Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ Κατερίνης




Τι έγιναν εκείνα τα ονόματα;
Τα εφτασφραγιδοκλειδωμένα ονόματα που τάχα μου, τάχα μου απαγορεύεται να κυκλοφορήσουν στο μεϊντάνι παρά μόνο με συνοδεία μπορείς να τα δεις και απαγορεύονται παρακαλώ οι φωτογραφίες και οι διαρροές!
Μην κάνετε χαρούλες. Εσείς, ούτε καν με συνοδεία δεν θα τα δείτε. Υπάρχει απαγορευτικό δια τον πληβειακόν πληθυσμόν! Ναι, ναι , όπως το ακούτε! Ακόμη περιμένουμε λέει να έρθει απάντηση από την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων. Διότι αν θυμάμαι καλά αυτό ήταν το κώλυμα, του κωλύματος... ω κώλυμα!
Αλλά από τότε πέρασαν μέρες, βδομάδες και ως είθισται η μνήμη είναι ασθενής εδώ στην  πάλαι ποτέ παραδεισένια χώρα μας. Είναι το κλίμα τέτοιο, τα βουνά και τα λαγκάδια. Λίγο και ο θαλασσινός αέρας που μας πιάνει από παντού, τι να κάνει και η μνήμη; Εξασθενεί. Ξελογιάζεται από τα πάλαι ποτέ πλούσια ελέη και ξεχνάει εύκολα! Πολύ εύκολα! Και βαυκαλίζεται περιμένοντας κάτι τις καλύτερο. Διότι εδώ είναι, όποιος σώσει το τομάρι του. Η προβιά του μην αρπάξει φωτιά και για τις άλλες καρφάκι …δεν μας καίγεται!
Διότι τι είναι η ζωή; Ένα μυστήριο που θέλουμε να περνάμε καλά. Ένα μυστήριο που θέλουμε να κοροϊδέψουμε τους άλλους για να τους κλέψουμε οξυγόνο και να ζήσουμε εμείς καλύτερα. Τι μπορεί να είναι η ζωή; Ένα ολόκληρο κομμάτι ψέμα που μας το ταΐζουν σιγά σιγά για να μην καταλάβουμε τι γεύση έχει!
Άγευστο, άοσμο, σαν να μην υπάρχει, αλλά έχει τη δυνατότητα να εισχωρεί μέσα μας χωρίς να μπορούμε να αντισταθούμε. Και όταν πλέον το αντιληφθούμε και κάνουμε προσπάθεια να απαλλαγούμε από αυτό…, ω του θαύματος, καταφθάνουν οι από μηχανής θεοί και κανακεύουν τη δυστυχία μας. Και μας λυτρώνουν και σωζόμαστε και διώχνουμε τη μνήμη επειδή εκείνη τη στιγμή της δυστυχίας το ψέμα παίρνει μια άλλη όψη, μια άλλη γεύση, μια άλλη μυρωδιά, κάτι σαν φρεσκοψημένο ψωμί που μόλις βγήκε από το φούρνο… Ένα κομμάτι ανάσας που χρόνια είχαμε να δούμε και να γευτούμε…
Και η ιστορία συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται επειδή γνωρίζει ότι η μνήμη μας είναι ασθενική…
Και εκδικείται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου