Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Καλά, είναι δυνατόν;
- Τι έγινε πάλι;
- Τι βλέπουν τα ματάκια μου; Πάλι έλειπα εγώ; Τόσο γκαντέμης πια!
- Θα μας εξηγήσεις επιτέλους;
- Μα είναι δυνατόν; Κι άλλο φαγοπότι κι εγώ… Που; Που ήμουνα;
- Για φέρε εδώ την εφημερίδα…
- Βλέπεις; Βλέπεις;
- Καλά, είναι δυνατόν;
- Αυτό το είπα εγώ! Μη επαναλαμβάνεις ό,τι λέω!
- Καθηγητές, λέει, έβγαλαν λεφτά έξω… Χιλιάδες… Μα τι γίνεται εδώ; Βγάζουν οι καθηγητές τόσα λεφτά; Πώς γίνεται αυτό; Με μισθούς πείνας μπορούν και κάνουν και οικονομία; Και τα βγάζουν έξω; Τέτοιος προγραμματισμός; Τι παραπονιούνται μετά; Εδώ, εμείς δεν έχουμε καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες… Που να πλησιάσουμε την αλλοδαπή;
- Και γιατροί και…. Όλοι σου λέει δημόσιοι υπάλληλοι…
- Να, ρε βλάκα, καλά σου έλεγα εγώ… Γίνε δημόσιος υπάλληλος… Τώρα θα μετρούσες τις καταθέσεις σου δίπλα στις Άλπεις, θα έπινες καφέ στο Κόμο και θα έριχνες τη ματιά σου ως πέρα μακριά στην άλλη πλευρά της λίμνης…
- Άσε τα χαζά και συντονίσου… είναι δυνατόν καθηγητές με μόνο το μισθό τους να …μετανάστευαν λεφτά; Να είχαν τέτοια άνεση με μόνο τις αποδοχές τους; Αποκλείεται. Μπορεί να είχαν κι άλλα εισοδήματα. Καμιά κληρονομιά, τίποτα γονικές παροχές… δεν μπορεί…
- Κι οι άλλοι; Τι γίνεται με τους άλλους; Και το ωραίο είναι ότι όλα αυτά είναι μετά το 2010! Κοντά ενάμιση δις συνολικά!
- Σε παρακαλώ, μη τα λες έτσι απότομα… Θα μου ‘ρθει κόλπος! Δηλαδή μου λες τώρα ότι αν ήμουνα στο Δημόσιο υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ήμουνα στο κατάλογο των υπό εξέταση …μεταναστών;
- Βλέπεις όμως το αποτέλεσμα!
- Σιγά τα δίφραγκα! Κοντεύουν να περάσουν κοντά πέντε χρόνια. Δε βαριέσαι, όλο και κάτι μπορεί να συμβεί…
- Σαν τι να συμβεί;
- Ξέρω εγώ; Το μόνο που ξέρω είναι ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν, αυτό είναι σίγουρο…
- Πολύ αισιόδοξο σε βλέπω…
- Και γιατί να μην είμαι;
- Έχεις δίκιο! Μέχρι να πλησιάσουν οι χελώνες μονάχους-μονάχους…







Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Σιγά που θα τα δώσουν!
- Ποια;
- Τα πλιάτσικα του Έλγιν!
- Λες για αυτά που έγραψε η Τέλεγκραφ;
- Εμ, τι άλλο; Πάλι όλο μπηχτές πετάνε…
- Δεν πα να πετάνε ότι θέλουν… Ό,τι και να κάνουν δεν πρόκειται να μας πλησιάσουν ούτε στο μικρό μας δαχτυλάκι... Και τι να πω; Ότι μας ζηλεύουν; Δηλαδή πάντα μας ζήλευαν… τι να λέμε! Τώρα θα βγουν μερικοί καλοθελητάδες και θα πουν  ότι τζάμπα κοκορευόμαστε… Ναι, ρε, μας ζηλεύουν… διότι ό,τι και να κάνουν μας βρίσκουν μπροστά τους και αυτό τους καίει και τους τσουρουφλάει… Τους έχει μαυροκάψει τους μαύρους…
- Είδες τι έγραψε για το…
- Δε πα να γράψει ό,τι θέλει…
- Αν δεν τα είχε αρπάξει λέει ο Έλγιν τα μάρμαρα, τώρα θα ήταν στα θεμέλια κανενός κεμπαμπτζίδικου στην Αθήνα… Καλά, είναι και άσχετος ο άνθρωπος… Σουβλατζίδικα τα λέμε, ρε,… αλλά μάλλον δεν είναι ενημερωμένος… Την επόμενη φορά, που θα έρθει, γιατί σίγουρα θα είχε έρθει το πάλαι ποτέ να του βάλουμε πειραγμένο τζατζίκι στο σουβλάκι, για να δει τι εστί βερίκοκο…
- Κατά Πλάκα μεριά λες; Κατά κει τα βάζω  εγώ… Ε, ρε τι θα γινόταν; Χαμός! Το φαντάζεσαι; Ανασκαφή σε όλη την Πλάκα για να βρούμε τα αρχαία… Όλες οι ταβέρνες στο πόδι… Μπα δε γίνεται… Τι θα κάνουμε τόσους τουρίστες; Πώς θα τους ταΐσουμε; Α! παπα! Γίνεται; Δεν γίνεται…
- Έχει δίκιο ο δημοσιογράφος της Τέλεγκραφ… Καλά που τα άρπαξε ο Έλγιν… Μας έσωσε… Φτηνά την γλυτώσαμε… άγιο είχαμε… Από τι μπελάδες μας έβγαλε αυτός ο Έλγιν… Μας γλύτωσε από μεγάλη αναστάτωση… Φαντάζεσαι την Πλάκα μέσα στα μπάζα και τη σκόνη…
- Εσύ είδες πολλά θεμέλια να έχουν αρχαία;
- Άσε μωρέ, δεν ξέρουν τι γράφουν…., αμ το άλλο το πρόσεξες; Το μουσείο που χτίστηκε με λεφτά που δεν είχαν… έτσι λέει!
- Τους κάθεται στο στομάχι…
- Να μη ξεχάσουμε να τους στείλουμε χαμομήλι Ολύμπου, ένα κι ένα για το στομάχι!




Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!
- Τι; Θα κάνεις; Στάση πληρωμών;
- Όχι! Ο Ντάριο Φο!
- Τι είναι αυτό; Γιόγκα;
- Τι γιόγκα, βρε άχρηστε!
- Συγγραφέας είναι!
- Και τι σχέση έχει με τις …πληρωμές;
- Έτσι έγραψε! Ένα θεατρικό έργο…
- Και επειδή το έγραψε;
- Δεν πληρώνει, λέει!
- Ποιος; Ο Ντάριο …πως το είπες;
- Όχι αυτός! Αλλά τον ζήλεψε ο Κάμερον!
- Αυτός τι είναι; Άλλος συγγραφέας;
- Τι άλλος συγγραφέας, βρε άσχετε! Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας!
- Μη μου πεις! Χρωστάει κι αυτός; Και δεν έχει να πληρώσει; Μωρέ μπράβο! Για δες που φτάσαμε! Αφού δεν έχουν να πληρώσουν αυτοί, φαντάσου εμάς… Τι να πούμε κι εμείς οι …μεροδούλι, μεροφάι!
- Δεν χρωστάει αυτός προσωπικά. Η χώρα του χρωστάει και πρέπει να τα δώσει μέχρι τη μία Δεκεμβρίου αλλά ως φαίνεται …ποιεί την νήσσαν!
- Γιατί; Που τα χρωστάει;
- Είναι η συνεισφορά του στον προυπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
- Ε! Τότε;
- Αν δεν πληρώσει, τότε θα πέσουν πρόστιμα…
- Και τρέχα γύρευε… Άντε να βγάλεις άκρη… Ποιος ξέρει τι θα γίνει και τι θα προκαλέσει όλη αυτήν ανωμαλία… Και για ποιο λόγο δεν πληρώνει;
- Του ‘βαλαν κάτι τις παραπάνω να πληρώσει, γιατί με την αναθεώρηση των οικονομικών δεδομένων της χώρας η οικονομική εικόνα της χώρας είναι καλύτερη από ό,τι αναμενόταν…
- Α! Έτσι πάει… Σαν να έχει δίκιο μου φαίνεται ο άνθρωπος…
- Σου λέει, αυτά είναι λεφτά δικά μας… Τι σχέση έχει που τα καταφέραμε καλύτερα… Πιο έξυπνοι είναι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί που θα πληρώσουν λιγότερα; Και που ξέρουμε αν δεν είναι έτσι καμωμένα ώστε να φαίνονται ότι δεν έχουν πλεόνασμα;
- Τι να σου πω; Όλα αυτά τα οικονομικά δεν τα πολυκαταλαβαίνω. Δεν είναι έσοδα έξοδα, όπως τα απλά τα δικά μας. Τελικά αντί για σφαίρες χρησιμοποιούν …ευρώ!
- Σημάδια της εποχής! Ακόμη και οι πόλεμοι έχουν πάθει μετάλλαξη!


Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άντε με το καλό!
- Άντε… Αλλά για τι πράμα μιλάς;
- Τελειώνει ο έλεγχος…
- Ποιος έλεγχος;
- Θυμάσαι την πάλαι ποτέ λίστα Λαγκάρντ;
- Περσινά ξινά σταφύλια… Πού την θυμήθηκες;
- Πρώτον, περσινά δεν είναι, είναι πιο παλιά, δεύτερον, ξινά δεν είναι, αλλά τώρα που το σκέφτομαι για μερικούς μερικούς θα αποδειχτούν ξινά, και τρίτον δεν είναι σταφύλια, εδώ μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ…
- Εκατομμύρια ευρώ… Περιμένεις να κερδίσεις το τζόκερ;
- Πολλά περιμένω, αλλά μαύρο κι άραχνο σκοτάδι… Δεν είναι το τζόκερ, μιλάμε για τη λίστα που επιτέλους, λέει, θα μάθουμε αποτελέσματα…
- Είπα κι εγώ… Τι έγινε; Την πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων; Αλλά, βρε παιδάκι μου, πολύ την αργούν…, πάει τόσος καιρός…
- Θα ασχοληθούν λέει, με τα χοντρά ποσά…
- Δηλαδή για τι ποσά μιλάμε;
- Μερικά εκατομμύρια καταθέσεων που εμφανίζονται αδήλωτα…
- Όπα της! Και εσύ που τα έμαθες όλα αυτά;
- Έχουμε κι εμείς τις πληροφορίες μας…
- Και τι θα γίνει; Θα έχουμε αναγγελίες θυέλλης;
- Έτσι αναμένεται…
- Πάντως, εγώ πιστεύω ότι πολύ αργούν, βρε παιδάκι μου…
- Τι υπονοείς;
- Τι υπονοώ; Πως σου ήρθε αυτό τώρα; Δεν υπονοώ τίποτα… Απλώς… Αργούν λέω, δεν άργησαν; Πόσο δηλαδή να τους πάρει να τα βάλουν κάτω… πάλι δεν ξέρω… πώς πάει η όλη διαδικασία, αλλά με το φτωχό μου το μυαλό μπορώ να τα βάλω κάτω και να δω πόσος χρόνος χρειάζεται για τον έλεγχο… έχω από εδώ τα λεφτά, έχω από εκεί αυτόν που έχει τα λεφτά, τα βάζω κάτω, βάζω τις ημερομηνίες, βάζω και τα έσοδα, συν πλην… να το αποτέλεσμα… Απλούστατο… Έτσι λέω εγώ… Εσύ έχεις καμιά διαφορετική άποψη;
- Κοίτα, αυτή είναι η απλούστατη μέθοδος, η παλιά καλή μέθοδος των τριών… Άλλο αριθμητική, άλλο μαθηματικά…
- Εγώ είμαι της παλιάς σχολής… Μόνο αριθμητική ξέρω… 








Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πόση ώρα ακόμη θα κοιτιέσαι;
- Γιατί; Έχεις πρόβλημα;
- Σε παρακολουθώ τόση ώρα και αναρωτιέμαι! Μια κοιτιέσαι από δω, μια από κει, κάνεις γκριμάτσες… Τις ρυτίδες σου κοιτάς; Περνάν τα χρόνια, τι νόμιζες;
- Καμία σχέση… Πετάς στα σύννεφα, μου φαίνεται…
- Τότε;
- Προσπαθώ να καταλάβω τον εαυτό μου…
- Άλλο πάλι και τούτο…
- Κάνω μια εσωτερική ενδοσκόπηση…
- Και εσωτερική και ενδοσκόπηση; Πολύ μέσα δηλαδή!
- Ναι! Προσπαθώ να καταλάβω σε ποιο επίπεδο έχει φτάσει το ύψος της ηλιθιότητάς μου…
- Ε! Τα παραλές… Διαφωνώ ριζικά… Δεν συμφωνώ μαζί σου… Αν εσύ είσαι ηλίθιος οι κανονικοί ηλίθιοι θα πρέπει να πέσουν να πνιγούν… Πώς σου ‘ρθε πάλι αυτό; Θα δεις, δεν είναι τίποτα, είναι παρενέργεια της κρίσης… Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος;
- Προσπαθώ να αντιληφθώ…
- Μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς… Τα ψειρίζεις πολύ… Αυτό σου κάνει κακό…
- Και τι να κάνω δηλαδή; Να κάνω ότι δεν τρέχει τίποτα;
- Δεν σου λέω αυτό… Μην μπαίνεις πολύ στο βάθος των πραγμάτων…
- Να μένω, δηλαδή, έξω από την πόρτα; Να μην μπαίνω μέσα; Να ρίχνω κλεφτές ματιές από το παράθυρο;
- Α! Μπράβο! Έτσι ακριβώς!
- Με συγχωρείς αλλά αδυνατώ… Δεν μπορώ…
- Τότε, τι να σου πω;
- Να μου απαντήσεις σ’ αυτό που θα σε ρωτήσω…
- Για λέγε…
- Δεν περιμέναμε πως και πως τις περιβόητες και διαβόητες ρυθμίσεις πάσης φύσεως χρεών;
 - Ναι, τι έμαθες; Έγιναν τελικά;
- Και επειδή έγιναν;
- Τι, πάλι άνθρακες ο θησαυρός;
- Προς τα εκεί πάει… Πρώτον, θα πρέπει να αποδείξεις ότι αδυνατείς να πληρώσεις εκτός δόσεων για να μπεις στο πρόγραμμα…
- Εντάξει, σωστό…
- Καλά, ρε φίλε, ανέβασες το κασέ των χρεών σου για τα όμορφα μάτια της Αφροξιλάνθης;
- Ποια είναι αυτή;
- Δηλαδή, τι να αποδείξω; Τα αυταπόδεικτα; Καλά, σε αυτό να κάνω πίσω, στο άλλο που σου λέει εκατό δόσεις μόνο στα χρέη μέχρι δεκαπέντε χιλιάδες, από εκεί και πάνω στις εβδομήντα δύο… Σπάω το κεφάλι μου, να βρω με ποια φιλοσοφία έγινε αυτός ο διαχωρισμός… Αφού ώρες ώρες λέω ότι δεν θέλουν λεφτά, απλώς παίζουμε το κρυφτούλι… Ο σκοπός είναι άλλος… Και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην διευκολύνουν τίποτα και κανέναν… Διότι οι δόσεις θα πάνε πακέτο και με τα τρέχοντα φυσικά… Λες και το χρήμα ρέει άφθονο…
- Τι να πω;
- Βρε, μπας και μας δουλεύουν ψιλό γαζί; Διότι αν το ήθελαν πραγματικά θα είχαν κάνει ρυθμίσεις εδώ και χρόνια… Έτσι είναι… Ό,τι πουν τα αφεντικά! Προοοοο…σχή!  





Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Το αποφάσισα! Θα φύγω!
- Που θα πας, ρε;
- Θα πιάσω βόρεια!
- Τι; Θα φύγεις κι εσύ; Άντε να αδειάζουμε σιγά σιγά…
- Γιατί; Ποιος άλλος έφυγε;
- Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω; Ο Γιώργος…
- Άσε, άσε…
- Γιατί, δεν θες να μάθεις ποιοι άλλοι πήραν το δρόμο της επιστροφής;
- Ποιας επιστροφής; Τι μου λες τώρα;
- Όλοι έφυγαν για Γερμανία, Σουηδία, Ελβετία…
- Α! Για εκεί λες;
- Εμ, που πήγε όλος ο καλός κόσμος για να χτυπήσει μεροκάματα και να δει Θεού πρόσωπο; Γιατί αν περίμενε από εδώ… Χέσε μέσα Πολυχρόνη…
- Α! Ησύχασα τώρα!
- Δεν κατάλαβα, γιατί ησύχασες;
- Είπα ότι θα πάω βόρεια, αλλά δεν εννοούσα τόσο μακριά…
- Όχι; Που θα πάς δηλαδή; Πιο κάτω;
- Αμέ!
- Καλά ρε φίλε, τι θα κάνεις στη Σερβία και στη Βουλγαρία… Σαν και μας είναι κι αυτοί… Τι πας να κάνεις; Να τους παρηγορήσεις και να κλαίτε αντάμα;
- Πιο κάτω θα πάω…
- Πιο κάτω δεν έχει! Θα βρεις χώμα ελληνικό…
- Α γεια σου, εκεί!
- Καλά; Με δουλεύεις;
- Άκου να σου πω και μην το πεις σε κανέναν. Κρατάς μυστικό;
- Αμάν, ρε! Ως προς τι τέτοια μυστικότητα;
- Δεν είναι για πολλούς πολλούς…
- Για λέγε… Μου πυρπολείς την φαντασία… Για λέγε…
- Θα πάω στην Αμφίπολη…
- Που; Και τι θα κάνεις εκεί στα αρχαία;
- Θα φτιάξω μια καντίνα!
- Καντίνα; Και τι θα πουλάς;
- Τι πουλάνε, ρε οι καντίνες; Σάντουιτς, σουβλάκια, κανένα γύρο, αναψυκτικά, θα βάλω και λουκάνικα… Ξέρεις τι θα γίνει σε λίγο εκεί; Πατείς με πατώ σε… Κόσμος και ντουνιάς… Φασούλι φασούλι θα γεμίζει το σακούλι… Ξέρεις τι χρήμα θα πέφτει; Και να μετά ο δικός σου… Καλά λένε μέσα στην κρίση μπορείς να βρεις ευκαιρίες…   
- Να σε διακόψω…
- Άσε με, τώρα ονειρεύομαι… Θα λύσω το οικονομικό μου…
- Συγγνώμη, αλλά ρίξε διαφημίσεις… Κάνε διακοπή στο έργο…
- Γιατί;
- Θα σε απογοητεύσω, αλλά μάλλον ατύχησες…
- Τι θες να πεις;
- Περιμένουν στην ουρά άλλοι τέσσερις χιλιάδες μαζί με σένα να φτιάξουν καντίνες εκεί! Ολόκληρο χωριό από καντίνες… Τόσοι περίπου ζητούν άδεια για να πουλήσουν λουκάνικα… Μάλλον το μόνο που σου απομένει είναι να πουλήσεις …μαλλί της γριάς! 





Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ανεβαίνουν, ανεβαίνουν…
- Σκαρφαλώνουν, σκαρφαλώνουν…
- Πετούν, πετούν…
- Ουρανοβατούν, ουρανοβατούν…
- Που θα φτάσουν;
- Ποιος να ξέρει…
- Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τα ραβασάκια πάνε κι έρχονται…
- Ναι, τα αφιλότιμα…
- Και ως φαίνεται φτάσαμε στο σημείο να μην τα δίνουν σημασία…
- Εμ, για αυτό ανεβαίνει το ποσό… Κάθε μήνα και αυξήσεις…
- Το Σεπτέμβριο ξεπέρασαν τα εβδομήντα δις τα ληξιπρόθεσμα χρέη…
- Γιατί… τον Οκτώβρη τι  θα κάνουν;
- Καλά, που θα πάει αυτό;
- Ξέρω κι εγώ; Και συγχρόνως καταφθάνουν και τα απειλητικά ραβασάκια… Θα κατάσχουμε… κανονίστε…
- Μα δεν έχω… Τι να κάνω;
- Πούλα!
- Και ποιος θα τα πάρει;
- Αυτός που έχει λεφτά!
- Και εγώ;
- Τι εσύ;
- Τι να πουλήσω; Αυτά που έχω φτιάξει εδώ και χρόνια με τον ιδρώτα μου και την δουλειά μου;
- Ααα! Να πρόσεχες!
- Τι να πρόσεχα; Να μην δούλευα;  Τότε ήταν που θα μας έσερναν γενεές δεκατέσσερις… Τεμπέληδες θα μας ανέβαζαν, τεμπέληδες θα μας κατέβαζαν… Τώρα, πάλι καλά που το άλλαξαν το ποίημα και μας λένε δουλευταράδες…
- Να είχες τα μάτια σου ανοιχτά… Να έβλεπες τον κατήφορο που τραβούσε η χώρα…
- Μα εγώ δεν ήμουν στο τιμόνι… Χαζός ήμουν να μην έβλεπα την κατηφόρα; Εκεί θα πήγαινα; Θα άλλαζα δρόμο, θα έβρισκα κάποιο μονοπάτι, δύσκολο μεν, αλλά να περπατιέται…
- Τώρα είναι αργά πλέον…
- Μα δεν φταίω, πως το λένε, δεν καταλαβαίνεις;
- Εδώ τα χαρτιά άλλα λένε, χρωστάς…
- Από τι χρωστάω; Είναι λάθος…, άλλος χρωστάει…
- Αγαπητέ μου κύριε, εμείς δεν κάνουμε ποτέ λάθη… Εξ άλλου μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… Και τολμώ να πω, ότι εσείς έχετε απομακρυνθεί πολύ… Καλημέρα σας…, και μην ξεχνάτε… θα ξαναέρθω… εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ! 


Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Λίγο περίεργο σε βλέπω σήμερα!
- Περίεργος εγώ;
- Αμέ! Κάπως είσαι!
- Δηλαδή;
- Πώς να στο πω βρε παιδάκι μου… περίεργος… φέρεσαι κάπως παράξενα…
- Σήμερα το αντιλήφθηκες αυτό; Πολύ γρήγορος είσαι, μωρέ αδερφάκι μου… Πρόσεξε, θα βρεις μπροστά σου… Παρ’ το αλλιώς!
- Δούλεψε εσύ…
- Δε σε δουλεύω… Αλλά πως μπορώ κάθε μέρα να μην είμαι, εδώ και καιρό; Και όσο περνά ο καιρός άλλο τόσο αγριεύω…
- Και γιατί αυτό;
- Διότι είπα ότι δεν θα διαβάζω…, δεν θα ακούω…, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ… Μπορώ; Αδύνατον! Κάτι είναι μέσα μου που με σπρώχνει… ενώ το ξέρω ότι μου κάνει κακό όλο αυτό το τουρλουμπούκι που βιώνω… Προσπαθώ… Προσπαθώ… αλλά δεν… τίποτα…
- Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό!
- Πρέπει να έχω και κάποιο πρόβλημα… γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά που δεν καταλαβαίνω κάποια πράγματα…
- Όπως;
- Δεν λένε και οι έξω και οι μέσα ότι πάμε καλά… τέλος πάντων κάπως καλά… έστω βγαίνει μια άκρη στο δρόμο… Να συγχαρητήρια από δω, να πλεονάσματα από εκεί… θα βγούμε από το μνημόνιο… πάμε να ξεμυτίσουμε και νάσου κάποιο δημοσίευμα μας βάζει πάλι μέσα… ξαναβγαίνουμε… και όλο κάτι γίνεται και έχουμε μείνει στο μπες βγες…
- Γίνονται προσπάθειες.. τι να πεις…
- Και νάσου που σκάει μύτη μια έρευνα της Global States Of Mind βγάζει την κυβέρνηση στη τρίτη θέση της πιο μισητής κυβέρνησης στον κόσμο…
- Τι;;;;;;;;;;
- Ναι, όπως τ’ ακούς… Και αναρωτιέμαι εγώ…. Πάμε καλά ή δεν πάμε καλά; Βγαίνουμε ή δεν βγαίνουμε;
- Στον κόσμο; Μήπως δεν διάβασες καλά και έγραφε στην Ευρώπη;
- Γιατί; Θα έκανε κάποια διαφορά;
- Όσο να πεις άλλο της Ευρώπης, άλλο της υφηλίου… Τς, τς, τς, τς ….
- Μόνο το 14% αποδέχεται την κυβέρνηση…
- Α! ρε μην ακούς… Τίποτα πληρωμένοι θα είναι… Παπαγαλάκια του κερατά που θέλουν να κάνουν ζημιά…

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!
- Ποιοι είναι αυτοί; Πουλάνε γάλα;
- Είσαι βαθιά νυχτωμένος! Τώρα που να σου εξηγώ ιστορία και τα λοιπά… Είναι μια έκφραση…
- Δεν είναι γαλατάδες δηλαδή; Γιατί προς στιγμήν νόμιζα ότι μπερδεύτηκες και έκανες λάθος!
- Δεν μπορεί, κάποιος σε πληρώνει για να με ερεθίσεις κι άλλο…
- Που τέτοιο καλό… Θα έβγαζα χοντρό μεροκάματο… Τέτοιες εποχές…
- Οι θεωρίες πάνε κι έρχονται…
- Ποιες θεωρίες;
- Για την Αμφίπολη, ντε!
- Για πες μου, τι γίνεται εκεί; Βγήκε τίποτα στην επιφάνεια;
- Βγαίνουν σιγά σιγά… Αλλά ακόμη δεν υπάρχει κάτι σίγουρο περί τίνος πρόκειται… Θα μάθουμε…
- Και οι γαλατάδες… συγγνώμη οι Γαλάτες που κολλάνε με την Αμφίπολη…
- Η ζήλια θα τους φάει ρε… Θα πλαντάξουν από την ζήλεια… Νυχθημερόν να χτυπιούνται σαν χταπόδια και πάλι δεν θα ησυχάσουν…
- Ποιοι ρε, αυτοί οι Γαλάτες;
- Βγήκε σου λέει ένα καθηγητής πανεπιστημίου από την αλλοδαπή και εξέφρασε κι αυτός γνώμη…
- Καθηγητής πανεπιστημίου είναι… να μην πει κι αυτός;
- Όχι να μην πει… Διότι οι περισσότεροι ανοίγουν …το κουτάκι και εξακοντίζουν βλακείες…  Διότι σου λέει, έτσι κι αλλιώς αυτή η έρευνα φέρνει στο φως κάτι σπουδαίο… Και ρίχνει την σπόντα ότι αν ο τάφος είναι ρωμαϊκός; Θα πέσουν να πεθάνουν οι νεοέλληνες από   απογοήτευση…  Σιγά ρε φίλε, κόψε κάτι… Γιατί να πέσουμε να πεθάνουμε; Νομίζεις ότι πιστεύουμε, ότι είναι ο τάφος του Μεγαλέξανδρου ή της Ολυμπιάδας ή τέλος πάντων κάποιου της Μακεδονικής Δυναστείας…
- Ε Και; Η απορία δεν καταλαβαίνω που είναι;
- Μια βλακωδέστατη άποψη… Περιμένουμε λέει να σωθούμε, αν είναι τάφος κάποιου μεγάλου…
- Μα πως να σωθούμε;
- Αυτόν ρώτα, όχι εμένα!
- Θα απογοητευθούμε λέει σφόδρα αν είναι ρωμαϊκός και όχι μακεδονικός, οι ελπίδες μας κρέμονται από αυτήν την αποκάλυψη…
- Το σκέφτηκε πολύ αυτό; Είναι πολύ νυχτωμένος ο μπάρμπας… Πες του χαιρετίσματα ότι οι ελπίδες μας κρέμονται από το πόσο θα κινηθεί η αγορά για να …ανακαλύψουμε κανένα φράγκο… Διότι το παρελθόν μας το ξέρουμε έτσι και αλλιώς… Το μέλλον είναι αυτό που μας τρομάζει…

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άκουσες τι είπε ο Ηλίας;
- Ποιος Ηλίας;
- Του Μαραθώνα ντε! Ο δήμαρχος…
- Όχι! Τι είπε; Άρπαξε κανέναν από τα μούτρα;
- Μάλλον άρπαξε πολλούς από τα μούτρα…
- Και τι είπε;
- Δυστυχώς επτωχεύσαμεν…
- Χαχαχαχαχαχα!
- Γιατί γελάς, ρε;
- Νόμιζα και εγώ θα έλεγε κάτι άλλο! Γνωστό αυτό! Απλώς κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Και πόσο να κρυφτείς πίσω από ένα δάχτυλο; Πόση φαντασία πια; Ποιος έχει αντίρρηση για το …επτωχεύσαμεν; Καλά… είναι κι άλλοι, άντε, είναι κι αρκετοί που δεν… Τι να κάνουμε τώρα; Πάντα έτσι ήταν αυτά! Και γιατί το είπε αυτό;
- Διότι τα έβαλε κάτω προφανώς, τα είδε από εδώ, τα είδε από εκεί, και απεφάνθη! Δεν έχει λεφτά λέει για να πληρώσει και τους υπαλλήλους του Δήμου!
- Τι μου λες! Καλά, γίνονται αυτά τα πράγματα; Και τι λέει ο προηγούμενος;
- Τι να πει; Βγάλε αποδείξεις, του λέει. Δεν συμφωνεί φυσικά.
- Και η αλήθεια που βρίσκεται; Κάπου στη μέση;
- Αυτά ξέχνα τα! Η αλήθεια είναι ή με τον έναν ή με τον άλλον! Στην μέση δεν υπάρχει καμία αλήθεια. Δεν είναι …ολίγον από γκιουβέτσι! Δεν επιδέχεται μερεμέτια η αλήθεια. Σταράτα πράγματα.
- Και τώρα τι θα γίνει; Θα κλείσει ο Δήμος;
- Καλά! Είσαι σοβαρός; Κλείνει καμιά φορά ο Δήμος;
- Και άμα δεν έχει;
- Αν αποδειχτεί ότι είναι αλήθεια ας κυνηγήσει αυτούς που τα έφαγαν…
- Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…
- Αν αποδειχτεί ότι είναι ψέματα…
- Καλά, είναι δυνατόν κοτζάμ Δήμαρχος να βγει και να πει ψέματα;
- Με τον ίδιο δεν ξέρω, αλλά προφανώς έχουν δει τα ματάκια μας και έχουν ακούσει τα αυτάκια μας… Γιατί κι ο προηγούμενος, Δήμαρχος δεν ήταν; Αν αποδειχτεί ότι είπε ψέματα;
- Ρε, τι τραβάμε σε αυτή τη χώρα! Ο κλέψας του κλέψαντος! Όλοι κλέβουν σε αυτή τη χώρα!
- Έτσι όπως το λες, είναι σα να συμβαίνει μόνο εδώ! Το σπορ είναι διεθνές!
- Εγώ φταίω! Εγώ φταίω που δε έμαθα ξένες γλώσσες! Θα είχα κάνει διεθνή καριέρα! 

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι ακούω; Θα πάρουμε διαζύγιο;
- Τι πράματα είναι αυτά; Διαζύγιο ακούω! Δεν είναι αυτά για τέτοιους καιρούς!
- Μπα, καλοκαιρία έχουμε, ακόμη καλοκαιρινά φοράμε. Μια χαρά είναι ο καιρός. Τι μας φταίει αυτός;
- Δεν μιλάω για αυτόν τον καιρό. Μεταφορικά παρ’ το! Τέτοια εποχή είναι καιρός για διαζύγιο; Διπλά έξοδα, ενοίκια, διατροφές, άσε καλύτερα… Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε…
- Κοίτα να σου πω, τη σήμερον ημέρα δεν βολεύει ούτε παντρεμένος να είσαι, ούτε χωρισμένος…
- Δηλαδή; Να μην υπάρχεις καθόλου;
- Ποιος είπε κάτι τέτοιο; Ξέρεις τι ωραία είναι να είσαι παιδί, να έχεις το ελαφρυντικό της ηλικίας σου και να ζητάς συνέχεια, με ένα χέρι απλωμένο; Δώσε… Και εσύ να δίνεις…
- Έτσι πρέπει… Είναι ένα είδος εκδίκησης από την νεολαία… Εσύ τα έκανες έτσι… Να τα λουστείς εσύ… εγώ δεν φταίω… δεν πληρώνω τίποτα…
- Τέλος πάντων, ξεφύγαμε του θέματος, εγώ για άλλο διαζύγιο έλεγα, αυτό της Χριστίνας…
- Τι  μου λες; Χωρίζει η Χριστίνα κι ο Τάσος; Ποπό! Και εσύ από πού το έμαθες; Καλά, ρε, αυτοί προχθές γύρισαν από τις διακοπές…
- Δεν ξέρεις ότι μετά τις διακοπές και τα ταξίδια πέφτει ξύλο και τα αλληλοφαγώματα; Και μετά ακολουθεί …ο δικηγόρος!
- Μπα, ψέμα θα είναι, θα μου το έλεγε εμένα η Φωφώ… Πάντα τα μαθαίνει πρώτη… Μπα μη πιστεύεις τίποτα. Ράδιο αρβύλα θα είναι…
- Βρε, μπαγάσα, μη σου πω τίποτα άλλο… δεν εννοώ αυτή την Χριστίνα…
- Είπα κι εγώ…
- Την Χριστίνα του Ταμείου εννοώ…
- Αυτή που δουλεύει στην Εφορία;
- Α! Δεν τρώγεσαι… Αυτή που είναι στο Νομισματικό…
- Μουσείο; Γι αυτήν την Χριστίνα λες... Προχθές της ήρθε ο διορισμός και κατέβηκε στην Αθήνα… Ναι, το έμαθα… σου λέει μισθό έχω, τι να τον κάνω τον άντρα; Θα κάνω τη ζωή μου στο κλεινόν άστυ…
- Λοιπόν, συνεχίζω… δεν θα με τρελάνεις κι άλλο. Μιλάω για το διαζύγιο που ακούγεται ότι θα πάρουμε από την Λαγκάρντ!
- Λαγκάρντ… Λαγκάρντ… Α! Γι’ αυτήν την Χριστίνα μιλάς;
- Εμ! Για ποια καιγόμαστε όλοι;
 - Από αυτήν θα πάρουμε διαζύγιο;
- Ναι, να απαλλαγούμε από το μνημόνιο…
- Α! καλά! Για πες, τώρα! Η Χριστίνα του μπάρμπα Μήτσου… του θείου της γυναίκας σου άκουσα ότι είναι στα μαχαίρια με τον άντρα της… Αληθεύει;

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Πρέπει να το πάρω απόφαση σιγά σιγά, δεν πάει άλλο…
- Ό,τι και να σου πω…
- Τζάμπα κόπος… δεν βγάζω άκρη από πουθενά…
- Γιατί το λες αυτό;
- Πρέπει να κόψω να διαβάζω ειδήσεις, άρθρα και παντός είδους πολιτικές αναλύσεις, πανταχόθεν…
- Αμάν βρε φίλε μου…
- Δεν γίνεται διαφορετικά. Αφού το βλέπω, έχω μια ροπή αυτοκαταστροφής, είναι κάτι σαν ανεμοστρόβιλος που με πλησιάζει… Καλύτερα αυτό για να σωθώ… Και τίποτα, ούτε ιντερνέτ, ούτε ραδιόφωνο, ούτε τηλεόραση, τίποτα… Όπως παλιά. Δεν είπαμε ότι γυρνάμε πίσω στις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα; Εκεί. Είχαμε τέτοια πολυτέλεια ενημέρωσης; Όχι! Και τι κάναμε; Είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο… Ούτε μας ενοχλούσε τίποτα… Βαθιά και μαύρα μεσάνυχτα… Ενώ τώρα, από πού να ησυχάζεις; Βομβαρδίζεσαι συνέχεια… Και να πεις ότι μαθαίνεις και τίποτα… Το ένα αναιρεί το άλλο… Και αποτέλεσμα μηδέν… Το μόνο που καταφέρνεις είναι να εκνευρίζεσαι…
- Κάτι έγινε πάλι…
- Για άκου αυτό…  “Η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμούς υψηλότερους σε σχέση με τα περισσότερα κράτη-μέλη μέχρι το 2007, αλλά από τότε εισήλθε σε βαθιά ύφεση…” Όχι πες μου τώρα, στέκει αυτό; Όχι! Στέκει; Που πήγαν όλοι αυτοί οι παλιοί ρυθμοί ξαφνικά; Και συγκριτικά ήμασταν καλύτερα και από άλλε χώρες…
- Ναι. Αλλά…
- Κι όλα αυτά είναι επίσημα, αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις… Δηλαδή που πήγε αυτή η οικονομία έτσι στα ξαφνικά; Την έφαγε η μαρμάγκα;
- Ναι, αλλά…
- Στην Ευρώπη δεν ήμασταν; Δεν υπήρχε τότε έλεγχος; Ή δεν έβλεπαν; Ή μήπως δεν ήθελαν να δουν…
- Ναι, αλλά…
- Και από την άλλη τώρα το ΔΝΤ βγαίνει και σου λέει… Βαράτε βιολιτζήδες… Μείωση ανεργίας το ’15 και ανάπτυξη στο 2,9 τις εκατό…
- Να το δω και να μην το πιστέψω…
- Και γιατί να μην το πιστέψεις φίλε μου;
- Διότι αυτά τα είπαν και για τις προηγούμενες χρονιές…
- Δεν πήγες σχολείο εσύ; Την είχες κοπανήσει;
- Γιατί το λες αυτό;
- Δεν σου έμαθαν ότι …η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως…


Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


-Έχω μια απορία!
- Από απορίες άλλο τίποτα… Για λέγε…
- Γιατί συναινεί η Τρόικα με την αύξηση δόσεων στις ρυθμίσεις!
- Καλά, βλάκας είσαι; Πως και πως περιμένουμε να βγει το φως, να πάρουμε μια ανάσα…
- Τόσο καιρό γιατί το έπαιζε δύσκολη; Και πολύ δύσκολη μάλιστα…
- Ε… Αγάλι αγάλι γίνεται  η αγουρίδα μέλι…
- Ναι, φλόμωσέ μας τώρα στις παροιμίες… Εδώ τα πράματα είναι ξεκάθαρα… Έκανε πίσω τώρα… Και γιατί δεν δεχόταν εδώ και χρόνια να αυξηθούν οι δόσεις και είχε τόσους και τόσους επαγγελματίες όμηρους, πιπιλώντας την καραμέλα να και πως και τι… και πάει λέγοντας…
- Τώρα ακούω ότι σίγουρα θα πάει στις εκατό…
- Καιρός ήταν…
- Αφού και όσοι είχαν κάνει ρυθμίσεις δεν μπορούσαν να συνεχίσουν… τα παράτησαν στη μέση… και όσο πήγαινε, τα ταμεία ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος…
- Παλιότερα ήταν ανένδοτοι… Διότι έλεγαν, όπως διάβαζα, ότι δεν είναι πρόβλημα οι δόσεις, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ρευστό, οπότε τι λίγες, τι πολλές το ίδιο αποτέλεσμα… Και έλεγε τότε η τρόικα, όσοι δεν πληρώνουν… βουρ στο ψητό… αρχίστε κατασχέσεις… Έτσι για να μάθετε να έχετε ιδιοκτησίες παλιοελληνάρες του κερατά… Τώρα τι άλλαξε και ελπίζουν να μαζέψουν λεφτά… είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο…
- Μα αφού εδώ και μήνες, μην πω και χρόνια πάγιο αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου ήταν η αύξηση των δόσεων… Αλλά εκεί σου λέει, βράστε στο ζουμί σας…
- Και τώρα…
- Τώρα, τεμενάδες θα κάνουμε, θα πιαστούμε από τις υποκλίσεις ευχαριστιών, θα έχουμε χαμόγελα ευτυχίας και γενικά θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, θα είμαστε… Θα είμαστε υποχρεωμένοι κιόλας, διότι όσο να πεις δεν μας άφησαν στο έλεος του Θεού!
- Τι να σου κάνει κι αυτός; Ποιον να πρωτοκοιτάξει, με ποιον να πρωτοασχοληθεί; Εκατομμύρια κόσμος…
- Ανάγκα και οι θεοί πείθονται…
- Εγώ έχω ένα καλύτερο… Συν Αθηνά και χείρα κίνει! 

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Και μετά σου λέει ότι είσαι …αιθεροβάμων!
- Ποιος σε απεκάλεσε έτσι;
- Σιγά ρε, ηρέμησε, δεν με είπε και καμπούρη…
- Δηλαδή είναι καλή λέξη;
- Τι εννοείς;
- Δεν είναι βρισιά, δηλαδή…
- Κοίτα πως σε κοιτώ… Από ελληνικά πάμε μια χαρά…
- Πρώτη φορά την ακούω αυτή τη λέξη… Δεν την άκουσα άλλη φορά… Αμάν πια, πως κάνεις έτσι; Δεν είμαστε όλοι μορφωμένοι. Είδαμε και σας τους μορφωμένους πως τα καταφέρατε…, τέλος πάντων…
- Καλύτερα αιθεροβάμων… Ζεις το όνειρο σου και ανταπεξέρχεσαι χωρίς απώλειες τα βάσανά σου…
- Εσύ για να μιλάς έτσι…
- Τι σκέφτηκε το φτωχό σου μυαλουδάκι πάλι;
- Κάτι άκουσες, κάτι σε πείραξε, κάτι τέλος πάντων…
- Έχουν  βαλθεί όλοι, και μέσα και έξω, να μας φάνε γιατί ασχολούμαστε με τα αρχαία της Αμφίπολης… Γούστο μας και καπέλο μας… Έτσι θέλουμε ρε, και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανένα…
- Σχολίασαν  τίποτα πάλι;
- Καλύτερα να σε σχολιάζουνε παρά να σε αγνοούνε. Όταν σε σχολιάζουν, αναγκαστικά ασχολούνται μαζί σου. Σε υπολογίζουν ακόμη, ας μιλάνε και αρνητικά… Τους έχουμε γραμμένους… Δεν πα να λένε…
- Για πες…
- Εμένα προσωπικά αυτή η ιστορία της Αμφίπολης μου έκανε καλό… Μου αναπτέρωσε το ηθικό… Με ανέβασε μερικά σκαλιά πιο πάνω… Βλέπω τον κόσμο διαφορετικά. Και το είχα ανάγκη αυτό το πράγμα… Ειδικά σήμερα… Αυτές τις μέρες που ζούμε. Αυτό το …παραμύθι που ήρθε από το παρελθόν με γέμισε οξυγόνο, μου είπε είσαι εδώ, μη σταματάς, αφού έχεις παρελθόν και τι παρελθόν, έχεις και μέλλον και είναι στο χέρι σου να το αποδείξεις…
- Θα βγουν μπόλικοι καλοθελητές να σχολιάσουν πάλι.
- Και γιατί; Τους κόβω τη θέα;
- Θα λένε διάφορα… Και εντός και εκτός! Για την …αλαζονεία του ένδοξου παρελθόντος.
- Είδαμε και τα δικά τους χαΐρια.. Ρε, μη σου πω ότι αυτό το εύρημα δεν ήταν τυχαίο… και μην σε παρακαλώ το συνδυάσεις πολιτικά… Καμία σχέση… Είναι η μοίρα μας τέτοια… Η μοίρα μας είναι φτιαγμένη από άλλα υλικά…
- Ακριβώς όπως τα λες… Και δεν πα να λένε …προσοχή το παρόν κατεδαφίζεται!