότι χαΐρι και προκοπή δεν πρόκειται να δούμε… Οι εκλογές είναι επικίνδυνη νόσος… Μη σου πω μπορεί και να τυφλωθείς…
- Είσαι υπερβολικός…
- Καθόλου, διότι μ’ αυτά που γίνονται, αυτά που βλέπω… θα μου πεις αν ήταν σε άλλη περίπτωση θα ήταν πολύ διασκεδαστικό, αλλά τώρα… με αυτή την κατάσταση… λες να πάρεις τα βουνά… όσο πιο ψηλά γίνεται… να μην ακούς και να μην βλέπεις τίποτα… μόνο ησυχία και σιωπή… διότι άλλα τους λέμε και άλλα κάνουν… μαζευτείτε, ρε, όλοι μαζί να δούμε Θεού πρόσωπο… αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα… αυτοί κάνουν τα αντίθετα… όλοι θέλουν να γίνουν αρχηγοί… όλοι να γίνουν πρόεδροι… όλοι να σώσουν την χώρα…. σώζεται όμως αυτή η ριμάδα η χώρα; Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη… Τι να πω; Και τι να μαρτυρήσω; Διαίρει και βασίλευε… Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα… Σαν μικρά παιδιά, ρε παιδί μου! Όχι εσύ, όχι εγώ, άσε κάτω τα παιχνίδια μου… πρόσεξε τι λες…
- Καλά τα λες!
- Νομίζεις! Υπάρχουν αρκετοί ακόλουθοι αυτής της κατάστασης… Και οι υπόλοιποι εκ του μακρόθεν παρατηρούν και αναστενάζουν! Θα γίνει τίποτα; Ναι! Θα γίνει κάτι; Ναι! Κάτι να γίνει τέλος πάντων! Ναι! Γίνεται κάτι; Εσύ βλέπεις τίποτα; Όχι μην απαντήσεις! Μην βιαστείς! Ο χρόνος κυλάει αργά! Το ίδιο και εσύ! Μη βιάζεσαι! Η ζωή κυλάει αληθινά υπέροχα! Σκοτώνει τις στιγμές μας και τις μοιράζει στα μνημόσυνα μιας χαμένης αθωότητας και μιας υπερκοσμικά άτσαλης ελπίδας!
- Τι ωραία που τα λες!
- Όχι μόνο! Πρέπει να τα κάνω κιόλας!


Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ





- Τι τα κουβαλάς αυτά; Τι χαρτομάνι είναι αυτό;
- Κάνε χώρο, ρε, πάρε τους καφέδες από το τραπέζι!
- Τι θα κάνουμε, ρε; Χειροτεχνίες;
- Πες το κι έτσι! Κάνε χώρο και άσε τα λόγια! Θέλω να τα απλώσω…
- Τι είναι; Χάρτες;
- Ναι!
- Και τι θα κάνουμε;
- Ασκήσεις επί χάρτου!
- Τι; Ετοιμαζόμαστε για πόλεμο;
- Πες το κι έτσι!
- Δεν βγάζω άκρη με αυτά που έφερες!
- Γιατί; Ποιος νομίζει ότι βγάζει άκρη! Ούτε κι εγώ!
- Τότε;
- Τι τότε; Θα κάνουμε μια απόπειρα κατανόησης του θέματος!
- Και ποιοι είναι εναντίον ποιών;
- Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι!
- Εγώ δεν έχω κανέναν γνωστό και μη εξαιρετέο!
- Τους ξέρεις, άλλα άμα δεν τους ξέρεις θα τους μάθεις! Αναγκαστικά!
- Για συνέχισε!
- Λοιπόν, έχουμε και λέμε! Τους βλέπεις αυτούς εδώ;
- Ναι!
- Οι άλλοι είναι εδώ, απέναντι από αυτούς, λίγο παραπέρα βρίσκονται κάποιοι άλλοι, από δω είναι άλλοι, πιο αριστερά κάποιοι άλλοι, πιο μέσα αυτοί, στα βορειοδυτικά αυτοί, απέναντι από αυτούς που είναι νοτιοανατολικά…
- Ζαλίστηκα! Πυξίδα χρειάζεται με όλους αυτούς! Πώς θα συντονιστώ;
- Καλά το είπες! Πως θα συντονιστείς!
- Καλά, αυτοί είναι συντονισμένοι;
- Δεν ξέρουν ακόμη!
- Αυτοί δεν ξέρουν ή εμείς;
- Αμφότερες οι πλευρές!
- Όταν λες αμφότερες οι πλευρές τι εννοείς; Εμείς και όλοι αυτοί ή αυτοί μεταξύ τους;
- Αμφότερες οι πλευρές!
- Δηλαδή και εμείς με αυτούς και αυτοί μεταξύ τους!
- Με εκπλήσσεις που καταλαβαίνεις! Άρα θα μπεις γρήγορα στο νόημα!
- Ναι, αλλά δεν βγάζω άκρη έτσι όπως τους στρατοπεύδεσες!
- Αφού έτσι είναι! Δεν μπορώ να τους βάλω διαφορετικά! Αυτές είναι οι επικρατούσες τάσεις!
- Και τώρα τι θα τους κάνεις;
- Εγώ τίποτα;
- Και πως θα κάνεις άσκηση επί χάρτου; Μόνοι τους θα μετακινηθούν;
- Όχι ρε! Είναι δυνατόν; Με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος! Τι άλλο;


Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ε! ρε να είχα λεφτά κι εγώ!
- Κάτι μας είπες κι εσύ! Ποιος έχει τώρα για να έχεις κι εσύ!
- Είσαι αφελής!
- Τι θες να πεις; Ότι υπάρχει κόσμος που έχει λεφτά;
- Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…
- Σταμάτα… ξεσχίστηκες…
- Χαχαχαχαχαχα…
- Σταμάτα, ρε…
- Να είσαι καλά, ρε! Καιρό είχα να γελάσω τόσο πολύ! Άξιος! Χαχαχα…
- Ο κόσμος δεν έχει λεφτά ρε! Υποφέρει!
- Δεν είπα το αντίθετο!
- Τότε;
- Τα πράγματα είναι απλά! Υπάρχει και κόσμος που έχει και λεφτά και περνάει καλά και κάνει ότι υποφέρει… και ασχολείται με την τρέχουσα κατάσταση…
- Ασχολείται;
- Βγαίνει και μοιράζει ελπίδες για την σωτηρία σου και την σωτηρία μου…
- Τι θες να πεις;
- Όλο τι θες να πεις και τι θες να πεις είσαι! Εσύ έχεις καταθέσεις;
- Ούτε δεκάρα!
- Πρόσεχε τι λέω! Και πρόσεχε τι θα πεις! Όταν λέω καταθέσεις εννοώ είτε στην τράπεζα είτε κάτω από το στρώμα, είτε στο μπαούλο, είτε στον κήπο…
- Στον κήπο;
- Εκεί είναι πιο ασφαλείς οι καταθέσεις!
- Θα χαλάσουν ρε, από την υγρασία!
- Είσαι πολύ πίσω! Τα τυλίγεις μέσα σε νάιλον σακούλα και δεν έχουν πρόβλημα!
- Κατάλαβα! Σε πληροφορώ ότι δεν υπάρχει μία, σε οποιαδήποτε είδους θυρίδα, είτε κλασική είτε εκ του προχείρου…
- Επειδή ήθελα να σου πω για αυτό που άκουσα τις προάλλες που έγινε έκκληση περί επιστροφής του ρευστού στις τράπεζες… Να ξεθάψει ό,τι έχει ο καθένας και να επιστραφούν στο οικείο περιβάλλον τους…
- Μόνο τα θαμμένα; Τα ξενιτεμένα;
- Εννοείται κι αυτά!
- Θα πρέπει όμως κάποιος να δώσει το καλό παράδειγμα! Ποιος να κάνει την αρχή!
- Ναι! Και πρώτα πρώτα αυτοί που ευαγγελίζονται την επιστροφή στα πάτρια εδάφη! Διότι κι εγώ μπορώ να κάθομαι στην πολυθρόνα και να φιλοσοφώ περί ελπίδων και σωτηρίας!
- Εκ του ασφαλούς γίνομαι κι εγώ φιλόσοφος!







Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πώς είσαι έτσι ρε;
- Πώς είμαι;
- Το μαύρο σου το χάλι έχεις! Δεν βλέπεσαι!
- Δεν βλέπομαι, ε;
- Πώς έχεις παρατήσει έτσι τον εαυτό σου;
- Αυτός με παράτησε, όχι εγώ!
- Σε παράτησε ο εαυτός σου;
- Και δίκιο έχει!
- Κάτι περισσότερο θα ξέρεις εσύ! Και γιατί παρακαλώ;
- Είδε κι αποείδε ο καημένος και σου λέει δεν αξίζει τον κόπο, τζάμπα φασαρία να ασχολείται μαζί μου!
