ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ    24/07/2008

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Χαρά των παιδιών τα ...συγκρουόμενα!

Γεμάτο το λούνα παρκ και αμολημένα τα πιτσιρίκια κάθε ηλικίας με τις μάρκες στα χέρια καρφώνουν τα μάτια για να εντοπίσουν ποιο τρέχει πιο γρήγορα και πού θα σταματήσει για να τρέξουν να προλάβουν προτού μπει κανένας άλλος. Χαμός! Πατείς με πατώ σε! Αυτά συμβαίνουν στις παιδικές εγκαταστάσεις των πανηγυριών του Σεπτεμβρίου!

Κατά τη διάρκεια των άλλων μηνών τα γεγονότα των συγκρούσεων γίνονται μεταξύ πλοίων, μεταξύ τρένων, μεταξύ πυρκαγιών, μεταξύ κομμάτων και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί το αβυσσαλέο μυαλό ενός σατανικού συγγραφέα! 

Μπορούμε κάλλιστα να ανακηρύξουμε με μια πανηγυρική τελετή το έτος 2008 παγκόσμιο έτος συγκρούσεων! Γιατί όχι;

Πυροσβέστες καπνίζονται, επιβάτες με απεγνωσμένο βλέμμα κατεβαίνουν από πλοία και τρένα κάνοντας το σταυρό τους μόλις πατήσουν στέρεο έδαφος και οπισθοχωρούν σαν βλέπουν τις πυρκαγιές να τους σπρώχνουν προς τη θάλασσα. Επειδή στη θάλασσα δεν μπορείς να καείς, παρά μόνο να πνιγείς!

Πού πάει αυτός ο τόπος; Φταίνε οι μπλε, οι πράσινοι, οι κόκκινοι, οι εμπριμέ; Ποιος τέλος πάντων; Φταίει ο πολίτης που σε κάθε ...θεομηνία και ταλαιπωρία κατηγορεί κάθε χρώμα και απόχρωση; Οι ιστορίες της ιστορίας μας επαναλαμβάνονται καθημερινά, μηνιαία, ετήσια εδώ και χρόνια χωρίς παρέκκλιση καμιάς απολύτως λεπτομέρειας.

Δυστυχώς η περιδίνηση των ατροφικών μας πλέον εγκεφαλικών κυττάρων κατέληξε σε ένα τέλμα που βυθίζει οτιδήποτε δεν μπορεί να αντισταθεί. Και αγκομαχώντας χάνεται στο βάθος...

Κανείς πλέον δεν αντιστέκεται. Δεν μπορεί. Διότι οι στόχοι της ...εκπαίδευσής μας έχουν αλλάξει πορεία και κατευθύνονται ολοταχώς ...σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Συνθλίβονται καθώς στριμώχνονται στην πασαρέλα του σελοφάν, της υποκριτικής ένστασης και της ατέρμονης γελοιότητας ενός ονειρικού παραδείσου με την ψευδεπίγραφη πινακίδα ενός αχνού ανθρωπομορφισμού. Αυτό μας έχει μόνο απομείνει. Δεν μπορούμε πλέον ούτε να κλάψουμε για τα χαμένα χρόνια της αθωότητας. Και πάντα φταίνε οι άλλοι για τη σοβαρότητά μας, τη συνέπειά μας και τις κακοσχηματισμένες κινήσεις των ενεργειών μας.

Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση της κατάστασής μας. Δυστυχώς ακολουθήσαμε τα εύκολα μονοπάτια που εύκολα γλείφονται από τις φλόγες, εύκολα βουλιάζουν μετά από μια νεροποντή, εύκολα προκαλούν ατυχήματα από την έλλειψη σημάτων.

Κάθε γενιά ακουμπά στα χνάρια της άλλης. Και όλα αλλάζουν σε νέες εκδόσεις. Πιο απλές. Πιο ακριβές. Και όλοι τρέχουμε να τις αγοράσουμε. Αυτό που δεν αγοράζεται δεν το θέλει κανείς. Γιατί είναι πιο κουραστικό στην απόκτησή του.

Ποιος θέλει να κουράζεται σήμερα;