Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Μια ηλίθια απορία!
Η λογική μας πλέον είναι κάτω  του μηδενός ή επιπλέει με μεγαλοπρέπεια στα ήρεμα νερά του; Διότι αν είναι κάτω του μηδενός, να το πάρουμε απόφαση, βρε αδερφέ, και να πούμε μέχρι εδώ μας κόφτει, δεν πάει παραπέρα. Να σταματήσουμε τις προσπάθειες κατανόησης και αντίληψης του γύρω περιβάλλοντος χώρου και των κινήσεών του. Διότι, προφανώς, μάταιος κόπος.
Αν επιπλέει στο μηδέν, να κάνουμε μια προσπάθεια, να τη συνεχίσουμε, κανείς δεν ξέρει που μπορεί να μας βγάλει. Όλα είναι πιθανά, πλέον, σε αυτή τη ζωή και σε αυτή τη χώρα.
Να υπερίπταται, το αποκλείουμε διότι αν το έρμο το τσερβέλο δούλευε, όλο και κάτι θα πιάναμε και θα καταλαβαίναμε. Αλλά τώρα, μάλλον ακατοίκητο είναι το ρετιρέ με ορθάνοιχτα παράθυρα! Και ως εκ τούτου τα ρεύματα παρασύρουν και τις παραμικρότερες ελπίδες παρουσίας και του πιο μικροσκοπικού κυττάρου που μας κάνει να διαφέρουμε από τα μικρά ζωάκια!
Βρισκόμαστε, εν τάχει, σε κατάσταση σύγχυσης, και μεταξύ μας όχι κάτι περισσότερο διότι τοιουτοτρόπως θα αποφύγουμε τον εγκλεισμό μας σε κάποιο σωφρονιστικό ευαγές ίδρυμα. Ας αρκεστούμε στην σύγχυση, διότι ακόμη πιστεύουμε ότι επιπλέουμε!
Η μικρά μας απορία που μπορούμε διστακτικά, και αν μας επιτρέπεται χωρίς περαιτέρω επιβαρύνσεις και απρεπή σχόλια να εκφράσουμε, είναι τι γίνεται, όχι επακριβώς βρε αδερφέ, δεν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις, με τις μειώσεις του ιδιωτικού τομέα. Μια απλή διευκρίνιση για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε με ευτυχισμένο χαμόγελο.
Εδώ και μήνες υπήρχε ένα μπαλάκι που πηγαινοερχόταν μια εδώ μια εκεί, με συνεχείς περιστροφές του λαιμού για να το προλάβουμε, χώρια την αγκύλωση. Θέλουν, δεν θέλουν. Απαιτούν, δεν απαιτούν. Επιμένουν, δεν επιμένουν. Πέφτει στο τραπέζι, δεν πέφτει. Αφού αναγκαζόμασταν να κοιτάμε και κάτω από αυτό, μπας και δούμε το μπαλάκι. Όχι, ναι, όχι ακόμη, μπορεί! Όλα τα μέρη του λόγου, κλιτά και άκλιτα!
Μέχρι την τελευταία στιγμή που κυκλοφόρησε ότι ήδη ήταν γραμμένο στο μνημόνιο. Αλλά ποιος να το διαβάσει από τους πληβείους που περιμένουν την ενημέρωση από τους έχοντες και κατέχοντες των γυάλινων παραθύρων;
Τελικά, τι ισχύει; Χώρια που είναι άλλη συζήτηση αν θα βοηθήσει την κατιούσα του επιζόντος μονοπατιού. Γιατί αυτό το άγεσθαι και φέρεσθαι με τα ηδονικά μας μάτια να στέκουν πλέον αλλήθωρα στη χώρα του δύοντος ηλίου;
Τότε γιατί και η ανατολή να μην είναι στη δύση; Μας πειράζει;
Όχι, βρε αδερφέ! Όλα μια ιδέα είναι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου