ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ώστε έτσι λοιπόν! Δεν πήγες πουθενά διακοπές!

- Πουθενά φίλε μου! Διότι έπρεπε να βάλω κάτι στην άκρη, όχι για να τα έχω για μια ώρα ανάγκης, παν αυτά…, περασμένα μεγαλεία…, διηγώντας τα να κλαίς… έτσι κι αλλιώς η ώρα ανάγκης έγινε ώρες ανάγκης, ημέρες ανάγκης…. για να μπορέσω να συμπληρώσω τη δόση…

- Μη μου πεις ότι έπεσες και στα βαριά τώρα…

- Που πήγε το μυαλό σου…; Εννοώ τη δόση…, καλύτερα τις δόσεις…, εφορία, τράπεζες, ασφαλιστικά… τα γνωστά ξέρεις…!

- Εμ, δεν ξέρω; Και τι πιστεύεις; Ότι θα τα βγάλεις πέρα;

- Να σου πω! Μια ελπίδα μας έμεινε. Αν δεν τα καταφέρω, δεν τα κατάφερα… Άντε να δούμε μετά από ποιον θα τα πάρουν… Θα μου πεις και το πάλι ποτέ, το ίδιο γινόταν, άλλοι έχαναν, άλλοι κέρδιζαν… Γιατί, τι νομίζεις είναι η ζωή; Μια απέραντη λοταρία, άλλοι την παίρνουν στα σοβαρά και παίζουν μαζί της με σοβαρότητα και άλλοι την παίρνουν …και την σηκώνουν…

- Α! Δεν σου είπα…, ετοιμάζεται να φύγει και ο Θανάσης…

- Ποιος Θανάσης;

- Ο Θανάσης, ντε! Ο Θανάσης του κυρ Μήτσου που έχει το μαγαζάκι  λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου..

- Α! Α! Κατάλαβα! Και πού πάει;

- Και αυτός δεν ξέρει που! Όπου φύγει φύγει είναι. Να φύγει θέλει και ας είναι όπου κι αν είναι… Έτσι είπε, δεν τον ενδιαφέρει… Ψάχνεται…

- Ακόμη τίποτα σίγουρο δηλαδή…

- Βρε, σίγουρο είναι… Κάτι λεπτομέρειες ψάχνει να δει, που είναι καλύτερα…

- Φεύγει ο κόσμος, φεύγει… τίποτα δεν τον κρατάει εδώ στο ξερονήσι…

- Καλά το λες… Ξερονήσι…

- Και τους αγέρηδες που τους πας; Σε λίγο θα μείνουμε μόνοι μας φίλε μου… Πάρτο χαμπάρι… Κατάμονοι… Όσοι μπορούν, φεύγουν… Να δούμε τι θα γίνει… Εσύ τι λες; Δεν το έχεις σκεφτεί ακόμη;

- Τι να σκεφτώ;

- Να την κάνεις…

- Εγώ είμαι από τους αθεράπευτα ρομαντικούς…

- Ακόμη…