- Νιώθω ότι ξεφεύγεις!
- Σου λέει, που με κυκλοφορείς; Σε τι σοκάκια με περπατάς, τι μονοπάτια ολισθηρά είναι αυτά που με οδηγείς; Έχει προφανώς εξοκείλει η υπομονή του και εξαϋλώθηκε!
- Ποιος ρε εξαϋλώθηκε;
- Ο εαυτός μου!
- Μάλιστα! Και τώρα; Τι απόμεινε από τον εαυτό σου; Τι σου έμεινε από σένα;
- Τίποτα… και είμαι πολύ ευχαριστημένος!
- Ευχαριστημένος;
- Ναι, διότι τώρα δεν έχω τις αισθήσεις μου, δεν νιώθω τίποτα, δεν ακούω, δεν βλέπω…
- Με φοβίζεις…
- Μην φοβάσαι καθόλου… Βρίσκομαι σε μια κατάσταση νιρβάνα, και ό,τι και να συμβεί από δω και πέρα, ό,τι κυκλοφορήσει στους αέρες, ό,τι ειπωθεί, δεν θα με αγγίξει… θα περάσει φραστ… από δίπλα μου και θα χαθεί στο πυρ το εξώτερο…
- Έχεις πυρετό… Παραληρείς…
- Καθόλου… Είμαι μια χαρά… Διότι δεν θέλω να νοσήσω…
- Είσαι άρρωστος ήδη…
- Νομίζεις! Εσύ θα γίνεις άρρωστος! Διότι θα ακούς… θα ακούς… θα ακούς… και θα αρχίσεις να σκέφτεσαι πάλι… αλλά έχοντας χάσει την μνήμη σου… Δεν θα μπορείς να σκέφτεσαι όπως θες εσύ… Θα σκέφτεσαι όπως θέλουν οι άλλοι…
- Ποιοι είναι αυτοί;
- Είδες; Άρχισε κιόλας να ενεργεί…
- Ποιο πράγμα ρε;
- Η νόσος!
- Είσαι θεοπάλαβος! Σου χρειάζεται ζουρλομανδύας! 
- Είδες;
- Τι να δω ρε;
- Στα μάτια σου έτσι φαίνομαι! Αυτό θέλουν! Έτσι να φαίνομαι!
- Δεν έχεις τον Θεό σου!
- Η μνήμη σου έχει πλέον καταστραφεί! Είναι γεγονός!
- Φεύγω, δεν σε αντέχω άλλο!
- Είναι καιρός πια να απολαύσεις την αγαλλίαση του καινούριου σου παραμυθιού! Και δώσε χαιρετισμούς στην Αλίκη!
- Στην Αλίκη; Ποια Αλίκη!
- Από την χώρα των θαυμάτων!




Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Λέω να κατέβω και γω!
- Που θα κατέβεις; Θα πιάσεις Νότο;
- Τι Νότο, ρε; Θα κατέβω σου λέω!
- Όταν λέμε κατεβαίνω, αυτό εννοούμε, από τα βόρεια στα νότια, από τα ψηλά στα χαμηλά… Που αλλού το λέμε να δεις…
- Για σκέψου…
- Μη μου πεις; Έχει γούστο! Θα κατέβεις στις εκλογές! Θα βάλεις υποψηφιότητα; Σου έκανε κρούση κανένα κόμμα;
- Όχι!
- Τότε; Πώς;
- Ακόμη δεν μου έχει γίνει… αλλά αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι! Τόσα κόμματα υπάρχουν! Δεν θα φιλοτιμηθεί κανένας να  μου κάνει πρόταση;
- Εμ, έτσι, ρε, δεν πρόκειται να βγεις… Πας δηλαδή σε οποιοδήποτε κόμμα! Έτσι το βλέπεις εσύ; Μόνο να κατέβεις… Το θέμα είναι να βγεις κιόλας… Όσο μεγαλύτερο είναι ένα κόμμα τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα βγεις.
- Λες, ε;
- Και πάλι δεν είναι σίγουρο! Παίζονται πολλά! Κάτσε, μωρέ, στην γωνιά σου και άστα αυτά, δεν είναι για σένα!
- Γιατί, ρε; Γιατί να μην ασχοληθώ κι εγώ με τα κοινά; Κανονικά όλοι πρέπει να δείχνουμε το ίδιο ενδιαφέρον…
- Τώρα ανοίγεις μεγάλη κουβέντα… Και θα κουραστούμε…
- Χωρίς κούραση δεν γίνεται τίποτα… Θέλει δουλειά…
- Σε παρακαλώ… μη συνεχίζεις…
- Γιατί να μην συνεχίσω;
- Θα μας πάρει η νύχτα, θα το ξενυχτήσουμε… θα μας πάρει η μέρα και φτου κι από την αρχή… Και άκρη δεν θα βγάλουμε…. Άστο, άστο…
- Τέλος πάντων… Δεν επιμένω… Δε σου χαλώ χατίρι…
- Και καλά κάνεις… Διότι θα συγχυστούμε, θα αρπαχτούμε, θα βριστούμε, και θα ανταλλάξουμε κοσμητικά επίθετα γενεές δεκατέσσερις…
- Και βάλε, και βάλε…
- Για αυτό σου λέω…
- Να μην κατέβω δηλαδή;
- Από σένα εξαρτάται! Εσύ τι θες να κάνεις; Από ό,τι κατάλαβα πάντως δεν είσαι και πολύ σίγουρος ότι θες να εμπλακείς στο όλο θέμα…! Και τι θα είσαι; Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός; Διότι αλλιώς μπορεί να ξεκινήσεις και αλλιώς να συνεχίσεις!
- Λες ε;                             


Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ, ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Εδώ τα καλά σωσίβια!
- Τι έγινε, ρε;
- Εδώ τα καλά σωσίβια! Προλάβετε!
- Τι έπαθες ρε; Τι είναι αυτά;
- Δεν βλέπεις; Σωσίβια, μπρατσάκια, αναπνευστήρες, μάσκες θαλάσσης… Γιατί με κοιτάς έτσι;
- Πως θες να σε κοιτάω δηλαδή; Το λιγότερο που έχω να κάνω είναι! Μη σου πω ότι κάτι πάει λάθος με όλη αυτή την ιστορία…
- Ποια ιστορία;
- Ρε, είσαι καλά; Κάθεσαι και μου πουλάς σωσίβια, μπρατσάκια και δεν συμμαζεύεται;
- Γιατί; Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή! Εδώ το καλό πράμα!
- Μ’ αρέσει που φωνάζεις κιόλας!
- Γιατί; Να μην διαλαλήσω το εμπόρευμά μου; Να βγάλω κανένα φράγκο!
- Ρε, πρώτον το καλοκαίρι τελείωσε, δεύτερον…
- Και ποιος σου είπε ότι είναι για το καλοκαίρι;
- Να με τρελάνεις θέλεις! Και που να βάλω μπρατσάκια και σωσίβια;
- Θα σου χρειαστούν!
- Δεν ξέρεις προφανώς πόσο δεινός κολυμβητής είμαι!
- Σε αυτά τα νερά σίγουρα θα τα χρειαστείς!
- Για λέγε, γιατί θα με στείλεις αδιάβαστο…
- Θα σου χρειαστούνε για να μην μπλέξεις με τις σειρήνες των επίδοξων σωτήρων…
- Σειρήνες; Σωτήρες; Δεν…
- Τι δεν, ρε, καψερέ; Θα εμφανιστούν πάλι σωτήρες!
- Σωτήρες; Γιατί; Ποιος θα μας σώσει; Γιατί να μας σώσει; Από τι να μας σώσει;
- Ρε! Πάμε για εκλογές, ρε!
- Πάλι; Αποκλείεται! Ακόμη δεν χρονίσαμε! Ούτε γενέθλια δεν προλαβαίνουμε! Είναι δυνατόν; Θεός φυλάξοι! Όνειρο  θα είδες! Δεν γίνονται αυτά τα πράματα!
- Είδες λοιπόν που θα χρειαστείς όλα αυτά τα σωστικά; Έτσι θα έχεις αυτονομία της σωτηρίας σου! Δεν θα χρειάζεσαι σωτήρες!
- Τρελοκομείο έχουμε καταντήσει πλέον! Τρελοκομείο! Με τόσες εκλογές πότε θα προλάβει να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος; Πότε;
- Μη σκας! Έχει αυτόματο πιλότο!
- Ωραία! Ησύχασα τώρα! Καλού κακού, να πάρω και μπρατσάκια. Τι χρώμα λες να πάρω;
- Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι!

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να, ρε, και η έκπληξη που ήθελες!
- Ποια έκπληξη, ρε;
- Πουλήθηκαν δέκα τέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια στη φράπορτ…
- Τι είναι αυτό; Βιομηχανία καφέ;
- Πως σου ήρθε αυτό; Τι σχέση έχουν τα αεροδρόμια με τον καφέ;
- Φραπέ… φράπορτ… Συγγενείς λέξεις…
- Ναι είναι ξαδέρφια… Από τον μπατζανάκη της συννυφάδας του κουμπάρου του Μπάρμπα- Κώτσιου…
- Τι μου λες! Τόσο καλά!
- Άμα σε περιλάβω, θα δεις… Φράπορτ είναι γερμανική εταιρία…
- Και είναι έκπληξη αυτό; Έκπληξη θα ήταν αν ήταν βραζιλιάνικη εταιρία…
- Και δεν μου λες; Γιατί πουλήθηκαν αυτά τα αεροδρόμια;
- Μάλλον ήταν επιζήμια για το κράτος.
- Καλά, και οι άλλοι είναι χαζοί και πήραν επιχειρήσεις που είναι επιζήμιες;
- Ξέρω εγώ;
- Ξέρεις εσύ κανένα να αγοράζει παθητικές εταιρίες;
- Τι να σου πω; Δεν έφτασα σε τέτοιο επίπεδο ακόμη… Μήπως θα τις βελτιώσουν…
- Τι σόι βελτίωση;
- Όλο περίεργες ερωτήσεις είσαι…
- Είναι να μην είμαι; Εμείς είμαστε οι έξυπνοι που πουλάμε ζημιογόνες εταιρίες και οι άλλοι οι βλάκες που θα τις θεραπεύσουν;
- Τι να πω;
- Άρα; Εμείς δεν είμαστε ικανοί να τις κρατήσουμε;
- Αυτά ήταν προγραμματισμένα εδώ και καιρό… Από την μια ήταν ξεπούλημα, από την άλλη θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, οπότε θα βρει κόσμος δουλειά…
- Οπ! Για κάνε μια στάση εδώ! Προβληματικές επιχειρήσεις πουλιούνται και θα έχουμε αύξηση θέσεων εργασίας…
- Ναι!
- Με συγχωρείς, αλλά θεωρώ  ότι είμαστε βλάκες, οπότε καλά κάνουμε και τις ξεπουλάμε! Αφού δεν μπορέσαμε να το κάνουμε εμείς αυτό το θαύμα και μπορούν να το κάνουν άλλοι, τότε, με συγχωρείς αλλά είμαστε άξιοι της μοίρας μας… Καλώς έχουν τότε τα πράγματα!
- Και άκου τώρα να δεις, αυτή η ιστορία έχει χρόνια, την υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση που τότε, αν θυμάμαι καλά, μιλούσε για ξεπούλημα, και τώρα οι απέναντι κατηγορούν αυτούς που την τελειοποιούν και συγχρόνως ομιλούν για την αύξηση των θέσεων…
- Τελικά;
- Τι τελικά;
- Δεν βγάζω συμπέρασμα!
- Και πώς να βγάλεις; Απέχουμε παρασάγγας από την εθνική ομοψυχία!   

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Βαριέμαι!
- Τι σ’ έπιασε πάλι;
- Μ’ έπιασε μια βαρεμάρα…
- Γιατί ρε παιδί μου;
- Τι να σου πω… Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια… Δεν υπάρχει αυτό το απρόσμενο στη ζωή μας… Μας λείπει η έκπληξη…
- Στην εποχή μας σου λείπει η έκπληξη; Με όλα αυτά που συμβαίνουν;
- Γιατί; Τι συμβαίνει;
- Τι συμβαίνει; Όλο και κάτι γίνεται και κάθε μέρα!
- Αυτό είναι! Διότι αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα δεν είναι μέσα στα όρια της έκπληξης. Είναι μέσα στα όρια  …καλώς τόνε κι ας άργησε.
- Τι θες να πεις;
- Ότι όλα είναι ευκόλως εννοούμενα!
- Συνεχίζω να μην σε καταλαβαίνω!
- Ρε, όσο και τα νέα, οι εξελίξεις, οι ανατροπές και τα συναφή να είναι καταιγιστικά και επώδυνα, λείπει αυτή αδρεναλίνη που θα ξεσηκώσει το πάθος στα ύψη!
- Τι άλλο θα ακούσουμε! Ρε, σε χτύπησε η ζέστη; Μήπως έχεις πάθει θερμοπληξία; Τι μας τραγουδάς πρωινιάτικα;
- Έχουμε συνηθίσει πλέον! Πόσα χρόνια κρατάει αυτή η ιστορία; Έχουμε μάθει πλέον! Πότε θα έρθει η ανάπτυξη, πότε κάνει στάση και αργεί να έρθει, πότε θα μπουν καινούριοι φόροι, τι υποσχέσεις θα ακούσουμε, ποιες θα πραγματοποιηθούν, πότε βάζουμε μπρος την επιλεκτική μας μνήμη… Βαρέθηκα πια! Όλο τα ίδια και τα ίδια! Χάθηκε αυτό το σασπένς! Λείπει το μυστήριο, πλήττω… και πολύ μάλιστα! Κάτι πρέπει να κάνουμε, να πάρει άλλο χρώμα η ζωή μας, να έρθει πάλι το ξάφνιασμα, η ανατροπή, να πλημμυρίσουμε λίγη αδρεναλίνη και πάλι! Αυτή η στασιμότητα πια έχει κάνει τη ζωή μας βαρετή… πληκτική!
- Δεν σε πιστεύω!
- Γιατί, λάθος είμαι;
- Ρε!
- Τι ρε; Η ζωή χωρίς περιπέτεια δεν λέει!
- Τι να σου πω, ρε;   Που να σου πει ο παπάς στο αυτί κι ο διάκος στο κεφάλι!
- Πάντως τρελός παππάς δεν με βάφτισε!



Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άντε… καλή αρχή!
- Με το καλό, βρε!
- Άντε να δούμε τι θα μας φέξει!
- Φέξε μου και γλίστρησα!
- Σιγά ρε, νωρίς είναι ακόμη, μη βιάζεσαι… Κάτσε πρώτα να δείξει…
- Λες και δεν το ξέρουμε…
- Λίγη υπομονή ακόμη…
- Πόσο ακόμη;
- Εδώ, φάγαμε το γάιδαρο… στην ουρά θα κολλήσουμε;
- Η ουρά είναι πάντα πιο σκληρή… δεν μασιέται…
- Μη βιάζεσαι σου λέω…
- Και ποιος σου είπε ότι βιάζομαι… Δεν βιάζομαι καθόλου, αφού είναι ξεκάθαρα τα πράγματα… Όσο περισσότερα δάνεια παίρνουμε τόσο ευτυχισμένους κάνουμε τους δανειστές μας… Και εμείς πάντα θέλουμε να έχουμε ευτυχισμένο κόσμο τριγύρω μας…
- Πες κι άλλα τέτοια… να ευτυχήσουμε κι εμείς περισσότερο…
- Ρε, δεν είδες που πηραμε πάλι τα συχαρίκια; Σου λέει θέλουν να …μεταρρυθμιστούν οι έλληνες… Αφού το έδειξαν πεντακάθαρα… Τέλειωσαν τα ψέματα…
- Ναι, αλλά οι Γερμανοί σε ένα γκάλοπ, δεν πιστεύουν ότι αυτά θα εφαρμοστούν… Θέλουν να τα δουν με τα μάτια τους για να το πιστέψουν…
- Αφού ακόμη πιστεύουν ότι τους τρώμε τα λεφτά τους… Λίγο το ‘χεις αυτό, να σου παίρνουν το ξεροκόμματο από το στόμα;
- Ποιανού στόμα; Των γερμανών;
- Μόνο; Και των περί αυτών δορυφόρων…
- Καλά τώρα! Αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση. Χτες από γερμανικό ινστιτούτο βγήκε το άλλο. Οι Γερμανοί, λέει κέρδισαν γύρω στα 100 δις από την κρίση…
- Και πότε έχασαν αυτοί και οι υπόλοιποι δανειστές; Πάντα έτσι δεν γίνεται; Πάντα έτσι δεν γινόταν;
- Πάντως λένε ότι αυτό είναι καλύτερο μνημόνιο από τα προηγούμενα…
- Και ποια η καλοσύνη του;
- Ότι θα πάμε μπροστά…
- Και πριν τις εκλογές πηγαίναμε μπροστά και να που έγιναν εκλογές και χάσαμε και εκείνη την καλοσύνη… Όλο κάτι γίνεται και όλο κάτι χάνουμε… Κάπου μπερδευόμαστε και χάνουμε τον δρόμο…
- Στα τυφλά πηγαίναμε; Ούτε ένα φανάρι πιά;
- Αφού χάσαμε και τον Διογένη μας…