Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έλα πες μου τώρα εσύ ο έξυπνος τι να κάνω;
- Τι να κάνεις; Εγω θα σου πω;
- Εδώ ρε! Να μην πάθω μια αντράλα; Ένα ελαφρύ εγκεφαλικό; Κάτι τις τέλος πάντων;
- Τίποτα από όλα αυτά!
- Αφού με ξέρεις! Δεν μπορώ! Αναστατώνομαι!
- Κάνε ότι νομίζεις!
- Ρε φίλε! Νιώθω πολύ χαζός; Τι να πιστέψω; Τους μέσα ή τους έξω; Και από τους μέσα, ποιους; Τους μεν ή τους δε;
- Τι να σου πω!
- Από τη μια διαβάζεις η συμφωνία καθαρογράφεται, από την άλλη προχωράμε καλά, αλλά δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία, από κάποια γωνία εμφανίζεται ένα γκρέξιτ, μετά χτυπάει ένα κουδούνι ότι το τριήμερο κάτι θα συμβεί, καθότι Σαββατοκύριακο…
- Το μόνο που θα συμβεί στο τριήμερο είναι κανένα μπανάκι στη θάλασσα… Τι; Εσύ περιμένεις εξελίξεις;
- Εγώ προσπαθώ ακόμη, κάνω απέραντες προσπάθειες, να κατανοήσω ποιος μας δουλεύει περισσότερο; Τι να πιστέψω;
- Και ποιος σου λέει ότι σε δουλεύουνε;
- Μα είναι δεδομένο αυτό! Δεν μπορεί ένας πολιτικός να είναι βουτηγμένος στην αλήθεια… Μια αλλεργία την έχει… Βγάζει καντήλες… Εσύ τι έχεις να πεις με αυτά που διάβασες τώρα; Ποιος λέει την αλήθεια. Διότι δεν πάει άλλο, ζούμε σε ένα τρελοκομείο χωρίς να ξέρουμε αν είμαστε μόνιμοι θαμώνες ή αν από τύχη βρεθήκαμε μέσα σ’ αυτό!
- Ξέρεις κανένα που να θέλει να μείνει έγκλειστος μέσα;
- Ξέρεις ότι έχουμε γεμίσει με πολιτικούς αναλυτές; Στην τηλεόραση, στην αγορά, στα καφενεία, στα κομμωτήρια, γεμίσαμε πηγαδάκια που αναλύουν, συμβουλεύουν, λύνουν και δένουν…
- Και;
- Είναι το σύνδρομο της τρέλας που μας έχει κάνει έτσι… Και μετά, όλα αυτά κυκλοφορούν, διαδίδονται, ανακατεύονται, ομογενοποιούνται … και  πιστεύονται … Τι άκρη να βγάλεις; Και ο χρόνος τρέχει και συνεχίζουν να ισχύουν τα ίδια, οπότε…
- Οπότε, τι;
- Τι να κάνεις; Που να στραφείς;
- Δεν κάνεις τίποτα…
- Δε μου λες; Οι ζουρλομανδύες είναι ουάν σάιζ;


Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Την Κυριακή, στην Δημοτική βιβλιοθήκη Κορωπίου, στις 7 το βράδυ. Μαζί μας η Ελένη Γκίκα.


Το Σάββατο, στον ΙΑΝΟ, Σταδίου 24, από τις 11πμ έως 2μμ. Συνάντηση με τους αναγνώστες, υπογραφή βιβλίων.


Κάπου θα συναντηθούμε ...γιατί το ταξίδι συνεχίζεται!


ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μωρέ, ωραία τα λέει!
- Τι διαβάζεις;
- Τι διαβάζω; Όλα μέλι γάλα!
- Νοστιμιές δηλαδή! Και περί τίνος είναι αυτά τα ωραία;
- Η επιτροπή ξεψαχνίσματος για το μνημόνιο, σου λέει, ότι από τις πρώτες καταθέσεις βγαίνει το συμπέρασμα ότι το μνημόνιο ήταν μονόδρομος…
- Άντε! Για αυτό βρίσκουμε συνέχεια τοίχο; Πόσους ακόμη επιδέσμους θα αλλάξουμε; Και έπεται συνέχεια;
- Εμ, δεν θα είναι κι άλλοι μάρτυρες που θα καταθέσουν;
- Και τι θα πουν αυτοί; Τα ίδια; Πάλι για μονόδρομο θα το πάμε;
- Που θες να ξέρω; Στο μυαλό τους είμαι; Ό,τι ξέρουν θα πουν;
- Και ποιοι θα καταθέσουν;
- Όλο ερωτήσεις είσαι; Και που θες να ξέρω, ρε; Πάντως εγώ κι εσύ δεν θα είμαστε. Που να ξέρουμε αν ήταν μόνο μονόδρομος, αν υπήρχαν παράδρομοι, αν έβγαινε σε λεωφόρο…
-  Αν ήταν ακριβά τα διόδια…
- Πες το ψέματα… Μόνο που το λογαριασμό για τα διόδια τον έστειλαν σε εμάς…
- Εμείς ήμασταν οι πιο εύκαιροι!
- Εμείς βρεθήκαμε μπροστά, εμάς διπλάρωσαν!
- Άρα, καλώς βρισκόμαστε σε μνημόνιο! Δόξα τον Πανάγαθο, γιατί μια έγνοια την είχα! Έπρεπε ή δεν έπρεπε να καλωσορίσουμε το μνημόνιο; Άρα καλώς πράξαμε! Ησύχασα τώρα που το έμαθα! Να ‘σαι καλά που με ενημέρωσες! Να μην βρίζουμε τζάμπα κόσμο για την επιλογή! Έπρεπε μια ενημέρωση να την είχαμε… Άργησε κιόλας…
- Μιλάς σοβαρά;
- Γιατί ρε; Έχεις αντίρρηση; Διαφωνείς;
- Ξέρω γω; Τι να πω;
- Ρε! Με δουλεύεις; Το θέμα μας δεν είναι αν δεν είχαμε άλλη λύση! Το θέμα μας είναι γιατί να φτάσουμε να έχουμε αυτό το δίλλημα! Μνημόνιο ή χάος; Μνημόνιο ή χρεοκοπία; Από πού κι ως που ρε φίλε; Γιατί έρευνα για το που είμαστε και όχι γιατί είμαστε; Φταίω εγώ; Δικάστε με! Αλλά αφού δεν φταίω εγώ! Γιατί να πληρώνω την κηδεία ενός προαναγγελθέντος θανάτου;   
- Τι θα χρειαστούμε και κόλλυβα;
- Τα κόλλυβα είναι για μετά! Στο μνημόσυνο!


Τρίτη 26 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ρε, ξέρεις τι χάσαμε χτες;
- Εγώ δεν έχασα τίποτα. Εσύ τι έχασες; Έψαξες παντού;
- Κι εσύ έχασες!
- Βγάλε με και τρελό τώρα! Αφού σου λέω, δεν έχω χάσει τίποτα!
- Ρε, ξέρεις τι ήταν τις προάλλες;
- Όταν λες προάλλες;
- Την Παρασκευή που πέρασε!
- Ε; Τι έγινε;
- Ήταν η διεθνής μέρα πιτόγυρου!
- Ζήσαμε να τ’ ακούσουμε κι αυτό! Πιτόγυρου!
- Ναι, ρε! Γιατί να υπάρχει η διεθνής μέρα Ύπνου για παράδειγμα; Πιτόγυρου, ναι!
- Και τι χάσαμε;
- Στα πλατεία Μοριχόβου..
- Που είναι αυτή;
- Δεν ξέρεις την πλατεία αυτή; Σήμα κατατεθέν στα Λαδάδικα!
- Για συνέχισε;
- Την μέρα αυτή έγινε το σώσε! Γιορτάστηκε η Διεθνής μέρα…
- Του πιτόγυρου εννοείς! Ε, ρε μεγαλεία η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια!
- Φαΐ, μουσική, χορός τραγούδια…
- Αυτό είναι…
- Και εμείς που ήμασταν; Πώς δεν το πήραμε χαμπάρι;
- Πώς δεν το πήρες χαμπάρι ήθελες να πεις!
- Καλά εσύ είσαι του καθαρού!
- Ρε, εδώ έχουμε άλλα προβλήματα και άγχη… Με τον πιτόγυρο και τις γιορτές του θα ασχολούμαστε;
- Γιατί ρε τόση μιζέρια; Ψηλά το κεφάλι!
- Πόσο ψηλά; Αντραλίζομαι! Δεν μπορώ άλλο!
- Είδες τι είπε αυτός ο … δεν ξέρω πως τον λένε, αλλά ήρθε στου Μαξίμου, κάτι με τα οικονομικά είναι, κάτι μεγάλος είναι…
- Και; Ήρθε κι αυτός για την μέρα του πιτόγυρου;
- Πες το ψέματα! Ξέρεις τι είπε;
- Θα ‘θελα να ξέρω;
- Ότι του χρόνου θα έχει αλλάξει το περιβάλλον!
- Το περιβάλλον; Είπα κι εγώ! Για μας δεν είπε τίποτα ; Εμείς πόσο αλλαγμένοι θα είμαστε; Διότι μια αλλαγή θα την έχουμε πάθει κι εμείς! Με τόσο πιτόγυρο!
- Ρε, σου λέω, πρέπει να σταματήσει αυτή η μιζέρια, κοιτάμε μπροστά…
- Μου τ’ αλλάζεις! Μπροστά ή ψηλά κοιτάμε; Να ξέρουμε κατά που θα αλλάξει το περιβάλλον! 

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καλημέρα!!!
- …
- Καλημέρα!
- …
- Καλημέρα, ρε!
- …
- Ε! Ρε! Δεν μιλάς; Τι έπαθες;
- Άσε, ρε! Σκέφτομαι την μάνα μου!
- Και τι; Και αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μιλάς; Πες μια καλημέρα του Θεού!
- Καλημέρα!
- Καλά, έτσι όπως την είπες, λες και σου σκοτώσαν την μάνα και το πατέρα! Και για πες μου σε παρακαλώ, επειδή σκεφτόσουν την μάνα σου, χάθηκες τελείως; Έκοψες κάθε επικοινωνία με το περιβάλλον!
- Άμα άκουγα την μάνα μου…
- Τι θα γινόταν άμα άκουγες την μάνα σου;
- Αχ! Άμα άκουγα την μάνα μου…
- Καλά τώρα, κάτσε και κλάψε… Αφού δεν λες τίποτα…
- Ρε, άμα άκουγα την μάνα μου…
- Μας έπρηξες… εσύ κι η μάνα σου…
- Ρε, χρειάζομαι κατεπειγόντως δέκα χιλιάρικα…
- Κι η μάνα σου που κολλάει;
- Θα είχα τώρα δέκα χιλιάρικα…
- Έλα… Και τι ήταν αυτό που άμα άκουγες την μάνα σου θα σου έδινε δέκα χιλιάρικα…
- Ρε… Η μάνα μου με πίεζε να γίνω πολιτικός, βουλευτής, υπουργός…
- Το παρατραβάς… Με τι φόντα θα γινόσουν όλα αυτά;
- Αυτό είναι άλλη συζήτηση… Αυτό που μας ενδιαφέρει τώρα είναι ότι έχασα τα δέκα χιλιάρικα που κατεπειγόντως χρειάζομαι…
- Τολμώ να πω ότι δεν σε καταλαβαίνω! Μα καθόλου! Σαν ταινία του παραλόγου ένα πράμα… Η μάνα σου… δέκα χιλιάρικα και ένας βουλευτής… Κάτι σαν Ιονέσκο ένα πράμα!
-Δεν σου είπα ότι χρειάζομαι δέκα χιλιάρικα;
- Ε, και ;
- Θα τα είχα τώρα!
- Πώς;
 - Αν ήμουν βουλευτής!
- Μόνο αυτά θα είχες; Πολύ περισσότερα… Θα είχες από την αποζημίωση που θα έπαιρνες
- Αυτά δεν φτάνουν.. Φεύγουν στα έξοδα …
- αμάν βρε πουλάκι μου, θα σου κάμναμε έναν έρανο… Όλο και κάτι θα μαζεύαμε
- Κορόιδευε εσύ… Άτοκο δάνειο σε διακόσιες δόσεις..
- Μπα;
- Ναι, όπως τ ακούς!
- Και εμείς τότε γιατί πληρώνουμε τόκους και προσαυξήσεις;
- Γιατί εσύ πήρες από την τράπεζα…
- Α! Γι αυτό…
- Ηθικό δίδαγμα… Να ακούμε πάντα την μάνα μας!





Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Τα ‘μαθες;
- Όλο μαθαίνω! Κάνω και τίποτα άλλο;
- Για το ΦΠΑ λέω!
- Τα ‘μαθα! Τα ‘μαθα!
- Και τι λες;
- Τι να πω; Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!
- Έτσι λες, ε;
- Δηλαδή τόσο, αλλιώς τόσο;
- Δεν σε καταλαβαίνω!
- Άλλα έπεσαν άλλα ανέβηκαν…
- Έχει και εκπτώσεις όμως!
- Είναι της μόδας!
- Κάτι είναι κι αυτό, όμως!
- Ναι, αλλά να έχεις κάρτα!
- Τι κάρτα; Πολλαπλών διαδρομών;
- Τι λες ρε; Κάρτα, κάρτα!
- Ευχετήρια;
- Το χιούμορ σου τώρα τελευταία βελτιώνεται!
- Σε ευχαριστώ πολύ, αλλά για λέγε!
- Κάρτα, ρε, …από την τράπεζα! Πιστωτική, πως το λένε;
- Μάλιστα! Μάλιστα! Και εγώ τι να κάνω;
- Έχεις κάρτα, ρε;
- Όχι, είχα! Και δεν θέλω να ξαναέχω!
- Γιατί;
- Καλά είμαι χωρίς κάρτα! Έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Η κάρτα είναι παραπλανητική! Και άμα παρασύρεσαι εύκολα…
- Τότε το χάνεις το προνόμιο της έκπτωσης…
- Και τι να κάνω; Θα χρεώσω την κάρτα, θα την φουσκώσω, θα την παραφουσκώσω  και μια μέρα θα εκραγεί, θα κάνει μπαμ και θα μ’ αρπάξουν τα σκάγια και θα τρέχω και δεν θα φτάνω. Κατάλαβες τώρα;
- Πρέπει να είσαι συνετός! Δεν παίζουνε μ’ αυτά!
- Δεν παίζουν, δεν παίζουν, αλλά έτσι πάει το πράγμα. Ξέρεις πόσοι είναι χρεωμένοι ακόμη από την παλιά εποχή των παχιών αγελάδων που οι κάρτες ήταν …δωσ’ μου και μένα μπάρμπα!
- Άλλο αυτό!
- Άλλο ξάλλο, η πραγματικότητα είναι αυτή! Και δεν μου λες; Έχω την έκπτωση. Εντάξει, συμφωνώ! Κερδίζω τρία τα εκατό από τον ΦΠΑ! Μετά; Ξέρεις τι θα γίνει μετά;
- Τι θα γίνει;
- Λίγο να καθυστερήσεις να πληρώσεις, να οι προσαυξήσεις από την τράπεζα… και από δω παν κι οι άλλοι! Άσε που μπορεί να μην έχει κάποια στιγμή να πληρώσεις, οπότε λες, άσε τον επόμενο μήνα. Για αυτό σου λέω! Έχω λεφτά, θα πάω να ψωνίσω, δεν έχω, δεν πάω. Δεν την ξαναπατάω κι άλλη φορά!
- Μα η κάρτα είναι πολιτισμός, είναι πρόοδος…
- Εγώ έχω διαφορετική άποψη για την πρόοδο και τον πολιτισμό!
- Δηλαδή;


Τρίτη 19 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τρέξε, τρέξε…
- Τι έγινε, ρε;
- Τρέξε, σου λέω…
- Έλα ρε, τι έγινε;
- Διάβασε εδώ…
- Για να δω… Σιγά, ρε! Πιστεύεις τέτοια πράγματα;
- Γιατί; Αφού τα γράφουν! Ψέματα λένε;
- Σιγά ρε! Άκου…
- Δεν χρειάζεται… Το διάβασα…
- Ε! Είναι δυνατόν; …Με κατάσχεση σπιτιών, καταστημάτων, άλλων ακινήτων και περιουσιακών στοιχείων κινδυνεύουν ένας εν ενεργεία υπουργός, ένας πρώην υπουργός, η σύζυγος πρώην πρωθυπουργού, ένας ευρωβουλευτής και ένας μεγαλοδημοσιογράφος και εκδότης…
- Δηλαδή, έλεος πια! Που βαδίζουμε; Ποιο ολισθηρό δρόμο ακολουθούμε; Τι να πούμε και εμείς τότε; Κανονικά, συμφώνως τω νόμω έπρεπε ήδη να ήμασταν πίσω από τα κάγκελα…
- Τι; Έβαλες κάγκελα στην αυλή σου; Τι λε ρε θηρίο; Πώς τα κατάφερες; Εσύ κλαιγόσουν…
- Τα σίδερα της φυλακής εννοώ, βλακέντιε!
- Γιατί;
- Διότι πώς να πληρώσουμε τόσα βάρη, τόσους φόρους;
- Σιγά ρε!
- Το θέμα δεν είναι αυτό όμως!
- Και ποιο είναι;
- Όλα αυτά τα φωσφορίζοντα ονόματα γιατί ακόμη χρωστούν στην εφορία;
- Σιγά την απορία! Η είδηση ή είναι σικέ ή πλέον έχει χαλάσει ο κόσμος! Ήρθαν τα πάνω κάτω!
- Σιγά!
- Εμ, τότε; Είναι δυνατόν τέτοιο χάλι; Είναι δυνατόν; Πως ζούμε; Πώς θα επιβιώσουμε;
- Για στάσου ρε φίλε! Όλα αυτά τα χρέη δεν πιστεύω να ήταν από μια χρονιά μόνο. Θα έχουν κι αυτά το παρελθόν τους…
- Μάλλον!
- Άμα είναι έτσι, τι καθόντουσαν τόσο καιρό; Αν ήμασταν εμείς, τα ραβασάκια θα πήγαιναν και θα ερχόντουσαν. Όχι ότι δεν γινόταν κάτι τέτοιο, αλλά εμείς χρωστούσαμε μπατιρόσπορους!
- Τι να σου πω ρε φίλε! Άγνωσται αι βουλαί των ιθυνόντων…
- Ξέρεις τι κατάλαβα εγώ; Άμα χρωστάς πολλά, μα πάρα πολλά όμως, σε προσέχουν περισσότερο… Σου λέει, μην μας πάθεις τίποτα ο πελάτης και τα χάσουμε όλα!
- Είναι κι αυτό, αλλά …ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου!



Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πόσο ακόμη;
- Για ποιο πράγμα;
- Να τελειώσουν πια αυτές οι διαπραγματεύσεις!
- Σαν να τράβηξαν πολύ…
- Μόνο πολύ; Λάστιχο… Ούτε ο Τιραμόλα έτσι…
- Ποιος είναι αυτός ο Τιραμόλας;
- Τιραμόλα… Τον Τιραμόλα δεν ξέρεις; Έχεις δίκιο…, εγώ είμαι πιο παλιός.
- Και λοιπόν;
- Τι να σου πω;  Απειλητικά στέκονται όλοι… και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Θα μου πεις, εμείς δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Οι άλλοι ξέρουν, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου…
- Μη σου πω ότι άρχισα να ανησυχώ κι εγώ!
- Τελειώνουν τα λεφτά… Δεν θα μείνει φράγκο…
- Λες;
- Λέω… Συνεχίζω να έχω όμως μια απορία που εδώ και καιρό δεν μπορώ να λύσω…
- Για πες, μπας και μπορώ να βοηθήσω…
- Πόσο καιρό θα τραβήξει αυτό; Να περιμένουμε λεφτά αππο δάνεια… Δηλαδή εμείς δεν έχουμε δικά μας; Δεν έχουμε κρατικό εισόδημα…; Δεν φτάνει;  Μέχρι πότε θα παίρνουμε λεφτά;  Τι να πω; Όσο και να προσπάθησα να βρω μια άκρη δεν τα κατάφερα. Είναι τόσο δύσκολα τα λογιστικά; Δεν υπάρχει μια απλή απάντηση να καταλάβω  τι ακριβώς γίνεται…
- Μόνο εσύ είσαι νομίζεις;  Πόσοι ακόμη δεν καταλαβαίνουν;
- Δόση από δω, δόση από κει… Απειλές από δω… όλα πάνε μια χαρά, μετά πάνε κατά διαόλου… Και ο χρόνος να κατρακυλάει… Μέχρι πότε θα κάνουμε εισαγωγή ευρώ; Πότε θα σταθούμε στα πόδια μας;
- Κοίτα να σου πω! Θα σου πω ένα μυστικό… Αν διαβάσεις ιστορία… από γεννησιμιού του το σύγχρονο ελληνικό κράτος… πάντα έπεφτε στα χαμηλά λόγω εξαιρετικών δύσκολων περιστάσεων… σε τακτά χρονικά διαστήματα… Μόλις πήγαινε να σηκωθεί, τσουπ  και κάτι γινόταν ως δια μαγείας και  νάσου η κατρακύλα και νάσου άδειες τσέπες, και νάσου ελεήστε τον αόμματο… ¨και νάσου έχω δυο παιδάκια να μεγαλώσω και  νάσου αγοράστε μου ένα μπουκάλι γάλα…
 - Τυχαίο; Δε νομίζω! 

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να ρωτήσω κάτι;
- Και δε ρωτάς!
- Θέλω να ρωτήσω κάτι για χτες!
- Χτες; Τι έγινε χτες;
- Δεν έλεγες κάτι για όνειρα και στόχους…, που είναι δικά μας αλλά δεν είναι δικά μας…
- Αυτά σκέφτεσαι ακόμη;
- Αν σκέφτομαι. Όλη τη νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Λίγο το ‘χεις; Όταν με βάζεις σε τέτοια τρυπάκια, τι να κάνω κι εγώ; Ασφυκτιώ! Πνίγομαι!
- Και… πώς κι έτσι σου καρφώθηκε; Τόσο πολύ;
- Γιατί; Λίγο το ‘χεις; Να μου λες ιστορίες με δράκους!
- Και ακόμη αναρωτιέσαι, δηλαδή!
- Περίμενα πως και πώς να σου μιλήσω!
- Για να δεις αν τα όνειρά σου είναι δικά σου, καταδικά σου;
- Ναι, ρε!
- Και που κατάληξες;
- Που να καταλήξω ρε; Χαμένος σε λαβύρινθο είμαι!
- Και θες να βγεις, ε;
- Εμ! Εσύ τι λες;
- Έχεις λοιπόν στόχο να βγεις από αυτόν τον λαβύρινθο!
- Ναι!
- Δεν μπορείς όμως! Θες βοήθεια,ε;
- Μμμμ…
- Φίλε μου πέρασε η εποχή που έβαζες στόχους και τους πετύχαινες… Πέρασε η εποχή που γεννούσες όνειρα και τα μεγάλωνες…
- Τόση απογοήτευση πια;
- Κάθε όνειρό σου είναι αιχμάλωτο σε μια καλά προφυλαγμένη παγίδα και δεν μπορεί να ανασάνει. Του απαγορεύεται. Και θα μείνει εκεί μέσα μέχρι να ξοδέψει και την τελευταία του ανάσα! Τα όνειρά σου είναι πλέον μακρινά όνειρα μιας μακρινής εποχής. Δεν έχεις όνειρα… Μόνο αν σου το επιτρέψουν…
- Μα εγώ θέλω να ονειρεύομαι…
- Και πολύ καλά κάνεις…
- Τότε;
- Δεν είναι τα όνειρά σου αυτά! Έτσι νομίζεις! Είναι μια πλασματική πραγματικότητα που έχει εκπαιδευτεί να συμμετάσχει στο δικό σου ριάλιτι σόου!
- Θα με τρελάνεις!
- Λες να τα καταφέρω;
- Με φοβίζεις!
- Καιρός είναι! Πρέπει να συνηθίζεις σιγά σιγά…




Τρίτη 12 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καλά είναι να ξεκινάς με όνειρα την μέρα σου… γενικά τη ζωή σου! Να βάζεις στόχους!
- Όνειρα ή στόχους;
- Πρώτα ονειρεύεσαι… και μετά βάζεις στόχους…
- Και μετά; Εκπληρώνονται οι στόχοι;
- Εκεί θέλω να καταλήξω!
- Και πως καταλήγεις;
- Πρώτα πρέπει να τα χωρίσουμε τις κατηγορίες!
- Τι κατηγορίες; Μη μου το κάνεις πολύπλοκο και αρχίζω και ψάχνομαι! Απλά πράγματα! Για όνειρα και στόχους μιλάμε! Μη καταλήξουμε σε καμιά βαθυστόχαστη ανάλυση και δεν με πιάνει ύπνος το βράδυ. Άσε γιατί δεν κοιμάμαι τελευταία… Περιμένω να χαράξει πρώτα και μετά!
- Κάνεις όνειρα! Εντάξει;
- Ναι!
- Εσύ κάνεις όνειρα για σένα ή άλλοι κάνουν όνειρα για σένα; Εσύ βάζεις στόχους για σένα ή άλλοι βάζουν στόχους για σένα;
- Στάσου , στάσου… θα ξεφύγεις πάλι και θα σε ψάχνω…
- Δεν πάω πουθενά εδώ είμαι!
- Εμ, μου το χαλάς… Αλλιώς το ξεκίνησες και τώρα το παίρνεις αλλιώς…
- Άσε, ρε, δεν ξέρεις να βλέπεις…
- Δεν ξέρω να βλέπω;
- Δεν ξέρεις να βλέπεις, δεν ξέρεις να ακούς…
- Σήμερα δεν είμαι καλά, δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω…
- Και πότε ήσουν καλά; Αλλιώς, θα μπορούσες να τα κάνεις όλα αυτά!
- Ρε μεγάλε!
- Λέγε ρε, μικρέ!
- Που θες να το πας;
- Ρε! Εσύ νομίζεις ότι δικά σου είναι τα όνειρα;
- Εμ, ποιανού είναι; Της κυρά Μαρίκας;
- Έτσι νομίζεις! Πόσο βαθιά νυχτωμένος είσαι!
- Σοβαρέψου και σταμάτα να λες βλακείες!
- Σοβαρότερος δεν γίνεται να είμαι!
- Και εσύ νομίζεις!
- Επαναλαμβάνω και ξανατονίζω! Τα δικά σου όνειρα, νομίζεις ότι είναι δικά σου! Πλανάσαι πλάνην οικτρά! Αλλονών είναι!
- Θα με τρελάνεις! Θα χρειαστώ ηρεμιστικά σε λίγο, έτσι όπως το πας!
- Έχεις δίκιο. Είναι σκληρό να μαθαίνεις μια διαφορετική αλήθεια από αυτήν που νόμιζες ότι είναι! Η αλήθεια πάντα πληγώνει!
- Σε λίγο θα μας πεις ότι μια αλήθεια δεν είναι αυτή που είναι, είναι διαφορετική!
- Ε! Αυτό είναι απλό! Δεν ανακάλυψες και την Αμερική!









Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι ψάχνεις;
- Εδώ τα είχα… Μη…
- Θα μου πεις τι ψάχνεις;
- Τα χάπια μου, ρε, εδώ τα είχα… Α! νάτα!
- Και γιατί τα ψάχνεις εναγωνίως;
- Γιατί δεν είμαι καλά!
- Και γιατί;
- Είμαι σε κατάσταση πλήρους συγχύσεως… Μια κρίση πανικού την βλέπω να πλησιάζει… να… τώρα… δεν μπορώ να ανασάνω… κάτι θα πάθω… μουδιάζουν τα πόδια μου!
- Ηρέμησε, ρε! Δεν είναι τίποτα… θα σου περάσει… ηρέμησε… χαλάρωσε…
- Πώς να χαλαρώσω; Πώς να ηρεμήσω; Πες μου! Πες μου!
- Θα πάθεις τίποτα…
- Από τη μια περιμένουμε μέρες κι εβδομάδες, από την άλλη πλησιάζουμε σε συμφωνία, από την παράλλη πάμε δυο βήματα μπρος και ένα πίσω… και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό… ο άλλος σου λέει δεν αποκλείεται ξαφνική χρεοκοπία, οι εφημερίδες σου βγάζουν πόσους φόρους θα πληρώσουμε με το καινούριο πακέτο…
- Πακέτο;
- Δεν πάν να το λεν όπως θέλουν; Το αποτέλεσμα μετράει. Ξέρεις τι μετράει; Τι θα κληθώ να πληρώσω πάλι! Από την άλλη πάμε καλά… Έχουμε κόκκινες γραμμές… αλλά δεν ξέρουμε αν επέλθει συμφωνία τον Μάιο.. Και δεν μου λες; Οι εφημερίδες πού ξέρουν και υπολογίζουν και μετρούν;
- Α! Υπάρχουν διαρροές… Πάντα έτσι γίνεται… Γίνονται πρώτα διαρροές, σε πιάνει ένας πανικός που θα πλημμυρήσουμε παντού νερά… τι θα γίνει τι θα γίνει; Τρέχεις να βρεις κουβάδες και μάπες να μαζέψεις τα νερά, μπας και πλημμυρίσει όλο το σπίτι και οσονούπω, ως εκ θαύματος, καταφθάνει περιχαρής ο υδραυλικός… Δεν είναι σοβαρή η διαρροή σου λέει, την φτιάχνει, του δίνεις την αμοιβή του…, αυτός δεν σου δίνει απόδειξη… Που να κουβαλάω μαζί μου κοτζάμ ταμειακή; Δίκιο έχει ο άνθρωπος… Κουβαλιέται; Δεν κουβαλιέται…
- Ωραία τα λες!
- Εγώ όμως τα ήξερα αλλιώς! Ότι δεν θα έχουμε κι άλλα!
- Και που ξέρεις ότι οι διαρροές είναι σωστές; Αφού είπαμε. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές!
- Και εγώ γιατί είμαι βρεγμένος; Δεν είναι από τις διαρροές;





Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άντε να βγάλεις άκρη!
- Που έμπλεξες πάλι;
- Εγώ δεν μπλέκομαι ποτέ! Άλλοι μας μπλέκουν και δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη!
- Και τώρα;
- Δεν περιμένουμε μέρες, εβδομάδες…
- Μήνες και τα λοιπά… Ξέρω, ξέρω…
- Ε! Τώρα, από ό,τι φαίνεται κοντεύουμε στο τέλος… Και βγαίνουν μαχαίρια!
- Μαχαίρια;
- Ναι, διότι αλλιώς ο ένας, αλλιώς ο άλλος!
- Τι θες να πεις;
- Τι θέλω να πω, τι θέλω να πω! Οι μεν θα χαιρετήσουν μια θριαμβευτική επιτυχία και οι δε θα χαιρετήσουν μια παταγώδη αποτυχία!
- Και γιατί αυτό;
- Γιατί ο καθένας κοιτάει από διαφορετική μεριά!
- Και πως γίνεται αυτό;
- Ξέρω  εγώ; Να ρωτήσουμε κανένα οφθαλμίατρο! Όλο και κάτι περισσότερο θα ξέρουν! Άντε μετά, βγάλε άκρη! Εγώ τι να πω; Ποιος έχει δίκιο; Ποιος έχει άδικο; Μην πω ότι κάποιος μας δουλεύει ψιλό γαζί! Λες να παίζει να μας δουλεύουν αμφότεροι;
- Γίνεται κι αυτό;
- Τι να πω, ρε παιδί μου! Το μυαλό μου έχει εξοκείλει! Έχει πέσει στα πατώματα με όλα αυτά! Χύμα, σου λέω! Όλοι από τη μεριά τους υποστηρίζουν τα δίκια τους…
- Ναι, κι εμείς στη μέση να χειροκροτούμε!
- Ναι, αλλά ποιος έχει δίκιο; Ποιον να πιστέψω;
- Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!
- Και μέχρι το ξύρισμα τι κάνουμε;
- Αναμένουμε!
- Ναι, αλλά εμείς θα πληρώσουμε τη νύφη! Κι αν μας βγει ακριβός ο γάμος;
- Και τελικά τι λες;
- Δεν υπάρχει ούτε τελικά, ούτε αρχικά! Μη σου πω ούτε και μέση!
- Δηλαδή, δεν βλέπουμε τίποτα; Όλα αόρατα είναι;
- Όπως σε βλέπω και με βλέπεις;
- Αφού εγώ σε βλέπω! Δεν είσαι αόρατος!
- Που είναι το πρόβλημα τότε;
- Σιγά… Με μπέρδεψες!
- Αυτό είναι! Επιτυχία!
- Ποια είναι η επιτυχία;
- Το ότι μπερδεύτηκες!
- Ε, και;
- Δεν έχει άλλο!  Ζήσαν αυτοί καλά… και μεις;



Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Οι συγγραφείς των εκδόσεων ΘΕΡΜΑΙΚΟΣ υπογράφουν αντίτυπα των βιβλίων τους και συνομιλούν με τους αναγνώστες τους.


ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά.
- Να τα βάλουμε! Γιατί να μην τα βάλουμε; Από που θες να αρχίσουμε;
- Ήθελα να ήμουν από μια άκρη, ρε παιδί μου, και να έβλεπα…
- Τι; Μάτι θες να πάρεις; Σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ…
- Τρέχει το μυαλό σου… Με παρεξήγησες…
- Εξηγήσου λοιπόν…
- Ρε, θέλω να είμαι μέσα σε αυτές τις αίθουσες που κάνουν συνεδριάσεις και κόντρα συνεδριάσεις  για να δω τι κάνουν και να ακούσω τι λένε!
- Σε ποιες συνεδριάσεις;
- Θες να τα ακούσεις μου φαίνεται…
- Γιατί ρε;
- Διότι συνεδριάσεις δεν υπάρχουν άλλες εκτός απ’ αυτές…
- Ποιες αυτές ρε; Θα μας τρελάνεις;,
- Εγώ θα σε τρελάνω;
- Τι περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή, από ώρα σε ώρα, από μέρα σε μέρα, από εβδομάδα σε εβδομάδα…
- Από μήνα σε μήνα από χρόνο σε χρόνο;
- Αφού τα ξέρεις! Τι με ρωτάς;
- Τι να ξέρω ρε; Αλλά αφού πήρες αμπάριζα όλα τα χρονικά διαστήματα είπα να σε βοηθήσω για να μην κουράζεσαι…
- Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια…
- Τι θες να πεις; Ότι είμαι μικρός ή ότι είμαι τρελός;
- Πάντως είσαι μικρότερος από μένα… Εσύ διαλέγεις και παίρνεις… Πως τα καταφέρνεις και πάντα μου γυρνάς αλλού τη συζήτηση δεν μπορώ να το καταλάβω…
- Πες μας τώρα ότι σε ζαλίζουμε κιόλας!
- Ρε, ξέρεις πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί; Το ‘χω μεγάλη επιθυμία. Να δω τέλος πάντων τι κάνουν… Βρίζονται; Χαριεντίζονται; Ακούγονται φωνές ή επικρατεί η γαλατική συμπεριφορά;
- Κάτι δηλαδή σαν το πιάνο και τα γαλλικά θες να πεις;
- Κάπως έτσι! Τόσο καιρό τι έχουν να πουν; Λένε κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια;
- Δεν ξες; Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως!
- Ναι! Και η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά!
- Άκου κι αυτό! Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει!



Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αυτό που γίνεται μου θυμίζει τα δικά μας!
- Σιγά ρε, πόσο χρονών είσαι;
- Τι σχέση έχει η ηλικία;
- Γιατί; Ζούσες τότε;
- Είναι ανάγκη να τα έχεις ζήσει για να θυμάσαι; Διάβασες, άκουσες ιστορίες, είδες φωτογραφίες…
- Ξεχνάμε ίσως εύκολα…
- Κάποτε κι εμείς, και το τονίζω το κι εμείς, είχαμε ξεριζωθεί, αφήσαμε περιουσίες πίσω, θάψαμε την παλιά μας ζωή, κουβαλήσαμε όπως όπως ό,τι μπορούσαμε και πήραμε το δρόμο της ξενιτιάς; Όχι! Της προσφυγιάς. Αναζητήσαμε αλλού την τύχη μας, πάλι από την αρχή… Και ήρθαμε στην Ελλάδα…, μια καινούρια δύσκολη αρχή. Τι νομίζεις; Ό,τι ήταν όλα ρόδινα και ανθηρά;  Απατάσαι οικτρά! Ξέρεις τι είναι, από εκεί που ήσουν με γαλλικά και πιάνο να σε αποκαλούν ….; Έλληνες κι αυτοί, Έλληνες κι εμείς! Κι όμως! Και πάλι η ιστορία επαναλαμβάνεται!
- Με άλλα χαρακτηριστικά όμως!
- Ναι, αλλά και τα ίδια! Όπως το πάρει κανείς! Όπου πόλεμος και η σκληρή επιβίωση. Θα μείνεις για να σκοτωθείς; Θέλεις να ζήσεις!
- Κι εδώ όμως; Εδώ δεν έχουμε να φάμε εμείς! Πώς θα τους συντηρήσουμε κι αυτούς;
- Εδώ σε θέλω… Δύσκολο σαν σκέψη, δύσκολο σαν πράξη! Αλλά και τι να τους κάνεις;  Όξω απ’ τη μανίκα μου κι ας είναι κι η μανίτσα μου; Ποτέ δεν ξέρεις! Τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτή τη ζωή! Αυτό που ζούμε σήμερα, το περίμενε κανείς;
- Και τι λες να γίνει;
- Εγώ; Τι να πω; Άλλοι πρέπει να αποφασίσουν και να πράξουν! Διότι αυτό το κύμα που όσο πάει και μεγαλώνει πέφτει στις δικές μας τις πλάτες, που ως γνωστό δεν αντέχει και πολλά διότι δεν είμαστε και τόσο …γυμνασμένοι! Αλλά τους άλλους δεν πρέπει να τους νοιάζει; Ή σου λέει, δεν βαριέσαι, αλλού βαρούν τα τύμπανα, αλλού χορεύει η νύφη…
- Καλά, τι πάει σωστά για να πάει κι αυτό; Τελικά το πρόβλημα τι είναι; Ευρωπαϊκό ή ελληνικό;
- Σε παρακαλώ! Όπως μας συμφέρει! Άλλοτε είμαστε Ευρωπαίοι, άλλοτε Έλληνες… μη σου πω και Βαλκάνιοι…

  


Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει την χάρη!
- Έτσι δεν γίνεται πάντα; Αλλά για ποιον λες;
- Για αυτόν, τον πως τον λένε μωρέ, τον …Μπλουμ!
- Μπλουμ… Μπλουμ… ποιος είναι αυτός πάλι;
- Καλά ρε…
- Α! Τώρα θυμήθηκα. Λες για τον Ντάισελμπλουμ!
- Α! Μπράβο… Για αυτόν! Λόγω συντομίας τον λέω Μπλουμ!
- Και τι θες να πεις για αυτόν;
- Δεν είχαμε πρώτα την Αγκέλα που δεν θέλαμε να την δούμε ούτε ζωγραφιστή; Παρέδωσε τα ηνία στον …Μπλουμ!
- Και γιατί;
- Τι γιατί, ρε; Τον ανήξερο κάνεις; Όπου σταθεί και όπου βρεθεί δεν μπορεί παρά να εκδηλώσει την χαρά του και την ευτυχία του που ασχολείται με το πρόβλημά μας…
- Πρόβλημά μας;
- Όρσε, ρε! Εδώ όλη η υφήλιος μιλάει για μας…
- Και που κολλάει με την Αγκέλα;
- Ε! Κολλάει, όσο να πεις ένα κολληματάκι υπάρχει. Αλλά το θέμα μας είναι άλλο! Θέλω να πιστεύω ότι αυτός είναι από τους πλέον αντιπαθητικούς ανθρώπους στους Έλληνες! Μη σου πω είναι τοπ, στην κορυφή!
- Είπε τίποτα καινούριο;
- Συνέχεια λέει! Αφού μόλις τον βλέπεις λες, τώρα, να έρχεται… ανοίγει ο στόμας του και κάθεσαι και περιμένεις…. Και τα καλύτερα να θέλει να πει…, λέμε τώρα…, έχουμε μεγάλη φαντασία… δεν μπορεί, είναι πέρα από τις δυνάμεις του… δεν το κατέχει το άθλημα… είναι σαν να περιμένει πως και πως, λες και ζει γι αυτό μόνο, να δει την χώρα να κατρακυλήσει κι άλλο… Και λέει διάφορα δεξιά κι αριστερά…
- Λες για τις παρατηρήσεις που έκανε;
- Εμ, δίνει συμβουλές και νουθετεί… Να κόψουν λέει τις συνεντεύξεις και να καθίσουν να δουλέψουν για την χώρα τους…
- Το θέμα, ως φαίνεται, είναι ότι για να συμφωνήσουν και να φανεί ότι δουλεύουν είναι να συμφωνήσουν σε ό,τι ζητούν!
- Και μετά;
- Δεν θα θες απάντηση!