Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Βρε τι γίνεται στον κόσμο! Κουρνιαχτός! Ένα κακό συναπάντημα!
- Στη Βουλή θες να πεις!
- Αυτό ακριβώς! Μετακόμισε η κρίση στη Βουλή και σκοτώνονται. Σε λίγο θα βλέπουμε και αγώνες κατς!
- Είναι σωστά πράγματα αυτά;
- Έλα μου, ντε! Τι να κάνουμε κι εμείς οι κακόμοιροι και άθλιοι, πλην τίμιοι πληβείοι; Από πού να πάρουμε το καλό παράδειγμα; Αφού είμαστε καλά παραδείγματα μίμησης. Ό,τι βλέπουμε κάνουμε. Κοιτάς από δω, κοιτάς από κει, όλο και κάτι θα ξεπατικώσεις. Δεν μπορείς να κάτσεις αμέτοχος και ανίδεος! Πάνε και οι σοβαρότητες, εξαφανίστηκαν και οι σοβαροφάνειες. Ένας αχταρμάς δημοκρατικού διαλόγου. Πλούσιο λεξιλόγιο, πρωτότυπα ηθικά διδάγματα, εξαιρετική πλοκή και ανερυθρίαστος διάλογος. Τι παραπονιόμαστε για την τηλεόραση ότι δεν έχει πλούσιο πρόγραμμα; Ένα σκαμνάκι να μπορέσουμε να κλείσουμε στη Βουλή, σε καμιά γωνία, έχουμε να δούμε και να μάθουμε πολλά! Τι; Δεν θα μάθουμε; Τόσο ανεπίδεκτοι μαθήσεως είμαστε;. Εδώ μάθαμε άλλα κι άλλα!
- Μια που είπες άλλα κι άλλα. Μη το ξεχάσω! Έμαθες τι έγινε με το σιντί;
- Ναι, είχε γίνει στικάκι!
- Και εδώ λένε είναι όλη η …αναμπουμπούλα! Ένα σιντί δεν μπορείς να το πειράξεις. Ενώ ένα στικάκι …πειράζεται εύκολα!
- Τι μου λες!
- Ναι, όπως στα λέω! Για αυτό έγινε και άλλο στικάκι, και μετά άλλο…!
- Α! στο καλό! Έγιναν τόσα πολλά στικάκια; Γιατί; Ήθελαν κι αυτά να πειραχτούν; Βρε τι μαθαίνεις κανείς! Αυτό δεν το ήξερα! Είδες τι σου κάνει η κρίση; Μορφώνεσαι περί της τεχνολογίας! Να ‘ναι καλά! Πάντα τέτοια!
- Έτσι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Διότι αφού χάθηκε το σιντί δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις!
- Τι μου λες! Ούτε αυτό το ήξερα!
- Ποιο;
- Για να κάνεις σύγκριση με κάτι άλλο, ότι πρέπει να έχεις και το πρωτότυπο!
- Ε! δεν τρώγεσαι με τίποτα!
- Να ψάξουμε τότε να βρούμε το σιντί!
- Έψαξαν, αλλά δεν το βρήκαν!
- Έψαξαν πολύ;
- Ναι, άνω κάτω τα έκαναν όλα! Κανείς δεν ξέρει τίποτα! Δεν βρήκαν, ούτε είδαν τίποτα!
- Δε μου λες; Οφθαλμίατροι υπάρχουν στον ΕΟΠΥΥ;

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Ήρεμο σε βλέπω σήμερα!
- Τι να κάνω; Έχουν πάθει τα νεύρα μου… με τόσα νεύρα που έχω…! Άστα να πάνε, δε βγάζω άκρη με τίποτα. Όσο νευριάζω τόσο χειρότερα! Και αποτέλεσμα; Μηδέν!
- Σου τα ‘λεγα εγώ!
- Τι μου έλεγες εσύ, τι μου έλεγαν κι οι άλλοι, τι μου λένε κι αυτοί! Στα λόγια μείναμε, κάνουμε ανταλλαγές …φιλοφρονήσεων και μια η μπάλα βρίσκεται από εδώ, την άλλη βρίσκεται από εκεί, περνάει ο καιρός, όλα θα πάνε καλά, κι όλοι περιμένουμε, και να ο χρόνος περνάει κούτσα κούτσα, έχουμε μείνει στο έλεος μιας υποσχεθείσας ελπίδας!
Δεν πρόλαβε να ξεχαστεί η συνέντευξη της Χριστίνας που πήγε να μας ανεβάσει η κοπέλα το ηθικό, νάσου την άλλη μέρα ο πώς τον λένε της Τρόικας μας τράβηξε τα γκέμια, μας έβαλε να χτυπήσουμε και μια προσοχή και μένουμε ακίνητοι και έκθαμβοι από το μεγαλείο της φυλής!
- Τι θες να πεις;
-  Τι να πω και τι να ομολογήσω… Δεν βλέπεις τι γίνεται; Ο ένας βρίζει τον άλλον. Ο άλλος κατηγορεί τον παραπέρα. Ο παραπέρα ρίχνει το βάρος στον διπλανό του, μια αλυσίδα ολόκληρη που τελικά μπορεί να φτάσει και σε μας. Όλοι θα βγούμε φταίχτες στην τελική. Αθώοι και ένοχοι. Κανείς δεν θα είναι αθώος. Όλοι θα φταίμε! Αλλά ποιος θα μας δικάσει; Ποιος θα μας τιμωρήσει αφού όλοι φταίμε; Δηλαδή πάλι από την αρχή; Ένας φαύλος κύκλος που έχει ξεκινήσει εδώ και δεκάδες χρόνια και ακόμη παραπέρα που τελειωμό δεν έχει… Διάβασε ιστορία να δεις… Πάντα ήμασταν το παιχνιδάκι στα χέρια τους… Και εμείς ακολουθούσαμε σαν υπνωτισμένα προβατάκια. Οι από πάνω υπνωτισμένοι από τους έξω γιατί είχαν προφανώς τους λόγους τους και εμείς, υπνωτισμένοι από τους επάνω, τους χειροκροτούσαμε κάτω από μπαλκόνια, σε χορούς και πανηγύρια και από εδώ πάν’ κι οι άλλοι! Πώς θα κάνουμε έτσι χωριό; Μήτε σπίτι δεν φτιάχνουμε έτσι!
- Και τι να κάνουμε;
- Από τη μια μέρα στην άλλη δεν γίνεται τίποτα ντιπ! Καραντίπ! Ούτε καν μήνες, χρόνια θέλει αυτή η ιστορία για να αλλάξει τέλος! Γιατί θα αποδειχτεί ότι όλοι είμαστε αθώοι! Που να βρεθεί ο ένοχος και να πληρώσει; Βρέθηκε ποτέ; Α, ρε ιστορία που μας χρειάζεται! 

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



-Όχι, Χριστίνα μου, δεν είναι έτσι τα πράματα! Δεν μπορείς, όσο και να θέλεις, να χτυπιέσαι κάτω στα πατώματα, και δη μωσαϊκά! Όχι, αγαπητή Χριστίνα, δεν μπορείς να νιώσεις τον πόνο μας. Για να ζήσεις ένα πόνο πρέπει να τον ζεις και συ ο ίδιος. Να τον βιώσεις, να ξημεροβραδιάζεσαι μαζί του. Διαφορετικά συμπορεύεσαι σε μια κοινωνική υποχρέωση παρηγορίας, και από δω παν κι οι άλλοι! Πώς μπορείς να νιώσεις τον καθένα ξεχωριστά πως ζει αυτή την εποχή σε αυτή τη χώρα. Θα μου πεις φταίμε, ναι φταίμε, αλλά για δες ποιοι πληρώνουν! Θα μου πεις, δεν μπορείς να ασχοληθείς με τα εντελώς εσωτερικά μας. Καλά κάνεις! Αλλά τα λέμε στην νύφη για να τα ακούσει η πεθερά!
- Επανήλθες βλέπω!
- Δριμύτερος, αλλά τι να πεις! Μας κακοφαίνεται τώρα. Απλά ανακαλύπτουμε τώρα ότι ο παράδεισός μας ήταν ψεύτικος και γκρεμοτσακιστήκαμε από τα σύννεφα, και ακόμη πέφτουμε. Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν ήταν λογικό να υπάρχει μια φτωχή χώρα με εύπορους πολίτες… Αλλά η μυωπία καλά κρατούσε…
- Άκουσες τι είπε; Αν …καταργήσουμε τη φοροδιαφυγή θα καταφέρουμε ακόμη περισσότερα και θα αποφύγουμε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
- Αυτά να τα ακούσουν οι από πάνω! Καιρός είναι να πληρώσουν κι άλλοι, και όχι αυτοί που πάντα πληρώνουν…
- Μειώσαμε και το έλλειμμα σε πρωτοφανές σημείο σε τόσο χρονικό διάστημα…
- Ναι και αυξήθηκε το δικό μας… Το θέμα είναι ένα, από την μια μέρα στην άλλη δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση! Τι θα γίνει όμως με τον πληθυσμό που τρέχει και δεν φτάνει; Πώς θα επιβιώσουμε; Με τις παρηγοριές και τα ευχολόγια δεν βλέπουμε φως! Δηλαδή να ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά; Και μέχρι να έρθει αυτή η άγια ώρα πώς θα βολευόμαστε; Φύγε εσύ, έλα εσύ;
- Για να αλλάξει η χώρα, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς!
- Μάλλον, πλευρό μόνο βλέπω να αλλάζουμε!

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην Εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Χαράς ευαγγέλια!
- Τι έπαθες; Χθες ήσουν σαν την Μεγάλη Παρασκευή, τι έγινε και τραγουδάς τώρα;
- Δεν τα έμαθες τα νέα;
- Ποιο από όλα; Έχουμε χάσει τον μπούσουλα με τόσα νέα που κυκλοφορούν. Από παντού νέα, κυκλοφορούν, τρυπώνουν οπουδήποτε και δεν μας αφήνουν σε ησυχία. Είμαστε σε μια μόνιμη αναστάτωση! Θα μου πεις, καλά είμαστε κι έτσι. Ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα και πορευόμαστε. Για πες, τι είναι αυτό το ευχάριστο!
- Έπεσε ο πληθωρισμός!
- Πού; Σκόνταψε; Σε κανένα πεζοδρόμιο; Πάντα το έλεγα ότι θέλουν συντήρηση, αλλά ποιος ακούει; Ακούει κανείς;
- Ναι, και τον τρέχουν στα νοσοκομεία! Τι λες μωρέ καημένε; Λάλησες από την πολλή κρίση;
- Λίγο το έχεις; Να σε βλέπω μεσ’ την καλή χαρά;
- Θα σου πω κάτι, αλλά μην το πεις πουθενά! Κρατάς μυστικό;
- Τάφος!
- Λοιπόν, ο πληθωρισμός έπεσε, ανακοινώθηκε επίσημα από την Γιούροστατ!
- Τι μου λες; Και τι σημαίνει αυτό;
- Ότι είμαστε σε καλό δρόμο, έχουμε τον χαμηλότερο πληθωρισμό σε όλη την Ευρώπη. Αυτόν το Δεκέμβριο, που ήταν ακόμη χαμηλότερος από το Νοέμβριο!
- Και γιατί τότε να το κρατήσουμε κρυφό; Να μη χαρούμε; Να μη βγούμε στους δρόμους; Να μην αγκαλιαστούμε; Να δώσουμε όλοι το πασχαλινό φιλί για αυτή την Ανάσταση που μας συμβαίνει;
- Και μάλιστα ήταν σε ιστορικό χαμηλό ο πληθωρισμός!
- Μα πρέπει να το γιορτάσουμε! Αυτά τα πράματα είναι κοσμοϊστορικά…! Καλά, τι έπαθες; Μήπως έχεις πυρετό; Είναι δυνατόν να μην πέσει ο πληθωρισμός; Βλέπεις να κινείται φύλλο στην αγορά; Άμα δεν αγοράζω εγώ και εσύ, τι θα γίνει; Θα πέσει, θα γκρεμοτσακιστεί! Αλήθεια, κάτι πρέπει να σου συμβαίνει! Πάει χάλασε ο κόσμος! Για να τα λες εσύ αυτά!
- Βρε, άκουσε με που σου λέω. Δεν είναι έτσι τα πράματα, κράτα το εσύ μυστικό, μην έρθουν και χειρότερα!
- Δηλαδή;
- Θες να γίνει τίποτα και να μας κόψουν τις δόσεις; Πώς θα ζήσουμε μετά;
- Μάλλον σου άλλαξε ο γιατρός τις δόσεις! Σου συνιστώ να επανέλθεις στα παλιά! 


Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



-Με συγχωρείς, αλλά πρέπει να δηλώσω βλάκας!
- Δήλωσε ότι θέλεις, αλλά γιατί να σε συγχωρήσω;
- Τρόπος του λέγειν, ρε φίλε μου, αλλά αυτό σε ενόχλησε και όχι το ότι δηλώνω βλάκας;
- Καλά, θα ερχόμουνα και σε αυτό! Για πες λοιπόν; Γιατί δηλώνεις βλάκας; Απλώς το δηλώνεις ή το νιώθεις κιόλας;
- Αυτό και αν δεν είναι! Δεν υπάρχει άλλη βαθμίδα στο βλακόμετρο! Έφτασα στο τέρμα!
- Δηλαδή η κατάσταση είναι προχωρημένη!
- Έχει φτάσει στο απροχώρητο! Δεν πάει άλλο! Μετά θα γίνω ηλίθιος!
- Για πες μου τι έπαθες;
- Τι να πάθω; Δεν έχω συναίσθηση του χώρου και του χρόνου. Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται, τι ακούω, πώς να αντιδράσω, πώς κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα τόσα και τόσα που λέγονται ελαφρά τη καρδία, ένας αχταρμάς που μόνο σε μας μπορεί να συμβαίνει και πουθενά αλλού, μα πουθενά! Σου λέει, αν είναι αλήθεια, αποσύρθηκε η φορολογία των πολυτελών σκάφων αναψυχής για να μην φορολογηθούν διπλά!!! Για αυτό είμαι βλάκας! Γιατί δεν το καταλαβαίνω, δεν μπορώ να το εμπεδώσω, είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, πώς το λένε, είμαι στουρνάρι, τενεκές ξεγάνωτος για να θυμηθούμε τη ρήση ενός αείμνηστου καθηγητή στο πάλαι ποτέ Γυμνάσιο! Δηλαδή, όλα τα άλλα δεν έχουν φορολογηθεί διπλά και τριπλά, μη σου πω; Πάλι από τους μη έχοντες θα παρθούν οι ανάγκες της χώρας; Τι έγινε με όλους αυτούς που θησαύριζαν σε βάρος της χώρας; Ατιμώρητοι όπως πάντα; Και πώς να εμπεδώσω όλα τα εύσημα που παίρνουμε ότι είμαστε σε καλό δρόμο; Όλοι; Όχι όλοι! Οι περισσότεροι ατενίζουμε από τη άκρη της χαράδρας τον ηλιόλουστο ορίζοντα. Αλλά μας χτυπάει ο ήλιος και δεν βλέπουμε μπροστά! Μαύρη τύφλα!
- Έλα ηρέμησε!
-Όχι, δεν ηρεμώ! Και δώσε μου λίγο νερό!
- Τι το θες;
- Να πάρω το χάπι μου! Αυτό για την βλακεία!


Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Δεν μου λες, για να ‘χουμε καλό ερώτημα, οι αυξήσεις πώς θα γίνονται;
- Δεν τα έμαθες; Κατά κύματα!
- Να φορέσουμε μαγιό; Θα μας πάνε στη θάλασσα;
- Έλα, ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ!
- Τι εννοείς εσύ δηλαδή, λέγοντας κατά κύματα; Θα μας αλλάξουν τα φώτα με δόσεις; Πρώτο κύμα, δεύτερο κύμα, τρίτο κύμα; Να μη μας έρθει δηλαδή απότομα το τσουνάμι, λίγο λίγο; Λογικό είναι! Μας σκέπτονται τα παλικάρια. Σου λέει μια κι έξω θα τους έρθει ντουβρουτζάς, θέλεις να τους μαζεύουμε με τα κουταλάκια από τους δρόμους και τις γειτονιές; Ας έρθει το πρώτο κύμα, θα βραχούνε λίγο, το ίδιο με το δεύτερο κύμα και ούτω καθεξής. Μπορεί να πιστεύουν ότι θα νομίζουμε ότι είμαστε σε καμιά παραλία και απολαμβάνουμε διακοπές. Όλα είναι δυνατά σε αυτόν τον κόσμο.
- Αυτό ακριβώς!
- Από παντού χτυπήματα, φίλε μου! Αφού στο τέλος η τελευταία μόδα στα ρούχα θα είναι χωρίς τσέπες. Τι να τις κάνεις αφού δεν θα έχεις να βάλεις τίποτα μέσα; Μετά θα καταργηθούν τα πορτοφόλια! Απλά πράγματα! Απλουστεύεις τη ζωή σου έτσι. Λιτά κι απέριττα! Αλλά, από ό,τι φαίνεται θα καταργηθούν μόνο οι δικές μας τσέπες διότι έχουν μεγαλώσει κάποιων άλλων. Πρέπει να υπάρχει μια …ζυγοστάθμιση στο θέμα και μια ισορροπία. Δεν πρέπει να υπάρχουν ανισόρροπες καταστάσεις σε μια δημοκρατία. Όλα πρέπει να λειτουργούν ομαλά!
- Και μια και το θυμήθηκα! Έμαθες τίποτα καινούριο για το σήριαλ “Αμάρτησα για μια …χούφτα ευρώ”;
- Κάτι άκουσα, για κάτι αντίγραφα, παρουσιάστηκε ένας υπάλληλος και είπε ότι αυτός έβγαλε μια λίστα είκοσι ατόμων και μετά χάθηκε το cd, το στικάκι, θα σε γελάσω, δεν ξέρω! Μπερδεύτηκα!
- Και αυτός ο υπάλληλος που ήταν τόσο καιρό; Γιατί δεν πεταγόταν να μας πει να κερδίσουμε χρόνο να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία; Να πει, εγώ θα σας ξεμπουρδουκλώσω!
- Με κούρασε αυτή η ιστορία! Πολύ τράβηξε, δεν έχει πλοκή, ούτε σασπένς, και οι χαρακτήρες του είναι …πώς να το πω… δεν έχουν χρώμα, πολύ χλωμούς τους βλέπω…
- Αα! είσαι επηρεασμένος από τα γουέστερν, οι Απάτσι τους έλεγαν χλωμά πρόσωπα!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Γιατί έχεις κατεβασμένα μούτρα;
- Τι εννοείς δηλαδή; Μια χαρά είναι τα μούτρα μου!
- Όχι μην το πεις! Δεν βλέπω τις πλερέζες που κρέμασες...; Μαύρη μαυρίλα…
- Εσύ τι περίμενες δηλαδή; Να είμαι μέσα στην καλή χαρά; Σαν να μην τρέχει τίποτα; Δεν βλέπεις τι γίνεται; Από επεισόδιο σε επεισόδιο πάμε. Κάθε μέρα και ένα καινούριο επεισόδιο από το σήριαλ “Αμάρτησα για μια χούφτα …ευρώ”!
- Θα…
- Αναρωτιέμαι τόσα χρόνια πώς αντέξαμε και επιβιώσαμε! Οι υψηλά ιστάμενοι κάθε φορά μας αποδεικνύουν ότι …πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, την οποίαν ξέρουν και την κρύβουν πολύ καλά. Και εις υγείαν του κορόιδου. Και όπου κορόιδο εγώ και εσύ. Τόσες δεκαετίες μόνο με δάνεια και προγράμματα ζούσαμε και προχωρούσαμε μπροστά. Έτσι νομίζαμε δηλαδή. Μηδέν εργασία, μηδέν παραγωγή. Διασκέδαση και χαρά μέχρι την επόμενη δόση. Καλομάθαμε και εμείς και ανακαλύψαμε ότι με τη δουλειά δεν έχει χαΐρι και προκοπή. Είδες εσύ κανέναν να έχει πάει μπροστά δουλεύοντας; Για βαλ’ τα κάτω! Πρόσθεσε και αυτά, πρόσθεσε και τα άλλα. Νεροκουβαλητές από την μια βρύση στην άλλη. Και με κάτι γκούμια να! μετά συγχωρήσεως. Και με κάτι τρύπες να! ξανά μετά συγχωρήσεως!
- Να…
- Κοίτα να σου πω, δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε. Αυτό παρ’ το χαμπάρι και αντίρρηση  ουδεμία. Μας έμαθαν και μας άρεσε ο εύκολος δρόμος. Και νομίζεις ότι θα αλλάξει η κατάσταση και θα επιστρέψουμε στην παλιά μας καλή ζωή; Ξέχνα τα αυτά. Ό,τι είδαμε είδαμε, ό,τι φάγαμε φάγαμε. Δεν έχει άλλο. Μέχρις εδώ ήταν.
- Και…
- Και πάνω από όλα αποδείχτηκε περίτρανα, με κάθε επισημότητα και με πλήρη δόξα και τιμή ότι αυτή η χώρα ποτέ δεν λειτουργούσε σωστά. Δεν υπήρχε πουθενά μια σωστή σειρά. Από πού να αρχίσεις και από πού να ξεκινήσεις; Ένα ξέφραγο αμπέλι ήμασταν. Και περιμένουμε να αλλάξουμε όλοι τώρα, και οι επάνω και οι κάτω για να δει αυτή η χώρα θεού πρόσωπο;  Εδώ μια λίστα έχουμε και πόσες φορές την πήγαν και την έφεραν! Και κάθε τόσο, να και λίγο σασπένς! Και ακόμη το παιδεύουμε. Ακούς κάπου κάπου, μην ανοίξω το στόμα μου και πω. Πες, ντε! Αυτό θέλουμε όλοι.
-Ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ……………….

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Μη το πεις, μην το πεις!
- Καλή …
- Μη το πεις, σου λέω!                
- Πολύ παράξενος έγινες, ούτε μια ευχή να μην πούμε για το καλό…
- Παράξενος δεν έγινα, με έφτιαξαν, είμαι φτιαγμένος, πως το λένε, και τις ευχές άφησέ τες, έτσι για να ξορκίσουμε το …καλό! Είδαμε χαΐρι και προκοπή τόσα χρόνια με τις ευχές, θα δούμε και τώρα! Όχι δεν θέλω να μου ευχηθείς. Για ποιο λόγο;  Για να χαμογελάσουμε και να χαρούμε μόνο μια μέρα; Το θέμα είναι τι γίνεται με τις υπόλοιπες! Θα είναι καλές; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι καλές; Κανείς! Λοιπόν; Για να παίζουμε το θέατρο του παραλόγου; Μη τολμήσει και μου ευχηθεί κανείς!
- Σε βρίσκω λίγο υπερβολικό!
- Καθόλου, είναι σίγουρο ότι η χρονιά δεν θα είναι καλή; Είναι! Πρόσεξε τι λέω! Δεν θα είναι καλή. Αυτό το ξέρουν και οι πετρούλες ακόμη, σε όλες τι ραχούλες και τις πλαγιές αυτής της χώρας. Τέλος πάντων, κατ’ ευφημισμό!
- Μου φαίνεται θα αποκτήσεις και μπόλικα νεύρα αν δεν τα έχεις αποκτήσει ήδη!
- Βλέπεις κανέναν να συγκινείται από όλα αυτά που συμβαίνουν; Από τη μια, είπα να κόψω την τηλεόραση και τις ειδήσεις διότι  καμιά μέρα θα μείνουμε χωρίς συσκευή και θα μαζεύουμε τα ανταλλακτικά της από το δρόμο. Και δεν θέλω. Όχι, ότι την λυπάμαι. Τα λεφτά που έδωσα να την αγοράσω λυπάμαι. Διότι δεν μπορεί εσύ να είσαι από τη μια μεριά του γυαλιού ήρεμος και προστατευμένος και εγώ από την άλλη μεριά, να μην μπορώ να αντιδράσω με αυτά που ακούω. Διότι αντιδρώ μεν, δεν κάθομαι απαθής, αλλά δεν με βλέπεις, δε! Οπότε τι να το κάνουμε; Δεν βγαίνει πουθενά! Λες, λες εσύ και μερικά εκατομμύρια έλληνες κάθονται με ανοιχτό το στόμα και ακούν, και βλέπουν. Πέραν αυτών ουδέν! Που να βγάλουμε άκρη! Διότι, το ότι νιώθω βλάκας δεν το αντιλαμβάνεται ο άλλος, αφού δεν με βλέπει. Με βλέπει; Και τις ανοιχτές μου παλάμες τις βλέπει; Δεν τις βλέπει!
- Επιμένεις, δηλαδή, να μη σου ευχηθώ;
- Όρσε, να μη στα χρωστάω! Για να δει και κάποιος τις ανοιχτές παλάμες…