ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Και εγώ τώρα τι να κάνω;

- Τι θες να κάνεις;

- Δεν έχω λεφτά!

- Να σε δανείσω εγώ! Πόσα θες;

- Είσαι φίλος, ρε μεγάλε!

- Εντάξει, μεταξύ μας τώρα… Εκτός κι αν θέλεις κανένα μεγάλο ποσό… Δεν έχω πολλά μαζί μου… Πόσα σου χρειάζονται;

- Τώρα; Δεν τα χρειάζομαι…

- Τι χτυπιέσαι τότε και λες ότι δεν έχεις λεφτά…

- Εμ, δεν έχω…

- Γίνε πιο ξεκάθαρος… Θες ή δε θες…

- Κοίτα να σου πω… Βασικά… τώρα δεν θέλω λεφτά… έχω για τώρα… Αλλά για την συνέχεια δεν έχω, δεν μου φτάνουν…

- Δε σε καταλαβαίνω…

- Ρε παιδί μου, πώς να στο κάνω πιο λιανά… Γενικά δε μου φτάνουν τα λεφτά για να κινηθώ… Βρίσκομαι σε τέλμα…

- Και πως σου ήρθε τώρα αυτό, ότι δεν έχεις λεφτά;

- Εμ, δεν έχω… Βλέπω τους άλλους που έχουν και φοβούνται. Και εγώ που δεν έχω; Τι να κάνω; Αφού δεν έχω να βγάλω τίποτα έξω… Μόνο εμένα να βγάλω… Τι να κάνω; Να φοβηθώ;

- Οι άλλοι που έχουν φοβούνται;

- Δεν είδες; Θα τα πάρει και θα τα βγάλει έξω λέει! Γιατί φοβάται μην του τ' αρπάξουν.

- Αμάν βρε παιδί μου! Και πως θα του τ' αρπάξουν;

- Το θέμα μου είναι άλλο… Πώς έχει λεφτά, αφού μέχρι προχτές φώναζε ότι έχει οικονομικές σφίξεις; Εδώ, για μια ώρα ανάγκης ένα κομπόδεμα δεν το έχουμε. Το έχουμε; Στραγγίξαμε!

- Βρε, προβλήματα που έχει ο κόσμος… Δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να πάμε χειρότερα;

- Δεν ξέρω… Ρώτα αυτούς που φοβούνται… Εγώ τι να φοβηθώ; Άδειο το βιβλιάριο καταθέσεων… Καμιά φορά μόνο το παίρνω το ξεφυλλίζω, το κοιτώ, περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις… Καταθέσεις, αναλήψεις… Στο τέλος μόνο αναλήψεις είχε… Το κρατάω έτσι για ενθύμιο, όταν με πιάνουν οι μαύρες μου να λέω ότι είχα και γω κάποτε κομπόδεμα…

- Αμάν, βρε, με συγκίνησες… 

- Και μετά μου λες γιατί έχουν πέραση οι παλιές καλές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες… Αυτά ζούμε…

- Να σου πω… Θα γλυτώσουμε και το ρεύμα που καίει η τηλεόραση…  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Γιατί αυτό το απλανές βλέμμα;

- Στοχάζομαι!

- Μπράβο…, πολυτέλειες…!

- Είναι πολυτέλεια το να στοχάζεται κανείς;

- Αμέ! Ειδικά σήμερα! Σήμερα δεν προλαβαίνεις για στοχασμούς! Το μυαλό σου είναι αλλού. Η φαιά ουσία καταναλώνεται στο άγχος της επιβίωσης…

- Και δε μου λες; Εσύ που καταναλώνεις την φαιά σου ουσία στο άγχος της επιβίωσης πως τα βλέπεις τα πράγματα; Κατάφερες κάτι; Πώς την βλέπεις την επιβίωσή σου;

- Μαύρη κι άραχνη…

- Κι όμως… Δεν βλέπεις που συμβαίνουν κοσμοϊστορικά γεγονότα… Ελαφρύνσεις, επί ελαφρύνσεων… Μπορεί η ανάπτυξη να μην ήρθε ακόμη, αλλά μια ανάσα θα την πάρουμε…

- Καλά τώρα.. Μας είχε κοπεί πρώτα η παροχή του οξυγόνου, μελανιάσαμε καλά καλά, επήλθε ένας πανικός, τον χάνουμε τον ασθενή, φωνάξτε γρήγορα τον γιατρό …και χαλάρωσαν λίγο την στρόφιγγα. Εδώ κολλάει το …παρηγοριά στον άρρωστο… Μου λες τι μπορώ να κάνω με όλους τους λογαριασμούς που έχω ανοιχτούς; Ολόκληρη φιάλη οξυγόνο χρειάζομαι… Τι να σου κάνει το λίγο… Ίσα ίσα για να κρατηθώ όρθιος... Α! για πες! Τι στοχάζεσαι; Τι είναι αυτό που απασχολεί τον εγκέφαλό σου;

- Έρχονται τελικά δόσεις και ρυθμίσεις…

- Καιρός ήταν…

- Αλλά νομίζω ότι κάπου έχουν κάνει λάθος…, δεν μπορεί…, τυπογραφικό λάθος θα είναι, θα τους ξέφυγε…

- Τι πράγμα;

- Σου λέει, μέχρι δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ έχεις εκατό δόσεις, πάνω από αυτό το ποσό πας στις εβδομήντα δύο… Και αναρωτιέμαι εγώ… Γιατί, ρε φίλε, εμένα με έβγαλες στην απέξω; Έχω ας πούμε είκοσι χιλιάδες, τριάντα, σαράντα… Δεν θα μου έδινες μεγαλύτερη ανάσα να μου είχες και μένα εκατό; Και εδώ και ώρα προσπαθώ να ξεψαχνίσω… με ποια λογική πάρθηκε αυτή η απόφαση και έγινε αυτός ο διαχωρισμός…

- Τι να πω; Δεν μπορώ, φίλε μου, να σε βοηθήσω. Αδυνατώ…

- Δεν είναι λογική η απορία μου; Άσε που σου λέει αν τα πληρώσεις εφάπαξ απαλλάσσεσαι από τις επιβαρύνσεις εκατό τα εκατό… Και σε ρωτώ… Αν στα φέρω όλα, σημαίνει ότι τα είχα και περίμενα… Άρα είχα λεφτά… Άρα ωραίο μου κράτος σε δούλευα τόσο καιρό… Περίμενα δηλαδή καμιά αρπαχτή…

- Μπορεί, ρε παιδί μου, να σου πέσει το λαχείο και να μπορείς να τα δώσεις όλα μαζί…, καμιά κληρονομιά, ξέρω εγώ… Μπορεί όλοι αυτοί που σε χρωστάνε να έρθουν να σου φέρουν τα χρωστούμενα…

- Αμάν, βρε… και μετά ξύπνησες…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;

- Μπα; Ασχολούμαστε και με παίγνια τώρα;

- Για τι; Απαγορεύεται;

- Αυτό ειδικά, ναι!

- Μωρέ τι μας λες; Εδώ κάθε μέρα τον βλέπουμε!

- Τι βλέπεις;

- Τον παπά! Μια από δω, μια από κει!

- Ποιο πράμα, ρε;

- Κάθε μέρα και κάπου αλλού τον ψάχνουμε! Αυτά τα μέσα πληροφόρησης πια είναι άνω ποταμών… Ό,τι θέλουν λένε…

- Για ποιο πράγμα, ρε; Που κολλάνε οι παπάδες;

- Εδώ και μήνες λέγαμε και ξαναλέγαμε και πάλι λέγαμε και ξανά και πάλι ξανά…

- Όπα! Το ζάλισες το θέμα…

- Δεν έχουμε να ρυθμίσουμε…

- Τι; Το ρολόι σου χρειάζεται ρύθμιση; Έχω ένα καλό μάστορα! Καλό και φθηνό…

- Ξεφεύγεις του θέματος και συγχύζομαι…

- Καλά, ρε, να μην κάνουμε και λίγο καλαμπούρι;

- Πόσο καιρό περιμένουμε για τις ρυθμίσεις σε εφορίες και ταμεία να πάρουν έτσι μια ανάσα… και να επεκταθούν λίγο…

- Ναι, αυξήθηκαν λέει…

- Ήμουνα νιος και γέρασα… Από την άνοιξη ακόμη περιμένουμε να γίνει κάτι… Από την μια γίνονται εβδομήντα δυο, μετά εκατό… μετά ξαναγίνονται εβδομήντα δυο κα εκατό για τους μικροοφειλέτες, άλλο παρατράγουδο κι αυτό… Να ’σου τώρα και το ταξίδι… έβγαλε λαγό λέει… Τώρα πήγαμε στις εξήντα… Παπάς εδώ, παπάς εκεί…

- Δηλαδή ακόμη τίποτα;                                       

- Ντιπ για ντιπ έως καταντίπ! Ακόμη τίποτα! Μας έμεινε μόνο το …αναμείνατε στο ακουστικό σας…

- Και τώρα τι έγινε;

- Ακόμη περιμένουμε την τρόικα να αποφασίσει…

- Της έγινε πρόταση;

- Δεν ξέρω, ρε παιδί μου…, λες να είναι κάτω κάτω στην ατζέντα; Τάχα το καλοκαίρι θα της λέγαμε…, μάλλον δεν της είπαμε… μάλλον περιμέναμε… μπας και δεν της είπαμε τίποτα; Και τώρα περιμένουμε να δεήσει να απαντήσει αν συμφωνεί ή όχι!

- Εγώ είμαι αισιόδοξος… Θα βάλει το χεράκι της και η Αγγέλα… Δεν θα πει κάτι και αυτή; Τζάμπα κοτζάμ ταξίδι!

- Θα πάει χαμένος τόσος σεβασμός και εκτίμηση στα βάσανα του ελληνικού λαού;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τελικά αποδεικνύεται καθημερινά ότι είμαστε Έλληνες…

- Γιατί το λες αυτό;

- Δεν λένε και ξαναλένε ότι δεν είμαστε απόγονοι Ελλήνων αλλά απόγονοι …Γότθων Βησιγότθων και ότι άλλο ήθελε προκύψει;

- Καλό κι αυτό! Που πας και τα βρίσκεις, όμως;

- Εγώ πάω; Μόνα τους έρχονται!

- Και πως αποδεικνύεται αυτό παρακαλώ;

- Με το που προσπαθούμε κάθε φορά να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου…

- Άντε! Τι έγινε πάλι;

- Δεν πήρες χαμπάρι τίποτα για την διένεξη και το αλληλοφάγωμα μεταξύ των αρχαιολόγων;

- Να σου πω; Αυτό μου θυμίζει κάθε φορά τις διενέξεις των σεισμολόγων που αρπάζονται στα τηλεπαράθυρα κάθε φορά που εμφανίζεται και ένας σεισμός στην Ελλάδα; Θυμάσαι παλιότερα; Ο ένας έθαβε τον άλλον! Μεγαλεία! Ευτυχώς παραμείναμε σε μικρές σεισμικές δονήσεις και τους χάσαμε κι αυτούς… Αλλά που θα πάει; Ελλάδα είμαστε, σεισμογενής χώρα είμαστε…, που θα πάει; Θα σκάσουν μύτη κάποια στιγμή!

- Δεν ακούς τι γίνεται; Έτσι ο ένας, έτσι ο άλλος…

- Έτσι η μια, έτσι η άλλη… Αρχαιολογίνες είναι και οι δυο… Τώρα γιατί όλο αυτό το πατιρντί δεν το καταλαβαίνω…  Ας τελειώσουν οι ανασκαφές, ας δούμε όλο το αποτέλεσμα στο φως και μετά με σιγουριά θα έχουμε να λέμε… Έτσι κι αλλιώς από μόνο του το εύρημα είναι κάτι πολύ σημαντικό…

- Μη σου πω ότι αυτή που είναι …εκτός ανασκαφών λέει ότι για πολιτικούς λόγους βαφτίστηκε ο τάφος μακεδονικός…  είναι έως εξωφρενικό… Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ισχυρίζεται με βεβαιότητα τι είναι… Ας τελειώσουν πρώτα…

- Αυτό για πολιτικούς λόγους δεν το κατάλαβα; Δηλαδή η κυβέρνηση που είναι επάνω θα έχει αύξηση ψήφων σε επόμενες εκλογές λόγω του ότι κατά την θητεία της βρέθηκε ο τάφος; Ας γελάσω… που έγραψε κι ο Καραγάτσης. Είπαμε ότι είμαστε αφελείς αλλά πλέον κάνουμε θεραπεία και είμαστε σε αναστρέψιμη κατάσταση…

- Δεν σου είπα και το άλλο που έμαθα… Αυτή η ίδια ήταν κάποτε που δεν παραδεχόταν και τον Ανδρόνικο για τα ευρήματά του… Και τότε χύθηκε πολύ μελάνι… Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται… σχεδόν πανομοιότυπη… Ο καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια…

- Άσπρος κώλος, μαύρος κώλος, στο ποτάμι θα φανεί… Όχι, για να μη νομίζεις ότι μόνο εσύ ξέρεις παροιμίες!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Έχω μυωπία!

- Τι μου λες! Πόσο;

- Δεν ξέρω…

- Τι σου είπε ο γιατρός;

- Δεν πήγα…

- Τότε, πως ξέρεις ότι έχεις μυωπία;

- Απλούστατα, γιατί δεν βλέπω…

- Και πως σου ήρθε τώρα αυτό;

- Εμ, όταν λέει η Αγγέλα ότι είναι ορατά πλέον τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής στη χώρα;

- Και τι σχέση έχει η μυωπία σου με αυτό;

- Εμ, αφού εγώ δεν βλέπω τίποτα, τι να πω; Ότι δεν έχω πρόβλημα; Αφού δεν βλέπω αυτά που βλέπει η Αγγέλα… Έχω μυωπία σου λέω… Δεν εξηγείται διαφορετικά… Αφού δεν βλέπω; Τι; Ψέματα θα πω;

- Μήπως κοιτάει αλλού αυτή κι αλλού εσύ; Το σκέφτηκες κι αυτό;

- Αυτό το έχω δεδομένο. Είναι δυνατόν να κοιτάμε στην ίδια μεριά; Αυτή κοιτάει στην ανατολή και εγώ στη δύση…

- Εμ, για αυτό! Το πρόβλημα δεν είναι η μυωπία σου… Βλέπεις μια χαρά, απλά υπάρχει έλλειψη συντονισμού… Συντονιστείτε…, κάπου έχετε χαθεί…

- Χαμένοι είμαστε από χέρι έτσι κι αλλιώς… Δεν βλέπεις ότι σε έρευνα που έγινε πανελλαδικά πάνω από το πενήντα τοις εκατό δεν μπορεί να πληρώσει φόρους και εισφορές;

- Βρε, μπας κι εννοούσε ότι είναι ορατά αυτά;

- Ναι, σιγά που θα εννοούσε αυτά. Άλλα αποτελέσματα την ενδιαφέρουν… Στη χώρα, αλλά χωρίς τους πολίτες της… Έτσι κι αλλιώς είπε ότι κατανοεί τις δυσκολίες που περνάει ο ελληνικός λαός… Και τον σέβεται…

- Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι… Έξω από τον χορό, ό,τι θέλει μπορεί να πει ο καθένας… Και τι άλλο έδειξε η έρευνα; Βρήκε καμιά λύση; Έβγαλε κανένα συμπέρασμα;

- Αυξήθηκε λέει και το ποσοστό που βλέπουν θετικά την πορεία της ελληνικής οικονομίας…

- Έτσι κι αλλιώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

- Το ΄παμε αυτό πολλές φορές… Έχει καταντήσει πλέον αηδία…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Σκέφτομαι…

- Μη σκέφτεσαι πολύ…

- Και γιατί;

- Η πολύ σκέψη τρώει τον αφέντη…

- Εγώ το ξέρω αλλιώς… Η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη…

- Το ίδιο είναι… Κι η σκέψη δουλειά είναι… Διότι χωρίς σκέψη δεν έχει αποτέλεσμα καμιά δουλειά… Μην υποτιμάς και την πνευματική κούραση… Και περί τίνος τυρβάζει η σκέψη σου, τώρα;

- Θες να σου πω;

- Εμ, για να ρωτάω…

- Σκέφτομαι… Δηλαδή αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς αυτό που ζούμε είναι μια παράνοια… Είναι εκτός εαυτού… Είναι κάτι το ασύλληπτο… Είναι κάτι πρωτοφανές…

- Για την δική μας τη γενιά… Γιατί οι παλιότερες τα έζησαν αυτά… Θυμάσαι που έλεγαν… βάλε κανένα φράγκο στην άκρη… που ξέρεις… θα σου χρειαστεί… Μην τα ξοδεύεις όλα… Που να ακούσουμε εμείς… Όλα τα θεωρούσαμε δεδομένα… Και να που την κάτσαμε τη βάρκα…

- Θέλω να σκεφτείς λίγο…

- Γιατί, τι κάνω; Αυτά που σου λέω είναι εκτός…

- Όχι, βρε παιδί μου! Δε λέω αυτό… Σκέψου… Αυτό το λεπτό που πέρασε, που έφυγε… την μέρα που ξημερώνει και βραδιάζει, και μετά πάλι από την αρχή… και αυτό να συνεχίζει και να γίνεται εβδομάδα, να γίνεται  μήνας, χρόνος…

- Πάντα έτσι ήταν… Δεν άλλαξε και τίποτα… Οι μέρες περνούσαν, ξημέρωνε, νύχτωνε και πάλι από την αρχή…

- Δεν είναι, όμως, το ίδιο… Τότε, που λες, προλάβαινες να ακούσεις και τα κύματα στη θάλασσα, το φτερούγισμα των πουλιών στα δέντρα, το θρόισμα των φύλλων, προλάβαινες να ανασάνεις, να ρουφήξεις την κάθε σου στιγμή, ο καθένας με τον τρόπο του… Ενώ τώρα…

- Τώρα δεν πετάνε τα πουλιά, δεν κουνιούνται τα φύλλα δηλαδή;

- Τώρα δεν τα ακούς…, μπορεί να τα ακούς, αλλά δεν τα “ακούς”!

- Γιατί;

- Γιατί ακόμη προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις αυτό που σου συμβαίνει, έχεις χάσει το μέτρο της αισθητικής σου, “τρέχεις” για άλλα πράγματα…

- Ναι…

- Είναι μια τρέλα αυτό που βιώνουμε και δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα…

- Είμαστε δηλαδή ένα απέραντο φρενοκομείο… Αυτό το έλεγε και ο αείμνηστος…

- Λες να ήξερε κάτι;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι σου κάνει ένα επώνυμο!

- Δηλαδή;

- Άμα έχεις επώνυμο…

- Έχω… Γιατί, εσύ δεν έχεις;

- Επώνυμο με επώνυμο έχει διαφορά…

- Τι εννοείς;

- Υπάρχουν επώνυμα που ανοίγουν πόρτες…

- Και θες να πεις ότι υπάρχουν επώνυμα που κλείνουν πόρτες…

- Πες το κι έτσι…

- Δηλαδή επώνυμα κλειδιά… Καλό κι αυτό… Κάτι σαν το …σουσάμι άνοιξε… α, ρε ο Αλί Μπαμπά και οι σαράντα κλέφτες έγιναν της μόδας πάλι… Έτσι είναι η μόδα… έρχεται… φεύγει… ξανάρχεται και ξανά προς τη δόξα τραβά…

- Κοίτα να σου πω… Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά …λίγο έτσι…

- Με μπερδεύεις και δεν μπορώ αν σε ακολουθήσω…  

- Διαβάζω τα κατορθώματά μας…

- Και τι σχέση έχουν τα επώνυμα;

- Πολύ μεγάλη σε πληροφορώ… παρέχεται λέει προστασία…

- Προστασία επωνύμων; Εγώ ήξερα μόνο την προστασία μαρτύρων…

- Άλλο αυτό… Σου λέει, υπάρχει ένα τείχος που υψώνεται μπροστά του…

- Μπροστά από ποιόν;

- Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης τα λέει…

- Αμάν, βρε παιδί μου…

- Υπάρχει όντως μια τάση να μπαίνουν εμπόδια, γραφειοκρατικά και άλλα. Έχετε δει επώνυμο να δικάζεται εύκολα;

- Εσύ το λες αυτό;

- Όχι, ρε παιδάκι μου. Που ξέρω εγώ από τέτοια; Ό,τι διαβάζω σου λέω…

- Και;

- Τι και;

- Και όποιος δεν έχει επώνυμο επώνυμο τι κάνει;

- Χραπ! …το κεφάλι!

- Άρα για να σωθούμε σύμφωνα με τα λεγόμενα σου πρέπει να αποκτήσουμε επώνυμο επώνυμο…

- Τώρα είναι αργά πλέον… Τα επώνυμα επώνυμα έχουν ήδη διαμορφωθεί. Τι θα κάνεις; Θα πεις, καλημέρα σας, έχω επώνυμο και κανονίστε; Δεν γίνονται έτσι τα πράγματα. Θα σε περιλάβουν με τις κλωτσιές…

- Δεν γίνεται λες, ε;

- Εμ, δεν γίνεται… Είναι δυνατόν να γίνει;

- Κρίμα… Πάντα άτυχοι είμαστε… Ά, ρε τι σου κάνει ένα επώνυμο…

- Έτσι είναι φίλε μου…

- Λες να κάνω αίτηση αλλαγής επωνύμου;

- Και τι θα κερδίσεις;

- Ό,τι κερδίζουν όλοι οι επώνυμοι…

-Άργησες, άργησες πολύ… Οι πόρτες έκλεισαν…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Μήπως είναι κάτι που δεν ξέρω;

- Γιατί; Νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα; Είσαι πολύ γελασμένος και βαθιά νυχτωμένος!

- Ξέρω εγώ; Τι να πω; Αλλιώς τα ήξερα!

- Και από πού σου ήρθε όλη αυτή η απορία και η αμφιβολία;

- Να, διάβασα την Ντόιτσε Βέλλε…

- Μπα! Διαβάζουμε και ξένο τύπο;

- Από όλα διαβάζουμε. Πως θα είμαστε ενήμεροι;

- Και είστε πολλοί;

- Πόσο πολλοί; Για μένα μιλάω! Χρησιμοποιώ και εγώ τον πληθυντικό μεγαλοπρέπειας που ξεκίνησες εσύ…

- Για λέγε, λοιπόν!

- Έγραφε λοιπόν ο τίτλος: Έτσι ζουν οι Έλληνες τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία…

- Ε; Και; Που είναι το παράξενο;

- Εσύ δεν βλέπεις τίποτα παράξενο;

- Όχι, μια χαρά τα λέει…

- Και αυτό περί χρεοκοπίας δεν σου λέει τίποτα;

- Τι να μου πει;

- Δηλαδή… είμαστε υπό καθεστώς χρεοκοπίας;

- Όχι είμαστε υπό καθεστώς καλπάζουσας ανάπτυξης… Α! πάγαινε από δω, ρε…

- Καλά, αφού…

- Δεν έχει αφού και μαφού…

- Καλά και αυτό… αυτό που περιμένουμε την ανάπτυξη; Ότι είμαστε σε καλό δρόμο!

- Είπε κανείς το αντίθετο; Την περιμένουμε. Αυτήν δεν ξέρουμε πότε θα ‘ρθει! Ξέρουμε; Μπορεί να έρθει και να μην το πάρουμε χαμπάρι… Όλα παίζονται…

- Και έχει και υπότιτλο…

- Τι λένε τα πουλάκια μου;

- Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η απουσία προοπτικής!

- Κι εσύ τι λες;

- Τι να πω;

- Αυτό τα λέει όλα! Διότι σου λέει, υπάρχει προοπτική στην Ελλάδα; Για πες!

- Εμ, υπάρχει;

- Πες το, ντε! Μη φοβάσαι να το ξεστομίσεις…

- Κοίτα να σου πω…

- Μου τα μασάς…

- Πάντως, τι θα μου συμβεί αύριο δεν ξέρω… Όταν ξημερώνει ο Θεός την μέρα κάνω το σταυρό μου και τρέχω να προλάβω…Ό,τι προλάβω… Και μετά, το βράδυ ξανακάνω το σταυρό μου και λέω έχει ο Θεός…

- Α! Τόσο καλά! Τέτοια προοπτική…

- Τι άλλο; Αφού το λέει ξεκάθαρα και το άρθρο…Οι αυτοκτονίες έχουν διπλασιαστεί, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα συχνά ακόμα περισσότερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ωστόσο η απουσία προοπτικής…ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι βασανιστικά μακρύς, καταλήγει η εφημερίδα.

- Λέει τίποτα αισιόδοξο;

- Ναι… Αυτό… Οι Έλληνες υποφέρουν όσο ποτέ άλλοτε από τις επιπτώσεις της κρίσης.

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι μόνοι μας θα μείνουμε; Γιατί, μη το λες, η μοναξιά είναι βαρύ πράμα, άλλο αν θες συνειδητά να μείνεις μόνος σου, γιατί μη το λες, την χρειάζεσαι μερικές φορές, μη σου πω έως αρκετές, θες την ηρεμία σου, να μην ακούς κανένα, απόλυτη ησυχία, ούτε τηλέφωνα, ούτε ντριν, ούτε καν και το πέταγμα της μύγας…

- Αμάν, βρε, τι εισαγωγή μεγάλη είναι αυτή;

- Άμα θες την μεγαλώνω κι άλλο…

- Όχι, να λείπει το βύσσινο, γιατί έχουμε κι άλλες δουλειές…

- Σαν τι δουλειές; Έδω ο κόσμος δεν έχει δουλειά, δεν έχει να φάει, και εσύ έχεις δουλειές; Αυτό ακούγεται κάτι σαν το παλιό, διπλοθεσίτης και τριπλοθεσίτης… Α! ρε πάνε εκείνα τα όμορφα χρόνια… Πότε θα ξαναδούμε τέτοιες παλιές δόξες… Το παρελθόν είναι πάντα πιο ωραίο από το παρόν… Έχει διαφορετικό άρωμα…

- Βλέπω, σε έχει πιάσει μια ρομαντική διάθεση…

- Αμέ! Είναι που έχουμε παρέα και τους Γάλλους τώρα πια, να μας πλησιάζουν, όπου να ‘ναι φτάνουν… Δεν θα είμαστε μόνοι μας, διότι κι η μοναξιά της κορυφής δεν αντέχεται, μωρέ, κακά τα ψέματα…

- Ποιας κορυφής εννοείς…

- Δεν τα έμαθες; Και οι Γάλλοι μαζί μας είναι…

- Τι; Λένε κανένα καλό λόγο στην Αγγέλα για να μας αφήσει λίγο το λουράκι χαλαρό;… Παρασφίγγει, ρε παιδί μου, και όσο να πεις μας κόβεται το οξυγόνο…

- Είμαστε πρωταθλητές στην απαισιοδοξία…

- Σοβαρά; Μη μας το λες! Και ποιος έξυπνος το έβγαλε αυτό; Καμιά έρευνα, από αυτές που βγάζουν συμπεράσματα που τα ξέρουμε εμείς πιο μπροστά;

- Και σε απόσταση ανάσας οι Γάλλοι. Μια από τα ίδια κι αυτοί!

- Α! Τα πουλάκια μου. Που είναι να πάθουν σα τα δικά μας τα χουνέρια και θα τους πω μετά εγώ… Θα τους τελειώσουν τα αντικαταθλιπτικά…

- Και εκτός αυτού το ενενήντα τοις εκατό των Ελλήνων και το ογδόντα οκτώ τοις εκατό των Γάλλων θεωρούν ότι η τρέχουσα κατάσταση είναι κακή…

- Μόνο κακή; Τέλος πάντων, θα τους κάνω το χατίρι και δεν θα επέμβω…

- Δεν έμαθες και το άλλο;… Οι Γερμανοί σε ένα ποσοστό ογδόντα εννιά τοις εκατό θεωρούν…

- Ε! Μη μου πεις ότι κι αυτοί…

- Όχι, αυτοί θεωρούν ότι η κατάσταση είναι καλή…

- Αυτό έλειπε… Εδώ έχουν κοτζάμ βράχο, κλασική αξία… Αγγέλα και πάσης…

- Αυτά, τα ολίγα…

- Εμπός ετοιμάσου!

- Για πού;

- Να βγούμε στους δρόμους, Ελλάς Γαλλία συμμαχία, να θυμηθούμε τα παλιά!

  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Γεράσιμε, σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, αλλά θα σε μαλώσω!

- Τι έγινε πάλι;

- Δεν διάβασες; Να μην πηγαίνουμε να ψωνίζουμε σαν παγώνια!

- Δεν το είπε για όλους, για τις γυναίκες το είπε…

- Θα με τρελάνεις και εσύ; Τι παγώνια και ψηλά τα κεφάλια;

- Να κοιτάμε τις χαμηλές τιμές και να μην ψωνίζουμε τα ακριβά.

- Ήδη το κάνουμε εδώ και χρόνια… Για πέρνα μια βόλτα από τα σουπερμάρκετ να δεις…

- Το βλέπω…

- Πως δηλαδή να αγοράζουμε τα ακριβά; Απόμεινε και τίποτα άλλο να κάνουμε; Αλλά μάλλον ατυχής η έκφραση για τα παγώνια. Εγώ είμαι της γνώμης να ψωνίζουμε με ψηλά το κεφάλι, περήφανα σαν τα παγώνια… Γιατί τι μας έμεινε εξ άλλου; Μια περηφάνια και ένας εγωισμός… Μας έμεινε και τίποτα άλλο; Αν τα χάσουμε κι αυτά, χαθήκαμε… Που τα είδε τα παγώνια;

- Ρε, παιδάκι μου, δεν ήθελε να το πει έτσι…

- Και πως το είπε δηλαδή;

- Να κοιτάμε χαμηλά…

- Γιατί; Στα χαμηλά ράφια είναι τα φθηνότερα; Παντού τα βρίσκεις… Και μη σου πω ότι τα φθηνά είναι σε ντάνες μπροστά σου, στη μέση του διαδρόμου και διαλαλούν την φθήνια τους… το καλάθι της νοικοκυράς φταίει… αγοράζει τα ακριβά και δεν βγαίνει ο οικογενειακός προϋπολογισμός… διότι τώρα πλέον, έτσι κι αλλιώς, εκ των πραγμάτων, δεν βγαίνεις με γεμάτο πορτοφόλι για να ψωνίσεις… Τα βασικά και απαραίτητα…

- Τότε γιατί το είπε;

- Ξέρω εγώ; Είδε καμιά αύξηση στην κατανάλωση ακριβών ειδών;

- Ναι… Το περασμένο μήνα λέει είχαμε αύξηση πωλήσεων αυτοκινήτων, καινούριων και μεταχειρισμένων εξωτερικού κοντά στο είκοσι τοις εκατό…

- Εμ, αυτό είναι τελείως διαφορετικό… αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουμε σηκώσει ψηλά το κεφάλι… Τι γίνεται; Μήπως άρχισαν να φαίνονται τα χρήματα, αυτά που έλεγαν ότι υπήρχαν…

- Ναι, αλλά ποιοι τα έχουν;

- Πάντως όχι εγώ κι εσύ… Κάποιοι άλλοι…

- Αυτό ξαναπές το… Το θέμα είναι ότι την πληρώνουν όλοι… Ένας αχταρμάς…

- Τελικά, τι να κάνουμε; Είμαστε παγώνια ή δεν είμαστε;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Δεν ξέρω ποιος από τους δυο προηγήθηκε…

- Είναι θέμα χρόνου, δηλαδή;

- Τι θα μπορούσε να είναι; Εξαρτάται πάντα από το τάιμινγκ. Έχει τεράστια διαφορά ποιος μίλησε πρώτος. Διότι ο δεύτερος, σύμφωνα με την απλή λογική, μάλλον πάει να διαψεύσει τον άλλον. Υπήρχε λόγος να βγει και να πει ό,τι είπε; Για πες μου, εσύ πως το βλέπεις;

- Έτσι όπως το θέτεις, τι να πω, ένα δίκιο το έχεις…

- Δεν έχω ένα δίκιο, όλα τα δίκια είναι με το μέρος μου…

- Καλά… δε χαλάω χατίρια… για πες μας όμως τη γνώμη σου…

- Το θέμα έχεις ως εξής… Ο Αντώνης βγήκε και δήλωσε ότι τέρμα τα μνημόνια, είμαστε καθ’ οδόν προς την έξοδο…

- Αμήν και πότε… Από το στόμα του και στου Θεού τ’ αυτί…

- Τι να σου κάνει κι ο Θεός…; Τι να πρωτοπρολάβει…; Λοιπόν…, μετά κυκλοφόρησε από ευρωπαϊκές πηγές μέσω της Μπλούμπεργκ ότι αναμένεται και επόμενο μνημόνιο.  Εδώ είμαστε να σας βοηθήσουμε, εμμέσως πλην σαφώς…

- Α! Γι’ αυτό λες εξαρτάται ποιος προηγήθηκε… Πόλεμος δηλώσεων δηλαδή…

- Τώρα εγώ, τι να σκεφτώ και τι να πω; Ποιος το είπε πρώτος… Και στα μέσα δεν μπορεί να έχεις και τυφλή εμπιστοσύνη… Ποιος πρόλαβε ποιον είναι το θέμα… Στην ουσία, όμως, όποιος και να  προηγήθηκε υπάρχει μια πλάγια διάψευση στη συνέχεια…

- Ένας ψυχρός πόλεμος εντυπώσεων, δηλαδή.…

- Ναι, διότι σου λέει μετά… Αν το ζητήσει η Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχει κάποια ένδειξη για κάτι τέτοιο… Άρα;

- Τότε γιατί το λες; Έτσι για να βγει καπνός; Ναι μεν, αλλά…; Άσε να κρατήσουμε μια πισινή; Αφού ρε φίλε, αναιρείς αυτά που λες την ίδια στιγμή, γιατί τα λες; Σου ξεφεύγουν; Έχεις ακράτεια;

- Άρα τι ισχύει από τα δυό;

- Κανένα και τα δυο…

- Με μπερδεύεις…

- Καθόλου… Για θυμήσου… στο πρόσφατο παρελθόν… Διαβάζαμε ότι εμείς σαν Τρόικα δεν αποφασίζουμε τι θα γίνει, απλώς δίνουμε γραμμές, η κυβέρνηση ενεργεί… Και τι αποδείχτηκε στην πορεία όταν μπήκε καλά στο πετσί μας το όλο θέμα;

- Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ευτυχώς που γίνονται και έρευνες και έχουμε να διαβάσουμε και κάτι!

- Τι; Βγήκε τίποτα καινούριο;

- Καινούρια να θες! Μάθαμε ότι η κρίση άλλαξε τους Έλληνες!

- Τι λες; Σοφές κουβέντες! Δηλαδή μας έκανε κι ένα καλό η κρίση!

- Έλα! Υπερβολές! Μας έκανε καλό η κρίση! Αν είναι έτσι, να χιλιοπαρακαλάμε να έχουμε κάθε μέρα κρίση! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

- Μα αφού μας άλλαξε. Σκαφτόμαστε διαφορετικά. Ψωνίζουμε διαφορετικά…

- Το θέμα είναι…, να αποδειχτεί στο μέλλον ότι άλλαξε και τους πολιτικούς, που πολύ το αμφιβάλλω. Αν αλλάξουν αυτοί θα αλλάξουν και οι πολίτες.

- Α! Έτσι πάει δηλαδή;

- Εμ, πώς να πάει; Κατά μάνα, κατά κύρη…

- Μ’ αρέσει που σε κάθε περίπτωση έχεις και μια παροιμία να μας πεις…

- Αθάνατος σοφός ελληνικός λαός…

- Σου λέει ότι άλλαξε καταναλωτικές συνήθειες ο ελληνικός λαός… Ψωνίζει φθηνότερα, ελληνικά προϊόντα και γενικά αυτό το καταναλωτικό πάρτι που επικρατούσε κατέβασε ρολά… έσβησαν τα φώτα και κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του…

- Εμένα μου λες; Για στείλε μια πρόκληση και τότε να δεις για πότε ο Έλληνας ξαναγυρνάει στα πάρτι και στα ξενύχτια… Και τότε θα είναι ακόμη χειρότερα, θα πέσει με τα μούτρα για να κερδίσει το χαμένο του χρόνο… Θα βγάλει το άχτι του…

- Λες, έ;

- Εμ, γιατί νομίζεις ότι περιμένουν να φτιάξουν τα πράγματα; Για να μπει το νερό στο αυλάκι. Χώρια που αυξήθηκε το ποσοστό των ερωτηθέντων ότι περιμένει να πάνε τα πράγματα καλύτερα…

- Περιμένει… Δεν θα πάνε καλύτερα… διότι τόσο καιρό …κοσμάκη ακούω και κοσμάκη δεν βλέπω, ελεήστε τον αόμματο…

- Ούτε εγώ είπα ότι θα πάνε καλύτερα. Ελπίζει ο κόσμος, τι νομίζεις; Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία..

- Αυτό είναι που με τρομάζει, το τελευταίο… Το ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

- Τελευταία είπαμε, δεν είπαμε πρώτη…

- Αυτό φοβάμαι… Θα υπάρχει κανείς για να την κλάψει; Άκλαυτη θα πάει! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Μετά σου λέει φιλοξενία! Αν είναι έτσι οι φιλοξενίες…

- Ούτε ένα σάντουιτς; Έτσι για ξεκάρφωμα…

- Βρε, τίποτα σου λέω… Ντιπ τίποτα… Νηστικοί επέστρεψαν…

- Α! τα γαϊδούρια…

- Μόνο εμείς… όταν έρχονται εδώ, να και το ένα, να και το άλλο… μπας και μας ρίξει κανένα κεραυνό ο Ξένιος Ζευς!

- Ακριβώς όπως τα λες!

- Πήγαν να τους δουν, να τα μιλήσουν, ένα κέρασμα ντιπ τίποτα… λες και θα τα έβαζαν από την τσέπη τους…

- Εδώ να φανταστείς, το νερό που πίναν οι άλλοι, το  άνοιγαν μπροστά τους…

- Λες να φοβόντουσαν για καμιά δολιοφθορά;

- Άμα έχεις τη μύγα μυγιάζεσαι…

- Σαν δεν ντρέπονται λέω εγώ…

- Και είδες το κλίμα… Σε γενικές γραμμές μέσα στην καλή χαρά…

- Ας μην είχαν τον φόβο ότι θα χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια κάποια στιγμή αν δεν κάνουν κάτι και θα σου έλεγα εγώ… Θα έβαζαν πιο βαθιά το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο…

- Ενώ τώρα το βάζουν …πιο ευγενικά! Παρηγοριά στον άρρωστο! Το θέμα είναι ότι μας έχουν του κλώτσου και του μπάτσου διότι πλέον μας έχουν ασφυκτικά σιδηροδέσμιους!

- Δες όμως την θετική πλευρά των πραγμάτων.

- Γιατί; Υπάρχει και τέτοια;

- Ότι μετά τον πάτο ακολουθεί η αναρρίχηση!

- Αυτό είναι που με φοβίζει! Διότι κατά την αναρρίχηση μπορεί κάπου να στραβοπατήσεις και να βρεθείς στο κενό. Παίζει κι αυτό το ενδεχόμενο. Και τι γίνεται με αυτούς που δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν; Θα περιμένουν μέχρι να χτιστούν οι σκάλες για άμεση πρόσβαση; Καλά σαράντα! Ακόμη δεν έχουν μπει στην άκρη και τα εσωτερικά μας προβλήματα…, θα μαζευτούν όλοι για να δώσουν χέρι βοηθείας; Πόσο δύσκολο είναι να ξεχάσεις το όνειρο της καρέκλας, πόσο δύσκολο…

- Που το πας κι αυτό!

- Είδες λοιπόν; Και όχι τίποτα άλλο, μου τελείωσαν και οι δραμαμίνες!
- Αυτές ψάχνεις τόση ώρα; Αναρωτιόμουν κι εγώ… Τι ψάχνει… Τι τις θες;

- Υποφέρω από υψοφοβία. Άσε να είμαι έτοιμος για την αναρρίχηση!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι να πω πια! Χάσαμε και αυτή την πρωτιά!

- Ποια;

- Δεν είμαστε για τίποτα! Λες να μας ζηλεύουν; Για αυτό την χάσαμε;

- Πρωτιά σε τι;

- Από κι ως που να χάσουμε από την Βενεζουέλα; Πήραμε το χάλκινο! Μετά τη Νότια Αφρική…

- Τουλάχιστον είμαστε πρώτοι στο βόρειο ημισφαίριο… Είναι κι αυτό μια πρωτιά… Μην το ξεχνάς αυτό…

- Και μετά από εμάς είναι η Ισπανία…

- Τι σου λέω…; Τουλάχιστον πρωτοπόροι στην Ευρώπη… Είδες; Πρώτη η χώρα μας. Δεν μου είπες, όμως; Σε τι αναφέρεσαι; Έγιναν τίποτα αγώνες;

- Αγώνες επιβίωσης το λες;

- Δεν σε κατάλαβα; Δεν άκουσες τι ρώτησα;

- Και πολύ καλά μάλιστα!

- Τι σχέση μπορεί να έχει…

- Με την δυστυχία…

-…τι θες να πεις;

- Σύμφωνα με μια έρευνα είμαστε τρίτοι σε μια λίστα είκοσι ένα δυστυχισμένων χωρών…

- Δυστυχισμένων χωρών; Είμαστε μια δυστυχισμένη χώρα;

- Αφού έτσι λένε!

- Και ποιος το λέει;

- Το Μπίζνες ινσάιντερ!

- Το ποιο;

- Σύμφωνα, λέει, με μια έρευνα της Μπλούμπεργκ…

- Της ποιανής;

- Ο δείκτης δυστυχίας στην χώρα μας είναι 27,1 τοις εκατό…

- Και πως την μετράνε αυτή, δηλαδή; Τον περασμένο Ιούνιο ήμασταν σε άλλη λίστα, και εκεί ήμασταν τέταρτοι. Και μπροστά μας ήταν άλλες χώρες, …Ιράκ, Ιράν, Αίγυπτος που λείπουν από αυτήν την λίστα… Αυτές ξαφνικά μπήκαν στις ευτυχισμένες; Και τι είναι η δυστυχία; Τι είναι ευτυχία; Σε ποιο εργαστήριο μπορεί να μετρηθεί; Και μπορεί;

- Όλα μετριούνται σήμερα…

- Όλα;

- Στην εποχή μας όλα μετριούνται, μα όλα! Με ειδικά μέτρα και σταθμά…

- Εντάξει , δεν μπορεί αν πει κανείς ότι είμαστε μια ευτυχισμένη χώρα και μια ωραία ατμόσφαιρα…

- Πάντως στη λίστα είναι κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τις γνωστές…, αυτές που μπλέχτηκαν και ακούστηκαν  λόγω κρίσης…

- Τελικά, δεν κατάλαβα! Είμαστε δυστυχισμένοι ή όχι;

  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Πάει τελείωσε! Δεν σηκώνω κουβέντα! Καμία αντίρρηση!

- Αμάν, κάτι έγινε!

- Τέρμα, γίναμε Ευρώπη! Αυτό είναι! Δεν σηκώνω κουβέντα! Γίναμε Αγγλία!

- Και δηλαδή, συγγνώμη κιόλας, θα αρχίσουμε να μιλάμε αγγλικά, θα βάλουμε και κανένα Τάμεση για να έχουμε και κάπως το περιβάλλον παρόμοιο;

- Μην κοροϊδεύεις καθόλου, έτσι όπως τα λέω είναι… Διότι εκεί που έχουμε μια χαρά καιρό, ο ήλιος είναι ντάλα μεσημέρι, έρχεται από το πουθενά μια μαυρίλα και να ‘σου μια βροχάρα να πλημμυρίζει τους δρόμους και να μην ξέρεις που να πας… Θα γίνει η ομπρέλα απαραίτητο αξεσουάρ… Ήλιος; Ήλιος, αλλά και ομπρέλα μαζί!

- Α! Αυτό εννοούσες!

- Γιατί, τι ήθελες να εννοήσω…;

- Όχι, πήγε αλλού το μυαλό μου όταν είπες ότι γίναμε Ευρώπη.. Είπα κι εγώ… άρχισαν να γίνονται και θαύματα… Όχι δηλαδή ότι είναι κάτι το υπέρλαμπρο και μεγαλειώδες, αλλά να… είπα… Δεν σημαίνει και τίποτα να πεις ότι έγινες ευρωπαίος… Δεν είναι και η πρώτη λύση… Αν σηκώσεις και εκεί το χαλί, θα δεις μπόλικα σκουπίδια από κάτω που δεν βλέπει η πεθερά… αλλά υπάρχουν και κάποια πράγματα που καλό είναι να τα υιοθετήσουμε…

- Το θέμα δεν είναι να τα υιοθετήσουμε… Μια κουβέντα είναι… άντε πες και τα υιοθετούμε… Που πας ρε Καραμήτρο, που πας ρε Καραμήτρο…

- Τι θες να πεις;

- Δεν είναι μόνο να υιοθετήσεις κάτι, άντε το υιοθετείς… τι το κάνεις μετά;

- Τι κάνουν όλα τα υιοθετημένα;

- Θέλει να ξέρεις, βρε παιδάκι μου, να έχεις το γνώθι… Διαφορετικά πάει χαμένο και αυτό, κι εσύ… Μια τρύπα στο νερό… Έχεις μόνο τη βιτρίνα…

- Και τι θες να πεις; Ότι εμείς δεν ξέρουμε από υιοθετημένα; Δεν ξέρουμε να τα κουμαντάρουμε;

- Πάει αλλού η συζήτηση, ξεφεύγουμε από το στόχο μας. Η ουσία είναι μία…

- Και ο μπακλαβάς γωνία…

- Δεν… Δεν… Δεν…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ξέρεις τι σκέφτομαι;

- Αυτό αποκλείεται! Δεν γίνεται! Δεν μπορεί να ευσταθεί! Είναι δυνατόν να γνωρίζω τι τρέχει στο εσωτερικό του κεφαλιού σου; Και να πω κάτι, σίγουρα η πραγματική απάντηση θα είναι μια έκπληξη. Διότι ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να μας ξεφουρνίσεις πάλι!

- Πολλά είπες, αλλά …τίποτα τελικά!

- Διότι περιμένω την δική σου απάντηση στην δική σου ερώτηση!

- Όλοι περιμένουμε την έξοδο από την κρίση! Σωστά;

- Αποκλείεται να πει κάποιος το αντίθετο!

- Να βγει η χώρα από την κρίση ή οι πολίτες της;

- Δηλαδή δεν είναι το ίδιο;

- Μάλλον όχι!

- Δηλαδή αν βγει η χώρα από την κρίση, τι σημαίνει αυτό; Ότι εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε …κριτικοί;

- Δεν αποκλείεται! Αυτήν τη στιγμή με τον καλύτερο ή τον χειρότερο τρόπο επικαλούνται ότι γίνεται η διεργασία αναμόρφωσης της χώρας για να ετοιμαστεί να βγει από την κρίση. Και όταν είναι έτοιμη, θα κάνει το μεγάλο βήμα…

- Θα γίνει, δηλαδή, η έξοδος του Μεσολογγίου!

- Η χώρα θα αλλάξει, δεν γίνεται διαφορετικά, μπορεί να αργήσει, αλλά κάτι θα γίνει… Το θέμα είναι άλλο…

- Ποιο;

- Η χώρα μπορεί να αλλάξει. Με μας τι γίνεται;

- Τι θέλεις να γίνει; Πως μπορεί να αλλάξουμε εμείς;

- Τι θες να πεις; ότι περιμένουμε ήσυχα κι ωραία μέχρι να βγει η χώρα από την κρίση για να ανασάνουμε κι εμείς;

- Αμέ!

- Δεν γίνεται έτσι. Πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς…

- Τι θες να πεις; Ότι φταίμε και εμείς για αυτήν την κρίση;

- Όχι απαραίτητα, αλλά ένα ποσοστό, μικρό η μεγάλο έχει τα δικά της μερίδια κέρδους…

- Ναι, αλλά την πληρώνουν όλοι. Κουτσοί, στραβοί, τυφλοί, όλοι άγονται στον Αι Παντελεήμονα, ανεξαρτήτου θελήσεως και συμμετοχής…

- Αυτό είναι μια αδυναμία που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διορθωθεί… Και έχοντας σα δεδομένο ότι αλλάζει η χώρα και μένουν οι πολίτες το ίδιο, ποιο το όφελος; Κάποια στιγμή θα πέσουμε στον ίδιο πάτο…

- Και τι θες να κάνουμε;

- Να αλλάξουμε! Είναι απλό! Να αλλάξουμε νοοτροπία, σκέψη, παιδεία…

- Αχού το καημένο μου! Και μετά ξύπνησες!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Πάλι έτοιμο σε βλέπω…

- Μμμμ…

- Φουρτουνιασμένος… Μη με πάρουν κι εμένα τα σκάγια…

- Θα σκάσω…

- Αυτό το κατάλαβα… Την αιτία της φουρτούνας δεν κατάλαβα… Ακόμη…

- Φίλε μου αγαπημένε…

- Τα αισθήματα είναι αμοιβαία…

- Εγώ πήρα ένα δάνειο από την τράπεζα… Και δίνω δόσεις…

- Καλά, κάτι μας είπες… Μοναδική περίπτωση είσαι… Δεν έχει ξανασυμβεί… Εσύ και χιλιάδες χιλιάδων Ελλήνων από πίσω σου… Κοίτα! Δεν βλέπεις την παρέλαση;

- Άσε με να σου πω… Τώρα τελευταία δεν τα καταφέρνω να είμαι συνεπής…

- Άργησες… άργησες πολύ… Προηγούνται άλλοι…

- Και από τότε άρχισε ο Γολγοθάς μου…

- Γιατί;

- Δεν με αφήνουν σε ησυχία… Κάθε λίγο και λιγάκι χτυπάει το τηλέφωνο…

- Α! Κατάλαβα… Θα συνηθίσεις…

- Και καθυστερήσατε, και πείτε μας πότε έχετε προγραμματίσει την επόμενη δόση… Μα αυτούς περιμένω να με ρωτήσουν για να τους απαντήσω; Όποτε θα μαζέψω τους απαντώ… Ναι, αλλά εσείς υπογράψατε με την τράπεζα, έχετε υποχρεώσεις… Η τράπεζα θέλει την δόση της…

- Και δεν τους λες και εγώ την δική μου…

- Μα τους λέω, όποτε θα έχω θα βάλω…. Όχι, πρέπει να μας πείτε πότε… Αύριο, σε δύο μέρες, σε μια εβδομάδα; Μα δεν ξέρω τους λέω… Αυτή είναι η απάντησή μου… Και αυτοί το χαβά τους, επιμένουν… Θέλουν να τους δώσω μια απάντηση…

- Και δεν τους δίνεις και εσύ μία καημένε; Τι θα χάσεις;

- Να τους πω λες; Και άμα…

- Άμα δεν έχεις και δεν βάλεις, άμα σε πάρουν, που θα σε πάρουν, τότε τους λες συγγνώμη λάθος… Λάθος υπολογισμοί…

- Και τι να τους πω άμα με πάρουν; Πάλι ψέματα θα τους πω;

- Κοίτα να σου πω, αυτά είναι αμοιβαία… Και εσύ όταν υπέγραφες ήταν αλλιώς η κατάσταση, αν ήξερες ότι θα γινόμασταν κώλος δεν θα υπέγραφες, διότι μέχρι εκεί σε κόφτει από ό,τι ξέρω…

- Μα επιμένουν…

- Να επιμένεις και εσύ…

- Και τι θα βγει έτσι;

- Τίποτα… Όποτε θα έχεις θα βάζεις… Έτσι να τους πεις…

- Μα θα ξαναπάρουν…

- Ας ξαναπάρουν… Μην αντραλίζεσαι… Δεν έχουν πρόβλημα… Είδες που πήγαν τα κέρδη των τραπεζών; Στα ύψη.. Με αυτά και με τα άλλα γεμίζουν τα ταμεία τους…

- Ναι, αλλά το δικό μου είναι μείον…

- Σωστά, εσύ δεν είσαι τράπεζα…