ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 24/12/2009

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Είναι μόνο μια ανάσα ανακούφισης!

Μια μόνη στιγμή στις τόσες στιγμές που ανασαίνουν από τις αμέτρητες που φεγγοβολούν και χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Μια μόνη στιγμή τυλιγμένη με αιθέρια χαρακτηριστικά, φωτεινά χρώματα και ανεξίτηλες μνήμες παιδικών χρόνων.

Μια μόνη στιγμή που έρχεται και φεύγει για να επιστρέψει δριμύτερη και ελπιδοφόρα. Γιατί έτσι είναι. Έτσι έγινε.  Και συνεχίζει να περιστρέφεται ακολουθώντας τον δρόμο που χαράζουμε καθημερινά.

Είναι ανήθικο να παραμένει μια μέρα, σαν τις τόσες παγκόσμιες ημέρες εορτασμού. Διότι πλέον τα Χριστούγεννα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μέρα όπως οι υπόλοιπες άλλες παγκόσμιες ημέρες διαφόρων θεμάτων και αναμνηστικών υποκριτικών υποσχέσεων. Και είναι ανήθικο να παραμένουν όλες οι παγκόσμιες ημέρες σε πλήρη εγρήγορση μόνο για μια μέρα.

Η υποδοχή μιας μέρας, εκκωφαντικής στην πραγματικότητα, αλλά άηχης και ανυπεράσπιστης μπροστά στην έκφραση που της δίνεται είναι ανέλπιστα υποκριτική.

Τυλιγμένη στο χρώμα, στο φως, στους βαριεστημένους ήχους ευχών κατρακυλάει στο επικίνδυνο μονοπάτι μιας ξεκούραστης μέρας. Και όλα αυτά σε μια αναμονή ξεκούρασης και απαλλαγής από την καθημερινότητα των υπολοίπων στιγμών. Την πήραμε από το χεράκι και την οδηγούμε στον δικό μας δρόμο που εμείς δημιουργήσαμε και χαράσσουμε στιγμή στιγμή, λεπτό λεπτό, στην πορεία ενός μηδενικού χρόνου.

Αυτή η παγκόσμια ημέρα ευχών και εξυπηρέτησης μιας ανάφλεξης των υποδορίων ελπίδων μας καταστρέφεται τις υπόλοιπες μέρες που ακολουθούν. Σταματάει ανερυθρίαστα στις μεγάλες λεωφόρους της ξεγνοιασιάς μας των υπολοίπων ημερών.

Τι γίνονται πλέον οι ευχές και οι ελπίδες;

Βρίσκονται ριγμένες στην πυρκαγιά του υπόλοιπου βίου μας. Ή ίσως ξεχασμένες σε κάδους απορριμμάτων μαζί με τα υπολείμματα της καταναλωτικής ημέρας μας! Και απομένουν εκεί μέχρι την πλήρη αφυδάτωσή τους, ξεχασμένες μέχρι την πλήρη αποσύνθεσή τους.

Οι καμπάνες θα ηχήσουν χαρμόσυνα μόνο στις εκκλησίες. Σε μακρινούς τόπους ό ήχος θα καταλήξει νωθρός να πεταρίζει πάνω σε δήθεν ευτυχισμένα χαμόγελα. Και ακόμα χειρότερα σε μόνιμα σκυθρωπά πρόσωπα. Επειδή ακόμα αγωνίζονται να καταλάβουν ότι οι ευχές δεν τους ακουμπούν. Διότι δεν πραγματοποιούνται. Δεν χαίρονται το χρόνο τους.

Καλά Χριστούγεννα!