- Νοιώθω μια παράκρουση… κάτι τέλος πάντων…
- Τι ακριβώς δηλαδή;
- Σαν να μην έχω επαφή με το περιβάλλον… σαν να μην ακούω
καλά… σα να μη βλέπω καλά…
- Α! Μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα… δεν θα σου περάσει… από
τα γεράματα είναι… το παθαίνουν αυτό πολλοί της ηλικίας σου…
- Α, να μου χαθείς από κει βρωμόσκυλο, που θα με πεις και
γέρο… Σε πληροφορώ ότι είμαι μια χαρά… Φτου, φτου, φτου μου!
- Εγώ δε σε είπα γέρο… για την ηλικία σου είπα…
- Να αφήσεις ήσυχη την ηλικία μου…
- Καλά, είσαι νιάτο… βλέπω και ένα δοντάκι σου να
ξεφυτρώνει…
- Σοβαρέψου, είπαμε!
- Καλά θα σοβαρευτώ! Για λέγε…
- Δεν έχεις αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε κάτω από το χλωμό φως
του λυκόφωτος;
- Αμάν! Με τρομάζεις! Ανατρίχιασα! Τι πράματα είναι αυτά που
λες!
- Εγώ καλά τα λέω, τους άλλους να φοβάσαι που τα κάνουν…
- Για λέγε…
- Δεν βλέπεις… τα χρέη προς το Δημόσιο όσο πάνε και
αυξάνονται…
- Γιατί πίστευες ότι θα μειώνονταν;
- Εγώ; Απεναντίας!
- Αλλά…
- Και από την άλλη ετοιμάζονται για πλειστηριασμούς και
μάλιστα ακούγεται ότι θα είναι στο ένα τρίτο της αξίας!
- Ε, ρε, κονομισιές που θα γίνουν! Θα χάσει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα…
- Και μετά μου λες ότι δεν είμαστε υπό κατοχή! Κάτι μου
θυμίζει αυτό… Τότε… στη μεγάλη πείνα που ο κόσμος πουλούσε ό,τι είχε και δεν
είχε για ένα κομμάτι ψωμί… Το ίδιο δεν γίνεται και τώρα;
- Βρε, που πάμε! Βρε, που πάμε!
- Αυτό έχεις να πεις μόνο;
- Τι να πω, και τι να ομολογήσω; Εδώ δεν μας φτάνουν για να
πληρώσουμε τα παλιά έρχονται και τα καινούρια… Βρε, που πάμε, βρε, που πάμε;
Μόνο αυτό έχω να πω! Τα λέει όλα!
- Και ακόμα περιμένουμε ανάπτυξη η οποία αναβάλλει το ταξίδι
της από χρόνο σε χρόνο! Θυμάσαι τα περσινά, τα προπερσινά;
- Μύτες δεν βλέπω να μεγαλώνουν! Κάθε χρόνο κάνουν
καινούριες πλαστικές;