Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Νοιώθω μια παράκρουση… κάτι τέλος πάντων…
- Τι ακριβώς δηλαδή;
- Σαν να μην έχω επαφή με το περιβάλλον… σαν να μην ακούω καλά… σα να μη βλέπω καλά…
- Α! Μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα… δεν θα σου περάσει… από τα γεράματα είναι… το παθαίνουν αυτό πολλοί της ηλικίας σου…
- Α, να μου χαθείς από κει βρωμόσκυλο, που θα με πεις και γέρο… Σε πληροφορώ ότι είμαι μια χαρά… Φτου, φτου, φτου μου!
- Εγώ δε σε είπα γέρο… για την ηλικία σου είπα…
- Να αφήσεις ήσυχη την ηλικία μου…
- Καλά, είσαι νιάτο… βλέπω και ένα δοντάκι σου να ξεφυτρώνει…
- Σοβαρέψου, είπαμε!
- Καλά θα σοβαρευτώ! Για λέγε…
- Δεν έχεις αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε κάτω από το χλωμό φως του λυκόφωτος;
- Αμάν! Με τρομάζεις! Ανατρίχιασα! Τι πράματα είναι αυτά που λες!
- Εγώ καλά τα λέω, τους άλλους να φοβάσαι που τα κάνουν…
- Για λέγε…
- Δεν βλέπεις… τα χρέη προς το Δημόσιο όσο πάνε και αυξάνονται…
- Γιατί πίστευες ότι θα μειώνονταν;
- Εγώ; Απεναντίας!
- Αλλά…
- Και από την άλλη ετοιμάζονται για πλειστηριασμούς και μάλιστα ακούγεται ότι θα είναι στο ένα τρίτο της αξίας!
- Ε, ρε, κονομισιές που θα γίνουν! Θα χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…
- Και μετά μου λες ότι δεν είμαστε υπό κατοχή! Κάτι μου θυμίζει αυτό… Τότε… στη μεγάλη πείνα που ο κόσμος πουλούσε ό,τι είχε και δεν είχε για ένα κομμάτι ψωμί… Το ίδιο δεν γίνεται και τώρα;
- Βρε, που πάμε! Βρε, που πάμε!
- Αυτό έχεις να πεις μόνο;
- Τι να πω, και τι να ομολογήσω; Εδώ δεν μας φτάνουν για να πληρώσουμε τα παλιά έρχονται και τα καινούρια… Βρε, που πάμε, βρε, που πάμε; Μόνο αυτό έχω να πω! Τα λέει όλα!
- Και ακόμα περιμένουμε ανάπτυξη η οποία αναβάλλει το ταξίδι της από χρόνο σε χρόνο! Θυμάσαι τα περσινά, τα προπερσινά;
- Μύτες δεν βλέπω να μεγαλώνουν! Κάθε χρόνο κάνουν καινούριες πλαστικές; 

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δε μου λες…
- Τι;
- Τι είναι αυτό το …πως το λένε …να δεις κάτι …στόρι…
- Στόρι; Α! Μήπως εννοείς λαβ στόρι;
- Λες να είναι αυτό; Μάλλον! Πολύ συχνά το ακούω τώρα τελευταία και δεν, μπορώ να καταλάβω τι είναι; Τι είναι; Ξένα πρέπει να είναι…
- Αν ήταν ελληνικά θα το καταλάβαινες…
- Μη το λες… Υπάρχουν πολλές φορές που δεν καταλαβαίνω το παραμικρό… Άλλα ακούω, άλλα καταλαβαίνω και άλλα τελικά είναι. Αφού ώρες ώρες αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να ξαναπάω σχολείο… Μπας και ξεστραβωθώ… Άσε που αρχίζω και πιστεύω ότι η γλώσσα άλλαξε… Δίκιο έχει κι αυτή… Πέρασαν τόσα χρόνια, εξελίσσεται, προοδεύει, στα ίδια θα μείνει; Μας βαρέθηκε κι αυτή!
- Αγγλικά είναι!
- Εμ! Γι’ αυτό! Και για πες! Τι σημαίνει;
- Αυτό σημαίνει ιστορία αγάπης!
- Ιστορία αγάπης; Από πού κι ως που;
- Τι εννοείς; Γιατί από πού κι ως που; Αυτό σημαίνει.
- Δεν λέω για το τι σημαίνει. Για το ποιος το είπε είναι το από που κι ως που!
- Ποιος το είπε;
- Ο Σόιμπλε!
- Με μπέρδεψες τώρα. Το άκουσα κι εγώ! Δεν είπε λαβ στόρι, είπε σαξές στόρι!
- Είπα κι εγώ! Έτσι ξαφνικά οι έρωτες και τα λουλούδια; Από πού κι ως που; Και δεν μου λες; Αυτό το σαξές στόρι τι σημαίνει;
- Ιστορία επιτυχίας!
- Άντε πάλι! Από πού κι ως που;
- Είναι χαρούμενος που η πραγματικότητα είναι υπεράνω των προσδοκιών του! Δεν περίμενε τέτοια επιτυχία με το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόστηκε. Και ανάφερε τις χώρες περί ου ο λόγος! Όχι βέβαια μόνο εμάς, αλλά και τις υπόλοιπες που τραβολογιούνται.
- Κοίτα να σου πω! Μόνο εμείς τραβολογιόμαστε και είμαστε το τρόπαιο που επιδεικνύεται προς εκφοβισμό στους άλλους. Κοιτάξτε τι τραβάνε τα ελληνόπουλα! Κανονίστε… δεν πιστεύω να θέλετε και εσείς τα ίδια…
- Τι να σου πω! Δεν κυκλοφορεί, τελευταία, τίποτα περί των ελληνικών
πειραματόζωων!                                
- Βρε…, τώρα που το λες…, μου ήρθε μια φλασιά…
- Ενδιαφέρον!
- Τώρα εξηγείται γιατί είχαμε αύξηση τουριστών φέτος! Σίγουρα ήρθαν να μας δουν από κοντά… Γιατί, άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις…

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ένααααααα… δύο… Έναααααα… δύο…
- Τι βλέπω; Άρχισες τις γυμναστικές;
- Παίρνω ανάσες…
- Αυτό λέω… Άντε με το καλό… Αν και ξεκινάς κάπως αντισυμβατικά… Ο κόσμος ως συνήθως ξεκινά τη γυμναστική μετά τις γιορτές κατά την Άνοιξη μεριά… Εσύ το πας ανάποδα…
- Ένααααααα… δύο… Μα δε σου είπα ότι κάνω γυμναστική! Ανάσες παίρνω…
- Τι θες να πεις; Ότι σου λείπει το οξυγόνο;… Μπας και σε έπιασε καμία κρίση πανικού;
- Ούτε το ένα ούτε το άλλο… Απλώς θέλω να δω πως είναι όταν παίρνεις ανάσα…
- Δεν σε καταλαβαίνω…, ως συνήθως δηλαδή, αλλά αυτό είναι …ξεκούδουνο
- Παιδί μου, είναι απλά τα πράματα… Παίρνω ανάσες… Ό,τι και να πεις μια ανάσα είναι άλλο πράμα… Ανοίγουν τα πνεμόνια σου… Αποκτάς μια ευεξία… Κυκλοφορεί το αίμα σου καλύτερα…
- Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω…
- Φίλτατε, τα πράματα είναι απλά… Επειδή δεν θέλω να πάρω τις ανάσες που μου δίνουν, είπα να πάρω από μόνος μου…
- Μα οι ανάσες δεν είναι κάτι που μας δίνουν κάποιοι… Είναι αυτόματος μηχανισμός του αναπνευστικού μας συστήματος…
- Κάνε μας και μάθημα ανθρωπολογίας τώρα… Για συνέχισε…
- Όχι, εσύ να συνεχίσεις… Εσύ λέγε…
- Είδες που τραγουδάνε όλοι…, ανάσα από εδώ , ανάσα από εκεί…
- Σιγά! Χαλάρωσε λίγο. Θα μας πουντιάσεις με τόσους αγέρηδες. Ήδη άρχισε να κάνει ρεύμα…
- Σωθήκαμε ρε!
- Πως σωθήκαμε!
- Οι τράπεζες μας δίνουν ανάσα!
- Τι μου λες; Που γίνεται αυτό να πάω και εγώ… να τρέξω, να προλάβω…
- Είδες τα νέα για τα δάνεια… Ανάσα σου λέει… Όχι δεν θα πάρω…
- Για αυτό λες; Είδες; Άμα είσαι συνεργάσιμος όλα μέλι γάλα…
- Ναι, είναι κι αυτό σαν τις προηγούμενες ανάσες για τις δόσεις των ρυθμίσεων… Να βγάλουμε τελάλη… Τρέξατε… τρέξατε… Δεν μπορείς; Δώσε λίγα λίγα, μέχρι το 2080 και βάλε…
- Και ποιος θα προλάβει μέχρι τότε;
- Αυτό δεν το ξέρω… Αν συμφωνήσεις μπορεί να παραχωρήσεις το ακίνητό σου και να μένεις σε ενοίκιο… Τέτοια ανάσα…
- Αυτό δεν είναι ανάσα… Θάλαμος αερίων είναι!

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Προσθήκη λεζάντας

- Πάει κι αυτό!
- Ποιο πάει;
- Κοντεύει να τελειώσει…
- Α! Μην αρχίσεις αυτά τα περί τέλος το καλοκαίρι και άντε καλό χειμώνα!
- Αφού έτσι είναι! Ό,τι και να κάνεις ο χειμώνας… άντε το φθινόπωρο είναι προ των πυλών… Μη σου πω ότι εκεί κάτω στο βάθος… σα να βλέπω και τα Χριστούγεννα…
- Ε! Δεν έχεις το Θεό σου! Σιγά σιγά θα μας πεις …ότι ανάβεις κάρβουνα και για το αρνί του Πάσχα! Άντε και καλά σαράντα, έτσι όπως το πας! Ακόμη δεν έχουν επιστρέψει οι …διακοπεύοντες, τα μπάνια του λαού συνεχίζονται…
- Έ! Όχι κι όλοι! Μακάριοι οι κατοικούντες σε παραθαλάσσια μέρη που έχουν άμεση πρόσβαση σε θάλασσα και ακτές… Για σκέψου και τους άλλους στα …μεσόγαια! Με το καλαμάκι βλέπουν τη θάλασσα…
- Εμ, κάποτε όλοι τρέχαμε στις θάλασσες και στις διακοπές και ο μήνας είχε εννιά! Τώρα;
- Καταργήθηκαν και τα διακοποδάνεια ρε παιδάκι μου! Άλλες εποχές! Δεν προλάβαινες να πας στην Τράπεζα και είχες το δάνειο έτοιμο στην τσέπη σου. Και μετά, άπλωνες το χάρτη έμπροσθεν σου και μελετούσες! Εδώ, εκεί, παραπέρα, πιο πάνω, πιο κάτω, όλες οι θάλασσες δικές σου. Περασμένα μεγαλεία! Παν αυτά τώρα!
- Είχαμε δεν είχαμε πισινή, φορτωνόμασταν δάνεια, …άντε να πεις, ήταν για μεγάλη ανάγκη, πάει στα κομμάτια… Αλλά και δάνειο για… τέλος πάντων…
- Τώρα άλλαξαν οι καιροί! Τώρα δίνουν φοροδάνεια!
- Είναι αυτό που κατάλαβα;
- Αν κατάλαβες σωστά! Σου λέει με εννιά άτοκες δόσεις σε πληρώνουμε τους φόρους… Και μετά θα έχεις να κάνεις μαζί μας…
- Αυτό το τελευταίο με τρομάζει… Το ότι θα έχω να κάνω μαζί τους… Βαλ’ τα κάτω να δεις… Τρεις επτά είκοσι μία… Αν είχα να δώσω δεν θα τα έδινα; Θα τα έδινα… Γιατί να βάλω κεχαγιά την τράπεζα στο κεφάλι μου;…  Και που θα βρω να πληρώνω την τράπεζα; Δηλαδή να ξεμπλέξω από την Εφορία και να μπλέξω με την Τράπεζα; Θαρρώ πως θα τα μπλέξω…
-  Απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω…; Την Κική την αγαπώ μα μ’ αρέσει κι η Κοκό!



Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Δεν μου αρέσει καθόλου!
- Καθόλου, καθόλου;
- Βρε, ντιπ για ντιπ σου λέω!
- Ωραία είναι, ειδικά η γαλλική… είναι άλλο πράμα!
- Ναι, έχει γαλλική φινέτσα! Είναι για ευαίσθητους ουρανίσκους, σαν το δικό σου!
- Ναι, αλλά που λεφτά σήμερα; Την έχουμε σβήσει τελείως από τη λίστα! Ούτε καν την αναφέρουμε. Αν βρω μόνο καμιά φτηνή μπορεί να την πάρω για να την έχω για την πρωτοχρονιά. Θα είναι πιο ακριβή τότε, μπας και κερδίσουμε τίποτα ψιλά!
- Νοικοκυρεμένα σκέφτεσαι…
- Ναι, φίλε μου, διότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση…
- Ναι, ναι,  πάππου προς πάππον  την είχατε στην πρώτη σειρά, χωρίς αυτήν δεν σας έμπαινε καλά η χρονιά…
- Ναι, κορόιδευε εσύ, γέλα…
- Τι να μην γελάσω μωρέ…, με τα κατορθώματά μας… Είδες προχτές τι έγινε;
- Τι έγινε;
- Ποτάμια έρρεε… Δεν ξέρω αν ήταν γαλλική αλλά πεντακόσια μπουκάλια ανοίχτηκαν για την αοιδό σε πανηγύρι κάπου στην Αχαΐα…
- Τι; Ανοίξαν πεντακόσια μπουκάλια σαμπάνια;
- Αμέ;
- Πεντακόσια;
- Δεν ακούς τι λέω; Πεντακόσια!
- Είναι δυνατόν;
- Παραείναι… Τέτοια βλέπει η Αγγέλα και δεν θα μας αφήσει τρύπιο βρακί! Θα μας τα πάρει όλα!
- Ωραία, από ένα απέραντο φρενοκομείο όπως είχε πει ο αείμνηστος θα γίνουμε ένα απέραντο στρατόπεδο γυμνιστών!
- Ρε, καταλαβαίνεις; Πεντακόσια μπουκάλια είναι πολλά λεφτά! Χώρια τα γαρύφαλλα..
- Είχε και γαρύφαλλα;
- Ολόκληρος επιτάφιος!
- Τι να πω ρε παιδάκι μου, τι να πω…
- Να μην πεις τίποτα… Όχι να πεις… Να πεις ότι κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας! Απέχει παρασάγγας η μια κατάσταση από την άλλη… Κάτι πάει στραβά… Είδες λοιπόν ότι ποτέ δεν θα βγουν στην επιφάνεια αυτά που πρέπει να βγουν; Θα κρύβονται κάτω στον πάτο, άσχετα αν λένε ότι οι φελλοί επιπλέουν!
- Να ρωτήσω κάτι; Η σαμπάνια ήταν γαλλική ή ελληνική;
- Όρσε, να μην στα χρωστάω…
- Όχι, ρε! Θέλω να εξακριβώσω κάτι.
- Τι;
- Αν η ανάπτυξη ήρθε επιτέλους και πήγε αλλού! Να μην περιμένουμε τζάμπα κατά δω! 


Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Δεν τις μπορώ τόσες πολλές επισκέψεις! Φτου κι από την αρχή πάλι!
- Γιατί, ρε; Στο σβέρκο θα σου κατσικωθούνε ;
- Πες το ψέματα! Τώρα είπες την αλήθεια! Γιατί; Δεν είναι ακόμη και τώρα;
- Αυτό ακριβώς! Τι τώρα, τι μετά; Ποια η διαφορά; Συνηθίσαμε…
- Κοίτα να σου πω! Θα μας τελειώσει το γλυκό συκαλάκι και τι θα κάνουμε μετά; Άντε να περιμένεις μετά, του χρόνου για τη νέα εσοδεία!
- Αυτό είναι το πρόβλημά σου;
- Ποιο να ‘ναι; Οι μικρές λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη ζωή μεγάλη. Οι μικρές λεπτομέρειες είναι που δίνουν χαρά και ευτυχία στη ζωή!
- Είσαι καλά; Μήπως έχεις πυρετό;
- Όχι, καλά είμαι! Δροσερός είμαι! Γιατί ρωτάς;
- Διότι αυτά που λες είναι …κάπως!
- Πόσο κάπως; Είναι στα όρια παραλογισμού; Διότι αν δεν είναι καλά πάμε, δεν υπάρχει πρόβλημα.
- Για τις επισκέψεις λέω!
- Ε! Τι λες;
- Τι θα ‘ρθουν να κάνουν;
- Τώρα μιλάς σωστά! Θα έρθει κοτζάμ ομάδα επιχειρηματιών, θα κάνουν επενδύσεις…
- Τι επενδύσεις; Τις μόνες επενδύσεις που ξέρω εγώ είναι η επένδυση που βάζω στο μπουφάν το χειμώνα όταν πάω για κυνήγι! Όσο να πεις χρειάζεται. Κάνει πολύ κρύο τότε! Να μην ξεπαγιάσουμε για ένα αγριοκούνελο!
- Ρε, επενδύσεις! Δουλειές, ανάπτυξη, μεροκάματα…
- Μη μου τα λες απότομα, μη μου τα λες απότομα… Και τι; Θα αφήσουμε τις δικές μας δουλειές για να ασχοληθούμε με τις δικές τους; Πω πω! Και θα τις αφήσουμε; Θα μου πεις, χαΐρι και προκοπή δεν έχουμε με δαύτες. Δεν μαζεύουμε αυτά που χρειάζονται για να ξοφλήσουμε τα χρέη μας. Τέλος πάντων, να ‘ναι καλά και με το καλό να μας έρθουν. Να τους έχει ο Θεός καλά!
- Και όσο για το συκαλάκι, μη ανησυχείς, από ό,τι έμαθα η κυρά Πολυτίμη, του Αφεντούλη ντε, έχει κρατημένα βαζάκια… έχει κάνει τα κουμάντα της!
- Πορτοκάλι δεν έχει;


Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Θέλω να μου το αναλύσεις αυτό!
- Ποιο;
- Να, εδώ! “Η επιτυχία σας είναι και δική μας επιτυχία”!
- Μμμ! Εξαρτάται ποιος το είπε. Έχει μεγάλη σημασία να ξέρουμε ποιος το είπε, διότι έτσι θα μπορούμε να αναπτύξουμε το θέμα γνωρίζοντας τα περί αυτού! Αν π.χ. το είπε κάποιος γονιός για το παιδί του, έχουμε το καμάρι του γονιού για τα επιτεύγματα του βλασταριού του! Λογικό είναι εξ άλλου! Αν καθίσουμε και το αναλύσουμε περισσότερο, υποκρύπτεται μια λανθάνουσα ευτυχία και ευφροσύνη για τα κατορθώματα ενός υφισταμένου από τον προϊστάμενο. Διότι ό,τι και να πεις, έχει και αυτός μερίδιο στην επιτυχία. Αν δεν ήταν αυτός για ποια επιτυχία θα μιλούσαμε; Πάντα υπάρχουν οι καθοδηγήσεις που κατευθύνουν στον σωστό δρόμο. Λίγο το έχεις να μπερδευτείς και αντί να ακολουθήσεις τον δρόμο της αρετής  να ακολουθήσεις τον δρόμο της κακίας; Άστα να πάνε! Τρέχα μετά να βρεις επιτυχίες και χαμόγελα. Όπου φύγει φύγει θα είναι… Ενώ τώρα… Άρχοντες… Καμάρι, χαμόγελο και λουλουδικό στην μπουτονιέρα!
- Μπετονιέρα θες να πεις…
- Που κολλάει τώρα αυτό; Τι δουλειά έχει η μπετονιέρα στη συζήτησή μας… Η μπετονιέρα τα ανακατεύει… τα μαγειρεύει κοινώς, ενώ…
- Τι είναι δηλαδή η μπουτονιέρα;
- Πάνω στο πέτο του σακακιού η τρύπα κουμπιού που είναι για την τοποθέτηση ενός λουλουδιού…
- Τι μου λες;
- Αμέ! Το πάλαι ποτέ, όταν ήταν παχιές οι μύγες…
- Παχιές οι μύγες;
- Ναι, έτρωγαν καλά τότε. Βλέπεις πουθενά τώρα παχιές μύγες; Όλες καχεκτικές είναι… Μη σου πω ότι εξαφανίστηκαν κιόλας…
- Σαν να έχεις δίκιο… Έχω καιρό να δω μύγες…
- Λοιπόν, ξεφύγαμε από το θέμα μας… Το πάλαι ποτέ που το κοστούμι πήγαινε σύννεφο και το χαμόγελο ήταν ευτραφών διαθέσεων έβλεπες και ένα λουλουδάκι να κοσμεί την μπουτονιέρα του πέτου.
- Τι μου λες; Για δες, λοιπόν, πώς αλλάζουν οι καιροί…
- Μη σου πω και για τις άλλες εποχές που έδεναν τα σκυλιά με λουκάνικα…
- Άντε…! Και δεν τα έτρωγαν;
- Σα να ξεφύγαμε του θέματος και πάλι! Συντονίσου…

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ώστε έτσι λοιπόν! Δεν πήγες πουθενά διακοπές!
- Πουθενά φίλε μου! Διότι έπρεπε να βάλω κάτι στην άκρη, όχι για να τα έχω για μια ώρα ανάγκης, παν αυτά…, περασμένα μεγαλεία…, διηγώντας τα να κλαίς… έτσι κι αλλιώς η ώρα ανάγκης έγινε ώρες ανάγκης, ημέρες ανάγκης…. για να μπορέσω να συμπληρώσω τη δόση…
- Μη μου πεις ότι έπεσες και στα βαριά τώρα…
- Που πήγε το μυαλό σου…; Εννοώ τη δόση…, καλύτερα τις δόσεις…, εφορία, τράπεζες, ασφαλιστικά… τα γνωστά ξέρεις…!
- Εμ, δεν ξέρω; Και τι πιστεύεις; Ότι θα τα βγάλεις πέρα;
- Να σου πω! Μια ελπίδα μας έμεινε. Αν δεν τα καταφέρω, δεν τα κατάφερα… Άντε να δούμε μετά από ποιον θα τα πάρουν… Θα μου πεις και το πάλι ποτέ, το ίδιο γινόταν, άλλοι έχαναν, άλλοι κέρδιζαν… Γιατί, τι νομίζεις είναι η ζωή; Μια απέραντη λοταρία, άλλοι την παίρνουν στα σοβαρά και παίζουν μαζί της με σοβαρότητα και άλλοι την παίρνουν …και την σηκώνουν…
- Α! Δεν σου είπα…, ετοιμάζεται να φύγει και ο Θανάσης…
- Ποιος Θανάσης;
- Ο Θανάσης, ντε! Ο Θανάσης του κυρ Μήτσου που έχει το μαγαζάκι  λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου..
- Α! Α! Κατάλαβα! Και πού πάει;
- Και αυτός δεν ξέρει που! Όπου φύγει φύγει είναι. Να φύγει θέλει και ας είναι όπου κι αν είναι… Έτσι είπε, δεν τον ενδιαφέρει… Ψάχνεται…
- Ακόμη τίποτα σίγουρο δηλαδή…
- Βρε, σίγουρο είναι… Κάτι λεπτομέρειες ψάχνει να δει, που είναι καλύτερα…
- Φεύγει ο κόσμος, φεύγει… τίποτα δεν τον κρατάει εδώ στο ξερονήσι…
- Καλά το λες… Ξερονήσι…
- Και τους αγέρηδες που τους πας; Σε λίγο θα μείνουμε μόνοι μας φίλε μου… Πάρτο χαμπάρι… Κατάμονοι… Όσοι μπορούν, φεύγουν… Να δούμε τι θα γίνει… Εσύ τι λες; Δεν το έχεις σκεφτεί ακόμη;
- Τι να σκεφτώ;
- Να την κάνεις…
- Εγώ είμαι από τους αθεράπευτα ρομαντικούς…
- Ακόμη…

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Βρε, καλώς τον!
- Άσε με, με το ζόρι κρατιέμαι!
- Πώς τα πέρασες;
- Άσε με, σου λέω, με το ζόρι κρατιέμαι!
- Δεν σε βλέπω να πήρες χρώμα! Άσπρο σε άφησα, άσπρο σε βρίσκω! Δεν πήγες διακοπές; Δεν έκανες κανένα μπανάκι; Τζάμπα πήγαν τα μπάνια του λαού;
- Άσε με…, κρατιέμαι…, θα σκάσω!
- Και γιατί παρακαλώ;
- Είπα να μην αρχίσω την μουρμούρα, κιόλας από την πρώτη μέρα! Να μην κάνω ποδαρικό με τα νεύρα τεντωμένα! Αλλά μ’ αφήνουν; Δεν μ’ αφήνουν!
- Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Πήγες διακοπές;
- Ναι, πώς…! Πήγα!
- Α! Μπράβο! Που πήγες, για να ‘χουμε καλό ‘ρώτημα;
- Δηλαδή, να δεν με ρωτούσες που πήγα δεν θα ήταν καλό το ερώτημα;
- Δεν θες δηλαδή να πεις που πήγες; Μυστικό είναι;
- Όχι, δεν λέω…, αλλά να… ντρέπομαι!
- Ντρέπεσαι να πεις που πήγες διακοπές; Καλό και τούτο!
- Ναι, ρε παιδί μου, είναι άλλοι που δεν πήγαν καθόλου διακοπές! Κλειδαμπαρώθηκαν στα σπίτια τους!
- Ποιος το είπε αυτό; Κάθεσαι κι ακούς ράδιο αρβύλα! Σε πληροφορώ όλοι σχεδόν πήγαν διακοπές! Μπορεί να πήγαν κάτι λιγότερο από πέρσι αλλά πάντως πήγαν. Μη σου πω ότι μερικοί μερικοί πήγαν και μεγαλύτερες διακοπές από ό,τι συνήθιζαν!
- Επιμένεις δηλαδή! Θες να μάθεις που πήγα διακοπές!
- Ναι, επιμένω!
- Στα …μπαλκονήσια!
- Α! Ωραία! Και που είναι αυτά; Κυκλάδες;… Δε μου λες; Με δουλεύεις; Τι μπαλκονήσια και πράσινα άλογα μου τσαμπουνάς;
- Για να σου αποδείξω ότι εγώ δεν πήγα διακοπές! Ήμουν η εξαίρεση και… δεν ξέρω πόσοι άλλοι ακόμη!
- Γι αυτό μου είσαι άσπρος άσπρος;
- Να σου πω, στην αρχή είπα να φορέσω το μαγιό μου, να απλώσω μια πετσέτα στο μπαλκόνι, να βάλω και αντηλιακό και να ξαπλώσω πάνω στο μωσαϊκό! Αλλά μετάνιωσα, δεν μου καθόταν! Και έτσι δεν το έκανα!
- Ποιος δεν σου καθόταν;
- Το αντηλιακό! Διαμαρτυρήθηκε γιατί δεν είχε άμμο!
- Καλά, και εσύ δεν έριχνες κάνα δυο κουβάδες άμμο; Έτσι… για να εμπλουτίσεις το ντεκόρ!

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μου έβαλε ιδέες ο Αφεντούλης με τον φόρο της αναπνοής.
- Δηλαδή; Άρχισε να βάζει φόρους και ο Αφεντούλης; Τι άλλο θα δούμε; Τι είναι αυτός ο φόρος; Που τον ανακάλυψε ο Αφεντούλης;
- Μη σ’ ακούσει ο Αφεντούλης! Θα σου σούρει τα εξ αμάξης! Ακούς εκεί φόρους ο Αφεντούλης! Άσε, κι αν το μάθει και η ερίτιμος κα Πολυτίμη!
- Καλά τώρα, υπερβολές… Για λέγε…
- Σου ‘λεγα για τον Αφεντούλη…
- Βρε, για τον φόρο αναπνοής λέγε… Τι καμώματα είναι πάλι τούτα; Σε λίγο μου φαίνεται ότι δεν θα υπάρχει οτιδήποτε που να μην υπόκειται σε φορολογία. Και δε μου λες; Όλες αυτές οι φορολογίες που πάνε; Κάπου πρέπει να μαζεύονται. Κάποιοι επιτήδειοι πρέπει να τα κάνουν μασούρια…
- Και; Ε, ρε δεν έχουν καταλάβει το νόημα της ζωής… Θα σου τον γνωρίσω τον Αφεντούλη κάποια στιγμή για να σου αναλύσει το όλο θέμα! Στις αναλύσεις είναι μανούλα!
- Για αυτό ανέλυε τον φόρο της αναπνοής;
- Ναι, διότι είναι κι αυτό μια πραγματικότητα και αλίμονο μας, και μας!
- Και γιατί παρακαλώ;
- Και εμείς δεν περιμένουμε εδώ κάτι ανάσες; Να πάρουμε τον αέρα μας, να βγάλουμε έξω το κεφάλι μας από το βαρέλι γιατί θα σκάσουμε!
- Τι σόι ανάσα θα πάρουμε, αν είναι να φορολογηθεί κι αυτή;
- Τι; Θα φορολογήσουν κι αυτήν, την ανάσα; Ζήτω που καήκαμε!
- Δεν λέμε τέτοιο πράμα, ρε! Αλλά λέμε για το …ντόμινο που ως συνήθως συμβαίνει πάντα. Διότι μην το ψάχνεις και πολύ. Δεν αργεί να μπει καμιά ιδέα στο μυαλό της Αγγέλας και άντε γύρευε μετά!
- Και ο Αφεντούλης που κολλάει;
- Δεν κολλάει πουθενά! Απλά, θα σου …τραγουδήσει τα …εξαπτέρυγα για να κατανοήσεις ότι το παραμύθι έχει γίνει άγριο πια, πιάσε λίγο Μπουένος Άιρες, πιάσε λίγο Γάζα, πιάσε λίγο και εμάς εδώ… Τι άλλο να θες από τη ζωή; Τι;
- Μια ελληνική ακρογιαλιά… Να πέσω στην αγκαλιά της…