ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Εδώ είμαστε!

- Που να πάμε;

- Δεν είναι και για να πάμε!

- Μη το λες! Δεν είναι όλοι το ίδιο!

- Ναι, ρε, έχεις δίκιο! Καλά που μου το θύμισες! Εμείς είμαστε οι καρμίρηδες!

- Καρμίρηδες; Από πού κι ως που;

- Λόγω συνθηκών! Αναγκαστικών!

- Σου ‘φτασε το πενηντάρικο;

- Να μου φτάσει! Με προσπέρασε και το πήρα από πίσω! Μου ξέφυγε! Πάμε για άλλα!

- Πενηντάρικα; 

- Αμέ, πλησιάζει κι η ώρα!

- Φτου, φτου! Ποια ώρα; Γιατί κοιτάς το ρολόι σου;

- Μη την χάσω!

- Χάνεται η ώρα;

- Άμα την χάσω, θα χάσω και το πενηντάρικο!

- Πώς γίνεται αυτό;  Για εξηγήσου!

- Ρε, δεν πάω και στήνομαι στην ουρά; Εσύ δεν πας;

- Πώς δεν πάω!

- Πότε πας;

- Πάω το απόγευμα!

- Κάθε απόγευμα;

- Έτσι δεν πάει;

- Εγώ πάω μια φορά!

- Τι μια φορά;

- Μια φορά στις δυο μέρες!

- Και;

- Παίρνω ένα κατοστάρικο!

- Άντε! Και πως γίνεται αυτό; Εγώ γιατί παίρνω ένα πενηντάρικο;

- Εμένα με αγαπάνε φαίνεται! Ή με λυπούνται ίσως!

- Με δουλεύεις πάλι!

- Καθόλου!

- Αφού μου λες τέτοιες μπούρδες!

- Σε πληροφορώ, …καθόλου! Είμαι απόλυτα σοβαρός!

- Θα με κουράσεις κι άλλο;

- Φεύγω! Πλησίασε η ώρα!

- Μπα; Δεν άκουσα κανένα καμπανάκι!

- Φεύγω! Θα ‘ρθεις;

- Και δεν έρχομαι; Τι έχω να χάσω; Αλλά πες, για πού θα το βάλουμε;

- Για να μην προχωράς στα τυφλά, θα σου πω! Πλησιάζουν μεσάνυχτα!

- Ε! Και; Θα βγουν φαντάσματα;

- Όχι, ρε βλάκα! Θα πάω για το πρώτο πενηντάρικο!

- Ε!;

- Και μετά το δεύτερο!

- Δεν καταλαβαίνω!

- Το πρώτο πενηντάρικο στις δώδεκα παρά πέντε, το δεύτερο στις δώδεκα και πέντε!