ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Βγήκαν οι βάσεις σήμερα!

- Αχ! ναι!

- Και γιατί αναστενάζεις;

- Θυμάμαι τα δικά μου! Κάποτε… Πριν χρόνια..

- Τι έγινε; Θα κάνουμε ανασκόπηση του παρελθόντος; Άσε… Ασ’ το να πάει… Έφυγε… Τι τα σκαλίζεις;

- Ε! όσο να πεις είναι από τις σημαντικές στιγμές της ζωής σου! Είναι ένα βήμα σε μια καινούρια ζωή. Ένα ξεκίνημα… Όπως θέλεις πες το… Πάντως είναι για δυνατά νεύρα… Θυμάσαι τι αγωνία είχαμε;

- Τι πας και θυμάσαι τώρα; Περσινά ξινά σταφύλια…

- Γιατί ρε φίλε; Κοιτάς μόνο μπροστά; Κοίτα και λίγο πίσω. Δεν σου αρέσουν οι αναμνήσεις;

- Και γιατί να μου αρέσουν; Για να συνειδητοποιώ πώς πέρασαν τα χρόνια; Άσε με από κει! Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

- Δεν συμφωνώ! Είναι καλό να έχεις αναμνήσεις. Να έχεις την Ιστορία σου. Και να την θυμάσαι. Γιατί αυτή θα σε πάει μπροστά!

- Άντε και τα θυμήθηκα! Γιατί να αναπολώ χαμένες ανέμελες εποχές; Για να χτυπιέμαι σαν χταπόδι πάνω στο μωσαϊκό της ταράτσας; Διότι δες το παρελθόν, δες και το παρόν. Άσε, για το μέλλον δε σου λέω…

- Ωραίες εποχές. Δε πα να λες ό,τι θες εσύ ! Είχε τα ωραία του, τα ξενύχτια του, τις εξετάσεις του, …και πέρα βρέχει… ο μήνας είχε εννιά…

- Μαζοχίζεσαι μου φαίνεται, τι τα θυμάσαι; Για να χαρείς τα σημερινά; Και εσύ άντε, και κάτι έκανες τόσα χρόνια. Έκανες δουλειές, πήγες διακοπές, έχτισες ένα σπίτι… Όλοι αυτοί που θα χαρούνε σήμερα, μπορούν να ονειρεύονται;

- Τα όνειρα είναι δωρεάν και αλίμονο σε όποιον δεν κάνει. Τι; Σταματάει η ζωή; Συνεχίζεται, ρε, η ζωή! Και γιατί; Κάποτε όλο αυτό το τουρλουμπούκι θα σταματήσει, θα αλλάξει η κατάσταση. Θα συνεχίσουμε όπως παλιά, που έτρεχαν μεροδούλι μεροφάι! Θα μου πεις τώρα είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ξεκινάμε με χρέη και ρυθμίσεις και όλο το κακό συναπάντημα… Δεν ήταν έτσι τότε... Έχεις δίκιο… συμφωνώ μαζί σου… Αλλά πρέπει να σταθούμε ορθοί! Ορθοί! Το κατάλαβες αυτό;

- Ναι, το κατάλαβα!