- Μπορείς; Δεν μπορείς!
- Τι να μπορώ;
- Είναι αδιανόητο αυτό που μου συμβαίνει!
- Τι σου συμβαίνει;
- Έχω πειστεί πλέον ότι μας ψεκάζουν, δεν είναι δυνατόν!
- Λες και εσύ τις ίδιες βλακείες που λένε και οι άλλοι!
- Δεν είναι δυνατόν, σου λέω, το πράμα παράγινε! Μας
ψεκάζουν, πάει και τελείωσε!
- Καλά ό,τι πεις! Για εξηγήσου τώρα. Τι σε πείραξε;
- Για δες εδώ!
- Τι είναι αυτό;
- Τι είναι; Δεν βλέπεις;
- Βλέπω, αλλά… Ένα πενηντάρικο και ένα εικοσάρικο.
- Το όλον;
- Εβδομήντα ευρώ! Και τι θα κάνεις τώρα; Τίποτα μαγικά; Θα
το εξαφανίσεις μπροστά από τα μάτια μου και θα το βγάλεις από το αυτί μου;
- Μ’ αρέσει που πάντα έχεις χιούμορ!
- Ο Έλληνας πάντα διακρίνεται για το χιούμορ του! Γιατί εγώ
να αποτελώ εξαίρεση;
- Όχι, δεν θα σου κάνω μαγικά για να τα εξαφανίσω. Άλλοι
αποδείχτηκαν καλύτεροι στις εξαφανίσεις! Θέλω να μου πεις τι μπορείς να κάνεις
με εβδομήντα ευρώ.
- Με εβδομήντα ευρώ; Σήμερα;
- Όποτε θες!
- Υπάρχει διαφορά. Αν ήταν κάποτε, μπορούσες να κάνεις
πολλά, διότι εβδομήντα ευρώ είναι πάνω από είκοσι χιλιάδες, αν τα δούμε σε
δραχμές. Και κάποτε με είκοσι χιλιάδες, έκοβες και έραβες…
- Βρε, τώρα, σου μιλάω…
- Τώρα… Τι να σου πω… Μου βάζεις δύσκολα… Αλλά γιατί ρωτάς;
- Γιατί αλλού, βρε αφιλότιμε, ζουν με εβδομήντα ευρώ το
μήνα!
- Δεν θα σοβαρευτείς ποτέ! Και που γίνεται αυτό;
- Στην Μολδαβία!
- Τόσα παίρνουν, δεν ξέρουμε όμως αν ζούνε… Και τι θες να
πεις δηλαδή μ’ αυτό;
- Ότι εμείς εδώ πρέπει να κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ
το σταυρό μας με τους μισθούς που παίρνουμε.
- Έχω μείνει άλαλος! Τι ακούω;
- Διότι με τους μισθούς που παίρνουμε αποδεικνύεται περίτρανα
ότι έχουμε υψηλό επίπεδο ζωής.
- Όχι αποκλείεται…, για να δω… όχι, δεν έχεις πυρετό! Κάτι άλλο
πρέπει να συμβαίνει.
- Μια χαρά είμαι…
- Αυτό είναι, έχεις δίκιο. Μας ψεκάζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου