Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Τελικά, άλλο Ελλάδα, άλλο Έλληνες!
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όμως αν ρίξουμε μια εξόφθαλμη ματιά στο παρελθόν, θα πρέπει να ομολογήσουμε με πάσα ειλικρίνεια ότι αυτόν το διαχωρισμό τον επινοήσαμε, τον αναθρέψαμε εμείς οι ίδιοι. Από τα υπόγεια μέχρι τα ρετιρέ. Σφυρίζαμε κλέφτικα και τότε και τώρα. Με τη μόνη διαφορά ότι τώρα μας κακοφαίνεται διότι το …ξέπλυμα περιδίνησε όλους, αθώους και φταίχτες! Με εξόφθαλμη κατηγοριοποίηση τους αθώους. Όπως γίνεται πάντα, φυσικά!  Εκεί βρίσκεται η μόνη μας διαφορά που οδεύει ολοταχώς προς την κατρακύλα. Διότι αν υπήρχε μια λογική …τιμωρία δεν θα υπήρχαν και οι αντιδράσεις των αθώων μαρτύρων!
Αλλά πόσοι και ποιοι είναι οι αθώοι και ποιοι οι φταίχτες; Εκεί υπάρχει ένα μαύρο σύννεφο που καλύπτει τα πάντα μεταξύ ενός προπετάσματος καπνού και πληθώρα δηλώσεων και ανακοινώσεων που σου φεύγει το τσερβέλο!
Προς το παρόν, όμως, το φλέγον θέμα είναι η διάσωση της χώρας, άσχετα με το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι νεόπτωχοι, όμως, κάτοικοι της. Διότι η σωτηρία της περνάει αναγκαστικά από τις συμπληγάδες πέτρες που μέχρι τελικής πτώσης αγγίζουν, γρατζουνίζουν, ματώνουν, συνθλίβουν τους νεοέλληνες που πρωτόγνωρα καλούνται να υποστούν τα μύρια όσα!
Φιλιά και αγάπες κατέκλυσαν την ελληνική επικράτεια τις τελευταίες ώρες από τους δικαστές και δανειστές μας, για να ανεβάσουν τάχα την ψυχολογία μας; Να αντέξουμε αυτά που έρχονται; Να υπομένουμε με ανεβασμένη ψυχολογία το πεσμένο ηθικό μας; Να κάνουμε κράτει και να απουσιάσουμε από τις πρεμιέρες των πολιτιστικών μας κέντρων; Όλα στροβιλίζουν και όλα παίζονται! Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Αφού είναι να σωθεί η ψωροκώσταινα, ας καεί και το παλιάμπελο!
Παρηγορητική η Αγγέλα, σίγουρος πια ο Βόλφγκανγκ, αισιόδοξη η Κριστίν, τι άλλο πια να θέλουμε; Ένα σπρώξιμο, μια ανάσα, να πιούμε και το τελευταίο ποτήρι! Εμείς! Ποιος άλλος; Να σιγουρευτούμε μόνο να έχουμε τα υπογλώσσια στη τσέπη, - λάθος αυτή είναι τρύπια πλέον, θα τα χάσουμε - πού αλλού να τα βάλουμε; Στο άδειο πορτοφόλι μας; Το αφήσαμε ενέχυρο κι αυτό! Το πιο σίγουρο είναι, δεμένα κόμπο στην άκρη του μαντηλιού μας, όπως παλιά βάζαμε τις οικονομίες μας!
Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί!

ΥΓ. Ντόρος πολύς τελευταία με την κυκλοφορία φωτοτυπημένων βιβλίων αγγλικής γλώσσας. Δύσκολοι οι καιροί, δε λέω! Αλλά ποτέ δεν περίμενα, δικά μου βιβλία αγγλικής γλώσσας να κυκλοφορούν δεμένα σε φωτοτυπίες κάτω από τη μούρη μου! Τουλάχιστον, στείλτε μου ένα συμβολικό ποσό, τιμής ένεκεν. Διότι, το ‘παμε, δύσκολοι καιροί!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου