ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 31/12/2009

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Η ελπίδα μπορεί να μη φαίνεται!

Να καραδοκεί μπορεί κάπου σε μια σκοτεινή χαραμάδα υποβόσκουσα με ελάχιστο οξυγόνο και να περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης για να ξεπεταχτεί!

Χωρίς ελπίδα χάνεται ο απαραίτητος προσανατολισμός και κατακρημνίζεται η αισιοδοξία που θέλει να έχει ένας άνθρωπος ή ένας τόπος. Επειδή χωρίς ελπίδα χάνονται τα πάντα. Η ταυτότητα ενός ανθρώπου, η υγιής φυσιογνωμία ενός τόπου και η αισιόδοξη ματιά για το μέλλον.

Ένας κουρασμένος τόπος σαν το δικό μας, μια υπόγεια διαδρομή μέσα στο σκοτάδι αδυνατεί να προσφέρει στον εαυτό του μια δυναμική εμφάνιση γοητείας και να απαλλαγεί από τον ανεξήγητο (!) χαρακτηρισμό του ξεπεσμένου αρχοντοχωριάτη. Τίποτα δεν προσφέρεται για την απαλλαγή και την επανεμφάνιση μιας νέας προσωπικότητας του τόπου μας. Της περιοχής μας. Να χαραχτούν καινούρια σημάδια ζητάμε. Και τα ζητάμε απεγνωσμένα. Και τα απαιτούμε. Θέλουμε μια άλλη μορφή στον τόπο μας.

Και χωρίς πολιτισμό και εκπαίδευση και παιδεία - με όποιες αποχρώσεις και χαρακτηρισμούς μπορούν να παρουσιασθούν - η διαδρομή είναι τελείως γνωστή. Και καταδικαστέα!

Και αναρωτιέται κανείς τί είναι αυτό που γίνεται και δεν μπορεί να γίνει η αντίστροφη πορεία και να δείξει αυτή η πόλη, αυτή η περιοχή το εξαίρετο δυναμικό της. Και αναρωτιέται κανείς αν η ελπίδα…

Και, όμως, εμφανίστηκε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών!

Με το “Βραβείο Αχιλλέως και Αικατερίνης Διονυσοπούλου”, το σημαντικότερο βραβείο της Τάξης των Θετικών Επιστημών, στην ερευνητική ομάδα του συμπατριώτη μας Καθηγητή Βιοχημείας – Διευθυντή του Εργαστηρίου Βιολογικής Χημείας & Μοριακής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Θανάση Γ. Παπαβασιλείου. 

Ανεξάντλητα υπερήφανοι μπορούμε να είμαστε. Γιατί ο δικός μας κ. Παπαβασιλείου, με τις δικές του δυνάμεις, μας έκανε να νιώσουμε ότι αυτός ο τόπος είναι εύφορα καλλιεργήσιμος…

Μπορεί να παράγει μορφές και φυσιογνωμίες που μπορούν να υποδαυλίσουν την ελπίδα για τους επόμενους. Να μπορούν να χαράξουν μια διαφορετική πορεία. Για να μας κάνουν αισιόδοξους!

Και ευτυχείς! Γιατί ακουμπήσαμε και εμείς λίγο το δικό του βραβείο! Γιατί νιώσαμε ότι ξεχωρίσαμε και εμείς! 

Και σίγουρα, με τέτοιο ποδαρικό, προμηνύεται αίσιον και ευτυχές το σωτήριον έτος 2010!

Σας ευχαριστούμε κ. Παπαβασιλείου!