Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

ΕΑΡΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΩΝ | ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΙΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ | ΕΣΤΙΑ ΠΙΕΡΙΔΩΝ ΜΟΥΣΩΝ

Την Κυριακή 14 Απριλίου στα πλαίσια των εκδηλώσεων 
ΕΑΡΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ
ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΙΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ 
θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου στις 11 το πρωί στην αίθουσα της Αστικής Σχολής Κατερίνης. Θα μιλήσουν
η Πηνελόπη Τζιώκα, Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας,
η Σοφία Βόικου, Συγγραφέας και
ο Χρίστος Γιαννούλης, Δημοσιογράφος ΕΤ3.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Δόξα τω Θεώ, να ‘ναι καλά! Δεν έχουμε παράπονο!
- Μπα! Πρώτη φορά σε ακούω κάπως…
- Τι εννοείς;
- Κάπως αλλιώς…, έτσι… πιο ευδιάθετο!
- Νομίζεις!
- Τι λες τότε Δόξα τω Θεώ; Αφού συνεχίζεις τη γκρίνια!
- Ποια γκρίνια, μωρέ; Ευχαριστώ τους ανθρώπους που δεν μας αφήνουν παραπονεμένους. Κάθε μέρα όλο και κάτι μας ξεφουρνίζουν. Δε λες που έχουμε κι αυτά και διασκεδάζουμε λίγο; Γιατί αν περιμένεις από την τηλεόραση φέξε μου και γλίστρησα!
- Δηλαδή;
- Καινούρια, λέει, υπόθεση με μπόλικο χρήμα!
- Αμάν βρε παιδί μου! Να που είναι το χρήμα και δεν έχουμε εμείς!
- Εμ, για αυτό σου ‘λεγα χτες, τι με νοιάζει αν πέσει κούρεμα στις καταθέσεις; Έχουμε  εμείς; Δεν έχουμε! Άρα;
- Για λέγε, για λέγε!
- Βρήκανε λέει κάτι περίεργα εμβάσματα σε λογαριασμούς πρώην υφυπουργού και της γυναίκας του!
- Για στάσου! Εμβάσματα το καταλαβαίνω, λογαριασμούς το καταλαβαίνω, υφυπουργός το καταλαβαίνω, της γυναίκας του  το καταλαβαίνω…
- Ε! μας έπρηξες! Τι δεν καταλαβαίνεις τότε;
- Περίεργα γιατί είναι τα εμβάσματα, μου λες;
- Αν έχεις εσύ μαζεμένα εφτακόσιες χιλιάδες ευρώ σε λογαριασμό σου, που μπήκαν από αλλού και δεν μπορείς να τα δικαιολογήσεις τι θα είναι; Περίεργα δεν θα είναι;
- Ά; Έτσι!
- Εμ! Πώς; Αλλιώς;
- Και τι έγινε μετά;
- Τι θες να γίνει. Αφέθη ελεύθερος με εγγύηση διακόσια χιλιάρικα…
- Είχε ο αφιλότιμος διακόσια χιλιάρικα να δώσει;…
- Εδώ σου λέμε ότι είχε εφτακόσιες χιλιάδες σε λογαριασμούς… Α! μου φαίνεται ζαλίστηκες εσύ από τα ποσά…
- Λίγο το ‘χεις; Εγώ για να βάλω στην άκρη τόσα, ούτε από την ημέρα που γεννήθηκα να δούλευα, δεν θα τα μάζευα! Άκου να δεις, τι γίνεται! Μωρέ καλά λένε ότι με το σταυρό στο χέρι δεν βγάζεις λεφτά! Άλλοι κι άλλοι τρόποι είναι αυτοί που φέρνουν το φως στο τούνελ. Αν περιμένουμε εμείς να δούμε έστω και καμία σπίθα… φέξε μου και γλίστρησα…
- Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι…

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Άκουσες τι είπε; Και ησυχάσαμε! Να κοιμόμαστε πλέον ήσυχοι και να ονειρευόμαστε διακοπές σε ονειρεμένες παραλίες. Όχι κατ’ ανάγκη εξωτικές, μια χαρά είναι και οι δικές μας, μη σου πω και καλύτερες!
