Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! 12/04/2010


ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ  12/04/2010

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ

1972!
Για άλλους μια μακρινή ημερομηνία και για άλλους σαν να ήταν χτες! Σαν χτες που χτύπησε το τελευταίο κουδούνι. Το τελευταίο κουδούνι με το απολυτήριο στο χέρι. Το τελευταίο κουδούνι μιας ανέμελης εποχής που τελείωσε και πέρασε αμετάκλητα. Το τέλος της ξεγνοιασιάς και η αρχή των ανέμελων αναμνήσεων.
Από τότε κύλησε ο χρόνος. Τα τρία τμήματα του εξαταξίου Γυμνασίου Αρρένων Κατερίνης πολλαπλασιάστηκαν. Αυξήθηκαν και τα Γυμνάσια και ακολούθησαν τα Λύκεια. Άλλαξε ακόμα και ο αιώνας. Το πέρασμα του χρόνου άλλαξε ελπίδες, υποσχέσεις, φυσιογνωμίες. Οι ανέμελες αναμνήσεις έγιναν γκρίζες. Ίσα ίσα που φαίνονταν στο βάθος μιας εποχής που βυθίστηκε στο παρελθόν.
Και όταν ξυπνούν οι αναμνήσεις, γιγαντώνονται και γίνονται επιθυμία για μια λαμπρή αναβίωση. Και έγινε η πρώτη συνάντηση. Σήμανε γενικό προσκλητήριο για τους απόφοιτους μαθητές του εξαταξίου Γυμνασίου Κατερίνης της σχολικής χρονιάς 1971-72!
Οι απόφοιτοι του Γυμνασίου Κατερίνης έτους 1972 με πρωτοβουλία του Γιώργου Φαρφούρη Διευθυντή τώρα του 2ου Γυμνασίου Κατερίνης συναντήθηκαν το περασμένο Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στο κέντρο ΕΛΙΑ για μια περιπλάνηση στο παρελθόν. Ένα ταξίδι επιστροφής στην εποχή της αθωότητας. Μιας εποχής που μπορεί να είχε τις αταξίες της και τα τερτίπια της εφηβικής αναστάτωσης, ήταν όμως μια εποχή που νοσταλγεί κανείς και θυμάται λεπτό λεπτό πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις.
Δύσκολη η πρώτη συνάντηση. Ο χρόνος δημιούργησε καινούρια πρόσωπα, ώριμα και πολλές αγνώριστα. Και η αναγνώριση πολλές φορές γινόταν μόνο με το άκουσμα του ονόματος. Η συγκίνηση εμφανής. Χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά μετά από τόσα χρόνια, μετά την ...αναγκαστική αποχώρηση από το Γυμνάσιο Αρρένων Κατερίνης. Πόσοι είχαν να ιδωθούν εδώ και τριάντα οχτώ χρόνια!
Η φιλόξενη αίθουσα γέμισε από τις φωνές και τα γέλια των συμμαθητών που σαν παιδιά θυμήθηκαν... Και οι αναμνήσεις άρχισαν να ξεμπλέκονται και να ζωντανεύουν και ο χρόνος έχασε τα χαρακτηριστικά του. Ξεδιπλώθηκαν λεπτομέρειες, εξετάσεις, διαγωνίσματα, εντάσεις, συγκρούσεις σαν μια ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν το δέσιμο με το παρελθόν, με τις ρίζες των εφηβικών χρόνων που οδήγησαν στην ωριμότητα του σήμερα.
Το κάθε καλύτερο σήμερα που είναι μια υπόσχεση για ένα ακόμα καλύτερο αύριο! 
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου