ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! 23/03/2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 23/03/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

Τι κρίση έχουμε;

Η εξερεύνηση των χαρακτηριστικών της σταματάει μπροστά στις καστρόπορτες ενός αδηφάγου γίγαντα. Καταπονείται στην εξεύρεση κερκόπορτας για την εκμετάλλευση της μυλόπετρας που φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Η απόκτησή της θα λειάνει και θα εξαφανίσει όλες τις ενοχές του σημερινού μας κόσμου. Θα απαλύνει την κούραση μας και θα γλυκάνει τις αμαρτωλές επιθυμίες μας. Και θα μας βοηθήσει να ξεκουραστούμε από το ανελέητο κυνηγητό μιας ερμαφρόδιτης απόλαυσης. Και θα μας βγάλει δήθεν νικητές στην ματαιοπονία του εξωραϊσμού του κενού εγώ μας.

Η κρίση δεν είναι οικονομική. Αν όχι, δεν είναι μόνο οικονομική. Αποπνέει τον αέρα της ελεύθερης σκοτοδίνης μιας παράλογης περιδίνησης. Και ξεγλιστρά αθόρυβα και ανεξέλεγκτα κάτω από τη στιβαρή έλλειψη μιας παιδείας που δυστυχώς αναζητείται σε κάθε ...γραφείο απολεσθέντων αντικειμένων. Διότι πλέον είναι αντικείμενο.

Η χώρα ταξιδεύει επ’ αμοιβή στους λικνισμούς εικόνων συμπυκνωμένους στην ψηφιακή τεχνολογία του σήμερα. Αποφεύγει επιδεικτικά να λοξοδρομήσει στην αγωνία των πληβείων που ακόμα έχουν στα αυτιά τους τις κραυγές που δεν επέζησαν σε κάποιο χωράφι του Αγρινίου. Για να γραφτεί το τέλος μιας παρακμασμένης τραγωδίας. Το κλείσιμο της αυλαίας κάτω από τα φαιδρά χειροκροτήματα για τις περιπέτειες και τα σκάνδαλα των ανδρεικέλων που παράγει αφειδώς η διασκέδαση της σύγχρονης εποχής. Η κατάληξη ψευδών υποσχέσεων.

Η κρίση μας δεν είναι οικονομική. Είναι η μίζερη πραγματικότητά μας που δεν καταφέρνει να αυτοκτονήσει κάτω από τις αναθυμιάσεις της. Με αυτές τρέφεται. Και γιγαντώνεται ανεξέλεγκτα προσπαθώντας να οπισθοδρομήσει οτιδήποτε της σταθεί εμπόδιο. Και τα καταφέρνει.

"Δεν μπορώ άλλο τη ζωή μου χωρίς τον μικρό μου τον Αλέξη. Θα σας βλέπω μαζί με τον Αλέξη από ψηλά. Σας ζητάω συγγνώμη."    

Ψίθυροι που δεν κατάφεραν να γίνουν κραυγές. Απεγνωσμένοι εφιάλτες που κυκλοφορούν σε κάθε απόμερη γωνιά ενός γυμνού σπιτιού. Ανελέητες απορίες ενός μικρόκοσμου που θρυμματίζονται μπροστά στα γυμνά παιδικά μάτια.

“Βρήκα τη μαμά νεκρή. Δεν μπορώ άλλο αυτή τη ζωή, θα πεθάνω και γω.

Βασίλη να είσαι δυνατός και να προσέχεις”

Τι κρίση θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;

Παμψηφεί, ας είναι οικονομική!