- Τι άκουσες πάλι;
- Καλά δεν άκουσες τον Όλι Ρεν που έτρεξε να μας καθησυχάσει; Ότι εμείς δεν θα πάθουμε ότι έπαθαν και οι Κύπριοι; Η Ελλάδα δεν θα γίνει Κύπρος, είπε. Τι εννοούσε; Δεν μπορώ να στο ξεδιαλύνω!
- Σιγά, ρε φίλε, είναι απλά τα πράγματα. Εννοούσε ότι δεν θα μας πετσοκόψουν τις καταθέσεις μας.
- Χα! Χα! Να ‘σαι καλά, με έκανες και γέλασα! Να ‘σαι καλά! Μου άλλαξες τη διάθεση.
- Γιατί;  Τι είπα; Είπα τίποτα αστείο;
- Ανέκδοτο μας είπες τώρα! Άκου καταθέσεις! Τι είπε τώρα ο άνθρωπος! Που να τις βρούμε τις καταθέσεις εμείς;
- Δηλαδή έχεις την εντύπωση ότι δεν υπάρχουν καταθέσεις στις τράπεζες; Πώς λειτουργούν τότε;
-Πάντως εγώ από ό,τι ξέρω, για μένα μιλάω τώρα ε; και για όσους γνωρίζω, δεν έχουν καταθέσεις στην τράπεζα. Εξανεμίστηκαν στους τέσσερις ανέμους και έγιναν καπνός. Ξέρεις τι θα πει καπνός; Από αυτό, γεια σου! Οπότε τι να μας κάνουν εμάς; Αφού να φανταστείς προχτές το συζητούσαμε και λέγαμε πόσο τυχεροί είμαστε.
- Τυχεροί; Τι τυχεροί;
- Που δεν έχουμε καταθέσεις στην τράπεζα. Δεν θα έχουμε να κλαίμε και για ένα παραπάνω! Αρκετά κλαίμε για αυτά που τραβάμε! Αλλά ακόμη δεν ξέρουμε ότι είναι τόσο απλά τα πράγματα. Διότι εδώ κρύβονται άλλα από πίσω. Θυμάσαι που έλεγαν ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι μοναδική περίπτωση, θέλει ειδικό χειρισμό, δεν είναι σαν την κρίσης στις άλλες χώρες! Εγώ πάντως το θυμάμαι!
- Τι θες να πεις δηλαδή!
- Και τώρα τα ίδια λένε, ότι η κρίση στην Κύπρο είναι ειδική και μοναδική περίπτωση. Δεν είναι σαν της Ελλάδας, ούτε σαν τους άλλους… Πόσες μοναδικές περιπτώσεις υπάρχουν, ακόμη δεν ξέρουμε. Να δεις που θα σκάσει το παραμύθι κάποια στιγμή και θα τρέχουμε όλοι ομαδικώς! Να ξέρουμε μόνο να φοράμε τις φόρμες μας για να τρέχουμε καλύτερα… Έι… που πας;
- Άρχισα να τρέχω… Δεν άκουσες τον πυροβολισμό…
- Βιάζεσαι… βιάζεσαι πολύ… Λάστιχο ήταν αυτό…

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ | Όσο Αντέχει η Ψυχή | Εκδόσεις Ψυχογιός


Ό,τι μπορεί να συμβεί στη ζωή του καθενός είναι μοιραίο, είναι γραμμένο κάπου; Από την άλλη πάλι, είναι οι περίεργες συμπτώσεις που ταλανίζουν τις αποφάσεις μας και τις κινήσεις μας και μας οδηγούν; Τι από τα δυο μπορεί να συμβαίνει; Την απάντηση δεν την ξέρει κανείς.
Η Λένα Μαντά στο “Όσο αντέχει η ψυχή” ακολουθεί και τα δυό. Η μοίρα της ηρωίδας της από το ξεκίνημα της ζωής της δείχνει ότι το δικό της μονοπάτι είναι δύσβατο και αυτό και μόνο αυτό έχει να πορευτεί.  Της συμβαίνουν τα μύρια όσα, σαν κάποια αόρατη δύναμη να την κατατρέχει και δεν την αφήνει να ησυχάσει πουθενά όσο κι αν αυτή προσπαθεί να ορθοποδήσει. Ακραίες περιπτώσεις, αλλά μπορεί να συμβεί, και έχει συμβεί.
Τι είναι όμως αυτό που αναζητά ο αναγνώστης; Την εύκολη λύση του ταξιδιού από μια σκληρή πραγματικότητα; Αναζητά τη συμπόρευση στα προβλήματα των ηρώων; Ένα γαλήνιο ταξίδι μακριά από τις κουρασμένες ψυχές τους;  Μα και οι ήρωες τραβούν τα πάνδεινα! Δεν είναι πάντα κάτοικοι μιας ιδανικής νεραϊδοχώρας!
Μια απλή και εύκολη ερώτηση μπορεί να έχει και μια εύκολη απάντηση. Μια εύλογη απορία μπορεί να σηκώσει θύελλες συζητήσεων και αντεγκλήσεων. Ένα χαρούμενο πολεμικό στρατόπεδο. Και η αγωνία κορυφώνεται γιατί κανείς ποτέ δεν ξέρει σε ποιο στρατόπεδο ανήκει. Μπορεί στην επόμενη μάχη να αυτομολήσει έστω για λίγο και να επανέλθει. Σύνηθες φαινόμενο αλλά όχι κατακριτέο.

Ο αναγνώστης ακολουθεί την πορεία των ηρώων, συμπάσχει με αυτούς και συμπορεύεται μαζί τους. Ίσως τα βάσανα που δεν είναι δικά μας, αλλά ξένα, μας κάνουν και νιώθουμε καλύτερα. Νιώθουμε ότι είμαστε σε καλύτερη θέση όταν δεν έχουμε την τύχη της Ηρώς, αλλά και των άλλων ηρώων.
Ακολουθώντας τους σε όλα αυτά που τους συμβαίνουν, ο αναγνώστης γεμίζει απορίες και ανάμικτα συναισθήματα. Πόσο δυνατός μπορεί να είναι κάποιος που να μπορεί να αντέξει όλα αυτά; Πόση ψυχική δύναμη απαιτείται για να μπορέσεις να σηκωθείς όρθιος και να συνεχίσεις; Ίσως άλλοι αφήνονται στην μοίρα τους, άλλοι γίνονται δυνατότεροι και με γενναίο πείσμα ακολουθούν το δρόμο της Ηρώς.
Δυνατοί χαρακτήρες επιμένουν, άλλοι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στην πραγματικότητα τους και το βάζουν στα πόδια και πληρώνονται με το ανάλογο τίμημα. Είναι όμως και οι περιπτώσεις, που αναίτια, συνεχίζουν να πληγώνουν.

Σκαλίζοντας το κείμενο της Λένας Μαντά βλέπουμε ότι η απώλεια της οικογενειακής συνείδησης καταλήγει στην αποσύνθεσή της με όλες τις γνωστές της παρενέργειες. Είναι η νέα οικογένεια που αρχίζει και κατακτά έδαφος όλο και περισσότερο. Η παλιά οικογένεια βρίσκεται υπό αμφισβήτηση και παραπαίει καθώς τα μέλη της φτάνουν στα πρόθυρα μιας ευάλωτης σχέσης η οποία καταρρέει και αφήνεται στο έλεος του χρόνου. Η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ του ζευγαριού θα καταλήξει και στην δυσκολία επικοινωνίας με τα παιδιά, ειδικά στην εφηβική ηλικία. Προβλήματα που καλούνται να λυθούν άμεσα. Πόσο μπορούν, όμως;

Υπάρχει ο σκληρός χρόνος που δεν αφήνει περιθώρια για οπισθοχώρηση. Ό,τι έγραψε, έγραψε τελικά; Πόσο ανεξίτηλα είναι γραμμένο και δεν μπορεί να αλλάξει; Μια οικογένεια στην ελληνική επαρχία κάνει δρασκελιές σε σκληρά μονοπάτια μπροστά στα έντρομα μάτια μικρών και μεγάλων και αφήνεται να κατρακυλήσει στην τύχη της.
Η Λένα Μαντά γνωρίζει πολύ καλά πώς να συνεπάρει τους αναγνώστες της.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Τελικά, Ηρώ, ο νονός σου μισό το άφησε το όνομά σου. Ηρωίδα έπρεπε να σε βαφτίσει!» κι εκείνη της είχε απαντήσει: «Δεν ήξερε τότε τι με περίμενε στη ζωή μου, αλλά και να το ήξερε, μάλλον θα το θεώρησε υπερβολικό και προτίμησε να το κόψει και να με βαφτίσει Ηρώ, αφήνοντας το υπόλοιπο να πλανάται σαν απειλή…»
Από την ημέρα που γεννιέται η Ηρώ, η ζωή της είναι ένας αγώνας για επιβίωση. Δύσβατοι όλοι οι δρόμοι που κλήθηκε να βαδίσει, σαν κοριτσάκι, σαν έφηβη, σαν νέα κοπέλα, σαν γυναίκα. Θα χρειαστεί να αντιπαλέψει τον νοσηρό «πατριό» της, να αντιμετωπίσει ένα βίαιο σύζυγο αργότερα, με την οικονομική καταστροφή και τη φυγή της στην Κύπρο και να δώσει τη μεγαλύτερη μάχη απ’ όλες: να σώσει τα παιδιά της από τις λανθασμένες επιλογές τους.
Δίπλα της η Αλεξάνδρα. Μια μυστηριώδης, σκοτεινή γυναίκα, που μόνο στην Ηρώ θα δείξει το φωτεινό της πρόσωπο. Είναι η μόνη που μπορεί ν’ αφουγκραστεί το λυγμό της ψυχής της. Η μόνη που θα σταθεί στο πλευρό της όταν η Ηρώ αναγκαστεί να γίνει ένας άλλος άνθρωπος για να προστατέψει τους αγαπημένους της και να νικήσει…






Από τη στήλη "ΒΙΒΛΙΟ"
των εφημερίδων 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Ένα πρόβλημα το έχω!
- Τι θες να πεις; Δεν είσαι καλά; Κάπως σε βλέπω! Έχεις πυρετό; Για να δω!
- Μπορεί να είναι και πυρετός! Φωτιά πήρε το μυαλό!
- Παίρνει κι αυτό φωτιά;
- Γιατί; Γιατί να μην παίρνει; Άμα σκέφτεσαι πολύ, τι θα σου κάνει; Με τόσες στροφές νύχτα μέρα είναι να μην πάρει φωτιά; Καίγεται κιόλας!
- Καίγεται;
- Ναι, καίγονται οι φλάντζες!
- Και δε μου λες; Το μυαλό παίρνει στροφές νύχτα μέρα; Τη νύχτα δεν ξεκουράζεται καθόλου;
- Γιατί, εσύ πιστεύεις ότι ξεκουράζεται;
- Νύχτα είναι, η φύση ησυχάζει, όσο να πεις, θέλει και το μυαλό να ξεκουραστεί, να χαλαρώσει!
- Έλα μου, ντε! Που ακόμη και τη νύχτα το βάζουμε να δουλεύει τώρα πια! Διότι δεν προλαβαίνει, ο χρόνος είναι λίγος για να σκεφτεί και να βγάλει κανένα λογικό συμπέρασμα. Οπότε χτυπάει υπερωρίες!
- Λες για τα τελευταία, ε;
- Είναι να μην πω; Η πόρτα χτύπησε και στην Κύπρο!
- Και τώρα;
- Τώρα τι; Μόνοι μας τα φτιάξαμε, μόνοι μας τα χαρήκαμε, ας τα λουστούμε τώρα! Έχει αλλάξει ο άνθρωπος, πια! Αφήσαμε να μας αλλάξουν, μας άρεσε το καινούριο μας κουστούμι και καμαρώναμε μπροστά στον καθρέφτη για την καινούρια μας φορεσιά, για τα καλά μας τα παπά! Βλέπαμε τον εαυτό μας πιο μεγάλο, σπουδαίο, να μπορεί να καμαρώνει και να λιμπίζεται κι αυτός μεγαλεία, όρθιοι στεκάμενοι με ένα ποτό στα χέρια, να χαϊδεύεται από τα μαλθακά μας δάχτυλα!
Και τώρα, τι; Ό,τι και να αλλάξει, τίποτα σαν πρώτα. Δεν θα προλάβουμε να αλλάξουμε εμείς! Είμαστε σε μια ρότα που βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν μπορείς να τραβηχτείς να γλυτώσεις. Όχι ότι δεν υπάρχουν άλλοι που βγάζουν λεφτά με αυτή την κρίση! Υπάρχουν! Αλλά δεν είμαστε εμείς! Εμείς είμαστε αυτοί που θα αντικαταστήσουμε τη ζάχαρη με το χαρουπόμελο, θα κοιτάμε μη μας πέσει καθόλου αλεύρι κάτω στο χώμα και πάει χαμένο, θα διώξουμε όλα τα εργαλεία της κουζίνας γιατί καίνε ρεύμα, και θα ψάχνουμε απεγνωσμένα σε κάποια αποθήκη να βρούμε πεταμένο το βαρύ γουδί και το γουδοχέρι του, και αυτό πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί!
- Δηλαδή δεν φταίνε οι Γερμανοί;
- Ποιος το είπε αυτό; Αυτοί την δουλειά τους κάνανε και κάνουν. Εμείς που ήμασταν τόσα χρόνια!
- Πάει, δεν είμαστε… δεν είμαστε…
- Ακόμη είμαστε στα χαμένα, ακόμη δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται για να δούμε μπροστά, να φτιάξουμε, να ξαναγεννηθούμε από την αρχή, μόνο τότε θα δούμε φως στο τούνελ… αλλιώς;…
- Αλλιώς τι;


Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Σήριαλ, χωρίς τέλος!
- Είδες τίποτα στην τηλεόραση; Έχει κανένα σήριαλ;
- Αναλόγως! Πώς το βλέπει ο καθένας! Τι καταλαβαίνει όταν ακούει για σήριαλ! Διότι άμα το αναλύσουμε, μπορεί να φτάσουμε και μέχρι τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή! Τέτοια μεγαλεία!
- Δηλαδή εσύ τι εννοείς με τα σήριαλ;
- Εδώ μιλάμε για σύγχρονα σήριαλ, μοντέρνα έως μεταμοντέρνα, προχώρησε η επιστήμη, τι νομίζεις; Στα ίδια θα μείνει; Επειδή εμείς ακόμη λιαζόμαστε ακόμη κάτω από τον λαμπρό μας ήλιο;  Τα σήριαλ παίζονται αλλού, στο διαδίκτυο, στις φήμες και τις διαδόσεις που δεν ξέρεις που κρύβουν την αλήθεια και που κρύβουν το ψέμα! Από όλα έχει ο μπαξές!
- Πάλι μου τα μασάς και δεν κάνει!
- Το κυπριακό σήριαλ εννοώ!
- Ποιο; Αυτό της Μαντά; Το βλέπεις; Στην  Κύπρο γυρίστηκε!
- Α! είσαι βαθιά νυχτωμένος! Δεν εννοώ αυτό! Το άλλο!
- Γυρίστηκε κι άλλο σήριαλ;
- Ναι! Του γύρισαν τη φόδρα, το μέσα έξω!!!
- Με δουλεύεις πάλι!
- Εγώ; Ποσώς! Άλλοι δουλεύουν άλλους και όλοι μαζί δουλευόμαστε!
- Μήπως είναι ένας τρόπος να καταπολεμηθεί η ανεργία;
- Τι λες βρε καημενούλη μου;
- Άμα δουλεύουμε; Δουλειά να υπάρχει και ό,τι να ‘ναι!
- Ναι! Δουλευόμαστε πατόκορφα! Έκπληκτοι έμειναν όλοι! Ξαφνικά γέμισε η κούτρα τους ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο τραπεζικό σύστημα …της Δανιμαρκίας! Και ξαφνικά αποφάσισαν να καθαρίσουν τους κόπρους του Αυγεία! Επιλεκτικές εκκαθαρίσεις! Μάλλον βρήκαν κι άλλη πηγή εισοδήματος που έχει μακρόχρονη διατήρηση!
- Τι; Λες να κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτά;
- Που θες να ξέρω; Ξέρω; Σάματις ξέραμε τι γινόταν εδώ; Ξαφνικά τα μάθαμε και ξαφνικά πέσαμε από τα σύννεφα. Γκρεμοτσακιστήκαμε, δε λες! Πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, έλα κι από εδώ, γύρνα κι αλλιώς, γιατί άρπαξες από αυτή την πλευρά, θα είσαι άψητος από την άλλη…
- Σα να μυρίζει κάτι;
- Ναι, άρπαξαν λίγο τα πλευρά!




Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Κατάλαβες;
- Τι να καταλάβω;
- Ήρθαν, είδαν και την κοπάνησαν πάλι!
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Πολλά και τίποτα. Μπορεί να έφυγαν  αμέσως γιατί δεν τους άρεσε το  κλίμα. Διότι Ελλάδα σου λέει, η άνοιξη μπήκε, τι καιρός είναι αυτός; Άλλα ξέρουμε εμείς. Ήλιους, ζέστες, παραλίες, ουζάκια. Εδώ έχετε χειμώνα. Άσε να μπει καλύτερα η άνοιξη και ξαναρχόμαστε. Δεν θα χαθούμε. Μια γειτονιά είμαστε, μπρε! Θα χαθούμε; Αποκλείεται! Εύκολο είναι να σας  χάσουμε;
- Και το άλλο;
- Δεν τους άρεσε το άλλο κλίμα. Διότι δεν μπορείς να βγάλεις αποφάσεις, έτσι, στο πιτς φιτίλι. Να μην γίνει ένα ματς. Να μην γίνει ένα κονταροχτύπημα; Να μην πέσει το χέρι επάνω στο γραφείο; Έτσι, κάτι να γίνει, τέλος πάντων. Τι σόι αλισβερίσι θα είναι αυτό χωρίς εντάσεις και μαλλιοτραβήγματα. Εμ! Τις δηλώσεις που τις πας; Να μην υπάρχουν δηλώσεις για να ταράξουν τα νερά λίγο;
- Κι άλλο; Πόσο να τα ταράξουν; Δεν ξέρουν ότι αντραλιζόμαστε και σε λίγο θα βγάλουμε τα …έντερα μας έξω. Όχι τίποτα άλλο, είναι απαγορευμένα και τα κοκορέτσια. Θυμάσαι την ευρωπαϊκή οδηγία που τα απαγόρευε; Το τι κάνουμε εμείς τώρα είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο!
- Βρε δεν πα να καμπουριαστούν! Πόσο άλλο πια! ΟΙ άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας. Από την άλλη, άλλες πηγές αφήνουν να διαρρεύσει ότι γίνονται μεγάλες αλλαγές στη χώρα…
- Αυτό έλειπε να μην το λένε. Εδώ έγινε η μεγάλη υπέρβαση. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Μας το χρωστάνε να μας πουν, ότι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Αλλά παρακαλώ πολύ, ας πάρουν το μαχαίρι κάτω από το λαιμό. Διότι κάποια στιγμή θα γυρίσει το μάτι ανάποδα και μετά μην είδατε τον Παναή!
- Έτσι είναι, ας τους αποδείξουμε ότι δεν είμαστε πληβείοι τους…
- Και τι νομίζεις; Το θέλουν; Δεν το θέλουν! Τρέμει το φυλλοκάρδι τους για κάτι τέτοιο!
- Εμένα μου λες! Τους έμεινε μόνιμη η κολπική μαρμαρυγή!

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗ






- Είδες; Είδες;
- Τι να δω πάλι; Μας έχουν  πεταχτεί τα μάτια έξω από το πολύ κοίταγμα!
- Γιατί, που κοιτάς εσύ;
- Που θες να κοιτάω; Στο βάθος του τούνελ. Στραβωθήκαμε να κοιτάμε! Νύχτα μέρα εκεί κοιτάμε, μπας και δούμε κανένα φως, αλλά τίποτα. Μαυρίλα! Κατράμι!
- Για αυτό σου λέω κι εγώ!
- Για ποιο; Για το τούνελ;
- Ναι!
- Τι θες να πεις δηλαδή; Ότι είδες φως;
- Α! γεια σου, το κατάλαβες!
- Περιττό να σου πω ότι χρειάζεσαι κατεπειγόντως οφθαλμίατρο! Κατεπειγόντως, σίγουρα! Διότι δεν μπορεί εσύ να βλέπεις και εμείς να μην βλέπουμε! Κάτι πάει στραβά!
- Άρα εσύ θες οφθαλμίατρο που δεν βλέπεις. Εγώ γιατί; Αφού βλέπω!
- Το θέμα είναι τι βλέπει ο καθένας! Μπορεί να βλέπεις τα πραγματικά, αλλά μπορεί να βλέπεις και οφθαλμαπάτες, ντε! Εδώ σε θέλω…
- Βρε, αφού το είπε κοτζάμ Επίτροπος αρμόδιος για την περιφερειακή πολιτική!
- Εμείς είμαστε η περιφέρεια;
- Εμ! Ποιος άλλος;
- Για πες! Τι είπε κι αυτός ο αρμόδιος; Διότι από αρμοδίους έχουμε μπουχτίσει!
- Ό,τι η  κατάσταση βελτιώνεται!
- Πρόσεξε, τι θα πεις! Πρόσεξε, τι άλλο θα πεις!
- Λέει ότι το φως στην άκρη του τούνελ γίνεται ολοένα και περισσότερο και είναι οριστικά πλέον υπαρκτό.
- Ε, πάρε και τούτη να μην στην χρωστάω!
- Ρε φίλε μου, τι κάνεις τώρα;
- Περιμένω, για συνέχισε…
- Είπε, κιόλας, ο άνθρωπος ότι αυτό δεν μπορεί να είναι αισθητό στον καθένα… αλλά η κατάσταση βελτιώνεται.
- Δεν με νοιάζει ρε, τι λέει ο καθένας. Δεν πα να λέει ό,τι θέλει. Εγώ ξέρω τι λέει το δικό μου το εισόδημα. Αυτό με καίει…
- Στη συνέχεια κι αυτό.
- Βρε μπας και κοιτάμε λάθος τούνελ; Σε ποιο τούνελ είστε εσείς;




Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πώς το λένε…, να δεις…, πως το λένε…
- Ποιο; Τι ξέχασες πάλι;
- Αυτό, ρε, το …, να δεις πώς το λένε…
- Αν είναι να φάμε την ώρα μας με το πώς το λένε, άστο, για άλλη φορά… Θα βραδιαστούμε!
- Το θυμήθηκα, ντε, πώς κάνεις έτσι; Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!
- Να μας δείξεις ότι ξέρεις και αρχαία, μας το λες αυτό; Για κάντο πιο λιανά! Μια μετάφραση, πλίιζ!
- Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται! Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Αν δεν έκανες κοπάνες από το μάθημα των Αρχαίων, τώρα δεν θα είχες δυσκολίες. Διότι, αγαπητέ μου, και σε ξένα σχολεία μαθαίνουν αρχαία ελληνικά!
- Λοιπόν, λέγε…!
- Δεν είδες τα γεράκια που κατέφθασαν και ζητούν;
- Ποιοι;
- Εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιριών. Και ζητούν να γίνει νόμος, ώστε να μπορούν να προσλαμβάνουν νέους άνεργους με τριακόσια ευρώ για μερική απασχόληση, που μεταξύ μας, αυτό μπορεί να γίνει το παιδί λάστιχο και να τραβηχτεί, Τιραμόλα ένα πράμα, να σου πω! Και το αιτιολογικό τους είναι ότι σε μια χώρα όπου η ανεργία έφτασε στα ύψη - και δυστυχώς δεν έχει υψοφοβία – δεν καταλαβαίνουν γιατί να υπάρχει δέσμευση κατώτατου ημερομίσθιου. Διότι σου λέει, κρίμα είναι. Ας έχουν κι αυτοί ένα κομμάτι ψωμί να το πιπιλάνε!
- Το είπαν τα τσακάλια;
-  Όχι θα τ’ άφηναν! Δεν το είπαν απλώς! Το ζήτησαν και περιμένουν απάντηση.
- Καλά, αλλά αυτό τι σχέση έχει με αυτό το …πεσούσης;
- Βρε, μπουνταλά! Πώς να σε πει κανένας! Αν ήταν αλλιώς τα πράματα θα είχαν τέτοιες προσδοκίες; Τώρα σου λέει είναι ευκαιρία. Να γίνει αυτό και να έρθουμε να κάνουμε επενδύσεις. Να γίνει η χώρα ένα απέραντο εργοστάσιο. Να έχει δουλειά ο κόσμος, να δούμε επιτέλους την ανάπτυξη να καταφθάνει. Μαζί με το Μάιο…!
- Ο Μάιος που κολλάει, τώρα;
- Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, παιδιά, στην εξοχή.  
- Αστείο…, γελάσαμε!
- Να προϋπαντήσουμε όλοι μαζί την ανάπτυξη, να ξαναζήσουμε το ελληνικό όνειρο από την αρχή, διότι άμα σε ξυπνήσει ο άλλος πάνω στο καλύτερο, πάει το έχασες το όνειρο. Όσο και να ξανακοιμηθείς, δύσκολα σου έρχεται το ίδιο, την χάνεις τη συνέχεια. Για αυτό να είμαστε έτοιμοι, μπας και μας έρθει κάποια βραδιά και φτου κι από την αρχή! Παλιά μας τέχνη κόσκινο!
- Με συγχωρείς, αλλά πάλι δεν κατάλαβα!
- Είσαι μπουνταλάς! Πάει! Κατακυρώθηκε! Βρε, έξυπνε, άμα δουν ότι έπεσε η βαλανιδιά δεν θα πλακώσουν οι ξυλοκόποι να την λιανίσουν και να την κάνουν κομματάκια και να την πάρουν στο σπίτι τους, να ζεσταθούν;
-Αα! Εμείς τι είμαστε; Η βαλανιδιά ή οι ξυλοκόποι;