Αγαπητέ μου Βασίλη, Όπως ο αναγνώστης δεν πρέπει να βιάζεται να φτάσει στο τέλος ενός βιβλίου, αλλά να αφήνεται να τον παρασύρει σε αυτό το ίδιο το βιβλίο, έτσι και ο συγγραφέας θα πρέπει στωικά να αναμένει να αφουγκραστεί τα συναισθήματα των αναγνωστών του! Θα ήθελα, λοιπόν να ξέρεις ότι η πρώτη αυτή λογοτεχνική σου περιπέτεια άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου. Η έντονη και χειμαρρώδης γλώσσα σου σε αφύπνιζε από τη μια και σε βύθιζε σε στοχασμό από την άλλη. Η άμετρη διάθεσή σου για γλαφυρές περιγραφές σε παρέσυρε σε ένα ατελείωτο μαγευτικό ταξίδι. Οι άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο προβλέψιμες καταστάσεις σε προκαλούσαν για το επόμενο βήμα. Η "αποκαλυπτική" σου όμως διάθεση των τελευταίων σελίδων ήταν καθηλωτική και με έστειλε γαι ύπνο με δάκρυα στα μάτια. Σε ευχαριστώ για τη συγκίνηση που μου προκάλεσες και σου αφιερώνω ταπεινά κάποιες "έμμετρες" σκέψεις μου που μου αφύπνισε η "Μυρσίνη" σου... Δυο νύχτες με ξαγρύπνησε της "πέννας" σου η γλύκα γιατί ήρθαν θύμησες παλιές απ' τον μπαμπά μου προίκα Τετράχρονο τον έφερες το γιο της η γιαγιά μου και καμαρώνω που έγινα η κόρη του μπαμπά μου. Πρόσφυγες ήρθανε κι αυτοί απ' την ωραία Σμύρνη μα πάλεψαν να σώσουνε ό,τι είχε απομείνει. Το βιος ξωπίσω αφήσανε στην όμορφη πατρίδα μα φέραν ολοζώντανη της ζήσης της ελπίδα. Γι αυτό καθώς χρωμάτιζες όλες σου τις σελίδες ξύπνησαν συναισθήματα προγόνων μου ελπίδες. Μα πιότερο με άγγιξε η όμορφη Μυρσίνη που μέσ'απ'τις συμπληγάδες της που έπλεξε εκείνη αφού ...έπεσε, ξαναχτύπησε, πάλεψε και αρνήθηκε κρύφτηκε, φανερώθηκε πέθανε και ξανάζησε... Κατόρθωσε και κράτησε ορθό το ανάστημά της περήφανα διαβάζοντας για το απόκτημα της!!! Άραγε τι είναι η ζωή; Σε τι μας παρασύρει; σ' ό,τι σκεφτόαμστε ή σ' ό,τι θέλει εκείνη; Μη σταματήσεις ποτέ να να μας εκπλήσσεις! Μαρίλλη Μανουτσοπούλου-Λαναρά
Αγαπητέ μου Βασίλη, Όπως ο αναγνώστης δεν πρέπει να βιάζεται να φτάσει στο τέλος ενός βιβλίου, αλλά να αφήνεται να τον παρασύρει σε αυτό το ίδιο το βιβλίο, έτσι και ο συγγραφέας θα πρέπει στωικά να αναμένει να αφουγκραστεί τα συναισθήματα των αναγνωστών του! Θα ήθελα, λοιπόν να ξέρεις ότι η πρώτη αυτή λογοτεχνική σου περιπέτεια άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου. Η έντονη και χειμαρρώδης γλώσσα σου σε αφύπνιζε από τη μια και σε βύθιζε σε στοχασμό από την άλλη. Η άμετρη διάθεσή σου για γλαφυρές περιγραφές σε παρέσυρε σε ένα ατελείωτο μαγευτικό ταξίδι. Οι άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο προβλέψιμες καταστάσεις σε προκαλούσαν για το επόμενο βήμα. Η "αποκαλυπτική" σου όμως διάθεση των τελευταίων σελίδων ήταν καθηλωτική και με έστειλε γαι ύπνο με δάκρυα στα μάτια. Σε ευχαριστώ για τη συγκίνηση που μου προκάλεσες και σου αφιερώνω ταπεινά κάποιες "έμμετρες" σκέψεις μου που μου αφύπνισε η "Μυρσίνη" σου... Δυο νύχτες με ξαγρύπνησε της "πέννας" σου η γλύκα γιατί ήρθαν θύμησες παλιές απ' τον μπαμπά μου προίκα Τετράχρονο τον έφερες το γιο της η γιαγιά μου και καμαρώνω που έγινα η κόρη του μπαμπά μου. Πρόσφυγες ήρθανε κι αυτοί απ' την ωραία Σμύρνη μα πάλεψαν να σώσουνε ό,τι είχε απομείνει. Το βιος ξωπίσω αφήσανε στην όμορφη πατρίδα μα φέραν ολοζώντανη της ζήσης της ελπίδα. Γι αυτό καθώς χρωμάτιζες όλες σου τις σελίδες ξύπνησαν συναισθήματα προγόνων μου ελπίδες. Μα πιότερο με άγγιξε η όμορφη Μυρσίνη που μέσ'απ'τις συμπληγάδες της που έπλεξε εκείνη αφού ...έπεσε, ξαναχτύπησε, πάλεψε και αρνήθηκε κρύφτηκε, φανερώθηκε πέθανε και ξανάζησε... Κατόρθωσε και κράτησε ορθό το ανάστημά της περήφανα διαβάζοντας για το απόκτημα της!!! Άραγε τι είναι η ζωή; Σε τι μας παρασύρει; σ' ό,τι σκεφτόαμστε ή σ' ό,τι θέλει εκείνη; Μη σταματήσεις ποτέ να να μας εκπλήσσεις! Μαρίλλη Μανουτσοπούλου-Λαναρά
ΑπάντησηΔιαγραφή