- Να κάνω υπομονή; Και να μην φύγω;
- Που θες να πας παιδί μου;
- Ετοίμαζα διαβατήρια… Κάπου αλλού!
- Και τι; Θα τα αφήσεις έτσι όλα εδώ;
- Θα ξανάρθω μόλις στυλωθώ καλά στα πόδια μου.
- Θα ξανάρθω μόλις στυλωθώ καλά στα πόδια μου.
- Και αυτά που χρωστάς; Θα εξαφανιστούν όλα μέχρι να έρθεις.
- Κάτι θα κάνω, θα στέλνω εμβάσματα, να δίνουν λίγα λίγα θα
τα καταφέρω. Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν γίνεται τίποτα. Τι είναι ο κάβουρας τι
είναι το ζουμί του. Από δω λεφτά, από κει λεφτά, παντού λεφτά.
- Που τα είδες τόσα πολλά;
- Δεν εννοώ ότι υπάρχουν και θα μου τα δώσουν. Εννοώ ότι
παντού χρωστάω. Ολημερίς και ολονυχτίς αυτά ονειρεύομαι.
- Τυχερέ, μέσα στο χρήμα είσαι…
- Ναι, σαν τον Σκρουτζ του Ντίσνευ, ένα πράμα! Κάνω βουτιές
πρωί πρωί μέσα στο θησαυροφυλάκιο μου…
- Το σκέφτηκες καλά; Δεν είναι εύκολο πράμα να ξενιτευτείς.
- Έτσι κι αλλιώς ξενιτεμένος είμαι στην ίδια μου τη χώρα.
Που να τα βρω;
- Δεν άκουσε τι είπε ο Αντώνης;
- Ποιος; Ο γνωστός;
- Ναι, ρε, ποιος άλλος;
- Και τι είπε; Αυτά που διάβασα και εγώ;
- Δεν ξέρω τι ακριβώς διάβασες. Αλλά αν διάβασες αυτά που
διάβασα κι εγώ, τότε διαβάσαμε τα ίδια!
- Ναι, μου λέει να περιμένω έξι χρόνια. Σ έξι χρόνια λέει η
κατάσταση θα γίνει όπως ήταν προ κρίσης. Και ας πούμε ότι έτσι είναι. Συμφωνώ.
Μέχρι τότε εγώ τι θα κάνω; Πώς θα κουμαντάρω την κρίση μου; Εύκολο είναι; Ακόμη
έξι χρόνια θα παίρνω υπογλώσσια; Ναι, έγιναν σαρωτικές αλλαγές και πρέπει αν γίνουν
κι άλλες. Αυτή η σάρωση, όμως, πήρε και μένα παραμάζωμα, ενώ δεν έπρεπε. Αυτοί
που έπρεπε, νιώθουν την ίδια ανεμοθύελλα με μένα, είναι μέσα στη δίνη ή αναπαύονται
σε κανένα παραθαλάσσιο θέρετρο;
- Είπε ότι πρέπει να καταπολεμηθεί ο φόβος…
- Ποιος από όλους; Να σου πω τους δικούς μου;
- Τι; Είναι τόσο πολλοί;
- Πρώτον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου