Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην Εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πάλι λείπαμε εμείς;
Δε μας θέλει, δε μας θέλει! Δεν πα’ να χτυπιόμαστε ως χταπόδια μέχρι πλήρους εξαντλήσεως! Δεν πα’ να κρεμάμε τα πλοκάμια μας μέρες ολόκληρες κάτω από τον ήλιο μέχρι πλήρους αφυδατώσεως! Ό,τι και να κάνουμε άμα δεν σε θέλει, δε σε θέλει.
Πώς είναι δυνατόν να απουσιάζαμε και πάλι από εκεί που γινόταν διανομή λουκούλλειου άρτου μετά πλήρους θεάματος; Ήταν νταμπλντότ ή αλά καρτ; Γιατί να λείπουμε συνέχεια; Πότε θα λιγδώσουμε και εμείς το αντεράκι μας πια; Τόση γκαντεμιά πια; Έλεος! Νισάφι!
Αυτό ούτε και ο καλός Θεούλης δεν το θέλει. Αλλά γιατί συναινεί; Δεν είμαστε κι εμείς δούλοι του; Γιατί, δηλαδή, εμείς μόνο σε πηγάδι πάμε και κάνουμε την ανάγκη μας; Είπαμε να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, αλλά γιατί τόσο όπισθεν εμείς που δεν προλαβαίνουμε να παρευρισκόμεθα στα μεγάλα φαγοπότια; Ψυχή δεν έχουμε εμείς;
Πώς θα βγάλουμε το χειμώνα μας; Άμα δεν είναι λίγο λιγδωμένο το αντεράκι μας πώς θα αντέξουμε την παγωνιά; Είδατε τι κάνουν οι αρκούδες! Μαζεύουν, μαζεύουν για να αντέξουν το χειμώνα. Εμείς δεν έχουμε χειμώνα μπροστά μας;
Είπαμε, αλλά όχι κι έτσι. Εντάξει, δεν θέλαμε και πρώτο τραπέζι πίστα. Ας χάναμε και τα ορεκτικά, βρε! Άντε ας χάναμε και το κυρίως πιάτο σου λέω εγώ, αλλά ούτε ένα φρουτάκι πια, έστω καρφωμένο σε μια οδοντογλυφίδα για το φτωχό συγγενή που τα λιγουρεύεται και του έχουν πέσει τα σάλια του καημένου;
Γιατί; Γιατί τόση αδικία; Αλλά έτσι είναι. Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Και δεν θέλαμε ούτε ακριβά σερβίτσια και χαβιάρι και ακριβά κρασιά. Άμα πετύχεις χύμα κρασί εκλεκτό και μυρωδάτο ξέρεις τι νόστιμα κατεβαίνει στο στεγνό ουρανίσκο;
Γιατί να τα βγάζουν όλα αυτά τώρα, στην εποχή των ισχνών αγελάδων; Για να μας πέσουν τα σάλια περισσότερο και να γλιστρήσουμε φαρδιά πλατιά; Ή για να αποδειχτεί ακόμη μια φορά ότι αυτή η χώρα δεν δέχτηκε ποτέ να διοικήσει τον εαυτό της έστω και με την ελάχιστη υποψία σοβαρότητας;
Αυτά που μας ζητάνε πίσω, είναι όλα αυτά που καταναλώθηκαν στο μεγάλο φαγοπότι. Από το οποίο, ναι, δυστυχώς και πάλι απουσιάζαμε.
Πόσο είμαι, πια, υπερήφανος ως Έλλην; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου