Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! 17/02/2010

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 17/02/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΧΗΣ

Είμαστε όλοι Έλληνες“!
Καλά τα λέει η Εύα Κανταρέλα!
Αλλά και τι να πει; Ποιος να την ακούσει; Οι απανταχού κινούντες τα οικονομικά νήματα ή εμείς οι αναζητούντες την υπαρξιακή μας φυσιογνωμία; Καταιγισμός πυροβολισμών και όπως μπορείτε καλυφθείτε. Διότι η χώρα μας δεν έχει οικονομική κρίση. Αυτή την έχει εδώ και δεκαετίες. Λεφτά δεν έχει! Και αυτό είναι το χειρότερο. Και τι έκαναν οι λογιστές μας τόσο καιρό; Δεν έβλεπαν έσοδα έξοδα; Τι είδους βιβλία κρατούσαν; Το μπακαλοτέφτερο του Ζήκου;
Η Εύα Κανταρέλα είναι καθηγήτρια αρχαίου ρωμαϊκού και ελληνικού Δίκαιου στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Είδε και αποείδε η δόλια και δεν δίστασε. Έγραψε ένα άρθρο στην χθεσινή “Κοριέρε Ντέλα Σέρα”. Ποιος θα την ακούσει;
Κάνοντας αναφορά στην επανάσταση του 1821 και το ελληνικό θαύμα του 5ου αιώνα ζητά την ουσιαστική αλληλεγγύη των ευρωπαίων προς την Ελλάδα και το χρέος τους στην Ιστορία!
Σε ό,τι αφορά τη σημερινή πραγματικότητα, η διακεκριμένη Ιταλίδα πανεπιστημιακός τονίζει ότι “ξαφνιάζει και μας αφήνει άναυδους το ότι σήμερα η Ευρώπη, ή τουλάχιστον ένα μέρος της ηπείρου μας, μοιάζει να είναι τόσο αδιάφορη ως προς τη μοίρα της χώρας που λειτούργησε ως κοιτίδα του πολιτισμού, όχι μόνον του ευρωπαϊκού, αλλά ολόκληρης της Δύσης. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι είναι χρέος μας, να επαναλάβουμε, μαζί με τον Σέλεϊ, ότι είμαστε όλοι Ελληνες”.
Φυσικά, το λάθος δεν είναι των ευρωπαίων! Είναι και δικό μας γιατί αφήσαμε ανεξέλεγκτα τα οικονομικά μας με την ρήση “ες αύριον τα σπουδαία” διότι στενοχωρούσαν την τρέχουσα ευδαιμονία μας. Και τα καταφέραμε μια χαρά. Αγκαλιαστήκαμε χωρίς ανάσα με τις σειρήνες και τα χαρακτηριστικά του νεοπλουτισμού και δεχτήκαμε με κλειστά μάτια ...το ντους του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Αλλά μόνο αυτό! Γιατί αυτό μας άρεσε μόνο. Ή αυτό μας βόλευε μόνο.  
Το να κρατάμε ψηλά σαν λάβαρο το παρελθόν μας και μόνο αυτό δεν προσθέτει τίποτα στο παρόν που το βάζουμε να το ροκανίζει μέχρι τελικής του πτώσεως.
Είμαστε όλοι Έλληνες!
Μέχρι πότε; Όταν θα έχει ξεφτίσει το χρώμα του και θα εξατμιστεί το άρωμα του, τι θα έχουμε να λέμε; Σε τι θα πιστεύουμε; Θα απομείνουν ψίθυροι και εφιάλτες που θα κατατρέχουν αυτό που θα έχουμε χάσει.
Προλαβαίνουμε να κάνουμε την επανάστασή μας τώρα; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου