Σάββατο 7 Μαΐου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ  08/09/2008


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ


Μπήκαμε αισίως στην τελική ευθεία!
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα! Τα ψέματα τελείωσαν. Καινούρια αρχή και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Ακόμα και οι σκληρά αμετανόητοι ένθερμοι οπαδοί του καλοκαιριού βρίσκονται μπροστά σε ένα τετελεσμένο γεγονός.
Οι λιγοστοί εναπομείναντες αποκλεισμένοι στα θερινά θέρετρα αγωνιούν να επιστρέψουν μιας και ακυρώνονται δρομολόγια και παραμένουν δέσμιοι των θέλγητρων των ακτών και της τεθλιμμένης πλέον ανέμελης ζωής που είναι πλέον παρελθόν.
Πανέτοιμοι όλοι - ή έτσι θέλουν να πιστεύουν – γονείς και μαθητές για την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ετοιμάζεται το σκηνικό με τετράδια, μολύβια, βιβλία και ένας παροξυσμός προσμονής για τον νέο κύκλο που επανήλθε.
Από την άλλη οι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα παιδιά επανέρχονται σε ένα ...ντοπαρισμένο πρόγραμμα που επιβαρύνει τη ψυχολογική και τη σωματική τους κατάσταση.
Βαρύ το φορτίο που σηκώνουν οι σκληρά εργαζόμενοι μαθητές. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αρχίζοντας με τους μικρούς μαθητές που αγκομαχούν κάτω από το βάρος του φορτίου που θα κουβαλούν καθημερινά μέχρι τον περιορισμό του ελεύθερου χρόνου που καταδυναστεύεται από τις ώρες των μαθημάτων στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στα ιδιαίτερα.
Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; Πιθανόν όχι!
Ο μαθητής βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών του και καταλήγει ντοπαρισμένος μέχρι εξαντλήσεως των ψυχικών και σωματικών αποθεμάτων του με στόχο την κορυφή. Η οποία βρίσκεται στην είσοδο μιας Πανεπιστημιακής σχολής.
Οι Έλληνες μαθητές απασχολούνται στο σχολείο τις περισσότερες ώρες από τους άλλους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους τονίζουν οι ειδικοί. Είναι σίγουρο όμως αυτό ή μπορεί να μετατραπεί σε ένα μύθο;   
Πώς μπορούν να δικαιολογηθούν οι αμέτρητες ώρες μπροστά στην τηλεόραση που δυστυχώς αντικατέστησαν τις ώρες του ελεύθερου χρόνου του παιχνιδιού στο δρόμο και τις αλάνες;
Η επιθετικότητα και οι ψυχικές επιβαρύνσεις των παιδιών τροφοδοτούνται από το βαρύ σχολικό πρόγραμμα ή πρέπει να αναζητήσουμε κάπου άλλου την προέλευσή τους;
Διότι τις περισσότερες φορές η θεωρία στρατοπεδεύει σε άλλες περιοχές από την πράξη. Και μήπως η θεωρία πλησιάζει πιο πολύ τους μαθητές των μεγαλουπόλεων και όχι της επαρχίας; Τότε γιατί να ανησυχούν οι κάτοικοι έξωθεν του κλεινού άστεος;
Αφήστε την ηρεμία της επαρχίας να ζήσει ειρηνικά τα τελευταία χρόνια που της έχουν απομείνει!
Κι ας απολαύσουμε ένα καινούριο Σεπτέμβρη! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου