Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Όσο το σκέφτομαι, ζαλίζομαι!
- Σταμάτα να το σκέφτεσαι, τότε!
- Δεν γίνεται! Τι βλέπεις καθημερινά να ανασαίνει δίπλα σου, να τσακίζει το μυαλό σου, να συνθλίβει το είναι σου;
- Αμάν βρε, σαν μηχανή του κιμά μού ακούγεται!
- Πες το ψέματα! Μη σου πω και χειρότερα!
- Για πες μου ρε παιδί μου, τι είναι αυτό που σε βασανίζει τόσο πολύ; Βγάλε τα απωθημένα σου, θα τα υπομείνω όλα! Χαμογέλα λίγο, ντε!
- Θα πέσω σε κατάθλιψη, σε βαριά μάλιστα!
- Τα παραλές! Ποιος; Εσύ;
- Ναι, εγώ, ρε φίλε! Νομίζω ότι είμαι παγιδευμένος μέσα σε ένα παιχνίδι, που εκ των πραγμάτων συμμετέχω, χωρίς εγώ ο ίδιος να το θέλω! Αναγκάζομαι, χωρίς να έχω την δύναμη να αντισταθώ!
- Αυτό κι αν είναι γρίφος!
- Αυτό που ζω, έτσι το βλέπω εγώ, άλλες φορές νομίζω ότι είναι παραίσθηση, άλλες φορές ένας κακός εφιάλτης, άλλες φορές ένας κακός δράκος που αρνείται να φύγει και έχει μπαστακωθεί στο σβέρκο μου…
- Μου φαίνεται… πρέπει να κόψεις την ανάγνωση …σοβαρών αναγνωσμάτων! Σε επηρεάζουν πολύ, άσε που νομίζω πια ότι θα ξενυχτάς τα βράδια! Για αυτό και οι σακούλες κάτω από τα μάτια!
- Φίλε μου, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα σε αυτόν το αιώνα! Είναι παράλογο, παράδοξο, είναι αλητεία, είναι ψιλό γαζί, είναι δούλεμα, ό,τι θες πες ότι είναι!
- Έτσι…
- Λίγο κενό χώρο να έχεις στον εγκέφαλό σου, και να βάλεις αυτό που συμβαίνει για να το επεξεργαστείς, θα εκραγείς και θα σκορπίσεις σαν άυλη σκόνη σε απόσταση χιλιομέτρων! Τόσο πολύ! Θα διαλυθείς!
- Έτσι!
- Είναι αδιανόητο φίλε μου! Αδιανόητο! Διότι θέλει μόνο λίγη σκέψη, από αυτήν που δεν υπάρχει, που δεν αφήνεται να υπάρχει… Δεν μπορεί η μέρα να είναι νύχτα και η νύχτα…
- Δεν κατάλαβα!
- Ακόμη δεν κατάλαβες;
- Όχι!
- Για πες μου, στον αιώνα σου τι βλέπεις;


Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τρέχω, τρέχω!
- Περίμενε, ρε! Που πας;
- Άσε με, να προλάβω!
- Τι; Μοιράζουν τίποτα; Πού; Να ‘ρθω κι εγώ;
- Ηρέμησε, ρε πειναλέε! Δεν μοιράζουν τίποτα. Εγώ πάω να μοιράσω!
- Εσύ; Τι να μοιράσεις; Σου ‘πεσε το λαχείο και μοιράζεις λεφτά;
- Καλό, αλλά δεν γελάσαμε! Να προλάβω ρε, θα χάσω την προθεσμία… πάω να κάνω ρυθμίσεις…
- Μη μου πεις για τα ταμεία!
- Ναι, γιατί;
- Άραξε, μην αγχώνεσαι!
- Γιατί; Να μην πάω; Δεν γίνεται! Πρέπει κάτι να κάνω. Αφού δεν μπορώ να τα δώσω μαζεμένα. Κι οι δόσεις καλές είναι.
- Και πόσες θα βάλεις;
- Εκατό! Πόσες; Είμαι για λιγότερες;
- Και θα το αντέξεις;
- Ποιο ρε;
- Να τις κρατήσεις!
- Κοίτα να σου πω. Ο άνθρωπος μια ελπίδα την έχει! Αυτήν βλέπει, αυτήν ακολουθεί. Τώρα τι να σου πω; Βλέποντας και κάνοντας; Άμα δεν έχω…
- Κάτσε λοιπόν και ηρέμησε…
- Ρε, έμαθα έχει ουρά… Θα γίνεται χαμός, αν αργήσω θα μαζευτούν κι άλλοι!
- Ήρεμα σου λέω! Τζάμπα αγχώνεσαι!
- Τζάμπα; Τι έγινε;
- Πάμε παρακάτω!
- Τι θες να πεις;
- Θα μας πιάσει Ιούνιος!
- Δηλαδή;
- Ακόμη ένας μήνας! Έχεις χρόνο! Η λήξη πήρε παράταση!
- Άντε!
- Ρε, ο έλληνας το έχει στο αίμα του. Ό,τι και να γίνει, τελευταία στιγμή θα τρέξει, θα μπλοκάρει η ουρά και μετά θα παραπονεθεί ότι δεν εξυπηρετείται…
- Εν μέρει έχεις δίκιο… Αλλά…
- Τι αλλά; Έτσι δεν είναι;
- Ναι, αλλά τώρα, προσπαθούσε να μαζέψει, να βάλει κάτι στην άκρη και να πάει…
- Ξεχνάς εύκολα μου φαίνεται… Για θυμήσου τις παλιές καλές εποχές… Πόσες παρατάσεις… Πάλι τελευταία στιγμή… Πάλι στο παρά πέντε... Δεν έχουμε μάθει, δεν έχουμε εκπαιδευτεί…, ή μάλλον έτσι έχουμε εκπαιδευτεί, έτσι έχουμε κακομάθει, διότι έτσι θέλουμε, να έχουμε μπάρμπα στην Κορώνη και να καμαρώνουμε… έτσι μάθαμε… Και είναι από τα μαθήματα που εμπεδώνουμε τέλεια… Είμαστε άριστοι μαθητές όταν θέλουμε…
- Και θέλουμε;




Τρίτη 28 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έχει παραγίνει το κακό!
- Ποιο κακό απ’ όλα;
- Ένα δίκιο το έχεις, αλλά σήμερα είπα να το ελαφρύνουμε το θέμα!
- Πόσο ελαφρύ δηλαδή!
- Να δημιουργήσουμε μια …ανάταση βρε παιδί μου!
- Για λέγε! Διότι τα κακά έχουν παραγίνει, αλλά με …την ανάταση δεν βλέπω που μπορούν να κολλάνε!
- Κοίτα να σου πω, εγώ πολλή τηλεόραση δεν βλέπω, διότι συγχύζομαι!
- Και τι βλέπεις;
- Εκπομπές μαγειρικής!
- Άντε!... Και γιατί; Θα ασχοληθείς με αυτό το σπορ; Μη μου πεις ότι θα γίνεις μάγειρας;
- Πόσες εκπομπές μαγειρικής υπάρχουν;
- Αμέτρητες! Μη σου πω κάνα δυο σε κάθε κανάλι! Βάλε πόσα κανάλια!
- Κανονικά δηλαδή πρέπει να τρώμε καλά!
- Και  πως το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;
- Το να υπάρχουν τόσες εκπομπές τι μπορεί να σημαίνει; Ότι τις εφαρμόζουν κιόλας; Κάθε μέρα μαγειρεύουμε; Δεν έπρεπε κανονικά να είχαν κλείσει τα ετοιματζίδικα; Αντιθέτως, ανοίγουν κι άλλα!
- Τότε ποιος μαγειρεύει;
- Οι υπόλοιποι!
- Και τι μαγειρεύουν;
- Την κλασσική μεσογειακή μαγειρική!
- Τότε; Ποιος ακολουθεί τις συνταγές που παρακολουθεί στην τηλεόραση;
- Γιατί, είναι ανάγκη να τις εφαρμόσεις; Τι παρακολουθείς!
- Και τι; Φάτε μάτια ψάρια;
- Ρε, είναι δυνατόν να κάνεις όλες αυτές τις συνταγές; Γίνεται; Αριθμητικά πάντως όχι! Πόσο πια; Να φας μουσακά για πρωινό; Να βάλεις ψητό για βραδινό; Στα ύψη η χοληστερίνη! Και αυτά είναι τα λιγότερα!
- Και ποια είναι τα περισσότερα;
- Για σκέψου λίγο;
- Δεν μπορώ!
- Ρε, δεν χρειάζεται και το ανάλογο ποσό να χρηματοδοτήσει όλα αυτά τα προτεινόμενα;
- Ένα δίκιο το ‘χεις!
- Άρα; Όλες αυτές οι συνταγές δεν είναι για να τις κάνεις! Να τις βλέπεις αποκλειστικά και να χορταίνεις με τα μάτια και να ονειρεύεσαι!
- Δηλαδή; Βλέπετε, αλλά μην εγγίζετε; Μουσείο θα το κάνουμε;
- Έλα μου ντε! Να δεις που σε λίγο θα κόβουμε και εισιτήριο!
- Εισιτήριο;
- Αμέ! Και όχι για να παίρνουμε …μερίδα, αλλά για να παίρνουμε …μάτι!



Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Αίσχος!
- Έξαλλο σε βλέπω!
- Αίσχος!
- Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι! Ηρέμησε! Σέρνονται και εγκεφαλικά!
- Τι γίνεται ρε! Τι γίνεται ρε!
- Πες μου, ρε! Θα με τρελάνεις! Κάτι σοβαρό φαντάζομαι…
- Ρε…, θυμάσαι τι έγινε με τις συντάξεις αναπηρίας…
- Αν θυμάμαι λέει! Αλλά για ποιες μιλάς; Για αυτές πριν από το μνημόνιο ή μετά το μνημόνιο;
- Καλά το έθεσες! Πρέπει να τις πάρουμε με την σειρά… επειδή πριν… γινόταν το έλα να δεις…
- Ποιος έβλεπε, ρε; Είχε γεμίσει η Ελλάδα τυφλούς, κουτσούς και δεν συμμαζεύεται… Μια απέραντη ορθοπεδική κλινική ήταν η χώρα…
- Έτρωγε κόσμος και ντουνιάς και εις υγείαν το κορόιδο…
- Και μετά;
- Μετά ήρθε το χάος. Την πλήρωσαν κι αυτοί που όντως είχαν ανάγκη… από την άλλη δεν είναι μόνο η σύνταξη, είναι ότι δεν έχεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οπότε τρέχεις να ζητήσεις την Πρόνοια του κάθε δήμου… Πάλι καλά δε λες!
- Τώρα, όμως! Γιατί παλιότερα δεν μπορούσες να διαβείς την πόρτα νοσοκομείου χωρίς να είσαι ασφαλισμένος κάπου…
- Και η αποθέωση…
- Για να ακούσω…
- Κοπέλα που ήταν σε κώμα εδώ και εβδομάδες με ανίατη ασθένεια ήταν ανασφάλιστη λόγω γραφειοκρατίας...
- Δηλαδή;
- Λόγω ηλικίας σταμάτησε να είναι ασφαλισμένη σαν προστατευόμενο μέλος οπότε ο πατέρας της κάτι έπρεπε να κάνει… Και φυσικά η επιτροπή του ΙΚΑ είχε το λόγο… Και πολύ σωστά…
- Και;
- Πως μπορεί ένα άτομο σε κωματώδη κατάσταση να σηκωθεί για να παραστεί ενώπιον της επιτροπής;
- Κανονικά σε τέτοιες περιπτώσεις οι γιατροί της επιτροπής πρέπει να πηγαίνουν στον ασθενή. Δεν μπορεί το νοσοκομείο να πιστοποιήσει ότι ο ασθενής δεν δύναται; Και προφανώς πήγε ο πατέρας στην επιτροπή δίνοντας το λόγο της απουσίας… και ο γιατρός είπε θα πάμε κάποια στιγμή να την δούμε. Φαντάζομαι τον διάλογο που θα ακολούθησε… Διότι βγήκε ο Διευθυντής του ΙΚΑ και ζήτησε συγγνώμη… Γιατί άραγε;
- Τι να πω; Τι να πω;
- Αίσχος να πεις! Διότι κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά!





Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τέτοια μαγικά δεν μπορώ να τα κάνω εγώ!
- Γιατί; Μπορείς άλλα; Έχεις ασχοληθεί με τη μαγεία;
- Δείξε μου τους φίλους σου για να σου πω ποιος είσαι!
- Δεν τους ξέρεις τους φίλους μου; Πρώτος και καλύτερος εσύ!
- Ααα! Δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε! Πάτα λίγο γκάζι!
- Πατάω! Για λέγε!
- Ρε, θα τρελαθούμε τελείως! Είναι δυνατόν το πρωί να χτυπιέσαι ότι δεν έχεις λεφτά, γυρνάς δεξιά κι αριστερά και τελικά βρίσκεις και ακόμη …χειρότερα βρίσκεις τα διπλάσια μέχρι το βράδυ; Εγώ αν κάνω μια γύρα θα φάω πόρτα! Διότι για να βρεις χρήματα, όλο και κάποιος συγγενής, κάποιος φίλος θα είχε την ευγενή καλοσύνη να βάλει το χέρι του βαθιά στην τσέπη. Μόνο που σήμερα, σε τέτοιες εποχές, είναι λίγο δύσκολο. Τι λίγο; Άσ’ τα να πάνε!
- Και τελικά;
- Τι τελικά; Από κάπου βρέθηκαν. Και όλο βρίσκονται, και όλο πάμε παρακάτω. Εγώ γιατί δεν έχω τέτοιους …φίλους;
- Εσύ είσαι άλλου επιπέδου! Πρέπει να ανέβεις σε υψηλότερα κλιμάκια!
- Πόσο ψηλά πια; Να ανέβω σε κανένα ουρανοξύστη; Άσε που υποφέρω από υψοφοβία. Αντραλίζομαι!... Πες για παράδειγμα ότι χρωστάω!
- Γιατί; Δεν χρωστάς; Όλος ο καλός κόσμος χρωστάει!
- Μη το λες! Μη το λες!
- Βρε, άκου που σου λέω!
- Να ακούς και εμένα! Διότι άλλο είναι να χρωστάς και να μην έχεις να δώσεις και άλλο είναι να χρωστάς και να έχεις να δώσεις.
- Δεν σε καταλαβαίνω!
- Αφού είσαι χοντροκέφαλος! Ρε, άμα χρωστάς και δεν δίνεις τι θα γίνει;
- Τι θα γίνει;
- Θα σε μπαγλαρώσουν!
- Δυστυχώς!
- Άμα χρωστάς και έχεις τι μπορεί να συμβεί;
- Τι μπορεί να συμβεί;
- Πάλι θα σε μπαγλαρώσουν!
- Εντάξει! Δεν είπες και τίποτα καινούριο!
-  …αλλά έχει και συνέχεια!
- Τι συνέχεια;
- Πληρώνεις και βγαίνεις! Σε μπαγλαρώνουν το πρωί, αλλά το μεσημέρι βγαίνεις και πας σπίτι σου!
- Τότε, αφού έχεις γιατί δεν δίνες;
- Γιατί είσαι ωραίος!  

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι κυκλοφορεί, να ‘ξερες!
- Που; Στο δρόμο;
- Όχι, τέτοια κυκλοφορία!
- Αλλά;
- Στις ειδήσεις, στα νέα, στο διαδίκτυο… παντού! Έχει γεμίσει παντού δημοσιογράφους!
- Και τι κάνουν όλοι αυτοί;
- Γράφουν, δημοσιεύουν, σχολιάζουν…
- Αμάν ρε! Και πόσοι έγιναν;
- Πολλοί, πάμπολλοι, αμέτρητοι…
- Και από πού πληρώνονται;
- Από παντού!
- Από παντού;
- Ναι, αρπάζουν καμιά διαφήμιση και χαρτζιλικώνονται… Και μετά πέφτουν με τα μούτρα στην ενημέρωση και στους σχολιασμούς… Να διαβάσεις και να φρίξεις… Όλοι είναι σχετικοί με τα πάντα. Έχουν άποψη για τα πάντα…
- Ναι, είδαμε και τους επίσημους δημοσιογράφους…
- Κοίτα να σου πω, η κατάσταση είναι λίγο αμφίδρομη…
- Λίγο η πολύ;
- Μα, αφού σου λέω, λίγο… Τι δεν καταλαβαίνεις; Λίγο πολύ όλοι έχουν πέσει με τα μούτρα στο διαδίκτυο… Βρίσκουν από κει ειδήσεις… Αρπάζουν κάτι που μπορεί να είναι και απόρροια της φαντασίας… Ο άλλος το παίρνει, αλλάζει τον τίτλο, παραποιεί λίγο και το κείμενο και να το στην επιφάνεια… Αυτό αν γίνει κάνα δυο φορές, καταλαβαίνεις πως θα έχει καταλήξει η είδηση, η δήθεν είδηση… Την διαβάζεις εσύ και σε πιάνει κρίση πανικού… Αμάν λες μας πιάσαν, και τρέχεις να κλείσεις πόρτες και παράθυρα, ξεσηκώνεις και από το μπαούλο καμιά κουμπούρα και πιάνεις μια γωνία και κρατάς σκοπιά…
- Και που την βρίσκουν την κουμπούρα;
- Τρόπος του λέγειν, ρε! Έχεις εσύ κουμπούρα;
- Όχι!
- Είδες; Ούτε κι εγώ… Άρα;
- Και μετά;
- Μετά ασχολείσαι με το επόμενο θέμα, διότι για όλα τα θέματα κυκλοφορεί και κάτι, κανείς δεν μένει παραπονεμένος… Το τόσο, του τόσου, ω τόσο! Μέχρι και δράκους έχουν τα νέα που κυκλοφορούν…
- Λες, ρε;
- Να μην λέω; Κάτσε μια μέρα, και κάνε ένα περίπατο στο διαδίκτυο… Αν μέχρι το μεσημέρι δεν ζητήσεις κατεπειγόντως ζουρλομανδύα να μου τρυπήσεις την μύτη.
- Τόσο πολύ ρε;
- Δράκοι, κακές μάγισσες, τσαρλατάνοι, γελωτοποιοί…
- Καμιά κοκκινοσκουφίτσα  δεν έχει;
- Όχι! Γιατί;
- Μπας και μας φέρει την πίτα της γιαγιάς!


ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ | Το Διώροφο της Τσιμισκή | Εκδόσεις Ψυχογιός


Γιώτα Φώτου
“Το Διώροφο της Τσιμισκή”
Εκδόσεις Ψυχογιός

Να που αποδεικνύεται του λόγου το αληθές, όπως είχα γράψει και παλιότερα! Ότι τα σπίτια ακολουθούν τις ζωές των αφεντικών τους, έχουν την δική τους ζωή, ζουν και αναπνέουν μαζί με τις λύπες και τις χαρές των ενοίκων τους, παλεύουν και μάχονται κι αυτά να σταθούν όρθια, να αντέξουν τις παράλληλες ζωές των ανθρώπων τους, μέχρι να έρθει το τέλος, το όποιο τέλος, για να ξεκινήσουν  τις ζωές τους, πάλι και πάλι, από την αρχή.  
Το “διώροφο” της Γιώτας Φώτου είναι από τα “τυχερά” σπίτια που έζησε πολλές ζωές, αντίκρισε πολλές φορές τον θάνατο, αφουγκράστηκε πολλές φορές, πόνους, χαρές και λύπες. Κράτησε την σιωπή του και φύλαξε μεγάλα μυστικά, όσο μπορούσε.
Το να ζεις το σήμερα, αγνοώντας το χτες σου δίνει την ευκαιρία να αντιμετωπίζεις το αύριο αισιόδοξα; Μπορεί!  Αντιλαμβάνεσαι, όμως, ότι το παρελθόν κρύβει μυστικά, ατελείωτα μυστικά και αρχίζει ένα ανελέητο κυνηγητό επιστροφής του χρόνου το γαϊτανάκι ξετυλίγεται και αποκαλύπτει γεγονότα, διασαφηνίζει παρεξηγήσεις, ανακαλύπτει χαμένα όνειρα. Ένας παντοκράτορας χρόνος που αδυσώπητα εκτελεί την πορεία του.
Οι ήρωες της Γιώτας Φώτου κουβαλούν θέλοντας και μη το βάρος της ιστορίας της χώρας. Οι μικρές Ελλάδες διαμελίζονται , οι κάτοικοι της καταφεύγουν στην μητέρα πατρίδα και προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί της. Κατοχή, πείνα, ανέχεια και ένας μαρτυρικός θάνατος της επιβίωσης που κατατρέχει τους πάντες. Πόντιοι Μικρασιάτες, Εβραίοι όλοι συμπληρώνουν το μωσαϊκό της φιλόξενης Θεσσαλονίκης. Οι ζωές τους ακολουθούν η μία την άλλη. Όλοι μαζί, άλλοι χώρια, αδημονούν, πονούν, γελούν και ο χρόνος κυλά συμπαρασύροντας μια καθημερινότητα που είναι ανελέητη.
Η υπέροχη αφήγηση της Γιώτας Φώτου κυλά πάνω στο χαρτί και ξετυλίγει την ιστορία της με μαεστρία, με την πέννα της να ζει ευτυχισμένες στιγμές. Μια πολυδαίδαλη πλοκή, όπως ακριβώς και η ζωή της Θεσσαλονίκης, όπως τα σπίτια της πόλης, που κρύβουν πολλές ιστορίες, έχουν να πουν πολλά. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των μυστηρίων, της γεμάτης ιστορίας της, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Με το σασπένς και το μυστήριο να τρέχουν μέχρι την τελευταία σχεδόν σελίδα. Οι ήρωες της δεν μπορούν να ξεφύγουν, κουβαλούν την ίδια ιστορία της πόλης, την δική τους ιστορία, την ιστορία όλων των Ελλήνων. Ίσως έτσι είναι. Ίσως η ζωή σε αυτή την χώρα είναι όπως την περιγράφει η Γιώτα Φώτου. Ίσως έτσι πρέπει να είναι. Γιατί άραγε εκείνο το παρελθόν να είναι σήμερα μεταμφιεσμένο και σε ένα σύγχρονο παρόν;
Το μυθιστόρημα της Γιώτας Φώτου ακολουθεί το χτες και το σήμερα. Οι φλόγες των κρυμμένων μυστικών περιμένουν υπομονετικά, για να ξεθαρρέψουν στους σύγχρονους ήρωες του βιβλίου. Ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς την ιστορία του;
“Το  Διώροφο της Τσιμισκή” της Γιώτας Φώτου θα το διαβάσετε πάνω από μία φορές. Γιατί θέλετε να το απολαύσετε, γιατί θα ανακαλύψετε την δική σας ιστορία κάπου κρυμμένη σε αυτήν την μεγάλη ιστορία, γιατί θα θυμηθείτε, γιατί δεν θέλετε να ξεχάσετε, γιατί θα αντιληφθείτε ότι σήμερα ζείτε το ίδιο παρελθόν! 

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Μια γυναίκα που βρίσκεται μέσα σε μια μακροχρόνια, αδιέξοδη σχέση, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που κρατά κρυμμένα μυστικά, μια νύφη που φεύγει από τον ίδιο της τον γάμο αμέσως μετά τον γαμήλιο χορό και μια υπερήλικη που έχει οικειοποιηθεί ένα ξένο όνομα συναντιούνται κάτω από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας κι αποφασίζουν να ξεκαθαρίσουν μια παλιά ιστορία.
Έτσι έρχονται στο προσκήνιο γεγονότα που στιγμάτισαν για πάντα την ιστορία της ανθρωπότητας, δύσκολες εποχές και συνταρακτικές προσωπικές ιστορίες, γεμάτες πόνο και ξεριζωμό, ανάρμοστους έρωτες και προδοσίες, ελπίδες κι αγώνες για επιβίωση. Συνδετικός κρίκος όλων η Θεσσαλονίκη κι ένα διώροφο σπίτι στην Τσιμισκή.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, ο διωγμός των Ποντίων κι αργότερα ο τραγικός αφανισμός των εβραίων της Θεσσαλονίκης στήνουν τον καμβά πάνω στον οποίο η Γιώτα Φώτου πλέκει μια συγκλονιστική ιστορία γεμάτη ανθρώπινα πάθη, μεγάλες αλήθειες κι απρόσμενες ανατροπές.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ γεννήθηκε στο Δροσάτο Καρδίτσας και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου σπούδασε αρχικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές της στο ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Εργάστηκε ως Σχολική Σύμβουλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΔΡΑΣ, ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ, ΣΒΗΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ΤΟ ΔΙΩΡΟΦΟ ΤΗΣ ΤΣΙΜΙΣΚΗ, καθώς και δώδεκα βιβλία της για παιδιά.







από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ
των εφημερίδων 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν θέλω να γεράσω!
- Όπα! Άρχισαν οι σοβαρές δηλώσεις! Ησυχία! Και γιατί παρακαλώ;
-  Διότι άμα γεράσω θα αρχίσουν τα προβλήματα!
- Χα! Χα! Με έκανες και γέλασα, να είσαι καλά, ρε! Τώρα το συνειδητοποίησες αυτό; Πολύ νωρίς, ρε!
- Ξέρεις τι προβλήματα…
- Εμένα μου λες; Θες να σου απαριθμήσω; Άκου…
- Ρε, δεν λέω για τις παρενέργειες;
- Παρενέργειες;
- Αρρώστιες και τα συναφή… Αυτά είναι σίγουρα…
- Πω πω.. Με έχεις κάνει την καρδιά περιβόλι… Ωραία συζήτηση άνοιξες…
- Όταν γερνάς τι γίνεσαι;
- Τι γίνεσαι; Άσε! Δεν θες να σου πω!
- Πολύ τρέχει το μυαλό σου… Φρέναρε λίγο…
- Καλά φρενάρω… Για πες εσύ…
- Ρε! Συνταξιούχος δεν γίνεσαι;
- Εντάξει! Σωστό κι αυτό! Το θέμα σου ποιο είναι;
- Το θέμα μου; Τι σύνταξη θα παίρνω!
- Α! Αυτό εννοούσες!
- Εμ! Χωρίς χρήμα που πας;
- Γι αυτό δεν θες να γεράσεις;
- Για αυτό! Διότι έπεσε που έπεσε…
- Έπεσε! Γκρεμοτσακίστηκε δε λες!
- Άρχισαν οι διαρροές…
- Δηλαδή;
- Ψίθυροι…
- Διαρροές ή ψίθυροι;
- Όπως θες πες το! Στον όνομα θα κολλήσουμε; Το αποτέλεσμα μετράει!
- Και;
- Ότι θα πέσει κι άλλο…
- Τι; Θα μπουν οι συντάξεις στο χρηματιστήριο;
- Ναι… Και κοίτα να επενδύσεις εκεί…
- Μα, όταν μου λες…
              - Ρε, ζητάνε να πάμε την κατώτατη σύνταξη κοντά στα τριακόσια ευρώ… με δεκαπέντε χρόνια ασφάλισης… Σου λέει ότι έδωσες θα πάρεις, εκεί είσαι, δεν έχει παραπάνω…
- Εμ, έπεφταν παλιά κάτι συντάξεις παχυλές, παχυλές και τώρα το ταμείον είναι μείον. Πετσί και κόκκαλο έμεινε… ούτε κοκαλάκι δεν θα μείνει για μας να γλείψουμε… Θα ξερογλείφουμε κανένα ξεροκόμματο, άντε και καμιά στυμμένη λεμονόκουπα…
- Στυμμένη  λεμονόκουπα;;;
- Ναι, ρε! Για να μην ξεχάσω τη γεύση από το …λιμοντσέλο! 



Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Παρουσίαση "κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος" Τετάρτη 22/4 στις 7μμ | Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας

   Πολύ θα χαρούμε να σας δούμε την Τετάρτη 22 Απριλίου στις 7 το απόγευμα
στο Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας.

Η Γιώτα Φώτου θα μιλήσει για το βιβλίο "κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος".

Ο Βασίλης Μόσχης θα μιλήσει για την περιπέτεια της συγγραφής του βιβλίου
 και θα διαβάσει αποσπάσματα.

Ο Δημήτρης Γκατζούνης, πρόεδρος του Συλλόγου Λιβαδιωτών Λάρισας 
θα προλογίσει.

Θα γίνει προβολή videos σχετικά με την ιστορία του βιβλίου.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έτσι είναι!
- Τι έτσι, ρε! Όταν λέμε κάτι το κρατάμε!
- Ε! Να που άλλαξε!
- Δεν άλλαξε, συνέχεια αλλάζει… Να, μέχρι τότε, να μέχρι μετά, να μέχρι κι άλλο… έχουν σπάσει τα νεύρα μας. Με συγχωρείς πολύ… Τι είναι οι ημερομηνίες και οι προειδοποιήσεις τέλους; Τι είναι οι προθεσμίες; Για να μετατίθενται συνέχεια; Σε λίγο θα παίρνουν και απόσπαση… Δεν μπορεί…
- Πες το ψέματα..
- Αναρωτιέμαι σε ποιο επίπεδο …παλιμπαιδισμού βρισκόμαστε. Διότι δεν είμαστε μικρά παιδιά… Όταν λες κάτι πρέπει να το τηρείς… Μέχρι την Δευτέρα; Μέχρι την Δευτέρα. Όχι να παίρνουμε σβάρνα όλες τις ημέρες και να τις κανακεύουμε μία μία, με τη σειρά, μέχρι το τέλος του μήνα;
- Και άμα τελειώσει ο ένας μήνας βουρ… για τον επόμενο..
- Δεν άκουσες και το καινούριο; Έχουμε δρόμο ακόμη… Θα μυρίσει καλοκαιράκι!
- Δεν μπορείς να παίζεις με τα νεύρα μας κύριε. Πως και πως περιμένουμε τα γεγονότα. Θα χρεοκοπήσουμε ή δεν θα χρεοκοπήσουμε; Δεν μπορείς να το πας από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα… Θα έρθει το καλοκαίρι και θέλουμε να κάνουμε τα μπάνια μας… Δεν θα έχουμε κι αυτό στο κεφάλι μας!
- Κατά Ιούνιο μεριά κι αν, λέει, θα υπάρχει αποτέλεσμα…
- Περσινά ξινά σταφύλια…
- Είναι δυνατόν; Και εμείς τι να κάνουμε; Ποια ψυχολογία να κρατήσουμε; Διότι μας κράζουν κι οι εφημερίδες… Σου λέει, ψύχραιμοι οι Έλληνες λίγο πριν την καταστροφή… Βγαίνουν έξω, διασκεδάζουν σε ταβέρνες, συνεχίζουν να ξενυχτάνε…
- Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή; Να βγούμε στους δρόμους και να πιάσουμε τις γωνιές; Ελεήστε τον αόμματο, δηλαδή;
- Μάλλον, κάπως έτσι μας θέλουν… Να γεμίσει ο τόπος ρακένδυτους και ζητιάνους…
- Πω πω! Το φαντάζεσαι;
- Δεν θέλω να το φανταστώ με τίποτα…
- Ναι, αλλά μας κάνουν προβολές από το έργο προσεχώς…
- Για να δούμε πόσο θα κρατήσουν οι προβολές, διότι ο σεναριογράφος ακόμη δεν είναι σίγουρος για το σενάριο. Όλο το αλλάζει…
- Και τις ανατροπές που τις πας; Με τόσες ανατροπές, δεν …μαγειρεύεται ταινία…  Μια ωραία στραπατσάδα γίνεται!




Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι απλώθηκες έτσι;
- Λιάζομαι!
- Από τώρα; Σιγά να ‘ρθει το καλοκαιράκι!
- Θέλω να είμαι έτοιμος για το καλοκαίρι! Μη βγω λευκός σαν όνειρο στην πλαζ!
- Αντηλιακό έβαλες;
- Μπα! Που λεφτά! Αυτά που είχα από πέρσι έληξαν, οπότε είπα να προετοιμαστώ σιγά σιγά μην αρπάξω κιόλας!
- Και περιμένεις εδώ που είσαι να πάρεις χρώμα; Πιάσε καμιά παραλία…
- Νόμιζα θα μου έλεγες να πιάσω καμιά πλατεία!
- Πλατεία; Άκου πλατεία! Γίνεται να λιαστείς σε πλατεία;
- Γιατί; Οι λιαστές ντομάτες που γίνονται;
- Μη μου πεις ότι τις απλώνουν σε πλατείες; Σε λίγο θα μου πεις ότι και τους τραχανάδες εκεί τους απλώνουν…
- Ρε, δεν τα έμαθες;
- Τι να μάθω;
- Ότι στις πλατείες λιάζονται!
- Σιγά! Σε λίγο θα μας πεις ότι έχουν βάλει και αμμουδιά, άπλωσαν και ξαπλώστρες με ομπρέλες και ο μήνας έχει εννιά…
- Βρε, θα σου πω ότι υπάρχει και σερβιτόρος και παίρνει και παραγγελίες…
- Και χάθηκαν οι παραλίες;
- Οι παραλίες είναι για τους ιθαγενείς…
- Ποιους; Τους Ινδιάνους;
- Ποιους Ινδιάνους ρε; Σε λίγο θα μας πεις ότι παίρνεις μηνύματα με σήματα καπνού
- Τα μόνα μηνύματα που παίρνω είναι από το κινητό… αλλά για λέγε… Τι εννοείς;
- Τι να εννοώ; Αυτό που είπα! Μπορείς να λιαστείς και σε πλατείες…
- Καλά τώρα… Περσινά ξινά σταφύλια…
- Ναι, ρε σου λέω… Αφού έτσι ακούστηκε…
- Τι ακούστηκε δηλαδή;
- Ότι στην Ομόνοια λιάζονται…
- Λιάζονται;
- Ναι, ρε…
- Μη σου πω ότι αυτό το σχέδιο το είχα ακούσει και παλιά, αλλά για πού δεν θυμάμαι τώρα, ήταν σε άλλη χώρα… και λέω κοίτα ρε παιδί μου, άμα έχεις προοδευτικές ιδέες όλα μπορεί να γίνουν, να αλλάξει η ζωή των κατοίκων, να σβήσει λίγο το μπετόν…
- Μόνο που δεν αφορά τους κατοίκους της πόλης…
- Και ποιους αφορά;
- Τους λαθρομετανάστες!
- Τι θες να πεις;
- Αυτό! Όλοι οι λαθρομετανάστες μαζεύονται εκεί και λιάζονται!
- Α!  Τους τυχερούς!






Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Στη Μόσχα αδέρφια μου, στη Μόσχα!
- Τι είναι αυτό πάλι;
- Είναι από ένα θεατρικό του Τσέχωφ!
- Αυτό το ξέρουμε! Που κολλάει πασχαλιάτικα;
- Εμ, δεν κολλάει; Πασχαλιάτικα δεν πήγε ο Αλέξης;
- Όχι και πασχαλιάτικα! Μεγαλοβδομαδιάτικα!
- Καλά τώρα! Διαφορά ημερών! Το θέμα δεν είναι ο χρόνος, ο τόπος είναι!
- Τι θες να πεις;
- Ότι ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων από την επίσκεψη του Αλέξη στη Μόσχα!
- Άντε!
- Γιατι, εσύ δεν το περίμενες; Σχόλια επί σχολίων…
- Τι είπαν δηλαδή;
- Έσταξε η ουρά του γαιδάρου!
- …
- Τι με κοιτάς με ανοιχτό το στόμα;
- Δηλαδή;
- Κάτι τρέχει στα γύφτικα…
- Δηλαδή;
- Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι!
- Τίποτα δηλαδή!
- Σου λένε, πας να μας την βγεις κύριε Αλέξη μας; Και τι δεν έγραψαν! Ότι έκανε μια τρύπα στο νερό, πάλι στα χέρια μας θα πέσεις, δεν πρόκειται να σε βοηθήσει, απομακρύνεσαι από την Ευρώπη, τι εξωτερική πολιτική είναι αυτή, περιφρονείς αυτούς  που σε βοηθάνε, ότι ήταν μια επίσκεψη εντυπώσεων, εμείς δεν μασάμε από τέτοια…
- Καλά, ρε, ποιος τα είπε όλα αυτά; Η Αγκέλα, ο Σόιμπλε;
- Κανείς τους! Σκοτώθηκαν οι εφημερίδες να γράφουν…
- Ε! Καλά τώρα, πήγε ο άνθρωπος μια επίσκεψη στη Μόσχα και το έκαναν θέμα. Σοβαρολογούμε; Σου λέει χιονίζει που χιονίζει εδώ, κάνει που κάνει κρύο εδώ δεν πετάγομαι μέχρι τη Μόσχα; Τι Κοζάνη τι Λωζάννη; Μια από τα ίδια!  Και δεν μου λες;  Τώρα που πήγε, πείσμωσαν και δεν θα μας βοηθήσουν;
- Στο ‘πα ένα εκατομμύριο φορές, οι εταίροι μας δεν μας βοηθούν, μας δανείζουν… Για να το καταλάβεις καλύτερα… Μου ζητάς δέκα ευρώ γιατί δεν έχεις να αγοράσεις ούτε ένα καρβέλι ψωμί. Στα δίνω και τα ξεχνάω, δεν τα θέλω βρε αδερφέ! Αυτό είναι βοήθεια! Όταν σου δώσω δέκα ευρώ και έχουμε συμφωνήσει να μου τα επιστρέψεις και με τόκο μάλιστα, και μεγαλύτερο από ό,τι δανείζονται αυτοί, αυτό δεν είναι βοήθεια… Είναι δανεισμός με κέρδος...
- Ένα εμπορικό πετυχημένο αλισβερίσι, δηλαδή, με πλούσια κέρδη γι αυτούς…
- Α! γεια σου!



Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Νίκος Γούλιας | ΣΜΥΡΝΑ | Εκδόσεις Ψυχογιός




Νίκος Γούλιας
Σμύρνα
Εκδόσεις Ψυχογιός


Να σκεφτείς ότι ο Νίκος Γούλιας κατάφερε να γλιστρήσει από το παρελθόν για να  μας διηγηθεί την ιστορία, είναι επιεικώς παράλογο. Βιολογικά δεν στέκει. Ο Νίκος Γούλιας δεν μπορεί να ήταν τότε εκεί. Κι όμως ήταν. Και μας μετέφερε όλο το άρωμα της εποχής με μια μοναδική μαεστρία για να ζήσουμε μαζί του εκείνη την υπέροχη εποχή με μια γραφή μοναδικά υπέροχη!
Ο συγγραφέας ξετυλίγει με σκανδαλίζουσα άνεση την αφήγησή του ζωγραφίζοντας με λεπτομερή παρατηρητικότητα τις εικόνες που δημιουργεί, αλλά και τη γλώσσα των διαλόγων που είναι εξίσου απολαυστικοί.
Η Σμύρνη και η ιστορία της, η ζωή της, ο θάνατος της, είναι σημεία στο χρόνο που έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένα στη σκέψη μας, στα όνειρά μας, στους εφιάλτες μας. Είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν και τις δυο πλευρές του Αιγαίου, με όλα τα επακόλουθά τους. Μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζει να είναι από τα «αγαπημένα» θέματα των συγγραφέων.
Ο Νίκος Γούλιας με αυτό το τρίτο βιβλίο «Σμύρνα» της τριλογίας του «Στα Χρόνια της Ομίχλης» μας κλειδώνει στην δική του μηχανή του χρόνου και μας μεταφέρει με την δική του γλαφυρή γραφή στους δρόμους της Σμύρνης, στα προάστια της, στα σπίτια της, μας χαρίζει απλόχερα τα αρώματα και τις μυρωδιές και τις  ανάσες της.

Η Σμύρνα και η Σμύρνη. Μια γυναίκα, μια πόλη. Ζουν και πορεύονται παράλληλα η μια δίπλα στην άλλη. Μια γυναίκα με τις χάρες μιας πόλης. Μια πόλη με τις χάρες μια γυναίκας!
Ο Νίκος Γούλιας μας οδηγεί ρεαλιστικά στην παράλληλη ζωή της πόλης και της γυναίκας. Ξεκινώντας την περιπέτεια της ανάγνωσης νιώθεις ότι φυγαδεύεσαι στο παρελθόν με την μαγική πένα του συγγραφέα που δεν ελπίζουμε, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα δείξει την δεινότητά της και σε επόμενα έργα. Λογίζοντας την τριλογία του αυτή ως το πρώτο του έργο, τα επόμενά του τα αναμένουμε όχι εξ ίσου υπέροχα, αλλά άκρως καταπληκτικά!

Μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο:

“Είπαμε να διώξομε τον οχτρό, όι και τις ανθρώποι. Πάππου προς πάππου, μπρε Ισμέτ, σε τούτηνα τη γης ούλοι αντάμα εζήσαμεν, και τούτοι…”
Πνίγηκε στον λαιμό η λαλιά του. Δεν ήθελε να ονοματίσει…

“…οι κήποι στις παραλιακές βίλες που είχαν οι λεβαντίνοι και οι πλούσιοι Σμυρνιοί, θαρρείς και συναγωνιζόντουσαν σε ανθοφορία, είχαν κατακλύσει εκείνο το απόβραδο της Πρωτομαγιάς με ανάμεικτα αρώματα από νυχτολούλουδα, πασχαλιές και μεθυσμένα φούλια…”

“…με τη Σμύρνα να βάζει πότε από το ένα άρωμα και πότε από το άλλο, τη μια στον έναν της καρπό, την άλλη στον άλλο, ώσπου δεν είχε μείνει ελεύθερο μέρος των χεριών της που να μην το ‘χει αρωματίσει. Μπαχτσές μοσχοβολούσε ολόκληρη. Αλλού μύριζε γιασεμί κι αλλού λεβάντα, αλλού μοσχοκάρυδο κι αλλού βαριά κανέλα. Από το μπράτσο τον κρατούσε και κυριολεκτικά τον τραβούσε από τη μια μεριά στην άλλη. Σταματημένη μπροστά από τα ανοιχτά σακιά με τα χρωματιστά λιβάνια, γελώντας του ‘δειξε με νόημα το κοκκινωπό της σμύρνας. «Κατάλαβες τώρα γιατί με φωνάζουνε έτσι;…”

 …Αν ήσουνα στους εφιάλτες μου, θα ‘βλεπες πού ήμουνα…» της είπε και με τη μία απόσωσε το κρασί του. «Ήμουνα σε μέρη άγνωστα, πατούσα σε μέρη ξένα, ήμουνα σε μια έρημη γη, στη φωτιά και στο μολύβι… Στην Κόλαση ήμουνα, Σμύρνα. Στην Κόλαση!»

…με τη Σμύρνα να βάζει πότε από το ένα άρωμα και πότε από το άλλο, τη μια στον έναν της καρπό, την άλλη στον άλλο, ώσπου δεν είχε μείνει ελεύθερο μέρος των χεριών της που να μην το ‘χει αρωματίσει. Μπαχτσές μοσχοβολούσε ολόκληρη. Αλλού μύριζε γιασεμί κι αλλού λεβάντα, αλλού μοσχοκάρυδο κι αλλού βαριά κανέλα. Από το μπράτσο τον κρατούσε και κυριολεκτικά τον τραβούσε από τη μια μεριά στην άλλη. Σταματημένη μπροστά από τα ανοιχτά σακιά με τα χρωματιστά λιβάνια, γελώντας του ‘δειξε με νόημα το κοκκινωπό της σμύρνας. «Κατάλαβες τώρα γιατί με φωνάζουνε έτσι;…»

Απέραντο στρατόπεδο θύμιζε όλη η πόλη από κείνη την υπερπληθώρα των Ελλήνων φαντάρων και αξιωματικών - που αν έκρινες από την ποσότητα, θα νόμιζες ότι το μέτωπο ήταν εκεί – αλλά και από τους ναύτες των ξένων πολεμικών πλοίων που τρίτο χρόνο τώρα, ήταν αραγμένα έξω από το λιμάνι της Σμύρνης και στα οποία πρόσφατα είχαν προστεθεί και κάμποσα αμερικάνικα.

…έσπαζε η μύτη τους από τις κατσαρόλες που χοχλακούσαν απάνω στα μασίνες, αφήνοντας από τον τέντζερη παφλάζοντας να βγαίνουν οι ατμοί και οι οσμές της προδοσίας. Οσμές που περιγράφαν με τον πιο γλαφυρό τρόπο λαχταριστά γιουβαρλάκια  και σουτζουκάκια πνιγμένα σε μια ολοκόκκινη σάλτσα και μαζί με τον παφλασμό δεν αφήναν μόνο το κύμινο να σου φαγουρίζει τον ουρανίσκο, αλλά και ρυάκια να τρέχει έξω από τους τεντζερέδες.

«Γιατί ‘ναι σαν εσένα! Σμύρνη αυτή, Σμύρνα εσύ. Όλους τους έχετε στα πόδια σας κι όλους τους κουλαντρίζετε! Όλοι θέλουνε να σας έχουνε, μα αυτό που εν λογαριάζουνε έν’ πως εσείς εν θέλετε μόνον έναν… Κοσμοπολίτες, Σμύρνα! Αυτό είστενε κι εσύ και τούτη δω η πόλη. Κοσμοπολίτες!»






Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ 
των εφημερίδων
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άσε , άσε, πλησιάζει το Πάσχα!
- Τι πλησιάζει… απέναντι είναι… δεν το βλέπεις;
- Για αυτό λέω… ανέβηκε κι ο οβελίας…
- Ανέβηκε;
- Τι ρωτάς ρε; Που ζεις εσύ; Έφτασε τα δέκα ευρώ;
- Δέκα ευρώ;
- Αμέ!
- Για στάσου ρε φίλε, χτες είδα στο σουπερ μάρκετ, πόσο να δεις το είχαν… πέντε και κάτι το αρνί και έξι και κάτι το κατσίκι… Κάπου τόσο… Γιατί τόση διαφορά;
- Μήπως δεν είναι ελληνικά;
- Μπα, αφού το έλεγε… ελληνικό…
- Τότε; Βρε μπας και είναι ξένα; Αλλοδαπής; Με διαβατήριο;
- Αφού σου λέω… ελληνικά με τη βούλα…
- Τι στα κομμάτια γίνεται τότε; Γιατί τόση διαφορά;
- Δεν μπορώ να σκεφτώ! Τι να σκεφτώ; Είναι Κολωνακίου; Έχουν μεγαλώσει διαφορετικά; Με γαλλικά και πιάνο;
- Ναι… δούλεψες μας τώρα!
- Τι να σου πω; Δεν μπορώ να βρω μια δικαιολογία γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά… Και ξένα να είναι, βάλε την μεταφορά τους; Δεν επιβαρύνονται με έξοδα …διαδρομής; Εκτός κι αν ήρθαν με κανένα πρόγραμμα …τσάρτερ, οπότε τους βγήκαν πιο φτηνά τα εισιτήρια. Τι άλλο να πω; Δεν με κόφτει τίποτα άλλο!
- Άρα που καταλήγουμε;
- Να αγοράσεις από το φτηνό!
- Είδες; Και εσύ το λες! Από το φτηνό.
- Ε; Και;
- Και το ό,τι πληρώνεις παίρνεις, που το βάζεις;
- Τι θες να πεις; Ότι θα είναι φτηνιάρικο;
- Ξέρω εγώ; Ακόμη το σκέφτομαι!
- Κοίτα! Μέχρι να το σκεφτείς και να αποφασίσεις, όχι μόνο θα φτάσουμε στην δεύτερη μέρα του Πάσχα αλλά δεν θα βρεις κιόλας γιατί θα έχουν γίνει ανάρπαστα!
- Λες;
- Ακόμη στην ερώτηση είσαι; Όταν βρεις την απάντηση, πάρε μερικά μπιφτέκια και πανσέτες για να είσαι σίγουρος ότι κάτι θα ψήσεις!
- Ναι, αλλά ακόμη έχω την απορία!
- Γιατί το ένα είναι φτηνό και το άλλο ακριβό;
- Ναι!





Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΟΥΣ | Μαρία Τσιώνη | Γλυκερία Γκρέκου | Εύα Κασιάρου

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΕ-ΜΠΕ-ΛΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΞΕΣΚΟΝΟΠΑΝΟ"
ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΩΝΗ
Εκδόσεις Ψυχογιός

Ο βασιλιάς Γαργαλοπατούσας και η βασίλισσα Χρυσοδαχτυλούσα δεν ξέρουν τι να κάνουν με την ακατάστατη κόρη τους. Ανησυχούν γιατί πιστεύουν πως η πριγκίπισσα Τε-Μπέ-Λα δε θα μπορέσει ποτέ να κυβερνήσει τους υπηκόους της, τους Στριφοτσουληθρίτες. Έχοντας πια απελπιστεί από τη συμπεριφορά της, αφού απ’ όπου περνά είναι σαν να έπεσε χειροβομβίδα, αποφασίζουν να θέσουν σε εφαρμογή την Επιχείρηση «Ξεσκονόπανο». Και εκεί που βασιλιάς, βασίλισσα και αυλικοί βρίσκονται στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού, γιατί νομίζουν πως το σχέδιο έχει αποτύχει, η Τε-Μπέ-Λα ανασκουμπώνεται και περνά στην αντεπίθεση!


Η ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΩΝΗ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λίμνη Ευβοίας. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως σύμβουλος επικοινωνίας, αλλά και ως γραμματέας δικηγορικού γραφείου. Είναι παντρεμένη κι έχει ένα παιδί. Έχοντας ζήσει τα 18 πρώτα χρόνια της ζωής της στην επαρχία, τα επόμενα 15 στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στα Εξάρχεια, αποφασίζει το 2007 να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κατερίνη. Παράλληλα με τη δημοσιογραφία, που ασκεί ως επάγγελμα, συγγράφει χωρίς ποτέ να αποτολμήσει τη δημοσίευση. Κάποτε ωστόσο έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΕ-ΜΠΕ-ΛΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΞΕΣΚΟΝΟΠΑΝΟ» είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια που βγαίνει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, τολμώντας να φλερτάρει με τους μικρούς αναγνώστες. Όπως λέει η ίδια: «Δεν είμαι παιδαγωγός, ούτε θέλω να περάσω στα παιδιά ηθικά διδάγματα. Για μένα επιτυχία θα είναι διαβάζοντας την ΤΕ-ΜΠΕ-ΛΑ να γελάσουν, όπως γέλασε όταν της το πρωτοδιάβασα η κόρη μου, που ήταν η έμπνευσή μου και η αλάνθαστος κριτής μου».


ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΤΙ
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΓΚΡΕΚΟΥ
Εκδόσεις Ψυχογιός

Τι φταίει κι ο Νικόλας είναι συχνά αφηρημένος, ζωηρός και ανήσυχος; Γιατί ονειροπολεί, πετάει ο νους του και καλπάζει σαν αλογάκι; Καρφιά έχει η καρέκλα του και είναι συνεχώς όρθιος; Φταίει η συμμαθήτρια η Ντέπυ ή μήπως η ΔΕΠΥ;

Να η λύση: ένα κόκκινο, αόρατο κουτί! Εκεί κουλουριάζεται η ΔΕΠΥ όταν ο Νικόλας δεν της δίνει σημασία.

Αλλά τι είναι αυτό που την κάνει να απομακρύνεται και να κρύβεται για ώρα στο κόκκινο κουτί, αφήνοντάς τον ήσυχο; Με ποιον τρόπο καταφέρνει να κλειδώνει τη ΔΕΠΥ στο κόκκινο κουτί και να γίνεται ένα προσεκτικό και ήρεμο παιδί; Ποιος τον βοηθάει, αλήθεια; Ο εαυτός του, η δασκάλα, οι γονείς, οι συμμαθητές του; Μήπως όλοι μαζί; Θα το μάθουμε διαβάζοντας την ιστορία…

Η ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΓΚΡΕΚΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λιβάδι Ολύμπου όπου και τελείωσε το λύκειο. Σπούδασε παιδαγωγικά και στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές της στο ΑΠΘ, στον τομέα της ειδικής αγωγής. Eίναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη δημιουργική γραφή από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Το βιβλίο της Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ τιμήθηκε με το βραβείο "Αναγνώστης" 2014 στην κατηγορία του λογοτεχνικού βιβλίου για εφήβους.

Η ΚΥΡΙΑ ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΣΕ SPA ΟΜΟΡΦΙΑΣ
ΕΥΑ ΚΑΣΙΑΡΟΥ
Εκδόσεις ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ

Η κυρία Φτούσου, παραμονές του Πάσχα, επισκέπτεται ένα spa ομορφιάς με στόχο να θαμπώσει όλους στο πασχαλινό τραπέζι.
Κατά τη διάρκεια του spa όμως έρχεται αντιμέτωπη λόγω της πολυλογίας της και της υπεροψίας της, εκτός από την κυρία Πουά και με τα υπόλοιπα αβγά, που περίμεναν με υπομονή την πολυπόθητη στιγμή της αλλαγής τους για το γιορτινό τραπέζι.
Ανήμερα του Πάσχα τα κοιτούσε όλα αφ' υψηλού. Ήταν σίγουρη για την ομορφιά της και κυρίως για τη θριαμβευτική της νίκη .
Με ποιο αβγό θα έρθει αντιμέτωπη στο τσούγκρισμα; Θα καταφέρει να είναι η νικήτρια ή θα ισχύσει η παροιμία «όποιος κοιτά συχνά ψηλά, γκρεμοτσακίζεται»

Η γιαγιά της Εύας Κασιάρου, μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ρίζωσε στην Κατερίνη. Εκεί γεννήθηκε κι εκείνη. Όταν ήταν μικρό παιδί και ήθελε να φύγει από τη γη, έσφιγγε με δύναμη τα μάτια. Με χρώματα, φως, αστραπές, μολύβια και χαρτιά ταξίδευε στους δικούς της φανταστικούς και πραγματικούς κόσμους. Σπούδασε νηπιαγωγός για να μη σταματήσει μεγαλώνοντας το παιχνίδι. * Έχει γράψει πολλά παραμύθια που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Σύγχρονο Νηπιαγωγείο και Παράθυρο στην εκπαίδευση. * Μαζί με άλλες συναδέλφους γράψανε «Σχέδια Εργασίας» με διάφορα θέματα για παιδιά σχολικής ηλικίας. Κάποια βρίσκονται αναρτημένα στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη - Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και άλλα έχουν διανεμηθεί στα σχολεία στα πλαίσια του προγράμματος «Εκπαίδευση Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών Μαθητών». * Το θεατρικό της έργο με τίτλο Ο ήχος της μπουγάδας πήρε τον 1ο έπαινο στον 92ο Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό του Φιλολογικού «Συλλόγου Παρνασσός». * Το διήγημά της Η σιωπή του χαρτονομίσματος βρίσκεται στο e-book των εκδόσεων Σαΐτα με τον γενικό τίτλο «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος». * Το μυθιστόρημά της Μυστήριο στην αυλή πήρε το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό ανέκδοτου παιδικού μυθιστορήματος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου (2013) Είναι μέλος της SCBWI Greece (το ελληνικό τμήμα του Society of Children’s Book Writers and Illustrators) και μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Συνεργάζεται με τον «Μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου» (www.kosvoice.gr).








από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ
των εφημερίδων 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άνθρακες ο θησαυρός!
- Ποιος έψαχνε για θησαυρό;
- Τόσος ντόρος και τίποτα δεν μάθαμε!
- Σιγά μη μάθαινες! Βλάκας είναι ο άλλος να σου πει ότι βρήκε θησαυρό; Θα τον κρύψει όσο πιο βαθιά γίνεται… Ούτε ο ίδιος δεν θα ξέρει… Μόνο με χάρτη θα τον βρίσκει…
- Ναι, ναι τραγούδα… Ονειρεύεσαι θησαυρούς και κασέλες… Παν αυτά… Όποιος βρήκε, βρήκε δεν έχει άλλα… Για άλλο θησαυρό σου μιλάω…
- Για πες…
- Προχτές δεν ήταν να προβεί σε αποκαλύψεις η Βίκυ;
- Α! Ναι, τι έγινε με αυτήν την ιστορία; Τι είπε; Τα έβγαλε όλα στην φόρα;
- Ναι, τα έβγαλε όλα στην φόρα και τα πήρε η κατηφόρα…
- Και;
-  Δεν ξέρεις τι γίνεται στην κατηφόρα; Τρέξε να τα προλάβεις!
- Μάλλον… καταλαβαίνω ότι δεν είπε τίποτα. Δεν έδωσε καυτά στοιχεία…
- Λέγαμε κι εμείς…, κάναμε υποθέσεις, φανταζόμασταν…
- Βρε τίποτα… Τα ίδια πάλι… Είναι αθώοι λέει και αυτή και ο άντρας της…
- Τότε τι δεν τους βγάζουν έξω; Αθώοι άνθρωποι και ταλαιπωρούνται;
- Α! Πάγαινε από κει ρε…
- Τι να πω;
- Το μόνο καινούριο που είπε ήταν ότι  επιβουλεύονται τη ζωή της… την δική της και του άντρα της… δύο πολιτικά πρόσωπα από…
- Άντε! Και ποια είναι αυτά;
- Η είδηση δεν το λέει ξεκάθαρα. Τους ονομάτισε αλλά δεν κυκλοφόρησαν προς τα έξω. Απλώς το ανάφερε… Δεν κατάλαβα πολύ καλά…
- Εμ, τότε τι χτυπιέται να βγουν… Καλά δεν είναι μέσα; Θα είναι και πιο ασφαλείς. Δεν ξέρεις τι γίνεται έξω… Καμιά φορά εκεί που δεν το περιμένεις σου ‘ρχεται στο δόξα πατρί…
- Άσε που μπορεί να ζητήσουν προστασία και θα μπαίνουμε σε άλλα έξοδα…
- Για στάσου ρε φίλε… Γιατί το είπε αυτό; Για ποιο λόγο δηλαδή; Φοβούνται μην τους καρφώσουν; Μην πουν τίποτα και για αυτούς; Ή μήπως είναι ομίχλη σε σκοτεινό τοπίο;
- Κάτι θέλει να πει ο ποιητής αλλά χάθηκε στους στίχους… 

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Κατάλαβες δηλαδή; Όχι για να μη λένε ότι μας αγαπάνε δηλαδή! Μιλάμε για ένα έρωτα μεγάλο και τρελό! Αν είναι έτσι οι έρωτες… Και όχι τίποτα άλλο, τα ακούμε κι από πάνω… Πάρε κι αυτή, πάρε και την άλλη, πάρε και τούτη… Τους βασανίζουμε τους καημένους με τα …τερτίπια μας, ενώ μας τα παίρνουν κανονικά… Ρε, βαλτοί είναι για να μας τα παίρνουν, για να τους φτιάξουμε κι αυτούς… Μια ζωή στο δώσε και μένα μπάρμπα…
- Όπως αντελήβης, δεν σε διέκοψα… Σ’ άφησα να τελειώσεις να δούμε που το πας, διότι και πάλι μέσα στα νεύρα είσαι και σου είπα τόσες φορές, δεν κάνει καλό… Θα καταλήξεις με σπασμένα τα νεύρα…
- Σπασμένα… Μόνο; Κρόσια έχουν γίνει… Ρε, αυτοί είναι αγιογδύτες… Θέλουν να τα παίρνουν μόνοι τους.. Γιατί δεν μας αφήνουν να βγούμε στις αγορές; Για να βγάλουν το κατιτίς τους κι αυτοί… Γέμισαν με τόκους… Μέχρι λέει το δύο χιλιάδες είκοσι θα δίνουμε τόκους και από κει και πέρα το κεφάλαιο… Να δούμε δηλαδή… Γιατί μπορεί να σου πουν χρειάζεσαι κι άλλο δάνειο… Πάρε κι αυτό και μη μιλάς… Διότι στους σωτήρες δεν μιλάνε… Σκύβουν το κεφάλι και λένε κι ευχαριστώ… Α! και να μην ξεχάσουμε να τους φιλήσουμε το χέρι… Διότι ένας αξιοπρεπής έτσι κάνει… Ειδικά όταν έχεις μεγαλώσει με γαλλικά και πιάνο…
- Περιμένω!
- Τι περιμένεις; Το τραμ; Δεν περνάει από δω…
- Περιμένω να μου πεις… Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας… Τέτοιο ντελίριο κάτι θα υποκρύπτει…
- Ρε, οι Αυστριακοί… Μέρι το τέλος του 2014 τσέπωσαν πάνω από εκατό εκατομμύρια σε τόκους…
- Ευρώ;
- Όχι… Φασόλια! Εμ, ευρώ βέβαια! Ζεστά, ζεστά και αχνιστά! Φρέσκα φρέσκα! Και όχι μόνο αυτά! Ήδη έχουν πάρει και τους τόκους του πρώτου τριμήνου… Διότι το επιτόκιο είναι χορταστικό… Διότι φίλε μου, δεν επιτρέπεται να βγεις στις αγορές, έχεις κρίση… και όταν έχεις κρίση σου χρειάζεται ζουρλομανδύας… Κάποιος πρέπει να την πληρώσει τη νύφη. Και σκέψου δεν είναι οι μοναδικοί… και άλλες χώρες έχουν λαμβάνειν τόκους…
- Έτσι είναι αυτά… Άμα δανείζεσαι  πληρώνεις τόκους…
- Χαβαλετζίδικους!