Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στο ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Ακούει κανείς;
Κανείς…;, κανείς…;, κανείς…;, απαντάει ο αντίλαλος και σκορπίζεται ο ήχος ρίχνοντας τις συλλαβές κομμάτια να συντριβούν πάνω στα κοφτερά βράχια. Πού να μπορέσει να φτάσει ο ήχος ακόμη παραπέρα, να διαβεί ποτάμια και πεδιάδες, να ξεφύγει από τα σύνορα, να φτάσει σε πόλεις και χωριά, να ανέβει σκάλες, να ανοίξει πόρτες και να φτύσει κατάμουτρα την ξέπνοη αγωνία του;
Η δημοτικότητα της Αγγέλας ανέκαμψε και συντηρεί καλά την κορμοστασιά της πίσω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σε κατάσταση φτώχιας. Όταν θα επέλθει και το υπόλοιπο μοιραίο τότε θα λάμψει εκτυφλωτικά το αστέρι της να επισκιάζει κάθε άλλο φυσικό φως.
Η ζωή κατρακυλάει κάθε δευτερόλεπτο σε μορφή σταγόνας που πέφτει αργά και σταθερά με ένα μονότονα εκνευριστικό ήχο πάνω στα απόνερα πεταμένων ονείρων που σε λίγο θα τα ρουφήξει η αποχέτευση. Η παραμικρότερη ελπίδα παραιτήθηκε από τις προσπάθειές της.
Οι επιστημονικές αναλύσεις με διάσπαρτες οικονομικές ορολογίες, νεόφερτες για τον πληθωρικό πληθυσμό της χώρας είναι ακατανόητες  για τους πληβείους που περιφέρουν τις καταρρακωμένες ανάσες τους από παζάρι σε παζάρι. Είναι ειλικρινά ανήθικες για τα επιδέξια χειρουργημένα όνειρά τους που επιδεικνύονται σε μεγαλαγορές απίθανων αρπακτικών.
Τα βαθιά χαμένα όνειρα στην πλαγιά ενός βουνού, στο πλημμυρισμένο χωράφι μιας πρώην καταπράσινης πεδιάδας, στην αχόρταγη ματιά που θέλει να κατακτήσει την πρωτεύουσα, δεν μπορούν να δώσουν άφεση αμαρτιών σε καμία φανφαρόνικη βαρύγδουπη έκκληση για την αγωνία που δήθεν μαστίζει τους χώρους ενός νεκρομαντείου.
Οι βαριά πληγωμένες ανάσες δεν μπορούν, δεν θέλουν, δεν ξέρουν να φυλλομετρούν ψυχρές σελίδες που παγιδεύουν το κείμενο ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Η καθημερινότητα έχει πολύ χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Διότι έτσι ζει καλύτερα, χαίρεται καλύτερα, ερωτεύεται καλύτερα, πεθαίνει καλύτερα. Ανάμεσα σε φίλους και συγγενείς. Σε γιορτές και πανηγύρια που δεν φυλακίζουν όνειρα, δεν απαγορεύουν το γλυκό τραγούδι της ζωής. Ανήκουν σε άλλη κοσμοθεωρία.
Δεν ακούει κανείς. Μια ηθελημένη κώφωση πλανάται σαν φάντασμα πάνω από την πρώην ωραία πόλη.
Ο άστεγος απόηχος φυγαδεύεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου