ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν…

- Χαμός… χαμός… Κλαυθμός και οδυρμός!

- Πιστεύω να θυμάσαι τι σου ‘λεγα τις προάλλες!

- Αν θυμάμαι, λέει!

- Ότι χριστουγεννιάτικα Χριστούγεννα δεν πρόκειται να περάσουμε φέτος!

- Ναι, ρε παιδί μου, μέσα έπεσες! Τελικά έχεις το κληρονομικό χάρισμα!

- Ναι, ναι , σε λίγο θα μου πεις να σου διαβάσω και το χέρι…

- Γιατί; Μόνο αυτό; Εγώ θα έλεγα ότι θα τα κατάφερνες και με την τράπουλα ταρώ…

- Ναι, αμέ, άμα θέλεις διαβάζω και το αυγό!

- Σιγά…

- Τόσα πολλά που θα έχουμε μαζέψει…

- Μη μου πεις ότι έχεις και ορνιθοτροφείο…

- Όχι, δεν έχω, αλλά προβλέπω να μαζεύουμε πολλά αυγά!

- Πώς;

- Από αυτά που θα ρίχνουν… Σωρηδόν….

- Και θα τρέχεις εσύ να τα μαζεύεις…

- Άμα θες, έλα και εσύ…

- Να σου πω, να ήταν Πάσχα, θα ερχόμουν, θα έβγαζα τα κόκκινα αυγά, θα μου ‘βγαινε τζάμπα… Αλλά τώρα, άσε, κάνει και κρύο… Και γιατί, παρακαλώ, θα ρίχνουν αυγά;

- Μόνο για να τους πάρουμε με τα αυγά είναι η περίπτωση… Δεν ακούς τι γίνεται; Δεν μαθαίνεις; Είναι για να τους πάρουμε παραμάζωμα… Λεφτά από δω, λεφτά από κει, συνωμοσίες, ηχογραφημένες αποκαλύψεις, όχι ψέματα ο ένας, όχι ψέματα ο άλλος, είναι δυνατόν να πάμε μπροστά; Να προκόψουμε; Είμαστε άξιοι της μοίρας μας… Ο ένας κατηγορεί τον άλλο, βέλη εξακοντίζονται πανταχόθεν και η “ελληνική φαγωμάρα” καλά κρατεί… Πάντα έτσι δεν γινόταν; Θριάμβευε σε κρίσιμες περιόδους της χώρας και μέναμε ταπί και ψύχραιμοι… και μετά λέμε μας φταίνε οι άλλοι…

- Εσύ δηλαδή, τι θες; Να ψηφίσουν για πρόεδρο ή όχι;

- Το θέμα μου δεν είναι αυτό! Άλλο είναι. Αυτό θα έρθει και θα παρέλθει. Η ουσία είναι στο τι κάνουμε; Πως βλέπουμε; Πώς σκεφτόμαστε; Πώς ενεργούμε; Βλέπεις καμιά διαφορά και αλλαγή εδώ και κάτι δεκαετίες, …εδώ και κάτι αιώνες;

- Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων! Αμήν!