Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Έλα…, να, εδώ…, διάβασε εδώ! Δεν έχω τα γυαλιά μαζί μου και δεν βλέπω καλά, για πες μου τι λέει;
- Που, που ακριβώς, γιατί εδώ λέει πολλά!
- Εδώ παιδί μου, που λέει ότι το 75% του πληθυσμού στη Σουηδία και τη Γερμανία πιστεύει...
 - …ότι η εθνική οικονομική κατάσταση είναι «καλή», και μόλις 1% των Ελλήνων και των Ισπανών πιστεύει το ίδιο για τη χώρα τους.
- Τι με κοιτάς; Αυτό δε λέει; Γιατί νόμιζα ότι δεν έβλεπα καλά και έψαχνα τα γυαλιά μου. Δεν μπορεί, στραβομάρα έχω, δεν βλέπω καλά και τα βλέπω άλλα ‘ντ’ άλλα… της Παρασκευής το γάλα. Αλλά τώρα μου το επιβεβαιώνεις και εσύ! Μόνο το 1%  δηλώνει κάτι τέτοιο!
- Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί;
- Έλα μου ντε! Έχω τα άλλα τα προβλήματα, έχω κι αυτό! Θα σκάσω!
- Πώς το κόβεις το όλο θέμα;
- Πώς να το κόψω; Δεν κόβεται! Κόβεται; Στο μεγάλο φαγοπότι δεν ήμασταν, σε καμιά λίστα δεν δεηθήκαμε να δούμε να φιγουράρει το όνομά μας με χρυσοποίκιλτα γράμματα προς δόξαν και συμμόρφωσιν των απανταχού απογοητευμένων Ελλήνων! Στο ένα τοις εκατό δεν είμαστε… οπότε…; Αλλά έχω και μια απορία. Αν το ένα τοις εκατό σήμερα λέει ότι η οικονομική κατάσταση είναι καλή πριν από μερικά χρόνια, προ κρίσης, τι θα απαντούσε σε αυτά τα γκάλοπ;
- Δεν θα απαντούσε.
- Γιατί;
- Δεν θα το έβρισκαν.
- Γιατί; Δεν υπήρχε τότε;
- Όχι αθώο μου παιδί, υπήρχε και παραϋπήρχε, αλλά δεν θα ήταν εντός του οπτικού μας πεδίου.
- Δεν σε καταλαβαίνω!
- Απλό, απλούστατο. Το μισό χρόνο θα ήταν διακοπές στο βόρειο ημισφαίριο και τον άλλο μισό χρόνο διακοπές στο νότιο ημισφαίριο. Πώς να βρεις κάποιον που είναι συνεχώς διακοπές;
- Λες, αυτό είναι το ένα τοις εκατό;
- Μη σου πω ότι είναι και διπλάσιο!
- Γιατί;
- Διότι το ένα τοις εκατό βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο βόρειο ημισφαίριο. Βάλε και το άλλο που βρίσκεται στο άλλο ημισφαίριο και κάνει …θερινές διακοπές!


Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Για λύσε μου μια απορία!
- Για πες!
- Πολύς ντόρος γίνεται, βρε παιδί μου, για το φυσικό αέριο που βρίσκεται στα δικά μας χωρικά ύδατα, κάτω από τη Κρήτη, με πολύ χρήμα λέει!
- Ναι, το άκουσα και εγώ αυτό!
- Άκουσες και το άλλο που λέει ότι όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες, αλλά τώρα τελευταία γίνεται πολύ συζήτηση, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό; Μη σου πω ότι στο εξωτερικό γίνεται μεγαλύτερη.
- Ναι, αλλά η απορία σου ποια είναι;
- Ποια είναι η απορία μου! Μάλιστα! Η απορία μου είναι η εξής! Πέρασαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, εξήγγειλαν τόσα και τόσα θαυμαστά, υποσχέθηκαν πράματα και θάματα, έταξαν λαγούς με πετραχήλια…
- Τελείωνε καμιά φορά, νυχτώσαμε…
- Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να πει, βρε παιδί μου, για να δούμε τι γίνεται εκεί, κάτω από τη θάλασσα, μπας και βγάλουμε κανένα φράγκο και δει Θεού πρόσωπο αυτή η ψωροκώσταινα! Αλλά πού! Τίποτα! Κανείς! Μόνο τώρα διαβάζουμε μελέτες που λένε… και τι δε λένε! Δις κρυμμένα, ολόφρεσκα και σπαρταριστά, μυρίζουν θάλασσα! Μπας και περίμεναν να μας φέρουν σε αυτή τη κατάσταση για να πέσουν πάνω μας και να μας τα φάνε για ένα κομμάτι ψωμί; Αλίμονο μας δηλαδή!
- Λες να είναι έτσι;
- Εκεί πάει το μυαλό μου! Άστα να πάνε! Τόσα χρόνια το μυαλό μας ήταν πως να φάμε, να φάμε και να ξαναφάμε, και φτου κι από την αρχή. Τα φάγαμε όλα και είδαμε τα χαΐρια μας.
- Μη το λες! Ίσως καλύτερα έτσι. Διότι, έτσι μπορεί κάποια στιγμή να φτιάξουν τα πράγματα λόγω του αερίου. Αν δεν είχαμε κι αυτό…! Τουλάχιστον τώρα έχουμε μια πισινή!
- Για αυτό έπεσε ο λαχνός σε μας και γίναμε εμείς τα πειραματόζωα; Είχαμε κρυφά προσόντα δηλαδή!
-Εκτός κι αν το αέριο καταλήξει να είναι αέρας κοπανιστός! 

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Κρατάτε με, λιποθυμώ!
- Τι έπαθες; Έχασες το χρώμα σου!
- Αέρα! Σβήνω!
- Αμάν βρε παιδί μου, τι να σου κάνω; Ένα γιατρό βρε παιδιά, θέλεις να πιεις λίγο νερό; Ηρέμησε θα περάσει!
- Όχι δεν θέλω να περάσει, να μείνει θέλω!
- Καλά, είσαι παλαβός και μουρλός! Όλα μαζί! Τι έπαθες;
- Κάτι λίγο από εγκεφαλικό, κάτι λίγο από σκοτοδίνη, μια ζάλη, μια αντράλα, μια περιδίνηση, ένα στροβιλισμό γύρω από τον εαυτό μου…
- Όλα αυτά; Και πως τα κατάφερες και επιζείς; Και τα μέτρησες καλά; Μήπως έπαθες και κάτι άλλο και δεν το  πήρες χαμπάρι; Κάτι… ολίγη από γιουβέτσι;
- Μη με δουλεύεις!
- Είναι δυνατόν να έχεις νιώσει όλα αυτά και να είσαι σε θέση να μιλάς; Είναι δυνατόν; Τι να πω πια!
- Είδες που έρχεσαι στα λόγια μου!
- Μα δεν είπες και τίποτα!
- Δεν τα πάθαμε όλα αυτά; Και όμως επιβιώνουμε. Κακήν…, κακώς…, κάκιστα…! Πάντως την φέρνουμε βόλτα την κατάσταση! Διότι όλη αυτή η κατάσταση της κρίσης κρύβει και πολλές εκπλήξεις που προκαλούν μεγάλες συγκινήσεις. Είδες τι πήγα να πάθω, μόλις το έμαθα…;
- Έμαθες κάτι; Για αυτό πήγες κι ήρθες;
- Μας αναβάθμισε η Standard and Poor's, ξέρεις, από αυτούς τους οίκους…
- Τι εννοείς; Ποιους οίκους;
- Πονηρούλη! Τους οίκους αξιολόγησης εννοώ! Αυτούς που ανεβάζουν και κατεβάζουν χώρες! Από επιλεκτική χρεοκοπία που μας είχαν, μας πέταξαν ψηλά, μας ανέβασαν έξι βαθμίδες!
- Έι, άει χάσου! Αλήθεια;
- Μα ναι, σου λέω! Έξι ολόκληρες βαθμίδες. Μας πήγαν στο Β μείον!
- Καλά έτσι ξαφνικά; Και έξι βαθμίδες; Τι κάναμε και αυτή η μεγάλη στροφή;
- Κάναμε ανταλλαγή!
- Τι ανταλλάξαμε; Τι τους δώσαμε πάλι;
- Αυτοί οι οίκοι ασχολούνται με τις χώρες, όχι με τους πολίτες της! Πήραν τη θέση μας και μας έδωσαν τη δική της.
- Δηλαδή;
- Από τη βαθμίδα Β που ήμασταν, πήγαμε εμείς στην επιλεκτική χρεοκοπία!


Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Εντάξει, βρε Αγγέλα, έλεος πια, φτάνει!
- Τι έπαθες πάλι; Τώρα τελευταία, πολλά νευράκια βλέπω, να το κοιτάξεις!
- Τι να κοιτάξω, βρε διάβολε, και εσύ; Δεν είναι νεύρα αυτά! Ακόμη…
- Σου άλλαξε ο γιατρός τα χάπια…; Και είσαι σε φάση προσαρμογής;
- Κοίτα να σου πω, δεν θα μου τη σπάσεις τώρα εσύ…
- Έφευγα, μου φαίνεται…
- Όχι, κάτσε να σου πω…
- Καλά! Κάθομαι…!
- Αν διανοηθώ ότι μας ετοιμάζουν κι άλλο χουνέρι, τότε είναι που όχι θα αλλάξω τα χάπια, αλλά θα τα κόψω και θα κάνω γιούρια! Κι ο Θεός βοηθός!
- Με τρομάζεις!!!
- Κοίτα να σου πω, όταν αρχίζουν τα γλυκανάλατα και οι φιλοφρονήσεις και οι δηλώσεις του τύπου κατανοούμε, συμμεριζόμαστε, συμπονούμε και γενικά όταν εκφέρονται λόγοι τύπου μνημόσυνου κάτι αρχίζει και βρωμάει. Διότι, ναι φίλε μου, έτσι είναι. Όταν πονάει ο άλλος, δεν μπορείς να τον νιώσεις και όλα τα άλλα είναι κουβέντες του σαβουάρ βιβρ! Ο πόνος είναι ατομικός, ιδιωτικός και εσωτερικός. Τα υπόλοιπα είναι έπεα πτερόεντα όπως λέει ο Όμηρος και ανεμώλια όπως λέει και ο Ζουργός! Λέει η Αγγέλα ότι κατανοεί που μας ζητούνται πάρα πολλά αυτόν τον καιρό. Όχι, γλυκιά μου Αγγέλα, αυτόν τον καιρό δεν ζητούνται πολλά πράγματα. Ζητούνται τα πάντα! Και παίρνουν τα πάντα! Μέρα με τη μέρα! Και όχι από όλους…
- Κοίτα να σου πω…
- Πρόσεξε τι θα πεις…
- Αυτό το πράμα που συμβαίνει, είναι τραγικό, δεν λέω, αλλά αν προχωρήσει σωστά, δεν λέω, λάθη θα γίνουν και θα γίνονται, αν προχωρήσει σωστά, θα αλλάξουν πολλά πράγματα, διότι πρέπει να αλλάξουν, όσο το δυνατόν στο μεγαλύτερο βαθμό τους, διαφορετικά θα επανέλθουμε …στον πρότερον έντιμον βίον μας! Και είδες τι τραβάμε με αυτόν, τον πρότερον! Χτές κιόλας διάβαζα καινούριες απατεωνιές πολιτών που έβγαλαν λεφτά σε βάρος του δημοσίου. Θα μου πεις, ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι. Το θέμα αυτό είναι! Να μην υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε τελευταίος! Να αλλάξουμε, γιατί διαφορετικά πάλι θα έχουμε εμείς και δεν θα έχει η χώρα. Θυμάσαι που τα λέγαμε και παλιά!
- Βρε, λες να μας βγει κι ο Πάγκαλος να έχει δίκιο; Ότι μαζί τα φάγαμε!

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Επιτέλους, θα πάρω το αίμα μου πίσω!
- Τι έπαθες; Τι χαρούλες είναι αυτές; Σου ‘πεσε το λαχείο;
- Πες το κι έτσι!
- Θυμάσαι την πρώτη φορά…, οποία απογοήτευσις κατακυρίεψε τας φρένας μου; Θυμάσαι που δεν μπορούσα να κοιμηθώ αμερίμνως και άνευ ταραχών;  Εφιάλτης μου είχε γίνει!
- Αν θυμάμαι λέει! Μαύρα τα είχες βάψει. Μπαρούτι είχες γίνει που δεν ήσουν κι εσύ! Τι τραβήξαμε και τότε!
- Είναι η τελευταία μου ευκαιρία! Επιτέλους θα εμφανιστώ και εγώ σε λίστα!
- Τι λίστα; Είναι κι άλλοι;
- Τι νόμιζες; Όλη η Ελλάδα μια λίστα είναι. Καιρός να φανώ και εγώ σε καμιά.
- Είναι σίγουρο; Με στοιχεία και ντοκουμέντα;
- Ναι παιδί μου, αυτή δεν πρόκειται να χαθεί. Την έχουν από το Σεπτέμβρη και την ξεψαχνίζουν. Είναι μεγαλοκαταθέτες σε Λουξεμβούργο και Λιχτενστάιν.
- Ε, ρε, για αυτό μας θαυμάζω. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς θα βρεις και έναν Έλληνα. Πανταχού παρόντες είμαστε. Όποια πέτρα και να σηκώσεις Έλληνα θα βρεις. Όπου και να πας στον κόσμο, και στο Βόρειο Πόλο ακόμα που λέει ο λόγος, θα βρεις Έλληνες, δεν υπάρχει αμφιβολία.
- Σίγουρα θα είμαι κι εγώ σε αυτή τη λίστα. Θα χάσω την αυτοεκτίμησή μου αν δεν είμαι σε αυτή τη λίστα.
- Είσαι σίγουρος ότι δεν θα βγει κάποιος αύριο μεθαύριο και δεν θα πει συγγνώμη αλλά δεν ξέρω που είναι; Μήπως κατά τύχη ανοίξει το παράθυρο η καθαρίστρια και ο αέρας πάρει τα χαρτιά και τα πετάξει στους πέντε ανέμους; Λέω τώρα εγώ! Μήπως!
- Όχι παιδί μου, τη λίστα την έχει το ΣΔΟΕ και την επεξεργάζεται αρμοδίως. Διότι μπορεί να έχει και καταθέτες οι οποίοι μπορεί να είναι και νόμιμοι. Δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι! Θα βγω κι εγώ επιτέλους στον αέρα, θα με γράψουν οι εφημερίδες, θα με συζητήσουν στα κανάλια, θα ασχοληθούν μαζί μου, επιτέλους…
- Έλα, μη στενοχωριέσαι, ο Θεός είναι μεγάλος! Θα είσαι κι εσύ στη λίστα!

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!
- Τι εννοείς;
- Αυτό που λέω, δεν εννοώ κάτι παραπάνω! Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, τελεία και παύλα. Δεν λέω κάτι που να εννοεί κάτι άλλο! Αυτά συμβαίνουν αλλαχού!
- Και πού την είδες την ωραία ατμόσφαιρα; Βρίσκεται υπό πίεση. Έτοιμη να εκραγεί.
- Τότε είναι που θα γελάσουμε όλοι μαζί παρέα, και αγκαλιασμένοι ως αγαπημένα αδερφάκια θα πιαστούμε από τα χέρια και θα αρχίσουμε το χορό.
- Με τρόμαξες για λίγο! Είπες θα πιαστούμε από τα χέρια και τρόμαξα! Λέω θα πέσει ξύλο εδώ πέρα, καιρός να την κάνουμε. Δεν είμαστε για τέτοια!
- Α! σε παρακαλώ, το παν ο πολιτισμός και η ευγένεια, όλοι είμαστε μεγαλωμένοι με γαλλικά και πιάνο. Με το σεις και με το σας, ανυπερθέτως…! Εδώ είμαστε μια αγαπημένη παρέα, είμαστε. Μέσ’ τα μάτια κοιταζόμαστε όλοι, ευθέως και ευθαρσώς! Ό,τι έχουμε να πούμε το λέμε ξεκάθαρα και δυνατά.
- Με μπερδεύεις!
- Κοίτα να σου πω, χρόνια δουλεύω στο ελεύθερο, χρόνια ατελείωτα, σα μαύρο σκυλί δούλευα, αλλά δεν κατάφερα να αποκτήσω αυτά που απόκτησαν άλλοι, με λιγότερη δουλειά. Τι έφταιξε; Ποιος να ξέρει; Κάθε φορά όλο και κάτι γινόταν, και όλο και κάτι έδινες, δώσε και μένα μπάρμπα! Και εντέλει έμενες να έχεις τα δυό σου χέρια βουτηγμένα στη θεόγυμνη φόδρα της τσέπης σου! Και έλεγες, άντε πάλι από την αρχή, και ξεκινούσες και προσπαθούσες και ξαναδούλευες, και ξενυχτούσες και φτου κι από την αρχή και έλεγες κοντά είμαι, θα τα καταφέρω, αλλά πάλι εκεί στη στροφή, κάτι έγινε, κάτι γινόταν, δώσε και μένα μπάρμπα, πάλι, και σου έμενε μόνο η απορία! Ξανά πάλι; Και κατέληγες, ότι το χρήμα δεν κάνει για σένα, για άλλους είναι, άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από σένα, για άλλους είναι οι καταθέσεις… Εσύ απλώς τα λεφτά σου άλλαζες και άμα ήσουν τυχερός κολλούσε κάτι περισσότερο σε καμιά ξεχασμένη άκρη της τσέπης σου!
- Τελικά, έτσι είναι, μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε…, ωραία είναι η ζωή…
- Ναι , αλλά τα έχει μ’ άλλον! 

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Διαφωνώ ριζικά!
- Κανείς δεν περίμενε κάτι διαφορετικό!
- Μα είναι πράγματα αυτά; Αλλάζουν όλο το χάρτη της βδομαδιάτικης πορείας των εργασίμων και των αργιών! Τελευταίο προπύργιο ενός παρελθόντος που προφανώς θα μείνει μόνο στις αναμνήσεις ελαχίστων προνομιούχων. Διότι αν δεν έχεις ζήσει κάτι πως μπορεί να έχεις αναμνήσεις; Και όσο το παρελθόν χάνεται στο βάθος τόσο εξανεμίζονται και οι αναμνήσεις.
- Λες για τις Κυριακές που θα είναι τα μαγαζιά ανοιχτά!
- Και τι θα γίνει με αυτό; Θα αυξηθεί ο τζίρος; Μάλλον θα απλωθεί! Και ποιος μπορεί να απασχολεί προσωπικό; Σου λέει, θα αυξηθούν τα έσοδα, οπότε μπορείς να έχεις προσωπικό. Άρα κερδισμένος θα βγεις. Ενώ οι υπόλοιποι που δεν θα ανοίγουν; Σταυρόλεξο επιπέδου πέντε!
- Όπως έξω! Εκεί δουλεύουν και τις Κυριακές.
- Και ποιος θα πάει εδώ να ψωνίσει κυριακάτικα; Θα εξαφανιστεί η πιο αγαπημένη σιέστα της εβδομάδας; Δεν θέλουν να επιστρέψουμε σε περασμένες δεκαετίες; Επιστρέφουμε! Μα ας αφήσουμε απείραχτη την Κυριακή, όπως και τότε! Την Κυριακή περιμένει η ανάπτυξη για να εμφανιστεί; Για αυτό αργεί; Τότε η Κυριακή είχε μια άλλη τελετουργία. Είχε άλλο άρωμα. Τότε ο χρόνος σταματούσε, το μυαλό έπαιρνε ανάσα, τα λόγια μεταξύ των ανθρώπων ακούγονταν σε γειτονιές και ταβέρνες, η φτώχια είχε άλλο χρώμα, προσπαθούσε να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω, να σεργιανίσει πέρα δώθε, να περιμένει τη Δευτέρα να φανεί για μια καινούρια χαμογελαστή εβδομάδα! Η Κυριακή δεν είναι το θέμα, η αλλαγή είναι το θέμα. Η μετάλλαξη των μόνιμων - για πόσο καιρό ακόμη; - χαρακτηριστικών της καθημερινότητάς μας. Σβήνουν οι γειτονιές, οι παρεΐστικες συναθροίσεις, η ελληνικής καταγωγής ψυχανάλυση που όρθωνε την αισιοδοξία και άφηνε το βλέμμα να πετάξει μακριά, να ονειρευτεί! Ο μόνος στόχος είναι δουλειά, δουλειά, δουλειά και σκυμμένο το κεφάλι! Δεν είναι όμως έτσι!
- …

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Άσε με, έχω νεύρα, πολλά νεύρα!
- ……
- Δε μιλάς, ε;
- Γιατί να μιλήσω; Τι να πω; Να βρω τον μπελά μου; Όταν θα ηρεμήσουν τα νεύρα σου, τότε θα σε ρωτήσω γιατί.
- Θα σου πω χωρίς να με ρωτήσεις!
- Τότε, γιατί δε μας τα λες κατευθείαν, να γλυτώσουμε κι εμείς από τα πήγαινε-έλα των δικών μας νεύρων;
- Δεν μπορώ να βγάλω άκρη από πουθενά.
- Τι έγινε πάλι και δεν το πήραμε χαμπάρι!
- Ο Αλέξης κατηγορεί τον Αντώνη ότι είναι θρασύς!
- Γιατί;
- Γιατί λέει, ότι από το 2013 θα φανούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης!
- Αυτό καλό είναι.
- Ποιο;  Ότι το λέει ή ότι θα φανούν;
- Έχει διαφορά;
- Εμ! Δεν έχει; Άλλο να το λες και άλλο να γίνει;
- Λες να μην γίνει;
- Δεν ξέρω, ο Αλέξης… έτσι λέει… ότι δεν…
- Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα δύσκολο να φανούν τα σημάδια…
- Εμ! Για αυτό τον λέει θρασύ! Ναι, αλλά τι θα προτείνει; Καμιά καινούρια χρονολογία; Για δες!
- Καλά και ο Αντώνης λέει ό,τι του κατέβει; Κάτι παραπάνω θα ξέρει και λέει. Μέσα στα πράγματα είναι…
- Είδαμε τόσα χρόνια αυτούς που ήταν μέσα στα πράγματα… τι καταφέρανε… και ακόμα να φύγουν τα σημάδια από τις πληγές!
- Τώρα φαντάζομαι ότι βάλαμε μυαλό και θα ακολουθήσουμε το δρόμο της αρετής…
- Και από την άλλη, ο Βαγγέλης δηλώνει ότι όταν ανέβει η Ελλάδα θα ανέβει και το ΠΑΣΟΚ.
- Για στάσου, εδώ έχουμε είδηση…
- Για αυτό σου λέω!
- Ο Αλέξης αποκλείει να ανακάμψει η χώρα νωρίς, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, εφόσον κατηγορεί τον Αντώνη θρασύ, άρα λέει ψέματα, οπότε αποκλείει να ανέβει το ΠΑΣΟΚ αφού δεν θα ανεβεί η χώρα, ο Αντώνης προεξοφλεί ότι η ανάκαμψη θα επέλθει από χρόνο σε χρόνο, άρα ειδοποιεί τον Βαγγέλη να είναι έτοιμος, άρα ο Αντώνης ετοιμάζεται να αποχωρήσει; Κάπου δεν με κολλάει, όμως! Χαζός είναι ο Αντώνης να φύγει όταν θα εμφανιστούν, έστω, τα σημάδια ανάκαμψης;  Γιατί κάποια στιγμή σίγουρα κάτι θα αλλάξει σε αυτό τον τόπο!
- Για αυτό έχω νεύρα, με μπέρδεψαν, και δεν ξέρω που να κολλήσω το ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ!


Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Καλά είναι. Θα έχουμε να πορευτούμε. Δεν θα πλήξουμε ποτέ!
- Πιασαν τα κρύα κι αλίμονο μας!
- Έχουμε αλλαγή θεματογραφίας στον ορίζοντα και θα έχουμε να ασχοληθούμε με αυτά. Διότι το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς!
- Δεκέμβρης μπήκε να μην πιάσει λίγο κρύο;
- Αυτό που με πείραξε όμως πιο πολύ από όλα, όχι ότι δεν με πείραξαν και τα άλλα, είναι ότι ο Σόιμπλε είπε ότι στην Ελλάδα απέτυχε η ελίτ! Και ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό. Αλλά δεν κατάλαβα και τι θέλει ακριβώς να πει…
- Πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα…
- Ποιοι είναι στην ελίτ; Κι άλλη λίστα; Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια πια και αυτές οι λίστες… Τι εννοεί; Ότι αυτή η ελίτ είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στη χώρα; Δεν φταίνε οι πληβείοι; Αλλά και σε τι να φταίνε οι πληβείοι; Άντε να έφαγαν καμιά σύνταξη, άντε καμιά φοροδιαφυγή, άντε το ένα, άντε το άλλο, πόσα μαζεύονται; Κάνουν όλα μαζί το μεγάλο φαγοπότι συγκρινόμενα με άλλα φαγοπότια; Εντάξει, δεν θα δώσουμε άφεση αμαρτιών στις δολοπλοκίες των δουλοπάροικων, αλλά μάλλον εμπλέκονται και ανώτεροι μανδαρίνοι! Διότι βοηθούς δεν χρειάζεσαι; Και αυτοί οι βοηθοί, όσο να πεις, δεν δουλεύουν ελεύθεροι αμοιβής! Θέλουν το κατιτίς τους. Και όσο ανώτερος είναι ο βοηθός- μανδαρίνος τόσο ανεβαίνει η αμοιβή που μπορεί να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη για εμάς τους πληβείους! Όσες λίστες και να φυτρώσουν ξαφνικά άλλοι θα είναι μέσα, δεν θα είμαστε εμείς! Άλλοι είναι γεννημένοι για λίστες. Όπου λίστα και αυτοί μέσα. Και μιλάμε για τις καλές λίστες, όχι τίποτα λίστες για τα σκουπίδια. Λίστα ανέργων, ας πούμε! Ούτε να τις φτύσουν αυτές! Ούτε καν τις ξέρουν!
- Τι καιρό λες θα έχει ανήμερα;
- Δηλαδή η ελίτ απέτυχε, οι πληβείοι πληρώνουν; Θα ακούσουμε κι άλλα; Για να ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε! Το καλό είναι ότι τα νέα κυκλοφορούν ένα, ένα! Όχι όλα μαζί και πάθουμε κάτι. Μας προσέχουν!
- Μπα! Δεν βλέπω γαλοπούλα! Καμιά κότα… και μη νομίζεις…, κανένα μπούτι έτσι για μυρωδιά! 

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πάει, αυτό ήταν, δεν πρόκειται να δω άσπρη μέρα! Και εδώ τέτοια γκαντεμιά!
- Τι έγινε και μονολογείς;
- Αν δεν σε θέλει η τύχη, ό,τι και να κάνεις, να χτυπιέσαι κάτω που λέει ο λόγος, δεν πρόκειται να δεις άσπρη μέρα…, να σου μείνει κανένα φράγκο στα χέρια, να έχεις να πορευτείς, να αγοράσεις κανένα καρβέλι ψωμί, και αν λείψει κι αυτό ε, τι να κάνουμε; Θα βολευτούμε με παντεσπάνι!
- Θα μου πεις επιτέλους;
- Τι τα θες; Στη λίστα Λαγκάρντ  γιατί να μην ήμουν κι εγώ; Δεν μου λες; Οι άλλοι πιο έξυπνοι ήταν από μένα, από σένα; Αλήθεια, εσύ ήθελες να ήσουν στην λίστα;
- Ποια από τις δυο; Δυο ή τρεις είναι; Αυτή που ξαναπαραγγείλαμε είναι η τρίτη ή η τέταρτη; Δεν θυμάμαι καθόλου!
- Ε! ρε, και να ‘μουνα στη λίστα! Δεν θα φοβόμουν τίποτα τώρα! Τίποτα απολύτως!
- Γιατί το λες αυτό; Θα είχες μπλεξίματα!
- Τώρα έχω περισσότερα! Αν ήμουν στη λίστα δεν θα τα είχα!
- Για εξηγήσου, τι εννοείς;
- Βρε, κουτεντέ, αν ήμουν στη λίστα δεν θα είχα προβλήματα τώρα. Δεν θα χρωστούσα δεξιά κι αριστερά. Θα μου πεις κι εμένα με χρωστάνε, αλυσίδα πάει, αλλά αν ήμουνα τώρα θα έλεγα πάρε εσύ, πάρε κι εσύ, πάρε κι ο άλλος, και θα είχα το κεφάλι μου ήσυχο. Διότι όσοι είναι στη λίστα ποτέ δεν είχαν πρόβλημα. Διότι αν είχαν, δεν θα έβγαζαν κι έξω. Δεν θα προλάβαιναν. Όλα θα γινόντουσαν καπνός πριν βγάλουν διαβατήριο. Τι νομίζεις είναι αυτά που είναι έξω; Ό,τι περισσεύει. Περίσσεψε; Βγάλ’ το έξω! Έχω άλλα για  μέσα. Έτσι κάνει ο καλός ο νοικοκύρης, δεν μπερδεύει τα μεν με τα δε! Όχι σαν και μας! Τι μέσα, τι έξω, όλα μαζί! Διότι δεν ‘φταναν τα μέσα μαζί με τα έξω! Θα βγάζαμε κιόλας; Γι αυτό σου λέω, που δεν είμαι στη λίστα! Διότι η λίστα, αγαπητέ μου, εκφράζει μια άλλη φιλοσοφία, διέπεται από άλλη ψυχολογία. Δεν μπορεί να μπουν όλοι στη λίστα. Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή κι εδώ! Υπάρχει ένας διαχωρισμός. Πρέπει να υπάρχει!
- Τι λες, βρε παιδάκι μου; Προχώρησε τόσο πολύ η επιστήμη;


Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Να σου πω κάτι! Έχω μια απορία!
- Για πες!
- Την έχω εδώ και καιρό, έχω σπάσει το κεφάλι μου αλλά άκρη δεν βγάζω!
- Μας έπρηξες, λέγε!
- Είμαστε τεμπέληδες, ακαμάτηδες, κλέφτες, λωποδύτες, και το κακό συναπάντημα. Ας πούμε ότι είμαστε όλα αυτά! Εντάξει; Εντάξει! Και ότι όλος αυτός ο συρφετός έκανε κακοδιαχείριση, έκλεψε, λεηλάτησε –καλύτερα- το δημόσιο, τόσα και τόσα μάθαμε και, με δυο λόγια, αποδείχτηκε ότι έγινε ένα ρημαδιό. Πάνω σε όλα αυτά, βάλε και τα δάνεια που πηγαινοερχόντουσαν για δεκαετίες μέσα στη χώρα διότι κάτι έπρεπε να κάνουν και τα κόμματα για να δείξουν έργο και να αυξήσουν τις ψήφους και από εδώ παν κι οι άλλοι!
- Που θες να καταλήξεις;
- Στα ακατάληκτα! Πουθενά δεν πρόκειται να καταλήξω διότι δεν πρόκειται να βγάλουμε πάλι άκρη, αλλά να μην εκφράσω την απορία μου, που μου ταλανίζει το βαρύ μου κεφάλι εδώ και καιρό;
- Πολύ το τραβάς!
- Εντάξει! Εντάξει! Θα αυτοσυγκεντρωθώ! Και αλλαχού γίνεται χαμός περί της κρίσης. Δηλαδή δεν είναι, ότι εμείς ανακαλύψαμε την Αμερική! Ένας χαμός γίνεται και στην Κύπρο που οσονούπω κατέφθασε κι εκεί το ΔΝΤ μετά κλάδων και βαΐων, στην Ισπανία γίνεται ένας ψιλοαχταρμάς, για την Πορτογαλία μαθαίνουμε λιγότερα, αλλά κάτι πρέπει να γίνεται κι εκεί, στην Ιταλία, στην Γαλλία, στη Γερμανία και ο κατάλογος όλο και θέλει να γεμίζει… Δηλαδή κι εκεί είχε και κλέφτες και τεμπέληδες και το κακό συναπάντημα και πάνε να τραβήξουν ό,τι κι εμείς; Αν κι εμάς δεν πιστεύω να μας φτάσουν, διότι τέτοιο μαστίγωμα υπάρχει κατ’ αποκλειστικότητα μόνο στην Ελλαδάρα μας. Να ‘χουμε και εμείς μια πρωτιά σοβαρή, να μην είμαστε κάτω στην λίστα! Διότι  σε κάποια λίστα πρέπει αν είμαστε και εμείς. Αφού στην άλλη λίστα ούτε καν στα περιεχόμενα δεν ήμασταν, ούτε στις σημειώσεις, πουθενά! Ούτε καν …επίτιμος αναγνώστης! Τέτοια ασχετοσύνη τόσα χρόνια! Οποία ντροπή!
- Το παρατραβάς το σχοινί!
- Με απλά λόγια! Αυτή η κρίση είναι παντού. Ή παντού υπάρχουν κλέφτες, λωποδύτες και τεμπέληδες ή μας δουλεύουν ασυστόλως! Αυτή είναι η απορία μου!

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
- Όπως είναι, δεν μπορεί να αλλάξουν, άσχετα αν πέφτουν πολλές μεταφράσεις. Ο καθένας τα βλέπει από τη δική του σκοπιά. Οι έξω κρατούντες αλλιώς, οι έσω αλλιώς και οι υπόλοιποι αναγκαστικά ακολουθούμε την οδό της απωλείας γιατί τα ζούμε διαφορετικά. Καμία αντίρρηση επί τούτου;
- Μα πώς, εδώ λένε ότι θα δούμε φως αν όχι του χρόνου, τον άλλο χρόνο οπωσδήποτε θα υπάρξει μια ανάκαμψη!
- Δηλαδή για το πότε ακριβώς δεν είναι σίγουροι, απλώς ξέρουν. Και πρώτα έλεγαν και ακόμη περιμένουμε. Και ξέρουν και οικονομικά! Εγώ που δεν ξέρω αναρωτιέμαι. Πώς θα δούμε το ελάχιστο φως αφού δεν έχουμε ούτε καλώδια, ούτε ρεύμα, ούτε μπαταρίες. Κεριά θα ανάψουμε; Θα κάνουμε και ατμόσφαιρα! Να σου πω, δεν θα είναι κακό!
- Κοίτα, λογιστικά δεν ξέρω αλλά δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο άσχετοι.
- Άσχετοι μπορεί να μην είναι, αλλά ο καθένας κοιτάει το δικό του το συμφέρον, δεν πάει να καεί και το παλιάμπελο, σου λέει. Το δικό του αμπέλι να παραμείνει άθικτο!
- Μα αφού σου λέει, από εδώ και πέρα θα πέσει πρόγραμμα, να πάρει μπρος η χώρα.
- Μπα; Κοίταξε να δει αν το ντεπόζιτο έχει βενζίνα; Μην τυχόν μείνει στο δρόμο και γίνουμε πάλι ρεζίλι! Διότι, δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής μας έχουν κάνει, πολλές φορές, πέντε παράδες. Μη το ξεφτιλίσουμε τελείως. Ας δείξουμε και λίγο αυτοσυγκράτηση. Ας δείξουμε ότι μπορούμε να διοικηθούμε αυτοτελώς! Μεγάλα και μορφωμένα παιδιά είμαστε!
- Άρχισες πάλι τις υπερβολές σου…
- Σιγά να περάσουν οι γιορτές, να χωνέψουμε κουραμπιέδες, μελομακάρονα, γαλοπούλες, χοιρινά και συναφή παρελθόντων ετών, ευτυχών αναμνήσεων, και θα δεις ποιο δρόμο θα πάρεις…
- Υπερβολές των εφημερίδων…
- Μακάρι κι εύχομαι διαγωνίως και καθέτως, αλλά για να δώσουμε τόσα πρέπει να βγάζουμε και τόσα. Ένας είναι ο στόχος. Να μην κλείσει η επιχείρηση διότι μετά θα χάσουν την αξία τους και οι υπόλοιπες εταιρίες. Οι υπάλληλοι και να μην έχουν να φάνε δεν πειράζει. Αρκεί να δίνουν…
- Εσύ σε ποια εταιρία δουλεύεις;


Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Έκλεισες τραπέζι;
- Τι τραπέζι;
- Πρώτο τραπέζι πίστα!
- Μπα; Μπουζούκια θέλουμε;
- Γιατί όχι; Να μην το γιορτάσουμε;
- Τι να γιορτάσουμε; Έχουμε γιορτές και πανηγύρια; Γάμους ή αρραβώνες;
- Τίποτα από όλα αυτά! Να γιορτάσουμε την αρχή του τέλους!
- Τι τελειώνει δηλαδή;
- Η κρίση!
- Σιγά θα με πνίξεις! Άσε με να πιω το νεράκι μου με την ησυχία μου! Τι είναι αυτά που λες; Τελειώνει η κρίση; Φεύγει; Πότε; Να βγούμε να την αποχαιρετήσουμε!
- Δεν είναι έτσι όπως τα λες, αλλά τελικά συμφώνησαν τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια. Αφού πήραμε και πάλι συχαρίκια για τον αγώνα μας και τις προσπάθειές μας.
- Ναι πήραμε κι από αυτά! Με αυτά θα χορτάσουμε. Παρηγοριά στον άρρωστο.
- Γιατί δεν είσαι λίγο αισιόδοξος; Δες το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο!
- Εγώ το βλέπω τελείως άδειο. Και χωρίς πάτο μάλιστα! Μάλλον χρόνο αγοράσαμε για να φτάσουμε αισίως μέχρι τις γερμανικές εκλογές και μέχρι τότε έχει ο Θεός. Για μετά βλέπουμε, αν θα έχουμε κι εμείς, για να είμαστε αισιόδοξοι, όπως λες! Διότι έτρεξε και πρόλαβε για να το σώσει ο Σόιμπλε! Το δήλωσε ευθαρσώς! Δεν χάνει η Γερμανία από τη συμφωνία. Απλώς μειώνεται το εισόδημά της λόγω της μείωσης των επιτοκίων! Να έχουμε και το κεφαλάκι μας ήσυχο!
- Υπερβολές…, αφού μας θέλουν στο ευρώ!
- Κάνω ότι έχω πρόβλημα ακοής και συνεχίζω… Αυτή τη ριμάδα ανάπτυξη περιμένουμε, όχι να έρθει, δεν την περιμένουμε και τόσο γρήγορα, αλλά να ξέρουμε για πότε είναι προγραμματισμένη. Αυτό το καλοκαίρι; Τον επόμενο χειμώνα; Μετά από δυο τρία χρόνια; Πότε; Για να ξέρουμε να κανονίσουμε την πορεία μας. Να ξεκινήσουμε να μαθαίνουμε γερμανικά για να φύγουμε μετανάστες ή να κάτσουμε στα αυγά μας; Γιατί αν μέχρι να μάθουμε γερμανικά έρθει και η ανάπτυξη δεν χρειάζεται να σκοτιστούμε και πολύ. Θα κάνουμε υπομονή αν είναι για τόσο λίγο. Έτσι κι αλλιώς για το καλωσόρισμα κάνα δυο λέξεις φτάνουν!
- Τελικά δεν σε βλέπω να κλείνεις τραπέζι!
- Όρσε, να μη στα χρωστάω! 

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Καλώς τόνε κι ας άργησε!
- Για ποιον λες πάλι!
- Το Νικόλα!
- Το Σαρκοζί; Που τον θυμήθηκες τώρα αυτόν;
- Αυτός είναι Νικολά! Δεν μιλάω για αυτόν!
- Για ποιον τότε;
- Το γείτονα μας, εδώ δίπλα, που βρήκε ευκαιρία να εξαπολύσει πάλι τα παράπονά του για τους φίλους μας που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες.
- Ααα! για αυτόν λες! Τι έγινε πάλι; Αυτοί πότε θα αποφασίσουν να ξεβαφτιστούν; Αλλά γίνεται αυτό; Μπορεί κάποιος όταν βαφτίζεται να ξεβαφτίζεται; Μπορούν να τον πάρουν στα σοβαρά;
- Βρήκε ευκαιρία τώρα που γίνεται μια περιφερειακή διάσκεψη στα Σκόπια και σου λέει, ας πω και τα λογάκια μου. Καιρό είχαμε να κάνουμε τζερτζελέ με την ονομασία. Για να παίρνουμε σειρά για να μην ξεχνιόμαστε! Και επανήλθε δριμύτερος!
- Βρήκε ώρα…, ποιος τον ακούει; Εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτός χτενίζεται! Μη σου πω ότι μπορεί να ζητήσει και το όνομα Ελλάδα! Σου λέει πάει για φούντο η χώρα, άσε να μη χαθεί το όνομα!
- Άνοιξες το κουτάκι πάλι και λες ό,τι θες! Είσαι επηρεασμένος από αυτά που συμβαίνουν!
- Από τι άλλο; Δεν βλέπεις ότι καθυστερούν τη δόση;
- Άντε και την πήραμε τη δόση; Από εκεί και πέρα μετά;
- Τι από εκεί και πέρα μετά;
- Είδες λοιπόν;  Έχουμε κάνει Θεό τη δόση και έχουμε αρπαχτεί από αυτήν, λες και θα μας σώσει από όλα τα δεινά που μας ταλαιπωρούν.
- Αφού δεν έχουμε λεφτά, αφού το είπε και ο Πρωθυπουργός. Να μην περιμένουμε εναγωνίως τη δόση;
- Να την περιμένουμε δεν λέω, αλλά την περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια. Δεν κάνουμε τίποτα παραπάνω να σταθούμε στα πόδια μας! Μέχρι πότε θα δανειζόμαστε; Είδαμε τα χαΐρια μας που τόσες δεκαετίες ζούσαμε με δανεικά! Μέχρι πότε μπορεί να  συνεχιστεί αυτό; Δεν πρέπει επιτέλους να σηκώσουμε τα μανίκια και να πιάσουμε το μυστρί για να αρχίσουμε το χτίσιμο; Αλλά έτσι μας έμαθαν και έτσι θέλουμε να πορευτούμε. Αυτά είναι για να τα ξεχάσουμε πια! Τώρα θέλει δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά. Δεν φταίνε για όλα οι ξένοι! Με το ζόρι μας τα έδιναν τα δανεικά; Εμείς τα ζητούσαμε  και τα παίρναμε για να μας  αυξήσουν τη μαλθακότητα μας. Και το κατάφερναν… Με ποιους θα πήγαινες; Εκεί που θα υπήρχε χρήμα. Χαζός ήσουν να πήγαινες από την άλλη πλευρά;
- Τώρα με ποια πλευρά είμαστε;
- Δεν υπάρχει καμιά πλευρά τώρα. Το κάναμε θερινό το μαγαζί!


Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Το κατάλαβες πλέον, δεν νομίζω να έχεις αμφιβολίες;
- Ποιο από όλα, διότι μου ‘πεσαν πολλά και θα χρειαστεί να κάνω ένα ξεκαθάρισμα! Να βάλω τα πράγματα στη σειρά, διότι άνθρωπος είμαι κι εγώ, δεν είμαι ρομπότ!
- Ότι ήμασταν ένα πειραματόζωο που εκλήθη για αγνώστους λόγους (!) να εισέλθει στο εργαστήριο πειραμάτων και αυτοσχεδιασμών!
- Ααα! εγώ δεν ξέρω τίποτα, δεν πήρα πρόσκληση, ούτε κανείς μου είπε τίποτα, ούτε έξω από την πόρτα πέρασα, ούτε ήμουνα στην ταβέρνα με το μεγάλο φαγοπότι, ούτε ξέρω κατά που πέφτει…!
- Βρε, ανόητε, άλλα σου λέω, άλλα μου λες! Για τη χώρα λέω, και τα αναγκαστικά της δάνεια.
- Εμ τόσα πολλά που μας έβαλαν που να βγάλω άκρη; Αφού σου είπα, δεν σου είπα, ότι θέλω να τα βάλω σε μια σειρά. Μπερδεμένα τα έχω μέσα μου. Τα μέτρα έλεγαν ότι δεν τα βάζει η τρόικα, αλλά οι υπουργοί, έλεγε η τρόικα, οι υπουργοί έλεγαν ότι ακολουθούμε την Τρόικα. Ένα πράγμα φύρδην μίγδην! Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα νέα μέτρα και σταθμά τα βάζουν αυτοί. Και προσπαθώ να βγάλω άκρη τι συνέβαινε τόσο καιρό και τι συμβαίνει. Δηλαδή αποφασίζουμε και διατάσσουμε! Απλώς μπαίνουν ελληνικές υπογραφές μόνο;
- Σε καλό δρόμο είσαι! Σιγά σιγά θα αρχίζεις να μαθαίνεις! Εύγε! Άξιος ο μισθός σου!
- Και τώρα τι;
- Τώρα ανοιχτά και ξεδιάντροπα, είμαστε ένα πειραματόζωο που κληθήκαμε από την Ιστορία (!) να ανοίξουμε το χορό των πειραμάτων, αλλά δυστυχώς το πείραμα απέτυχε και τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, διότι έγινε τέτοιος αχταρμάς που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Δεν προλαβαίνει η Νικολούλη, αν και κάλεσαν και τη Χατζηβασιλείου!  Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτές; Προλαβαίνουν, δεν προλαβαίνουν! Διότι είδαν ότι αυτό διαχέεται παντού και αλίμονο τους! Νιώθουν ότι θα κλάψουν μανούλες και θα χαθούν πολλά παλικάρια! Για τα δικά τους σκέφτονται, τι νόμιζες για τα δικά μας;
- Δηλαδή, πάει, αυτό ήταν; Θα σωθούμε;
- Μη κάνεις όνειρα τρελά, κάτσε εδώ που είσαι καλά!  

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Έμαθες τίποτα;
- Όχι, τι να μάθω;
- Κανένα νέο από τη συνάντηση;
- Ααα! Για τη συνάντηση λες! Αρπαχτήκαν λέει λίγο αλλά μέχρις εκεί. Ουδέν νεώτερον!
- Κάτι πήρε το δικό μου το αυτί!
- Σαν τι δηλαδή; Για πες και εμάς, να μαθαίνουμε!
- Η διαφορά τους είναι μεταξύ του 20 και του 22!
- Πήγαν τόσο πίσω; Θα ανακατέψουν και τη Σμύρνη; Καλά, δεν έχουν το Θεό τους. Θα μας δώσουν αποζημιώσεις και από τότε;
- Βιάζεσαι, τι δουλειά έχει η Σμύρνη; Περσινά ξινά σταφύλια. Πάει αυτό! Να ‘ταν κι άλλα!
- Εεε! Τότε; Τι δουλειά έχει το 22;
- Όταν λέω 20 με 22 εννοώ το 2020 και το 2022!
- Ααα! πας μπροστά εσύ! Και τι θα γίνει τότε; Θα αποκτήσουμε παραθαλάσσιο πάνω στα βραχάκια; Να βλέπουμε το κύμα να σπάει πάνω τους και να απολαμβάνουμε το ουζάκι μας συνοδεία λεπτεπίλεπτων θαλασσινών εδεσμάτων;
- Τι πήγες και θυμήθηκες! Αυτά θα είναι, πια, μουσειακά είδη. Αλλά πάλι δεν ξέρεις, μπορεί και ο νεοέλληνας να αποδειχτεί πολυμήχανος σαν τον Οδυσσέα! Θα δείξει μωρέ, ο Θεός είναι μεγάλος! Η Χριστίνα λέει να φτάσουμε στο 120 το 2020 και η Αγγέλα θέλει να φτάσουμε στο 2022. Εκεί είναι η διαφορά.
- Όλη η φασαρία γίνεται για δυο χρόνια; Αυτό είναι το πρόβλημα; Δηλαδή βάλε πόσα χρόνια πίσω, βάλε και καμιά δεκαριά μπροστά, και όχι ότι τότε θα τρώμε με χρυσά κουτάλια… δεν θα προλάβουμε να γεράσουμε… δεν θα προλάβουμε να πάρουμε σύνταξη… και τα δύο χρόνια είναι το πρόβλημα;
- Ναι!
- Ας τα χαρίσουμε, ντε! Εδώ, τσιγαριζόμαστε τόσο καιρό, μας υπόσχονται και άλλα χρόνια τσιγαρίσματος και θα κωλώσουμε στα δυο χρόνια; Έλεος! Κάποιος να τους πει να μην παιδεύονται! Χάρισμά τους!
- Εδώ σε θέλω! Δεν κατάλαβα ποιο είναι, όμως, αυτό που μας συμφέρει. Δυο χρόνια πριν ή δυο χρόνια μετά;
- Εξαρτάται από το τσιγάρισμα! Μην αρπάξουμε κιόλας!




Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Μονομαχία στο Ελ Πάσο!
- Γίναν τα γουέστερν της μόδας;
- Έτσι όπως πάει εκεί θα καταλήξει!
- Δηλαδή θα πέσει πιστολίδι; Θα δούμε και αίματα; Με γονική συναίνεση ή άνευ; Για να ξέρουμε που βαδίζουμε…
- Έρχεται η Χριστίνα σήμερα και θα γίνει η μεγάλη συνάντηση… Έρχεται με κακό σκοπό…
- Τι μου λες;
- Θα τους πει δύο και δύο κάνουν τέσσερα… Κανονίστε την πορεία σας και λύστε το πρόβλημα της Ελλάδας.
- Δίκιο έχει η γυναίκα… Το κακό παράγινε… Μας τραβολογούνε τόσο καιρό χωρίς αποτέλεσμα… Να και το ένα, να και το άλλο, πότε θα σταματήσει αυτή η κατάσταση; Και δεν μου λες; Θα γίνει τίποτα ή τα λέμε για να τα λέμε και να γεμίζουν οι σελίδες…; Διότι όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι… Τα έχουμε ξανακούσει αυτά…
- Όχι , έρχεται αποφασισμένη, θα ανοίξουν μύτες, πρώτη φορά την είδα τόσο αποφασισμένη, αν και οι από εδώ μεριά έστειλαν τα μαντάτα για να μην χαίρεται. Όλα κι όλα Χριστινάκι για ένα γόητρο ζούμε σε αυτή την κοινωνία. Δεν θα έρθεις εσύ να μας δείξεις τα αμπελοχώραφά μας… Ξέρουμε κι εμείς… Τελική συμφωνία δεν θα υπάρξει σήμερα… Άσε να το παίξουμε και λίγο δύσκολοι…
- Λες και δεν έχει προηγηθεί συνεννόηση και δεν ξέρουν τι θα συζητήσουν! Άσε μας καημένε από κει κάτω.
- Είναι και το άλλο καημένε μου. Πλησιάζουν οι γερμανικές εκλογές και οποιαδήποτε στραβή κίνηση θα έχει επιπτώσεις για την Αγγέλα…
- Ό, τι και να λέμε, η προσπάθεια είναι να σωθεί η χώρα σαν χώρα. Αυτό τους καίει. Για να μην καούν κι αυτοί. Επομένως τραβάτε ποδαράκια μου και ανεβείτε εκεί ψηλά… Πάλι εμείς θα τα τραβήξουμε και θα τα τραβάμε… Δεν παν να λένε όλοι. Έτσι θα φύγουν τα χρόνια και θα λένε τα ίδια και τα ίδια. Και εμείς θα λέμε τα ίδια και τα ίδια!
- Τελικά δεν μου είπες…
- Πες το…
- Θα είναι ριμέικ το γουέστερν…;

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Αισιόδοξο τον βλέπω!
- Ποιον;
- Τον Μόντι!
- Ποιος είναι αυτός πάλι;
- Καλά, είσαι άσχετος! Τον Μόντι δεν ξέρεις; Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα!
- Ααα! Τον Ιταλό λες!
- Ναι, αυτόν! Τις προάλλες πετάχτηκα μέχρι το Μιλάνο, γιατί είχε την παρουσίαση του βιβλίου του “Ευρώπη και Δημοκρατία” και μου τα είπε όλα!
- Τι σου είπε δηλαδή, για πες! Είπε τίποτα ενδιαφέρον;
- Τον είδα λίγο συμπονετικό μαζί μας…
- Μόνο λίγο; Στάχτη στα μάτια έριξε δηλαδή. Ή ήταν ή δεν ήταν. Δεν υπάρχει λίγο ή πολύ σ’ αυτά! Για λέγε…
- Ήμασταν πολύ απαιτητικοί μαζί σας είπε! Σας ζητήσαμε μέσα σε τρία χρόνια να αλλάξετε τα πάντα. Και όλα αυτά στο πιτς φιτίλι!
- Έτσι σου είπε; Πιτς φιτίλι;
- Εκεί κολλάς; Το είπε ξεκάθαρα. Σας ζητήσαμε πολλά πράγματα να κάνετε μέσα σε μετρημένους μήνες. Να κάνετε μια επανάσταση νομική, κοινωνική, ηθική! Και επί πλέον, να κυνηγήσετε τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή! Δεν γίνονται όλα αυτά σε τρία χρόνια. Θέλει τουλάχιστον μια γενιά!
- Αισιόδοξο τον βλέπω!
- Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι! Φτάνει μια γενιά για να αλλάξει η νοοτροπία μας; Αρχόντων και πληβείων; Χρειάζεται να γίνουν ριζικές αλλαγές. Να έρθουν τα πάνω κάτω. Να στρώσουμε τον κώλο μας κάτω και να ιδρώσει! Και μου λέει, θέλει μια γενιά αυτό;
- Πόσο “κρατάει” μια γενιά;
- Δεν θα είναι καμιά εικοσιπενταριά χρόνια; Θα ‘ναι! Για υπολόγισε στις τελευταίες γενιές τι έχουν δει τα ματάκια μας και τι έχουν ακούσει τα αυτάκια μας; Και πόσα ακόμα βλέπουμε και θα δούμε και πόσα άλλα δεν θα δούμε;
- Τι τηλέφωνο έχει ο ΕΟΠΥΥ;
- Τι το θες; Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;
- Να κλείσω ραντεβού!
- Γιατί;
- Τον οφθαλμίατρο δεν τον γλυτώνουμε!


Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



 - Σ’ αρέσει το τένις;
- Ποιο λες; Αυτό που είναι δυο και πετάνε ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλον;
- Αα γεια σου, αυτό!
- Λίγο βαρετό το βρίσκω. Σαν θεατής εννοώ. Διότι πρέπει να έχεις το κεφάλι σου σε συνεχή κίνηση, μια από δω μια από κει. Θα μου πεις κάνεις γυμναστική στο αυχενικό σου, δεν βοηθάει λες; Λες να το εφαρμόσω; Να αρχίσω να παρακολουθώ τένις; Θα απαλλαγώ από τους ιλίγγους που με βασανίζουν;
- Σε όλα γιατρειά θες να βρεις εσύ!  Με το τίποτα. Να κάθεσαι και να γιατρεύεσαι. Να πάρεις τη ρακέτα και να μπεις στο παιχνίδι. Μια από εδώ το μπαλάκι, μια από εκεί. Τότε θα γυμναστείς.
- Άσε, δεν είναι για μας αυτά. Εξ άλλου το τένις είναι πιο ευγενικό άθλημα. Είναι βορείων προαστίων. Εδώ δεν έχουμε ψωμί να φάμε, το τένις θα σκεφτόμαστε; Και δε μου λες; Πώς σου ήρθε και το ανέφερες;
- Δεν νιώθεις μια ζάλη να σε γυροφέρνει; Μια αντράλα. Ένα κατιτίς να θολώνει τη ματιά σου;
- Ναι, ρε, σα να ‘χεις δίκιο! Πως το κατάλαβες; Κάνεις και διαγνώσεις τώρα;
- Όλοι το ίδιο είμαστε! Όλοι το ίδιο νιώθουμε. Όλοι έχουμε καβαλήσει αυτό το μικρό μπαλάκι, ολόκληρη η χώρα, όλοι μαζί και πάμε πέρα δώθε. Μια από εδώ και μια από εκεί. Εμείς δεν είμαστε θεατές τώρα. Είμαστε το ίδιο το μπαλάκι. Και χτυπιόμαστε στον αέρα. Δεν βλέπεις που τα μαλλιά σου ανεμίζουν στον αέρα; Είναι από το πέταμα!
- …..
- Τη μια ρακέτα την κρατάει η Αγγέλα και την άλλη η Χριστίνα. Δεν την αφήνουν δευτερόλεπτο να πάρει ανάσα. Δικό σου, όχι δικό σου, πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, και φεύγει το μπαλάκι σαν καυτή πατάτα από τη μια ρακέτα στην άλλη! Και περιμένουμε μέχρι να κάτσει κάπου το μπαλάκι, σε ποια πλευρά θα καταλήξει…
- Σταμάτα, σταμάτα, θέλω να κατέβω, ζαλίζομαι!
- Έχω δραμαμίνες! Να σου δώσω μια;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


 - Σ’ αρέσει το τένις;
- Ποιο λες; Αυτό που είναι δυο και πετάνε ένα μπαλάκι ο ένας στον άλλον;
- Αα γεια σου, αυτό!
- Λίγο βαρετό το βρίσκω. Σαν θεατής εννοώ. Διότι πρέπει να έχεις το κεφάλι σου σε συνεχή κίνηση, μια από δω μια από κει. Θα μου πεις κάνεις γυμναστική στο αυχενικό σου, δεν βοηθάει λες; Λες να το εφαρμόσω; Να αρχίσω να παρακολουθώ τένις; Θα απαλλαγώ από τους ιλίγγους που με βασανίζουν;
- Σε όλα γιατρειά θες να βρεις εσύ!  Με το τίποτα. Να κάθεσαι και να γιατρεύεσαι. Να πάρεις τη ρακέτα και να μπεις στο παιχνίδι. Μια από εδώ το μπαλάκι, μια από εκεί. Τότε θα γυμναστείς.
- Άσε, δεν είναι για μας αυτά. Εξ άλλου το τένις είναι πιο ευγενικό άθλημα. Είναι βορείων προαστίων. Εδώ δεν έχουμε ψωμί να φάμε, το τένις θα σκεφτόμαστε; Και δε μου λες; Πώς σου ήρθε και το ανέφερες;
- Δεν νιώθεις μια ζάλη να σε γυροφέρνει; Μια αντράλα. Ένα κατιτίς να θολώνει τη ματιά σου;
- Ναι, ρε, σα να ‘χεις δίκιο! Πως το κατάλαβες; Κάνεις και διαγνώσεις τώρα;
- Όλοι το ίδιο είμαστε! Όλοι το ίδιο νιώθουμε. Όλοι έχουμε καβαλήσει αυτό το μικρό μπαλάκι, ολόκληρη η χώρα, όλοι μαζί και πάμε πέρα δώθε. Μια από εδώ και μια από εκεί. Εμείς δεν είμαστε θεατές τώρα. Είμαστε το ίδιο το μπαλάκι. Και χτυπιόμαστε στον αέρα. Δεν βλέπεις που τα μαλλιά σου ανεμίζουν στον αέρα; Είναι από το πέταμα!
- …..
- Τη μια ρακέτα την κρατάει η Αγγέλα και την άλλη η Χριστίνα. Δεν την αφήνουν δευτερόλεπτο να πάρει ανάσα. Δικό σου, όχι δικό σου, πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, και φεύγει το μπαλάκι σαν καυτή πατάτα από τη μια ρακέτα στην άλλη! Και περιμένουμε μέχρι να κάτσει κάπου το μπαλάκι, σε ποια πλευρά θα καταλήξει…
- Σταμάτα, σταμάτα, θέλω να κατέβω, ζαλίζομαι!
- Έχω δραμαμίνες! Να σου δώσω μια;

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Τα έμαθες τα νέα;
- Ποια νέα;
- Για την Ισπανία, ντε!
- Τι έκαναν οι Ισπανοί;
- Δεν έκαναν, τους έκαναν!
- Για εκφράσου ελεύθερα. Τι εννοείς;
- Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λέει, δεν θα ζητήσει άλλα μέτρα για τα επόμενα δυο χρόνια. Ό,τι ήταν να κάνει το έκανε, λέει. Με άλλα λόγια, σαν να έβαλε πάγο σε νέα μέτρα λιτότητας! Η κυβέρνηση και ο πληθυσμός της λέει ο Ρεν κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια με δύσκολες αποφάσεις και θυσίες. Και τους το αναγνωρίζει αυτό!
- Με δουλεύεις! Σίγουρα με δουλεύεις!
- Όχι, έτσι εκτιμήθηκε!
- Τότε σίγουρα δουλεύουν εμάς!
- Τώρα το κατάλαβες; Ήμουνα νιος και γέρασα! Σου λέει, φτάνει μια χώρα που στριμώχνουμε άγρια. Μην το διπλοκλειδώσουμε! Μην εξαγριωθεί ολόκληρος ο νότος και τρέχουμε και δεν φτάνουμε μετά! Δεν είμαστε και το ίδιο. Άλλα τα μεγέθη της Ισπανίας και άλλα τα δικά μας. Έδρασαν αποτελεσματικά και αποκαταστάθηκε η βιωσιμότητα των οικονομικών της!
- Και εμείς εδώ τι κάνουμε; Τόσα μέτρα και ξανά μέτρα και πάλι μέτρα και φτου πάλι από την αρχή μέτρα, που βρισκόμαστε; Σημειωτόν πάμε; Δεν φαίνεται να κάνουμε τίποτα; Αφού τις προάλλες δεν έλεγαν και σε μας, μπράβο σας, καλά πάτε, σας συμπονούμε και όλα εκείνα τα μνημοσυνιακά;
- Μνημονιακά, θες να πεις!
-Όχι καλά το λέω, έτσι είναι, για μνημόσυνα μιλάω…
- Ή βλέπουν ότι το παιχνίδι δεν πάει καλά και δεν θέλουν να τους στριμώξουν για να μη γίνει καμία έκρηξη ή επειδή ξεσηκώθηκαν θέλουν να τους χαϊδέψουν την πλάτη και να τους ηρεμήσουν. Ο καιρός θα δείξει! Από την άλλη, παίρνουν και μαθήματα από μας. Διότι αν το κατάλαβες, διότι αργά τα καταλαβαίνεις, βρισκόμαστε ακόμη στην απομόνωση του εργαστηρίου ερευνών. Και είμαστε ακόμη σε φάση αποστείρωσης!
- Και στη μονάδα εντατικής θεραπείας πότε θα μπούμε;
- Βιάζεσαι και θα γεράσεις γρήγορα. Κάνε υπομονή και απόλαυσε τη ζωή σου, απόλαυσε τα μνημόνια της και τις εκπλήξεις που κρύβει. Σ’ αρέσει η μονοτονία; 

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Γιατί κοιτάς επάνω;
- Να… βλέπω… μπας και δω τίποτα;
- Σαν τι δηλαδή; Περιμένεις το μάννα εξ ουρανού;
- Όχι μωρέ!...
- Μπας και περιμένεις να πέσει η δόση; Άκουσες τίποτα ότι θα έρθει με αεροπλάνο και θα την ρίξουν με αλεξίπτωτα; Όπως παλιά… Θυμάσαι που έστελναν την βοήθεια με τα αεροπλάνα; Νύχτα, σκοτάδι…
- Δεν είμαι και τόσο παλιός… Κοιτάζω μπας και περνάει κανένα αεροπλάνο από ψηλά αλλά δεν βλέπω τίποτα… Μπορεί να είναι μικρά…, μπορεί και με δορυφόρο…
- Είσαι καλά; Μήπως σου συμβαίνει κάτι; Τι είναι αυτά που λες;
- Τι λέω; Κοιτάζω να δω… πώς μας ψεκάζουν… με ποιόν τρόπο… Έχω μέρες που παρατηρώ αλλά δεν μπορώ να δω τίποτα. Κάποιον τρόπο θα έχουν και μας ψεκάζουν… Πάω να σκάσω…
- Πιστεύεις σε τέτοια παραμύθια;
- Γιατί όχι; Δεν βλέπεις πως είμαστε; Εδώ ο κόσμος συνεχίζει να καίγεται και αλλού γίνεται …το έλα να δεις! Είναι κατάσταση αυτή μέσα στο κοινοβούλιο; Ακούν αυτά που λέγονται; Ο ένας προσπαθεί να πετάξει στον άλλον τα καλύτερα ευφυολογήματα! Μας έπιασε πάλι το ελληνικό και αλίμονο μας! Θυμάσαι τι γίνονταν στις πιο επικίνδυνες φάσεις της ιστορίας μας; Φαγωνόμασταν σαν τα σκυλιά και οι απέξω έτριβαν τα χέρια τους με ικανοποίηση! Και τα αποτελέσματα; Γνωστά! Τα ζήσαμε! Και η ζωή επαναλαμβάνεται. Νομίζεις θα βάλουμε μυαλό;
- Λες ε;
- Είναι να το λέω; Δεν βλέπεις; Δες τα χαΐρια μας! Ζήτω αθάνατη Ελλάς! Είναι… είναι αποκρουστικό, αλλά δεν μπορούμε να το αποφύγουμε… Δεν θέλουμε; Δεν μπορούμε; Μας βάζουν με το ζόρι…; Μας ψεκάζουν…;
- Αα! για αυτό κοιτούσες ψηλά…!
- Όταν βλέπεις ότι κάνουν σαν μικρά παιδιά, τσακώνονται σαν να τους έχουν πάρει τη σοκολάτα από το χέρι… εεε! τι να πεις πια;
- Μπα, ούτε κι εγώ δεν βλέπω τίποτα…!
- Πάντως, εν μέσω πενθούσης νυχτός, να συνεχίζεται αυτό το τουρλουμπούκι δείχνει ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική!
- Εκείνο ψηλά, αεροπλάνο είναι; Σαν ψεκαστικό μου φαίνεται!
- Έβγαλε στην επιφάνεια κι όλα τα στραβά μας που δυστυχώς…
- Νάτο, έχεις δίκιο! Αλλά πετάει …σοκολάτες!


Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




- Τα είδες;
- Τα είδα!
- Τα άκουσες;
- Τα άκουσα!
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες; 
- Ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί! 
- Εε… Όχι κι έτσι! Δεν θέλουν το καλό μας; Για μας αγωνίζονται! Να πάει η χώρα μπροστά και κατ’ επέκταση η Ευρώπη! Διότι από εμάς ξεκίνησε και από εμάς θα τελειώσει.
- Δεν σε καταλαβαίνω, τι θέλεις να πεις;
- Αφού δεν καταλαβαίνεις εσύ, τι θα χαμπαριάσουν οι άλλοι!
- Ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο, αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω. 
- Δεν τα ψηφίσαμε τα μέτρα; Τα ψηφίσαμε! Δεν μας πίεσαν να τα ψηφίσουμε; Μας πίεσαν! Για να πάρουμε τη δόση μας!
- Εεε ναι!
- Δεν τα ‘μαθες; 
- Τι να μάθω;
- Μας το παίζουν δύσκολες οι κυρίες! Σφυρίζουν κλέφτικα!
- Κυρίες και σφυρίζουν κλέφτικα; Που ματακούστηκε αυτό; 
- Και όμως αγαπητέ μου! Νιώθω ηλίθιος και βλάκας γιατί πίστεψα τους αγαπητούς μας εταίρους ότι μόλις θα περνούσαν τα μέτρα από τη Βουλή θα ερχόταν η δόση εν πλήρει δόξη και τιμή! Αλλά άνθρακες ο θησαυρός! Θα περιμένετε ακόμη λίγο, να δούμε, να περάσουν μερικές εβδομάδες, να δούμε λίγο την επιμήκυνση, να δούμε και το άλλο, μήπως οι ώμοι τραβάνε λίγο, κάπου να εδώ το πέτο σηκώνεται λίγο, δεν πέτυχε στο σιδέρωμα, να το ξαναστείλουμε στο ράφτη πάλι…
- Τι μου λες; Μα αφού έλεγαν ότι τα λεφτά που έχουμε μας φτάνουν μόνο μέχρι τις 16 του μήνα! Τι θα κάνουμε μετά; Πώς θα ζήσουμε; Πω, πω! 
- Έχουμε δρόμο ακόμη. Προς το παρόν θα ακούμε το σφύριγμα και θα πορευόμαστε. Αφού βγάζουν κι άλλα!
- Βρε μπας και θέλουν να μας σπάσουν τα νεύρα;
- Τα σπασμένα, εννοείς; 
- Και τι θα κάνουμε τώρα; 
- Προς το παρόν, μας χρειάζεται ένας ωριλά για να αποφανθεί για το σφύριγμα που ακούμε. Είναι πραγματικό ή της φαντασίας μας!   
- Και μετά;
- Μετά, επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο για να δούμε σε ποιο βαθμό ηλιθιότητας βρισκόμαστε!
- Κλείσε μου και μένα ένα ραντεβού!