ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 13/01/2011
Πόση φαιά ουσία μπορεί να διαθέτουμε;
Και αν όση έχουμε, πόσο καλά ξέρουμε να την ...λειτουργούμε; Να την αφήνουμε έρμαιο των καιρών και των εποχών; Να στραγγαλίζεται υπέρ αδυνάτων και πτωχών; Άβυσσος, βαθειά και αμετανόητη.
Και πόσα σύνδρομα ενοχής μπορούμε να κουβαλήσουμε στην αδύναμη πλέον καμπούρα μας; Πόσο δυνατό μπορεί να είναι ένα μυρμηγκάκι που δουλεύει νυχθημερόν πέρα δώθε; Και ας υπάρχουν και τα τζιτζίκια να ανασαίνουν μέσα στην τρελή χαρά!
Το ηθικό δίδαγμα που αποκρυσταλλώνεται είναι ότι αδίκως μπουκώνουμε με σύνδρομα καταβολής του ηθικού μας. Επειδή παράλληλα καλλιεργείται και μια παραφιλολογία που εμφυτεύεται σκοπίμως και επιμελώς ότι η ενοχή είναι αποκλειστικά δική μας. Και επιμελώς καταλήγει στην αποκλειστική μας τιμωρία ...για να βάλουμε επί τέλους μυαλό.
Διότι ως έθνος διαθέτουμε έναν καθώς πρέπει τράχηλο ο οποίος για άλλους καλώς υπάρχει και για άλλους πρέπει να υποβληθεί σε περαιτέρω επεξεργασία αφομοίωσης του στο γενικότερο περιβάλλον ενός τεραστίου παγκοσμίου χωριού.
Διότι το πρόβλημά μας δεν είναι ατομικό μας πρόβλημα. Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιό μας. Ούτε πατέντα νομίμως κατατεθείσα στην υπηρεσία εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών. Τα πλήρη δικαιώματα δεν μας ανήκουν. Οι νόμιμοι δικαιούχοι των δικαιωμάτων περί άλλων τυρβάζουν αυτούς τους δύσκολους καιρούς!
Σαρώνει η επιδημία ανά τη γηραιά ήπειρο. Ίσως ελαφρυτέρας μορφής επιδημία αλλά δεν παύει να είναι επιδημία. Τι φταίνε οι ...Γαλάτες και τραβούν και αυτοί τα πάνδεινα από την οικονομική κρίση; Φταίει η αλόγιστος κραιπάλη των νεοελλήνων; Φταίνε τα βουνά και τα λαγκάδια μας; Φταίνε οι δαντελένιες ακρογιαλιές μας που λικνίζονται περήφανα υπό την επήρεια της αλκοόλης και του γλυκάνισου; Φταίει η μαύρη τρύπα των εισοδημάτων μας που από τη μια της πλευρά είναι άδεια και από την άλλη γεμίζει την πισίνα του Σκρούτζ;
Τι μπορεί να έφταιξαν οι μουντές βραδιές των βορείων προαστίων, οι γκρίζες μέρες των συνεχών ωραρίων, οι λευκές νύχτες της διασκέδασης; Τι μπορεί να έφταιξαν όλα αυτά; Κατέφθασαν οι παρενέργειες ασύστολες και γκρέμισαν όνειρα και ελπίδες σε όλη την επικράτεια της ευρωπαϊκής ένωσης; Ο ασύστολος νότος σε βάρος ενός εργατικού βορρά;
Ακόμα και αν δεν είναι έτσι, είναι μια καλή ευκαιρία, αφού μας δόθηκε, να μπει η χώρα σε μια φάση ευνομίας και σοβαρότητας.
Διότι καλή και η ακρογιαλιά και η διασκέδαση, δεν λέω, αλλά θέλουν και καθάρισμα οι ακτές!
Και αυτό μόνο με ...πραγματική δουλειά γίνεται!
Και πόσα σύνδρομα ενοχής μπορούμε να κουβαλήσουμε στην αδύναμη πλέον καμπούρα μας; Πόσο δυνατό μπορεί να είναι ένα μυρμηγκάκι που δουλεύει νυχθημερόν πέρα δώθε; Και ας υπάρχουν και τα τζιτζίκια να ανασαίνουν μέσα στην τρελή χαρά!
Το ηθικό δίδαγμα που αποκρυσταλλώνεται είναι ότι αδίκως μπουκώνουμε με σύνδρομα καταβολής του ηθικού μας. Επειδή παράλληλα καλλιεργείται και μια παραφιλολογία που εμφυτεύεται σκοπίμως και επιμελώς ότι η ενοχή είναι αποκλειστικά δική μας. Και επιμελώς καταλήγει στην αποκλειστική μας τιμωρία ...για να βάλουμε επί τέλους μυαλό.
Διότι ως έθνος διαθέτουμε έναν καθώς πρέπει τράχηλο ο οποίος για άλλους καλώς υπάρχει και για άλλους πρέπει να υποβληθεί σε περαιτέρω επεξεργασία αφομοίωσης του στο γενικότερο περιβάλλον ενός τεραστίου παγκοσμίου χωριού.
Διότι το πρόβλημά μας δεν είναι ατομικό μας πρόβλημα. Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιό μας. Ούτε πατέντα νομίμως κατατεθείσα στην υπηρεσία εφευρέσεων και ευρεσιτεχνιών. Τα πλήρη δικαιώματα δεν μας ανήκουν. Οι νόμιμοι δικαιούχοι των δικαιωμάτων περί άλλων τυρβάζουν αυτούς τους δύσκολους καιρούς!
Σαρώνει η επιδημία ανά τη γηραιά ήπειρο. Ίσως ελαφρυτέρας μορφής επιδημία αλλά δεν παύει να είναι επιδημία. Τι φταίνε οι ...Γαλάτες και τραβούν και αυτοί τα πάνδεινα από την οικονομική κρίση; Φταίει η αλόγιστος κραιπάλη των νεοελλήνων; Φταίνε τα βουνά και τα λαγκάδια μας; Φταίνε οι δαντελένιες ακρογιαλιές μας που λικνίζονται περήφανα υπό την επήρεια της αλκοόλης και του γλυκάνισου; Φταίει η μαύρη τρύπα των εισοδημάτων μας που από τη μια της πλευρά είναι άδεια και από την άλλη γεμίζει την πισίνα του Σκρούτζ;
Τι μπορεί να έφταιξαν οι μουντές βραδιές των βορείων προαστίων, οι γκρίζες μέρες των συνεχών ωραρίων, οι λευκές νύχτες της διασκέδασης; Τι μπορεί να έφταιξαν όλα αυτά; Κατέφθασαν οι παρενέργειες ασύστολες και γκρέμισαν όνειρα και ελπίδες σε όλη την επικράτεια της ευρωπαϊκής ένωσης; Ο ασύστολος νότος σε βάρος ενός εργατικού βορρά;
Ακόμα και αν δεν είναι έτσι, είναι μια καλή ευκαιρία, αφού μας δόθηκε, να μπει η χώρα σε μια φάση ευνομίας και σοβαρότητας.
Διότι καλή και η ακρογιαλιά και η διασκέδαση, δεν λέω, αλλά θέλουν και καθάρισμα οι ακτές!
Και αυτό μόνο με ...πραγματική δουλειά γίνεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου